Άνδρας μητέρα…
Δεν είναι πια για φιλιά τα μαλλιά τα χιονάτα της.
Ήλθε ο χρόνος κι της έδωσε την ημερομηνία της λήξης.
Είναι αλλιώτικη τώρα η μοναξιά.
Κι εσείς κύριε δεσμοφύλαξ δεν ακούγεστε πια.
Έστω κ’ οι μπότες σας συντροφιά να μας κάνουν…
Μα τι τα θέλω τώρα τα άλλα, αφού…
…δεν είναι πια για φιλιά τα μαλλιά τα χιονάτα της.
Ω!!! ανεκπλήρωτοι έρωτες, ξέρω…
Δεν ήμουν συνεπής εραστής…
Δεν ήμουν άξιος πατέρας…
Δεν ήμουν η πραγματική άλλη πλευρά της μητρότητας…
Ένας άνδρας μητέρα…
Ήταν βιομηχανική η παρουσία μου.
Ω!!! ανεκπλήρωτοι έρωτες, ξέρω…
Είναι διαρκής η αιμορραγία των αισθήσεων
μα πλέον έχουμε υποχρέωση
έστω και τα χάρτινα φιλιά να μετρήσουμε
έστω και τα πέτρινα χρόνια θα θυσιάσουμε.
Γι αυτό γυρίζω…
Επιστρέφω…Επέτρεψα
Έρωτες με κεντίδια από σπέρμα να γράψω.
Σταγόνες λευκές να στολίζουν στήθη που πάλλονται από ηδονή
Ανάσες καυτές νεανικούς λαιμούς να δροσίσουν
και χέρια νεανίων τρυφερά,
να γαντζώνονται από τριχωτά στήθη γενναίων ώριμων ανδρών
και να μαθαίνουν με πόνο τον έρωτα.
Αυτές οι εποχές δεν πέρασαν, αυτές οι εποχές ήταν πάντα.
Εδώ, μαζί, μ’ εμάς, με όλους.
Άνδρας με άνδρα, σφιχτά προχωρούν
και στα ύψη της ηδονής λαχανιάζει το στόμα τους.
Όχι από έλλειψη οξυγόνου, μα από υπερχείλιση ηδονής
που μόνο ο άνδρας σε άνδρα ξέρει να προσφέρει.
Δεν έφυγα ποτέ αγάπες μου.
Εδώ ήμουν και σας παρακολουθούσα.
Αυνάνες άγγελοι του έρωτα,
χειροπλάστες ανδρικών μορίων,
Των μορίων σας…
Σπερματοπάλαμοι άνδρες,
της φαντασίας του έρωτα δούλοι
μα και γενναίοι της φαντασίας επιβήτορες.
Ζήστε νομίζοντας ότι…
Αυνανιστείτε νομίζοντας ότι…
Ποστάρετε νομίζοντας ότι…
Κι εγώ κάποτε νόμιζα ότι…
Τώρα όμως ξέρω ότι…
Χάρηκα μετά παρρησίας.
Ο Σπίνος σας…
Δεν είναι πια για φιλιά τα μαλλιά τα χιονάτα της.
Ήλθε ο χρόνος κι της έδωσε την ημερομηνία της λήξης.
Είναι αλλιώτικη τώρα η μοναξιά.
Κι εσείς κύριε δεσμοφύλαξ δεν ακούγεστε πια.
Έστω κ’ οι μπότες σας συντροφιά να μας κάνουν…
Μα τι τα θέλω τώρα τα άλλα, αφού…
…δεν είναι πια για φιλιά τα μαλλιά τα χιονάτα της.
Ω!!! ανεκπλήρωτοι έρωτες, ξέρω…
Δεν ήμουν συνεπής εραστής…
Δεν ήμουν άξιος πατέρας…
Δεν ήμουν η πραγματική άλλη πλευρά της μητρότητας…
Ένας άνδρας μητέρα…
Ήταν βιομηχανική η παρουσία μου.
Ω!!! ανεκπλήρωτοι έρωτες, ξέρω…
Είναι διαρκής η αιμορραγία των αισθήσεων
μα πλέον έχουμε υποχρέωση
έστω και τα χάρτινα φιλιά να μετρήσουμε
έστω και τα πέτρινα χρόνια θα θυσιάσουμε.
Γι αυτό γυρίζω…
Επιστρέφω…Επέτρεψα
Έρωτες με κεντίδια από σπέρμα να γράψω.
Σταγόνες λευκές να στολίζουν στήθη που πάλλονται από ηδονή
Ανάσες καυτές νεανικούς λαιμούς να δροσίσουν
και χέρια νεανίων τρυφερά,
να γαντζώνονται από τριχωτά στήθη γενναίων ώριμων ανδρών
και να μαθαίνουν με πόνο τον έρωτα.
Αυτές οι εποχές δεν πέρασαν, αυτές οι εποχές ήταν πάντα.
Εδώ, μαζί, μ’ εμάς, με όλους.
Άνδρας με άνδρα, σφιχτά προχωρούν
και στα ύψη της ηδονής λαχανιάζει το στόμα τους.
Όχι από έλλειψη οξυγόνου, μα από υπερχείλιση ηδονής
που μόνο ο άνδρας σε άνδρα ξέρει να προσφέρει.
Δεν έφυγα ποτέ αγάπες μου.
Εδώ ήμουν και σας παρακολουθούσα.
Αυνάνες άγγελοι του έρωτα,
χειροπλάστες ανδρικών μορίων,
Των μορίων σας…
Σπερματοπάλαμοι άνδρες,
της φαντασίας του έρωτα δούλοι
μα και γενναίοι της φαντασίας επιβήτορες.
Ζήστε νομίζοντας ότι…
Αυνανιστείτε νομίζοντας ότι…
Ποστάρετε νομίζοντας ότι…
Κι εγώ κάποτε νόμιζα ότι…
Τώρα όμως ξέρω ότι…
Χάρηκα μετά παρρησίας.
Ο Σπίνος σας…
[/url
