Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Βρέθηκα στη Vlada νωρίς το απόγευμα μετά από μια βραδιά κραιπάλης. Προσφέραμε μαζί με κάτι φίλους θυσία στον θεό Βάκχο, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Στην περίπτωση αλκοτέστ πιθανότατα θα βρισκόμουν έγκλειστος σε φυλακές υψίστης ασφάλειας. Με τις αισθήσεις μου ακόμη σε μεταβατική κατάσταση, μπήκα στο ξενοδοχείο που στάβλιζε τη Vlada και σουλατσάριζαν πάμπολλα εκδιδόμενα μωρά, φλυαρίζοντας στην ρωσική.

Το σκοτεινό δωμάτιο της Vlada είχε δύο διπλά κρεββάτια και το κλιματιστικό ρυθμισμένο σε κάποια θερμοκρασία, που θα πρέπει να της θύμιζε τον τόπο της. Η απορία για το τι χωράει στα δύο διπλά κρεββάτια, λύθηκε μόλις την χάζεψα από πάνω μέχρι κάτω. Πρώτη φορά με υποδέχτηκε κοπέλα χωρίς να φοράει ψηλοτάκουνα. Δεν φορούσε ούτε καν κάλτσες. Ακόμη κι έτσι όμως, δεν κατάφερνε να πέσει κάτω από το ένα ογδόντα. Μια Mila Yul, για όσους τη γνώρισαν, αλλά πιο όμορφη. Υπέροχη! Όλες οι φωτογραφίες της που βλέπετε, είναι αντιπροσωπευτικές. Εγώ όμως είχα μπροστά μου αυτοπροσώπως το πρωτότυπο! Έμοιαζε να είχε βγει περήφανα από το εξώφυλλο κάποιου ελιτίστικου περιοδικού μόδας. Είναι φτιαγμένη σαν ακριβό καθαρόαιμο άλογο. Η χαίτη της ξανθιά και μακριά. Τα μάτια της μεγάλα, αλλά όχι τόσο μεγάλα όσο ο καμπυλωτός κι όμορφος κώλος της, τον οποίο το εσώρουχο της δεν προσπαθούσε καν να κρύψει. Μου άρεσε ο τρόπος που τα κοφτερά λευκά δόντια της χώριζαν τα κόκκινα χείλη της, σαν να ήταν φλούδες κερασιού. Το στήθος της, αν και φτιαγμένο, μεγαλόπρεπο, προκλητικό και ικανό να αναγκάσει άγαλμα του Πάπα να αλληθωρίσει. Είναι η ζωντανή απόδειξη στο θεώρημα, που ισχυρίζεται ότι οι Ρωσίδες είναι οι πιο όμορφες γυναίκες του κόσμου.

Μετά τις κοινότυπες συστάσεις, εντυπωσιασμένος τη ρώτησα από που είναι. Με τον δικό της γλυκό και μεγαλόστηθο τρόπο μου αποκρίθηκε από την Αγία Πετρούπολη. Πάντα μου άρεσαν οι γυναίκες από την Αγία Πετρούπολη και να φανταστείτε δεν έχω επισκεφθεί καν την πόλη! Η φωνή της ήταν βαριά, λάγνη και γεμάτη σαν μπίρα lager, μια dunkel ή bock, που έχει αποκτήσει σκούρο χρώμα από την καβουρντισμένη βύνη. Δεν μιλούσε καλά τα Αγγλικά. Ούτε κι εγώ, αλλά αυτό είχε να κάνει με το γεγονός ότι η γλώσσα μου κρεμόταν έξω από το στόμα μου. Είχε έναν αέρα αισθησιακής γονιμότητας. Φορούσε τα όμορφα εσώρουχα που εικονίζονται στις φωτογραφίες της, όχι όμως για πολύ.

Το να έχεις μπροστά σου στα τέσσερα την Vlada, δεν είναι και κάτι που σου συμβαίνει κάθε μέρα. Για την ακρίβεια είσαι τυχερός, αν καταφέρνεις και το ονειρεύεσαι που και που. Ένα απολαυστικό mouthfuck, χρησιμοποιώντας σαν γκέμια την ξανθιά κοτσίδα της και ο καθρέπτης πίσω της να αγωνιά να χωρέσει την πιο υπέροχη εικόνα! Έπεσε ανάσκελα στο διπλό κρεββάτι με το ένα πόδι να φτάνει στον Άγνωστο Στρατιώτη και το άλλο στον σεκιουριτά στο Ωνάσειο. Έξυπνο κορίτσι, πρέπει να είδε το μάτι μου που γυάλιζε και στην αλλαγή πρόλαβε να βάλει λίγο λιπαντικό στο προφυλακτικό. Βρέθηκε πάλι στα τέσσερα, αλλά αυτή τη φορά κοίταζε τον καθρέπτη κι εγώ σοδόμιζα τον υπέροχο κώλο της, που δεν είχα καταφέρει να παραβλέψω. Η έκταση της εξαίσιας πλάτης της, που φιλοξενούσε ένα ερυθρόχρωμο τατουάζ, ήταν αντίστοιχη της Κόκκινης Πλατείας. Είχα όμως έναν εχθρό, το διπλό κρεββάτι, που σαν να ήθελε να προστατέψει την Vlada από τον όρθιο μεθύστακα, απομακρυνόταν σε κάθε επίθεση μου. Εγώ πεισματικά επέμεινα, μέχρι που στρίμωξα το κρεββάτι και τη Vlada σε μια γωνία. Εκεί έβαλα όλη μου τη δύναμη. Έπρεπε!

Στην ανάπαυλα δεν μπορούσαμε κάτι να πούμε, λόγω έλλειψης κοινής γλώσσας επικοινωνίας. Εγώ χάζευα το τσάμπα γυμνό. Κάποιος ίσως έλεγε ότι η κοπέλα έβγαλε κάποια κρυάδα. Αλλά ποιος νοιάζεται! Πάντα έχουμε ένα Lagavulin στην κάβα μας, ακόμη κι αν δεν πίνουμε ουίσκι. Έχουμε σε βινύλιο, σε κάποιο ράφι στο σπίτι μας, το “The Wall”, ακόμη κι αν δε μας αρέσουν οι Pink Floyd, ακόμη κι αν δεν έχουμε πικάπ!

Ελλείψει άλλων ενδιαφερόντων πιάσαμε τα χαϊδολογήματα. Δεν άργησε να βρεθεί πάλι στα τέσσερα, στα πόδια μου και να ιντριγκάρει τις αισθήσεις μου. Δε νομίζω ότι ήταν τόσο η αίσθηση της αφής, όσο η αίσθηση της όρασης, που κατάφερε να τινάξει το αλκοολούχο σώμα μου πάνω από το στρώμα του κρεββατιού. Παρά τη χαμηλή ρωσική θερμοκρασία, το σεντόνι του κρεββατιού ήταν βρεγμένο από τον ιδρώτα των κορμιών μας.

Πριν τον αποχωρισμό παρέλαβε το αντίτιμο των κόπων της. Αν το αξιολογήσουμε σαν κόστος ανά τρέχον μέτρο είναι πιο ανταγωνιστική και από στουντιοκόριτσα. Η ίδια έδειχνε ξαναμμένη και γεμάτη ευγνωμοσύνη. Έτσι μου αρέσουν οι γυναίκες!

Βρέθηκα στο δρόμο και σταμάτησα λίγο παρακάτω, σε ένα δροσερό καφέ. Αισθανόμουν μια γλυκιά ρευστότητα των αισθήσεων, που δεν ήθελα να χάσω. Ήθελα να βάλω κάτι στο στόμα μου, αρκεί να ήταν σε γυάλινο μπουκάλι των 700 ml. «Μια vodka παγωμένη παρακαλώ» παρήγγειλα στον σερβιτόρο, που ήταν φορτωμένος με φραπέδες. «Δεν έχουμε παγωμένη» αποκρίθηκε «να σας φέρω μια με πάγο;». Την ζήτησα σκέτη ακόμη και αν την έφερναν σε μπρίκι. Μόλις το αλκοόλ έξυσε τον οισοφάγο μου σκέφτηκα πόσα ήθελα να της πω, αλλά δεν ήξερα πως. Μόλις το αλκοόλ προχώρησε παρακάτω, άρχισα να φαντάζομαι τρόπους, με τους οποίους θα μπορούσα να της εκφράσω τον θαυμασμό μου. Οι μεθυσμένοι είναι οι πιο καλοί άνθρωποι, ισχυρίζεται ο πατριώτης της ο Ντοστογιέφσκι. Λοιπόν, θα πίνω vodka μέχρι να μάθω ρωσικά. «Άλλο ένα σε παρακαλώ!»