Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Τίτλος εμπνευσμένος από το σύνθημα που ακουγόταν στο Καραισκάκης όταν ήρθε ο μεγάλος Μαρσέλο. Κι αφού πέρασε η Τσικνοπέμπτη και μας την έκανε δεν μπορεί να βγει το μυαλό μου αυτό το σύνθημα.

Στα δικά μας, συνάντηση με Μποζένα. Ωραία υποδοχή με φορεματάκι, το οποίο έβγαλε μέχρι να βγω από το μπάνιο και ψηλοτάκουνα.

Όσοι ψάχνετε μοντελέ καταστάσεις μην πάτε. Εγώ αν και δεν είμαι φαν των πιο μπαμπάτσικων την προτίμησα για τα βυζιά της. Γέμιζε η παλάμη μου κι οι ρώγες ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Σε σχέση με τις φωτό η μόνη διαφορά θα έλεγα ότι είναι στα κωλομέρια, όπου κωλάρα δεν τη λέω.

Παίχτηκαν 2 γύροι. Ο πρώτος κινήθηκε σε χαλαρά πλαίσια, αλλά στο δεύτερο πήρε φωτιά και κυριολεκτικά με γάμησε. Κάτι το οποίο μου προκάλεσε ιδιαίτερη έκπληξη, καθώς φαινόταν μέχρι εκείνη την ώρα υποτονική. Απο πάνω μου, ιεραποστολικό με πέθανε. Τέσπα προσπάθησε μετά με διάφορα για να τελειώσω, και καθώς το τέλος δεν ερχόταν, μου φόρεσε καπότα κι ήρθε από πάνω μου πάλι. Κοπανήθηκε πάλι μερικά λεπτά, ώσπου τελείωσε (όπως είπε η ίδια) και μετά βοήθησε μέχρι να τελειώσω κι εγώ.

Στο ενδιάμεσο λίγες κουβέντες, δεν είχε όρεξη, καθώς απ'ότι μου είπε της λείπει ο ύπνος (την ξεμουνιάσαμε κι αυτήν μάλλον, πάει). Κι όσο ντυνόμουν μου λέει ότι ήρθε η ώρα να κοιμηθώ.

Σε γενικές γραμμές ένα κοντοπούτανο, πιο μπαμπάτσικο (χωρίς να είναι αποκρουστικό). Μια καθημερινή τύπισα που μπορείς να συναντήσεις αντίστοιχες καθημερινά και κυρίως στα δυτικά θα έλεγα. Άξιζε μια επίσκεψη, δεν ξέρω για δεύτερη. Αυτά!