Λεπτομέρειες αξιολόγησης

‘Έχετε υπάρξει ποτέ «η πουτάνα» κάποιας γκόμενας; Έχετε νιώσει ποτέ πώς είναι να σας γαμάει μια γυναίκα όποτε έχει καύλες χωρίς να έχει απολύτως κανένα συναίσθημα; Αυτό είναι το πραγματικό “pse”. Εγώ το έζησα για χρόνια. Στα μάτια μου, πια, η μόνη διαφορά μεταξύ ερωμένης και επαγγελματία είναι ότι η τελευταία μπορεί και να σε μαστουρώσει για λίγο, κατασκευάζοντας για σένα την αυταπάτη που σου ταιριάζει• αυτό το μαγικό αίσθημα ότι αρχίζει μία περιπέτεια και όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Παρασκευή βράδυ και για ένα δίωρο η πουτάνα είμαι πάλι εγώ. Σάββατο πρωί. Ξύπνησα με κομμένη την ανάσα. Χρειαζόμουν μια δόση από συναίσθημα κι ας ήταν ψευδαισθητικό.

Την Ζάρα την ξεχώρισα αμέσως μόλις είδα τις φωτογραφίες της. Όχι αυτές τις καλτ που είναι σαν Τσετσένα αυτονομίστρια ή εκείνη που τρώει τη μπανάνα λες και ο φωτογράφος απευθύνεται σε χιμπατζήδες (που ναι, εντάξει, μάλλον είναι το πιο συγγενικό είδος με τους άντρες), αλλά αυτές που φαίνεται το πρόσωπό της. Το ηδυπαθές βλέμμα της πυροδότησε μέσα μου μια καταιγίδα σεξουαλικών εικόνων. Δυστυχώς δεν ήταν ελεύθερη πριν τα ξημερώματα της Κυριακής, οπότε την έκλεισα για Κυριακή προς Δευτέρα βράδυ.

Το γραφείο ήταν εξυπηρετικότατο και η Ζάρα ήταν ακριβής στο ραντεβού. Ήρθε με ένα απλό καλοκαιρινό μαύρο φόρεμα. Έβγαλε τα παπούτσια της ενώ γνωριζόμαστε και εξερευνούσε το χώρο. Ύψος λίγο κάτω από 1,70, αδύνατη με καμπύλες και πανέμορφα πόδια. Μακριά ίσια σκούρα καστανά μαλλιά, καστανά μάτια, βλέμμα διαπεραστικό και γεμάτο καριολία, με την έννοια ότι κοίταζε σα να έλεγε «δεν θα σου κάτσω εκτός αν προσπαθήσεις πολύ, οπότε θα σου κάτσω…». Πρέπει να είναι μεταξύ 28-32. Οι φωτογραφίες 3, 5, 7 και 10 που βλέπετε εδώ είναι εντελώς ακριβείς. Για το δικό μου γούστο η γκόμενα είναι μουνάρα. Ζήτησε κρασί αλλά δεν είχα, οπότε της έβαλα ένα ποτό. Ήπιε μια γουλιά και ζήτησε να κάνει μπάνιο. Τα αγγλικά της είναι σωστά αλλά δυσκολεύει λίγο η προφορά της.

Ήρθε στο δωμάτιο, ξάπλωσε με τα εσώρουχα στο κρεβάτι και μου είπε το όνομά της ρωτώντας το δικό μου. Το στήθος της ασφυκτιούσε μέσα στο μικρό σουτιέν της, οπότε, μόλις έμαθα ότι είναι από τη Μόσχα και αυτή ότι εγώ είμαι από την Αθήνα, την έγδυσα, γδύθηκα κι εγώ και αρχίσαμε τα γλωσσόφιλα. Ήταν κάπως επιφυλακτική στη αρχή αλλά μόλις της είπα ότι είμαι εμβολιασμένος ξεθάρρεψε. Της έφαγα το στήθος (φυσικό, βαρύ, γεμάτο τριάρι και όσο στητό μπορεί να είναι με τέτοιο βάρος) και ενώ οι ρώγες της σκλήραιναν της έκανα ένα βαθύ γλειφομούνι. Με κοίταζε ενώ η αναπνοή της βάραινε και το βλέμμα της γινόταν κάπως επιθετικό. Δεν είπε όχι όταν της έγλειψα μαλακά και το κωλοτρυπάκι της και αμέσως καύλωσα τόσο που της τον έδωσα στο στόμα. Η πίπα που κάνει είναι ρυθμική, από τη βάλανο έως να ακουμπήσουν τα χείλια της το σώμα. Στη αρχή με χέρι και μετά χωρίς. Ήμουν γονατιστός και ταυτόχρονα της έπιανα τα φανταστικά κωλομέρια της χαϊδεύοντας εξωτερικά την πιο μικρή της είσοδο.

Ένιωσα ότι μπορεί να χύσω πολύ πριν την ώρα μου, οπότε σταμάτησα. Μου έβαλε προφυλακτικό με το στόμα δείχνοντας την εμπειρία της, την γύρισα στα 4 και τη γάμησα σκληρά αλλά ήθελα να βλέπω τα μάτια της και την ξαναγύρισα. Σε αυτή τη θέση τη γάμησα βαθιά κρατώντας την πότε από τους αστραγάλους πότε από τα μπούτια ενώ χτυπούσε την κλειτορίδα της – κάτι που δεν επέτρεψα για ώρα αναλαμβάνοντας εγώ (εκτός των άλλων) και να τη χαϊδεύω μέχρι που την έχυσα πολύ.

Πήραμε μια ανάσα και μου είπε ότι φεύγει σήμερα για τη Μόσχα, αν και κάθισε μόνο 4 ημέρες, γιατί κάτι προέκυψε. Υπάρχει περίπτωση να ξανάρθει σε 1-2 μήνες αλλά δεν το έχει πάρει απόφαση ακόμα καθώς άλλαξαν τα σχέδιά της. Μου εκμυστηρεύτηκε ότι αυτές τις 4 μέρες είχε αδιάκοπα ραντεβού μένοντας κάποιες μέρες με 2-3 ώρες ύπνο. Με ρώτησε τί δουλειά κάνω και της είπα, μάλλον με αυτοσαρκαστικό ύφος, ότι είμαστε συνάδελφοι. Γέλασε αμήχανα. Ήταν αδύνατο να της εξηγήσω οπότε της είπα από ποια δουλειά ζω και το αφήσαμε εκεί ενώ μου έπιανε τα μαλλιά με μια απρόσμενη τρυφερότητα.

Κάναμε μπάνιο στα γρήγορα και αφού πήρα τη γεύση από το στόμα της έκατσε στα τέσσερα και την έγλειψα από πίσω. Προφυλακτικό και σκληρό πισωκολλητό. Ανταποκρινόταν καλά αλλά μου φάνηκε ότι κάποιες στιγμές έπαιζε να πονάει και σταμάτησα. Παραξενεύτηκε. Της είπα τι σκέφτηκα, το αρνήθηκε, αλλά στο μεταξύ έχασα εν μέρει τη στύση μου. Προσπάθησε με πίπα να με φέρει στην κατάσταση που ήμουν αλλά πια έμεναν λιγότερα από 10 λεπτά. Τη διέκοψα, είπαμε 2-3 κουβέντες, μου είπε ότι ήμουν το τελευταίο ραντεβού στην Ελλάδα, ότι προτιμάει τα μεγάλα ραντεβού γιατί μπαίνει καλύτερα στο κλίμα και πήγε πάλι για μπάνιο. Ντυθήκαμε, τη φίλησα πιάνοντάς της τα μαλλιά και με αποχαιρέτησε με ένα πλατύ χαμόγελο ενώ της έβγαινε η εξάντληση.

Την τελευταία στιγμή που την κοίταξα πέρασαν από το μυαλό μου οι εικόνες τόσων γυναικών, ερωμένων ή πληρωμένων, που στέκονταν ακριβώς στην ίδια θέση ένα δευτερόλεπτο πριν βγουν για πάντα από τη ζωή μου. Αποφάσισα να μην αλλάξω σεντόνια. Η μυρωδιά αυτής της άγνωστης μουνάρας θα ήταν ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του ιδιωτικού εξωπραγματικού κόσμου των ονείρων και των ψευδαισθήσεων της εγρήγορσης.

Όλα ψευδαισθήσεις είναι έτσι κι αλλιώς για να μην πω ότι είμαστε οι ψευδαισθήσεις μας. Χωρίς αυτές, κύριοι, είμαστε ένα τίποτα. Γαμάτε σαν να μην υπάρχει αύριο. Το αύριο δεν υπήρξε ποτέ πριν γίνει σήμερα.