Luna escort

Οτι ειπε ο μαιτρ του ειδους Αιδοιολειχος, δεν εχω να προσθεσω και πολλα. Πρωτογνωρο ξενοδοχειο κατα μεσης του κεντρου, απο κωλοφαρδια βρηκα παρκινγκ. Συμφωνια στα 160 με παζαρια μαζι με πρωκτικο, τα υπολοιπα δεν τα ηθελα. Στο διαδρομο για το δωματιο της να χει πιτσιρικαρια απο εξω προφανως απο 5ημερη να με κοιτανε σαν μαλακες γιατι χτυπαω μια πορτα. Η κοπελα αν και γλυκοπροσωπη χανει γενικως στην εμφανιση εξου και η χαμηλη βαθμολογια. Οι τομες που εχει ειναι εμφανεις και ασχημες, τοσο κατω απο το στηθος το οποιο δεν με αφηνε να το χουφτωνω και να το γλυφω οσο ηθελα οσο και η τομη στην κοιλια που εμενα μου ειπε οτι ειναι απο καισαρικη στον Αιδοιομαν ειπε αλλο. Γενικα δεν την λες και εμφανιση λατινας δηλαδη δεν ειναι χοντρη η κοπελα απλως εχει γεματουλικα μπουτια και κωλο πιο γεματο. Επικοινωνια οτι να ναι με γλωσσα του σωματος και γκουγκλ. Δεν ενθουσιαστηκα, ενα μπαλακι και τα λεφτα μπροστα.

Λοιπόν, έχουμε και λέμε.
Είναι Παρασκευή βράδυ, και όλοι οι καθωσπρέπει άνθρωποι έχουν πάρει τη γυναίκα , το αίσθημα – νόμιμο ή παράνομο, το νταλαβέρι τους εν πάση περιπτώσει , και έχουν βγει. Εγώ, ως γνωστό ρεμαλόσκυλο, μ’ έχει βρει η νύχτα σε μια μπαρμπουτιέρα , δυτικά, κατά Άνω Ηλιούπολη μεριά (για όσους γνωρίζουν από Θεσσαλονίκη εκεί κάνει κουμάντο ο Αλλάχ – όχι ο Θεός). Η ώρα είναι αργάμιση, τα ζάρια έχουν πιάσει φωτιά, και τα ‘χουμε βάλει ημιανάπαυση να στανιάρουν λιγάκι. Κοιτάζω μπροστά μου και τι να δω… Είμαι 7 φορές πάνω στα λεφτά που είχα μπει. Επειδή οι υπόλοιποι, κάτι περίεργες ρωσόφατσες – Τάταροι από τα βάθη της στέπας – που «ανακάλυψαν» κάποια ελληνική ρίζα (έναντι αδρού , φυσικά, τιμήματος), έχουν αρχίσει να με κοιτάζουν περίεργα, και νιώθω ότι σε λίγο θα με κεράσουν τίποτα μαχαιριές για να πάρουν πίσω τα χαμένα, πάω μια τελευταία γύρα μ’ αυτόν που τα ‘χει, χάνω κάτι λίγα, πληρώνω την γκανιότα (Σ.Σ. γκανιότα στην γλώσσα των χαρτοπαικτικών λεσχών ονομάζεται ένα ποσοστό επί των κερδών, συνήθως 8-12%, που καταβάλλεται από τον εκάστοτε κερδισμένο στον ιδιοκτήτη του χώρου, για την κάλυψη των λειτουργικών εξόδων της «επιχείρησης»), ρίχνω στην απ έξω και κάτι ψιλά στο παλληκαράκι που μας έφερνε τα ποτά, μην με πουν και ματζίρη, και την κάνω με ελαφρά, πριν με κάνουν οι άλλοι πτώμα.
Επειδή όμως τα λεφτά και τα ψάρια πρέπει να τρώγονται φρέσκα, πριν ακόμη μπω στο αμάξι σκέφτομαι ήδη που θα τα ακουμπήσω, και σε ποια κοπέλα να επενδύσω ένα μέρος των κερδών. Παρότι εδώ και χρόνια αποφεύγω τα (τριτοτέταρτης διαλογής) σιτιτούρια που αρριβάρουν στην ψωροκώσταινα, πλην κάποιων ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν ξέρω ποιος διάολος με καβάλησε εκείνη την ώρα, και μπαίνω στη σελίδα του ΕΝ. Επιλογές για τον πούτσο καβάλα, η μια χειρότερη απ’ την άλλη, λες και τα γραφεία συναγωνίζονται, ποιο θα φέρει τις μεγαλύτερες φόλες στην φτωχομάνα. Πάνω λοπόν που με πιάνει το παράπονο για την πορνοαδικία που υφίσταται για ακόμη μια φορά η έρμη η συμπρωτεύουσα , και είμαι έτοιμος να αρχίσω να φωνάζω «Αθήνα γαμημένη , ο ΠΑΟΚ δεν πεθαίνει», κάτω κάτω στη σελίδα παίρνω μάτι την μαμαζελίτσα. ΟΚ, δεν ήταν τίποτα το εντυπωσιακό στις φωτογραφίες η μπουμπού, ίσα ίσα φαινόταν και λίγο γιουβαρλάκι, αλλά από την μια το γεγονός ότι είμαι τσουβαλοπνίχτης, απ’ την άλλη το ότι τα νοτιοαμερικάνικα φρούτα πάντα μ’ άρεσαν, μ’ έκαναν να στείλω κατευθείαν μήνυμα στο γραφείο. Απάντηση άμεση, συνεννόηση επιτόπου περί υπηρεσιών, τιμής και διαθεσιμότητας, και σφαίρα ο δικός σου για το χοτέλ της μανταμίτσας, έναν γαμιστρώνα στην Αγίου Δημητρίου που εγώ τουλάχιστον , μέχρι προχθές, δεν ήξερα καν ότι υπάρχει. Με τα χίλια ζόρια βρίσκω να παρκάρω εκεί κοντά, μου στέλνουν αριθμό δωματίου, ανεβαίνω και μπαίνω στο δωμάτιο.
Ότι βλέπετε στις φώτο, αυτό είναι η κοπέλα. Οι φώτο είναι βέβαια λίγο φτιαγμένες, αλλά σε ένα ποσοστό 85-90% ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Η πιο κοντινή στην πραγματικότητα, είναι η τελευταία φωτογραφία που την δείχνει καθισμένη στην μπανιέρα Η κοπέλα είναι 1.67-1.68, γύρω στα 32 (η ίδια λέει 29, αλλά μάλλον χωρίς τον ΦΠΑ), ψιλονόστιμο μουτράκι, στήθος 4αρι φτιαγμένο (καλή δουλειά – οι τομές φαίνονται μόνο αν κατεβείς κάτω να την γλύψεις) με μεγάλες ρόγες να κρεμάσεις τις σακούλες με τα ψώνια της λαϊκής, σώμα χωρίς τατουάζ. Από την μέση και κάτω φαίνεται ότι από μικρή το έτρωγε όλο το φαί της. Ο κώλος έχει κυτταρίτιδα και τα μπούτια είναι σχετικά μπαμπάτσικα. Έχει μια μεγάλη τομή , από τη μια πλευρά της κοιλιάς μέχρι την άλλη, παράλληλα προς την λεκάνη. Επέμβαση που εσχάτως κάνουν πολλές Λατίνες για να μικρύνουν την μέση τους και να τονίζουν τον κώλο τους.
Στο σεξ , όχι δεν λέει σε τίποτα. Υπάκουο και πειθήνιο, ότι θέλεις να την κάνεις, σε λογικά πλαίσια, την κάνεις. Και φιλιά βαθιά δίνει , και φιλότιμες προσπάθειες να το πάρει όλο μέσα στο στόμα κάνει, και γλύφει γύρω γύρω, και ωραία αγκομαχάει όταν την γλύφουν. Εκεί που δίνει ρέστα όμως, είναι όταν το παίρνει από πίσω. Λίγο προσεκτικά στην αρχή (δεν της τον κάνανε ακόμα τορπιλοσωλήνα), αλλά μόλις κουμπώσει και αρχίσει να μπαίνει καλά, σε σφίγγει με χέρια και πόδια και σε σπρώχνει να μπεις κι άλλο μέσα της. Και τις 2 φορές μόνο από πίσω την πήρα και μπορώ να πω ότι , επιτέλους μετά από καιρό, ευχαριστήθηκα τόσο πολύ κώλο. Και στα τέσσερα , και μπρούμυτα , και ανάσκελα με τα πόδια ανοιχτά (« Το σκίσιμο του μπαμπού» την λένε στο Κάμα Σούτρα αυτήν την στάση – αφιερώνω πάλι ο καριόλης), και cowgirl και reverse cowgirl. Τα παίρνει επίσης και στόμα και πρόσωπο, και χωρίς να φεύγει μετά σφαίρα στο μπάνιο, λες και την χτύπησε ρεύμα…
Η συμπεριφορά της είναι μια χαρά. Είναι συνέχεια χαμογελαστή και ομιλητική, αρκεί να ξέρεις Πορτογαλικά, γιατί τα αγγλικά της είναι επιπέδου “Me Tarzan, you Jane” , οπότε στην επικοινωνία, αν δεν είστε τριτοξάδερφοι του Ρονάλντο, δεν θα πείτε και πολλά.
Όσον αφορά στην σχέση απόδοσης/τιμής, θεωρώ πως τα 200 που ζητάει για την φουλ έξτρα έκδοση, είναι πολλά. Ίσως βέβαια εγώ να έχω κακομάθει, γιατί με τόσα ταξίδια στην Αθήνα, βλέπω που πραγματικά (πρέπει να) κυμαίνονται οι τιμές. Από το να τα έδινα όμως σε καμιά σλαβόφωνη κότα με ξινισμένα μούτρα και τουπέ, που θεωρεί ότι μου κάνει χάρη κιόλας που μου επιτρέπει να την πληρώσω για να την πηδήξω , καλύτερα να τα πάρει το βραζιλιανάκι. Στο τέλος τέλος, φεύγοντας, δεν ένιωθα μαλάκας, όπως με πολλές άλλες του συναφιού. Κουμάντο όμως ο καθένας κάνει στην δική του τσέπη.
Αυτά αδέρφια.
Μετά τιμής
ΑΙΔΟΙΟΛΕΙΧΟΣ
ΥΓ. Μεγάλο συν το ότι , αντίθετα με τις περισσότερες του χώρου, ΔΕΝ ζήτησε τα χρήματα με το μπήκα. Της τα άφησα εγώ στο τέλος στο κομοδίνο, καθώς έφευγα.
ΥΓ2. Αν είστε πιπινοπνίχτες, καλύτερα να απέχετε. Δεν θα σας αρέσει (οπτικά τουλάχιστον).
ΥΓ3. Σε περίπτωση που διαβάσει την κριτική κάποιος από το γραφείο (που δεν το κόβω γιατί είναι γερμανικό) : Που το βρήκατε αυτό το ξενοδοχείο , ρε μαλάκες;;;;; Χαθήκανε οι σοβαροί γαμιστρώνες στην πόλη;;; Την άλλη φορά, βάλτε την κοπέλα σε αντίσκηνο, ρε σούργελα. Θα σας έρθει πιο οικονομικά.
ΥΓ4. Η κοπέλα είναι Βραζιλιάνα, και όχι όπως (δικαιολογημένα) κάποιοι φοβούνται γυφτορουμανοβουλγαροαλβανίδα.
ΥΓ5. Ο τίτλος είναι άσχετος, αλλά αυτό μου ήρθε στο μυαλό όταν σκεφτόμουν κάτι σχετικό με την Βραζιλία...