Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980

[argyrotoxos]

Όσα δίνεις σήμερα για να πάρεις ένα το οποίο είναι και σάπιο, το 1999 με τα ίδια χρήματα έπαιρνες 3-4 και καλύτερης ποιότητας!

Απλά τότε ήταν πιο νόστιμο γιατί δεν ξέραμε τέτοια φαγητά....

 

[sergyma]

Διαβάστε και περιμένω σχόλια....

''Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια
γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε
να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες
μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να
μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι
περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
Κάναμε
ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε
από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα,
ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε
στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,
καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από
μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε
κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε
ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και
κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας
το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο
αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς
βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας
και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε
τίποτα.
Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή
μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός
σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε
να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως
κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν
μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν
έπαθε τίποτα.
Καμιά
φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν
πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

Δεν είχαμε Playstations , Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,
βιντεοταινίες με ήχο surround , υπολογιστές ή Ι nternet . Εμείς είχαμε
φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν
κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για
να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η
τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.
Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες
ποδοσφαίρου.
Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι
έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με
αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν
ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και
τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια
από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς
κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος
έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί
μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν
ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες
ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και
χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά
κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε
τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας
κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα
αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα
σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να
μεγαλώσεις σαν παιδί...''

παίζαμε πετροπόλεμο με ξύλινα σπαθιά (φανταστικό γκρουπ)με τόξα με ξύλινα βέλη το ότι δεν βγάλαμε κανένα μάτι σημαίνει ότι είμαστε τυχεροί,κατουρούσαμε η βάζαμε καπνό στην πληγή ώστε να σταματήσει το αίμα να γυρίσουμε σπίτι ώστε να μην τα ακούσουμε,μετά την εφηβεία όσες φορές χρειάστηκε να πάμε στο νοσοκομείο οι γονείς μας το έμαθαν 20 χρόνια μετά ,ήμασταν μάγκες αλλά όχι τζάμπα μάγκες μάθαμε νωρίς ότι η μαγκιά πληρώνεται , και βέβαια δεν καθόμαστε κάτω από τη συκιά να πέσει το σύκο να το φάμε αλλά σκαρφαλώναμε στο δέντρο (μην πεταχτεί κάποιος και σχολιάσει τη συκιά δεν φταίω εγώ η παροιμία φταίει οκ?)
το τι σκορπιούς και φίδια έχω σκοτώσει μέσα στο ανταβανιαστο σπίτι του παππού που πήγαινα διακοπές το καλοκαίρι δεν λέγεται και τώρα βλέπουν κατσαρίδα και τσιρίζουν, το βράδυ όλα τα πλάσματα της φύσις έκαναν βόλτα στο τοίχο του σπιτιού και πάνω στην κουβέρτα το κεφάλι ήταν μέσα και άμα είχες φάει φασολάδα και ήσουν κρυωμένος εκεί να δεις οικολογική τηλεθέρμανση (αρχαία τεχνολογία) τι φυσικό αέριο και μαλακίες ήταν και δωρεάν

 

[kostis76]

Σαν χτες μου φαίνεται.

 

[rantanplangr30]

Από τη δεκαετία 70 θυμάμαι λίγα πράγματα,γεννήθηκα στα μέσα της άρα ήμουν πολύ μικρός.Αλλά τη δεκαετία του 80 πολύ καλά.Θυμάμαι το σεισμό του 1981,για την ακρίβεια την επόμενη ημέρα,επειδή το βράδυ κοιμόμουν!Θυμάμαι τις σκηνές που έβαλαν οι στρατιώτες στο προαύλιο του σχολείου επειδή είχε υποστεί ζημιές το κτήριο.Ακόμα έχω στη μύτη μου την οσμή του καραβόπανου τους.Μας είχαν πάει εκδρομή μέχρι να στηθούν οι σκηνές,και δε μας άφηναν να τρέχουμε για να μη χτυπήσουμε στους πασάλους.Ακόμα θυμάμαι το χαστούκι της δ/ντριας επειδή παράκουσα (αντιδραστικός από μικρός!).Θυμάμαι τη σειρά "Οικογένεια Σάλιβανς",την εκπομπή με τον ταχυδακτυλουργό Μάικ Λαμάρ.Τα γιογιό με ετικέτες αναψυκτικών που έκαναν και διαγωνισμούς.Ο αδερφός μου είχε κερδίσει σε έναν.Θυμάμαι που είχε έρθει ένας έξω από το σχολείο και συμμετείχαν πολλά παιδιά,"κάνε το σκυλάκι,κάνε το άλλο και το άλλο".Και είχε κερδίσει αλλά δε θυμάμαι τι!Επίσης η σειρά το Μυστήριο του Χρυσού Πιθήκου,κάθε Τρίτη βράδυ Γουέστερν,μια παιδική σειρά στην ΕΡΤ2 "ο θυσαυρός της Βάγιας" κάπως έτσι με κάτι παιδιά σε διακοπές στην Αίγινα.Ωραία παιδική σειρά.Μετά η αγαπημένη μου σειρά "σκανδαλιές στο γυμνάσιο Ντεγκράσι",μια σειρά με πολλούς κοινωνικούς προβληματισμούς για τους εφήβους.Ατέλειωτες ώρες μπάλας έξω,το παιχνίδι "τα μήλα",κρυφτό,κυνηγητό,μια παραλλαγή της μακριάς γαϊδούρας όπου καθόμασταν σκυφτοί στη σειρά μερικά παιδιά και πήδαγε από πάνω μας ένας ένας από την άλλη ομάδα και δεν έπρεπε να μας ακουμπήσει,το ποδήλατό μου που το είχα λιώσει στα χιλιόμετρα....Τα πρώτα τσοντοπεριοδικά ταρατατά,σωφεράκι που μου είχε δώσει ένα παιδί στη γειτονιά!Τα "χαρτάκια" με ποδοσφαιριστές που μαζεύαμε και παίζαμε σαν τραπουλόχαρτα.Τους είχα σκίσει,θυμάμαι το "τυχερό μου χαρτάκι" με τον Butrageno που δεν το αποχωριζόμουν ποτέ!Είχαμε πάρει και κάτι ηλεκτρονικά παιχνίδια χειρός,με 1000δρχ!Διακοπές σε νησί κάθε καλοκαίρι με τους δικούς μου.Θυμάμαι τη Μύκονο το 1980 που έβλεπα παντού βυζιά και το είχα σχολιάσει με την αθωότητα ενός παιδιού!

Ωραία χρόνια.Δύσκολα όμως.Δεν είχαμε τις ανέσεις που έχουμε αλλά ήταν ωραία επειδή ήμασταν παιδιά και δεν είχαμε τις έννοιες που έχουμε τώρα.Τις φορτώνονταν οι γονείς μας.Αλλά ήταν ανθρώπινα χρόνια.Περνάγαμε με τα ποδήλατα από καφενεία και ζητάγαμε νερό και μας έδιναν,μιας και μας είχε βγει η γλώσσα από την προσπάθεια να πάμε μακρύτερα.Τότε επειδή μπαινοβγαίναμε στο σπίτι,είχαμε στην πόρτα ένα ξυλάκι για να μην κλείνει η πόρτα,διότι δεν είχαμε κλειδιά ποτέ!Τώρα κλειδαμπαρώνεις και ελέγχεις 4 φορές μην ξεχάσεις κάποια πόρτα ανοιχτή...

 

[nikos.thessaloniki]

Διαβάστε και περιμένω σχόλια....

''Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια
γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε
να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες
μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να
μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι
περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
Κάναμε
ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε
από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα,
ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε
στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,
καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από
μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε
κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε
ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και
κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας
το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο
αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς
βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας
και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε
τίποτα.
Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή
μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός
σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε
να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως
κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν
μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν
έπαθε τίποτα.
Καμιά
φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν
πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

Δεν είχαμε Playstations , Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,
βιντεοταινίες με ήχο surround , υπολογιστές ή Ι nternet . Εμείς είχαμε
φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν
κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για
να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η
τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.
Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες
ποδοσφαίρου.
Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι
έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με
αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν
ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και
τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια
από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς
κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος
έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί
μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν
ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες
ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και
χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά
κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε
τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας
κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα
αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα
σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να
μεγαλώσεις σαν παιδί...''

Με συγκίνησες φίλε μου, θυμήθηκα όλα αυτά κι άλλα τόσα από εκείνα τα χρόνια... Χαρμολύπη με κυριάρχησε... Μπράβο....

 

[Zebu]

Κάποτε και αφού είχαμε αρχίσει να μεγαλώνουμε βγαίναμε στις παραλίες σερνικοί και κοιτάγαμε ποια έχει τον πιο ωραίο κώλο και αν έχει βγάλει καμία έξω το βυζί. Τα κοριτσόπουλα κοιτάγανε ποιανού αγοριού φουσκώνει το μαγιό καλύτερα στο επίμαχο σημείο και ποιος έχει πιο αρρενωπό κορμί. Τώρα βγάζουν σέλφι τα θυληκά για το ινσταγραμ για να τα δουν οι σερνικοί και τα σερνικά ενώ τα έχουν μπροστά στα μούτρα τους, συζητάνε τι κω΄λο έχει η τάδε στο ίνστα.

 

[sergyma]

Κάποτε και αφού είχαμε αρχίσει να μεγαλώνουμε βγαίναμε στις παραλίες σερνικοί και κοιτάγαμε ποια έχει τον πιο ωραίο κώλο και αν έχει βγάλει καμία έξω το βυζί. Τα κοριτσόπουλα κοιτάγανε ποιανού αγοριού φουσκώνει το μαγιό καλύτερα στο επίμαχο σημείο και ποιος έχει πιο αρρενωπό κορμί. Τώρα βγάζουν σέλφι τα θυληκά για το ινσταγραμ για να τα δουν οι σερνικοί και τα σερνικά ενώ τα έχουν μπροστά στα μούτρα τους, συζητάνε τι κω΄λο έχει η τάδε στο ίνστα.

γι αυτό πάει η χειρομάλαξη (όποιος δεν καταλαβαίνει λεξικό να μάθει ελληνικά) σύννεφο

 

[Zebu]

γι αυτό πάει η χειρομάλαξη (όποιος δεν καταλαβαίνει λεξικό να μάθει ελληνικά) σύννεφο

Θα ακουστεί ρομαντικοζετεμ τώρα αλλά δεν πειράζει. Παρακολουθώ την σειρά της ΕΡΤ Τα καλύτερά μας χρόνια. Ξέρεις πόσες φορές έχω βουρκώσει με τα τερτίπια των πιτσιρικάδων αλλά και τα τσαλιμάκια του μεγάλου γιου των Αντωνοπουλέων;

 

[sergyma]

Θα ακουστεί ρομαντικοζετεμ τώρα αλλά δεν πειράζει. Παρακολουθώ την σειρά της ΕΡΤ Τα καλύτερά μας χρόνια. Ξέρεις πόσες φορές έχω βουρκώσει με τα τερτίπια των πιτσιρικάδων αλλά και τα τσαλιμάκια του μεγάλου γιου των Αντωνοπουλέων;

τα ζήσαμε είναι γραμμένα στο σκληρό μας δίσκο τι να χάνουμε χρόνο βλέποντας τα στην τηλεόραση (αλώστε δεν είμαστε η γενιά της τηλεόρασης δεν είχαμε είμαστε η γενιά της αλάνας του πεζοδρομίου) η ζωή είναι να την ζεις όχι να την παρακολουθεις στην τιβι είναι και μικρή πανάθεμα την δυο φίλοι έφυγαν προχθές
πάμε κανένα ταξίδι και βλέπουμε κάτι όμορφο ένα ωραίο ηλιοβασίλεμα και τα παιδιά αμέσως να βγάλουν φωτογραφία αλλά έτσι χάνεις τη στιγμή την εμπειρία ,οι ινδιάνοι θεωρούσαν ότι η φωτογραφία σου κλέβει την ψυχή και αν το σκεφτείς μάλλον είχαν δίκιο
ο κιανου ριβς στο ματριξ όσους αντιπάλους να εξουδετέρωνε ήταν μάταιο γιατί στην εικονική πραγματικοτητα τίποτα δεν πεθαίνει ο μόνος τρόπος είναι να ψήσεις τα κυκλώματα με ηλεκτρομαγνητικο παλμό

 

[borbi2525]

Ημουν πολύ μικρός....αλλά δεν θα ξεχάσω την φωνή του γέροντα που σπρώχνοντας το καρότσι του καλούσε τον κόσμο να αγοράσει πάγο για το ψυγείο του............
Πάγος...πάγος....εδώ ο καλός πάγος......
Την καλημέρα μου...

 

[Διαγραμμένο μέλος 216001]

Καλή η νοσταλγία κι εν μέρει τη συμμερίζομαι αλλά δε σας κρύβω ότι αυτό το "κάθε πέρυσι και καλύτερα" με έχει αηδιάσει αφάνταστα κι έχω βαρεθεί να το συναντώ σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής ζωής: "Εμείς τότε τα κάναμε όλα καλύτερα, τα φαγητά είχαν καλύτερη γεύση, τα μουνιά ήταν πιο ζουμερά και μπλα, μπλα, μπλα". Εγώ προτείνω να κοιτάξουμε γύρω μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι ο κόσμος που σύντομα θα παραδώσουμε στα παιδιά μας, είναι πολύ χειρότερος από αυτόν που παραλάβαμε. Κι αφού η γενιά που έβλεπε "Φρού-Φρού και ξυλουργό", "Sport Billy", "McGyver" κι έπαιζε μπάλα στις αλάνες μέχρι να νυχτώσει, τα σκάτωσε σε τέτοιο βαθμό, επιτρέψτε μου να έχω περήφανα εναποθέσει τις ελπίδες μου στη γενιά τού Playstation και του PC. Κι αν μπορώ να τους βοηθήσω κάπου, θα τους βοηθήσω, αλλιώς θα κάτσω στην άκρη και θα το βουλώσω αντί να τους κρίνω και να τους κουνάω το δάχτυλο για το πόσο καλύτερα ήταν όλα τότε. Την οποία νέα αυτή γενιά, παρεμπιπτόντως, τη βλέπω να είναι ιδιαίτερα καλλιεργημένη κι ευγενική και κυρίως απαλλαγμένη σε μεγάλο βαθμό από τα κόμπλεξ, τις συναισθηματικές αναπηρίες και την ξερολίαση όσων γεννήθηκαν πριν το '80. Ας κάτσουμε λίγο στην άκρη να τους ακούσουμε γιατί μπορεί να έχουν να μας πουν περισσότερα από όσα νομίζουμε.

 

[sergyma]

Καλή η νοσταλγία κι εν μέρει τη συμμερίζομαι αλλά δε σας κρύβω ότι αυτό το "κάθε πέρυσι και καλύτερα" με έχει αηδιάσει αφάνταστα κι έχω βαρεθεί να το συναντώ σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής ζωής: "Εμείς τότε τα κάναμε όλα καλύτερα, τα φαγητά είχαν καλύτερη γεύση, τα μουνιά ήταν πιο ζουμερά και μπλα, μπλα, μπλα". Εγώ προτείνω να κοιτάξουμε γύρω μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι ο κόσμος που σύντομα θα παραδώσουμε στα παιδιά μας, είναι πολύ χειρότερος από αυτόν που παραλάβαμε. Κι αφού η γενιά που έβλεπε "Φρού-Φρού και ξυλουργό", "Sport Billy", "McGyver" κι έπαιζε μπάλα στις αλάνες μέχρι να νυχτώσει, τα σκάτωσε σε τέτοιο βαθμό, επιτρέψτε μου να έχω περήφανα εναποθέσει τις ελπίδες μου στη γενιά τού Playstation και του PC. Κι αν μπορώ να τους βοηθήσω κάπου, θα τους βοηθήσω, αλλιώς θα κάτσω στην άκρη και θα το βουλώσω αντί να τους κρίνω και να τους κουνάω το δάχτυλο για το πόσο καλύτερα ήταν όλα τότε. Την οποία νέα αυτή γενιά, παρεμπιπτόντως, τη βλέπω να είναι ιδιαίτερα καλλιεργημένη κι ευγενική και κυρίως απαλλαγμένη σε μεγάλο βαθμό από τα κόμπλεξ, τις συναισθηματικές αναπηρίες και την ξερολίαση όσων γεννήθηκαν πριν το '80. Ας κάτσουμε λίγο στην άκρη να τους ακούσουμε γιατί μπορεί να έχουν να μας πουν περισσότερα από όσα νομίζουμε.

ναι εμεις τα σκατωσαμε ιδιως οι μετα το 70 (οι πριν δεν ειχαμε ευτυχως τηλεοραση και οταν την αποκτησαμε ηταν <αργα>)που μεγαλωσαν με το χαζοκουτι οπως το λεγαν οι γονεις μας ιδιως οταν εγινε η ιδιωτικη τηλεοραση φυσιολογικα χαζεψαν και βλεπουν ολα τα τηλεσκουπιδια <<διασκεδαζοντας>> μη συνηδητοποιοντας οτι ετσι γεμιζουν τα μυαλα τους σκουπιδια και χαζομαρα
οσο για τα τοτε παιδικα μονο <παιδικα > δεν ηταν π.χ φρουτοπια καραγκιοζης κλπ η εκπομπες τεχνης θεατρο της δευτερας για εμας τους επαρχιωτες

 

[sergyma]

και για τα νέα παιδιά εμείς φταίμε γιατί αντί να ασχοληθούμε μαζί τους η να τα αφήσουμε ελεύθερα όπως κάναν οι γονείς μας με τις φοβίες και τα κόμπλεξ μας τα περιορίζουμε στο σπίτι τους παίρνουμε ένα ταμπλετ ένα playstation για να μην μας ενοχλούν όταν παρακολουθουμε την σκατιανα και τον χατζη νικολαου που λέει και ο ζαραλικος
ευτυχώς όπως απέδειξε η συναυλία για την ειρήνη στο πανεπιστήμιο δεν τους κάψαμε τον εγκέφαλο και υπάρχει ελπίδα για το μέλλον
και τα νεα παιδιά σε σέβονται όταν τα σέβεσαι (όχι όταν είσαι ένας ξεμωραμένος που τα βρίζεις)
βέβαια η πλειοψηφία των ψηφοφόρων είναι από μεσήλικες και πάνω και θα ξαναψηφίσουν κάποιον σαν τα μούτρα τους
Όμοιος ομοίω αεί πελάζει η Βρήκε ο γύφτος την γενιά του κι αναγάλλιασε η καρδιά του

 

[perseas]

Καλημέρα σας !!!

 

[ΛΗΞΙΑΡΧΟΣ...]

Κι εδώ ανακύπτει το βασικό ερωτημα: ήταν πράγματι καλύτερα (πιο αγνα/αθώα - βάλτε ότι θέλετε) εκείνα τα χρόνια, ή εμείς τα βλέπαμε έτσι; Περνούσαμε εμείς καλύτερα ή έχουμε μεγαλώσει και δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τους σημερινούς εφήβους; Μήπως δεν μπορούμε να συμβαδισουμε με την νοοτροπία τους; Θυμηθείτε πως, όταν ήμαστε έφηβοι, μιλούσαμε περίεργα, ντυνομασταν περίεργα και συμπεριφερομασταν περίεργα για τους τότε 45αρηδες +...

 

[argyrotoxos]

Από τη δεκαετία 70 θυμάμαι λίγα πράγματα,γεννήθηκα στα μέσα της άρα ήμουν πολύ μικρός.Αλλά τη δεκαετία του 80 πολύ καλά.Θυμάμαι το σεισμό του 1981,για την ακρίβεια την επόμενη ημέρα,επειδή το βράδυ κοιμόμουν!Θυμάμαι τις σκηνές που έβαλαν οι στρατιώτες στο προαύλιο του σχολείου επειδή είχε υποστεί ζημιές το κτήριο.Ακόμα έχω στη μύτη μου την οσμή του καραβόπανου τους.Μας είχαν πάει εκδρομή μέχρι να στηθούν οι σκηνές,και δε μας άφηναν να τρέχουμε για να μη χτυπήσουμε στους πασάλους.Ακόμα θυμάμαι το χαστούκι της δ/ντριας επειδή παράκουσα (αντιδραστικός από μικρός!).Θυμάμαι τη σειρά "Οικογένεια Σάλιβανς",την εκπομπή με τον ταχυδακτυλουργό Μάικ Λαμάρ.Τα γιογιό με ετικέτες αναψυκτικών που έκαναν και διαγωνισμούς.Ο αδερφός μου είχε κερδίσει σε έναν.Θυμάμαι που είχε έρθει ένας έξω από το σχολείο και συμμετείχαν πολλά παιδιά,"κάνε το σκυλάκι,κάνε το άλλο και το άλλο".Και είχε κερδίσει αλλά δε θυμάμαι τι!Επίσης η σειρά το Μυστήριο του Χρυσού Πιθήκου,κάθε Τρίτη βράδυ Γουέστερν,μια παιδική σειρά στην ΕΡΤ2 "ο θυσαυρός της Βάγιας" κάπως έτσι με κάτι παιδιά σε διακοπές στην Αίγινα.Ωραία παιδική σειρά.Μετά η αγαπημένη μου σειρά "σκανδαλιές στο γυμνάσιο Ντεγκράσι",μια σειρά με πολλούς κοινωνικούς προβληματισμούς για τους εφήβους.Ατέλειωτες ώρες μπάλας έξω,το παιχνίδι "τα μήλα",κρυφτό,κυνηγητό,μια παραλλαγή της μακριάς γαϊδούρας όπου καθόμασταν σκυφτοί στη σειρά μερικά παιδιά και πήδαγε από πάνω μας ένας ένας από την άλλη ομάδα και δεν έπρεπε να μας ακουμπήσει,το ποδήλατό μου που το είχα λιώσει στα χιλιόμετρα....Τα πρώτα τσοντοπεριοδικά ταρατατά,σωφεράκι που μου είχε δώσει ένα παιδί στη γειτονιά!Τα "χαρτάκια" με ποδοσφαιριστές που μαζεύαμε και παίζαμε σαν τραπουλόχαρτα.Τους είχα σκίσει,θυμάμαι το "τυχερό μου χαρτάκι" με τον Butrageno που δεν το αποχωριζόμουν ποτέ!Είχαμε πάρει και κάτι ηλεκτρονικά παιχνίδια χειρός,με 1000δρχ!Διακοπές σε νησί κάθε καλοκαίρι με τους δικούς μου.Θυμάμαι τη Μύκονο το 1980 που έβλεπα παντού βυζιά και το είχα σχολιάσει με την αθωότητα ενός παιδιού!

Ωραία χρόνια.Δύσκολα όμως.Δεν είχαμε τις ανέσεις που έχουμε αλλά ήταν ωραία επειδή ήμασταν παιδιά και δεν είχαμε τις έννοιες που έχουμε τώρα.Τις φορτώνονταν οι γονείς μας.Αλλά ήταν ανθρώπινα χρόνια.Περνάγαμε με τα ποδήλατα από καφενεία και ζητάγαμε νερό και μας έδιναν,μιας και μας είχε βγει η γλώσσα από την προσπάθεια να πάμε μακρύτερα.Τότε επειδή μπαινοβγαίναμε στο σπίτι,είχαμε στην πόρτα ένα ξυλάκι για να μην κλείνει η πόρτα,διότι δεν είχαμε κλειδιά ποτέ!Τώρα κλειδαμπαρώνεις και ελέγχεις 4 φορές μην ξεχάσεις κάποια πόρτα ανοιχτή...

Μεγάλη μορφή ο σκυλάκος ο Τζακ ( Από το Μυστήριο του Χρυσού Πιθήκου)που φορούσε και πειρατικό μπάλωμα στο ένα μάτι αν ενθυμουμαι καλώς....

 

[matzafasoula]

Kάποιος ρώτησε αν ήταν καλύτερα.
Ηταν καλύτερα γιατί ήταν πιό κοινωνικά.

Εξαφανιζόμασταν από το πρωί και ουδείς ανησυχούσε.
Τώρα στην πιλοτή κατεβαίνει ένα παιδί και κάποιος το επιβλέπει.

Δεν πολυενδιαφέρει το καλύτερα, ήταν τότε και είναι τώρα αλλιώς.
Και θα είναι αλλιώς για τα παιδιά των παιδιών μας.

Κακός σύμβουλος η μοναξιά και η απομόνωση ..

ΥΓ
Τότε για ζωντανό μέσα στο σπίτι παίρναμε γυναίκα
Τώρα παίρνουν σκύλο ή γάτα

 

[aiolos.klima50]

Κουκλοθέατρο στην ΥΕΝΕΔ...ποδιές στο σχολείο με άσπρους γιακαδες Τσεκλένης....Μινιόν ...κλαουδατος...γύρο μόνο στην Αθήνα στις γειτονιές μόνο καλαμάκι με πίτα η δυπιτο... σουμπουτεο...και φλιμπες σε κάποια καφενεία ..της γειτονιάς που σε ήξεραν ...και άκουγες τα ζάρια στο τάβλι και μια φωνή ...κομμένα ...τι είναι αυτό έλεγα ....τι κομενα τα ζάρια κόβονται!!!!!

 

[Baoobab]

Παιχνιδια με γυαλινα γκαζακια, ψαξιμο στα συνεργεια για μπαλες απο ρουλεμαν τις "βαρειες" που ηταν ανεκτιμητες. Χαρταετος με αλευροκολλα και "μανες" απο ξυλουργεια της γειτονιάς . Αυτοσχεδια πατινια με ρουλεμαν. Ποδηλατα με χαρτι απο συσκευασια τσιγαρων στερεωμενο με μαναταλακι στο σκελετο να μπαινει ακτινες για να κανει θορυβο σαν μηχανακι. Πραγματικο ξυλο με ξυλινα σπαθια κ κονταρια αναμεσα στις γειτονιες (πως δεν βγαλαμε κανενα ματι ειναι θαυμα). Απολλων 11 στη σεληνη σε ασπρομαυρη τηλεοραση απο βιτρινα μαγαζιου ηλεκτρικων ειδών -Φρεντυ Γερμανος, Φεστιβαλ Σαν Ρεμο/Θεσσαλονικης, ασπρισμα τοιχων με Ραφαελα Καρα κλπ. Περιφερομενα λουνα παρκ στις γειτονιες της Αθηνας, σφαιρηστηρια, 6ος Στολος, πρωτα μπεργκεραδικα στην Γλυφαδα. Ο "Αμερικανος" σταθμος απο βαση στην Νεα Μακρη στα μεσαια με ροκ/Ταμλα-Μοταουν κλπ. Καζατζιδης και Μαρινελλα, Πανος Γαβαλας και Ρια Κουρτη, Σπυρος και Ζωη Ζαγοραιου, Μινως Ματσας και υιος την Κυριακη στο Ραδιο και απο ερασιτεχνικους στα μεσαια. Νεα ταλεντα του Οικονομιδη στο Πεδιο Αρεως, γιορτη Κρασιου στο Δαφνι, Θεαρο Δωρας Στρατου, Θεοδωρακης Ζορμπας Μαργαριτα-Μαργαρω, πορειες Ειρηνης . Το θεατρο της Δευτερας στο ραδιο, στον Ιστο της Αραχνης κλπ. Φωνη της Αληθειας, Ντοιτσε Βελε στην ζουλα. Να ακους τα τανκς να κατεβαινουν για το πολυτεχνειο και οι γονεις να προσευχονται.

 

[aiolos.klima50]

Σχολείο και πρωί και απόγευμα ....10 Ιουνίου τέλος το σχολείο....και μετά να μετράς τα παγωτά που τρως και τα μπάνια στη θάλασσα....εάν έκανες πρωί απογευμα..την ίδια μέρα ...άρα 2 μπανια