Πρέπει να πάς νωρίς το πρωί. Όσο πιο νωρίς, τόσο πιο καλά. Ακόμη και εφτά το πρωί. Να στηθείς έξω από την καγκελόπορτα του αυλόγυρου μαζί με όλη την ουρά. Από έναν λέτσο, λίγδη, ξεδοντιάρη αλητόφατσα υπάλληλο να πάρεις χαρτάκι με αριθμό προτεραιότητας για εξωτερικά ιατρεία. Αν φτάσεις αργά, δηλαδή εννιά, δέκα, πρέπει να πάς στο γκισέ που δουλεύει ο παραπάνω απαράδεκτος τύπος και να τον παρακαλέσεις (!!!) για ένα αριθμό. Μετά, πηγαίνεις στο αρχείο και σου ανοίγουν φάκελο μητρωου. Θές, δε θές.
Στα εξωτερικά ιατρεία, περιμένεις για κάμποση ώρα μαζί με μία χαρά παιδιά που 'χουν αρπάξει κάποιο αφροδίσιο, αλλά μαζί και με Πακιστανούς, αθίγγανους, πρεζόνια, πουτάνες, γκέις κλπ. Μία σημείωση για να μην μου την πέσεις κανείς περίεργος. Δεν υπάρχει πρόβλημα να προτιμά κανείς να' ναι γκέι. Δικαίωμα καθενός να' ναι πρεζόνι, ή καθεμιάς να δουλεύεις ως πουτάνα. Ή, κανένα πρόβλημα με κάποιον ανθρωπάκο που 'ναι από το Πακιστάν, ή ανήκει στη φυλή των αθιγγάνων. Απλά, του λέω του ανθρώπου τι θα βρεί, για να μην αιφνιδιαστεί από κάποιον, ή από κάτι.
Επιστρέφοντας -ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ καιρός ήταν- στα Εξωτερικά Ιατρεία, να ξέρεις πώς θα σε εξετάσουν ένας γιατρός κανονικός μαζί με δύο-τρία φοιτητάκια Ιατρικής, ή ειδικευομένους. Θα νιώσεις εκ των πραγμάτων άβολα, βλέποντας τρία-τέσσερα ζευγάρια μάτια να εξετάζουν εκ του σύνεγγυς, ή εκ του μακρόθεν το πουλί σου. Αν είσαι τόσο άτυχος όσο για να πέσεις πάνω σε καμία κομπλεξική μαλάκω γιατρίνα, ή ειδικευόμενη, θα διαπιστώσεις πώς μπορεί σε μία στιγμή αδυναμίας σου (γιατί αδύναμος είναι κάθε άνθρωπος που καταφεύγει σε γιατρό) να σου τύχει μία καριόλα που θα δοκιμάσει να σε κάνει να νιώσεις πώς ένα απρόσεχτο γαμήσι μπορεί να σου καταλογιστεί ως έγκλημα καθοσιώσεως.
Πάμε παρακάτω. Αν είναι κάτι εύκολα διαγνώσιμο, σταματάς εκεί. Αν χρειάζονται εξετάσεις, σε στέλνουν στα εργαστήρια: μικροβιολογικά, ή αιματολογικά.
Αν έχουν υποψία ότι έχεις αφροδίσιο, σε παραπέμπουν στο ειδικό Ιατρείο Σεξουλιακώς Μεταδιδομένων Νοσημάτων. Εκεί τα πράγμα είναι καλύτερα και το ιατρικό προσωπικό πέρα από εξειδικευμένη γνώση διαθέτει και τακτ και διακριτικότητα. Το Ιατρείο STDs θα σ' εξετάσει και αν χρειαστεί, θα είναι εκείνο που θα σε παρεπέμψει στα εργαστήρια για εξετάσεις.
Στα λέω αυτά, επαναλαμβάνω, για να ΜΗΝ αιφνιδιαστείς αρνητικά. Αν έχεις αμφιβολίες και επιφυλάξεις για να πάς εκεί και να περάσεις όλο το λούκι που σου περιέγραψα, από τώρα σου λέω να αναθεωρήσεις γιατί το "Ανδρέας Συγγρός" είναι εξειδικευμένο νοσκομείο για δερματολογικά και αφροδίσια και μάλιστα πανεπιστημιακό. Εκεί θα βρείς την κατάλληλη διάγνωση, εκεί θα βρείς και την κατάλληλη ίαση.
Αν ΔΕΝ αντιμετωπίζεις οικονομικό πρόβλημα πάντως, ή πιο αποτελεσματική, εύκολη και διακρκτική λύση είναι να βρείς κάποιο/α καθηγητή/τρια Δερματολογικών-Αφροδισιακών που εργάζεται και διδάσκει ΚΑΙ στο "Ανδρέας Συγγρός" και να πάς στο ιδιωτικό του/της ιατρείο, σκάζοντας από εξήντα έως εκατό-και-βάλε ευρώ.
