Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Με την μέθοδο της υπομονής, όπως λατρεύει η βροχή το χώμα και πνίγεται μέσα του, ημερώνει ο Σκύλος τις επιθυμίες του. Η φυσιολογική προτίμηση μπλέκεται με τις ιδιορρυθμίες. Μια από αυτές, η συναναστροφή με ερωτικές συντρόφους Αφρικανικής καταγωγής. Φετίχ: κατάδυση στην άβυσσο με τους πνιγμένους.

Στην υποδοχή ο ψοφόΣκυλος έκατσε ζαρωμένος σε μια γωνία περιμένοντας να συγυρίσουν το δωμάτιο. Δεν έβλεπε, δεν άκουγε, δεν μύριζε, δεν αισθανόταν. Η σύνταξη της ερωτικής πράξης τον παίδευε. Το φετίχ συνήθως ψεύδεται. Θεωρούσε την αποτυχία βέβαιη.

«Η ελευθερία της επιθυμίας και ο έλεγχός της πρέπει να σε απασχολούν», αναφώνησε ο ρεσεψιονίστ.
«Ορίστε;», ρώτησε ο Σκύλος.
«Το δωμάτιο σας είναι έτοιμο», είπε καθαρά.

Έσυρε την αλυσίδα του στο δεύτερο πάτωμα και πριν προλάβει να τακτοποιηθεί άκουσε να του χτυπούν την πόρτα. Έρημες ψυχές, άρωμα στον αέρα κανένα, ηδονή και αλυσίδες, ελευθερία και ενοχές.

Τα νιάτα και η φρεσκάδα δίστασαν να μπουν στο δωμάτιο. Το πρόσωπο πολύ όμορφο, απέχει από τα συνηθισμένα. Ψηλή, με ωραία κατανομή στο σώμα, γερή κατασκευή, με μακριά γεμάτα πόδια και γλουτούς ζόρικους. Κοίταξα το φετίχ μου λαίμαργα. Αποκάλυψε το κορμί της γρήγορα και μπήκε για μπάνιο.

Μιλάει άριστα ελληνικά, την απασχολούν όσα απασχολούν τους νέους, απαθείς
μπροστά στη διαδικασία της εξημέρωσης, απαθείς αθροίζουν τις μέρες που κυλάνε.

Άκρα περιποιημένα, δέρμα λείο, στιγματισμένο κατά τόπους με μελάνι.
Με την πετσέτα τυλιγμένη στο απαλό κορμί της, ξάπλωσε δίπλα μου στο κρεβάτι.

Περίμενε- περίμενα εσκεμμένα -με αγκάλιασε και άρχισε να με φιλάει στο σώμα κατεβαίνοντας προς τα κάτω. Την ήξερα τη διαδικασία από την εφηβεία. Μου τη θύμισε ο γέρο-Σκύλος που με συντρόφευε στην τσάρκα.

Τη γύρισα ανάσκελα και την πήρα στο στόμα μου ψάχνοντας την πορφυρή απόχρωση με τη γλώσσα μου. Της άρεσε με μέτρο αλλά δεν άφηνε τον έρωτα μου να πάρει τον δρόμο του. Δισταγμός στο βλέμμα, στη φωνή, στις κινήσεις. «Δεν γυρίζει η παρτίδα», σκέφτηκα καθώς ανέβαινα για να απολαύσω τα χείλη και το στήθος της.

Δεχόταν τα χάδια με υπομονή, μ´ ευγενική αποστροφή. Κατοίκησα στο στήθος της - τρυφερό, σκουρόχρωμο με μικρές θηλές - στην κοιλιά της, στους γλουτούς της, στους αστραγάλους της, την έδεσα σφιχτά στα χέρια μου, μπήκα μέσα της και τελείωσα ιεραποστολικά. Τελείωσα όπως τελειώνει η νύχτα, όπως τελειώνει ο θρήνος, όπως γεμίζουν τα μάτια πίκρα.

Σήκωσε το τηλέφωνο ο Σκύλος, «μια μπίρα παρακαλώ».
«Ότι δεν σου ανήκει σε σκλαβώνει», απάντησε από την άλλη πλευρά του ακουστικού η φωνή.
«Ορίστε;», τέντωσε τα μαδημένα αυτιά του.
«Έρχεται αμέσως», απάντησε η φωνή.

Γύρισε στο κρεβάτι σχεδόν βρεγμένη και πιο άνετη. Η σκιά απέναντί της δεν ήταν κάτι αφύσικο ή τουλάχιστον έτσι πίστεψε. Μου έτριψε το σώμα σαν να προσπαθούσε να καθησυχάσει την αμηχανία της. Ο Σκύλος εκεί, να ρουφάει κάθε ανάσα της. «Δεν γυρίζει η παρτίδα ποτέ», τον επέπληξα.

Νέα δοκιμή, ο ανδρισμός μου στο στόμα της. Λίγο χέρι που το απομάκρυνε όταν τον πήρε βαθειά, σε στάση που αδικεί τη γυναικεία φιγούρα και μερικοί μοιραίοι αναστεναγμοί επιβεβαίωσαν τη φετιχιστική μου τιμωρία.

Δεν προσπάθησα πολύ, η τέχνη του έρωτα έλειπε εκείνο το βράδυ από το δωμάτιο. Δεν ήθελα να προσπαθήσω. Δεν υπήρχε λόγος. Ο Σκύλος πίεζε.
«Άστην, δε σε θέλει, δεν της αρέσεις γερομπάσταρδε», θύμωσα.
«Μπορείς», γρύλισε.
«Δε θέλω, βαρέθηκα», απάντησα και τον αφόρισα.

Ο Σκύλος δε γνώρισε ποτέ τον μικρό πρίγκιπα , τη σοφή αλεπού, τα τριαντάφυλλα, την έρημο. Δεν άκουσε τ´ αστέρια να γελούν. Εξημερώθηκε από κόρνες και μουγκανητά μηχανών. Όταν απαλλαγεί από τα καθήκοντά του, θα τον ψάξει στον μακρινό πλανήτη Β-612. Θα ρωτήσει να βρει την αλεπού.

Μέχρι τότε θα συνεχίσει να κυνηγάει ρόδες στις λεωφόρους και να πληρώνει για μια σοφία που δε θα κερδίσει ποτέ.

Κάπως έτσι όμως δεν είναι τα παραμύθια;
Ή μήπως όχι;