Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Στο μέσο μιας απόλυτα κενής ημέρας αναλογίστηκα πως ο άνθρωπος ουκ επ άρτω μόνον ζήσεται. Αποφάσισα, μετά από προτροπή του έμπειρου Old Boy, να κονεύσω σε ίδρυμα ημιδιαμονής τη μικροκαμωμένη Μαρίνα. Ομολογώ πως περίμενα κάτι λιγότερο εμφανισιακά, κυρίως λόγω των φωτογραφιών, που είναι πολύ άδικες μαζί της. Η Μαρίνα έχει όμορφο πρόσωπο, με αδύνατο και γυμνασμένο σώμα, που γέμιζε ασφυκτικά τα ρούχα της στα σωστά σημεία. Το έλλειμμα στο ύψος της προσπαθούσε να το αναπληρώσει με τα υψηλόσολα παπούτσια της. Αν αυτό το σώμα διέθετε 15 με 20 εκατοστά παραπάνω, θα το βλέπαμε σε φωτογραφήσεις. Μαλλιά μαύρα, ίσια και καλοφτιαγμένα. Μάτια πράσινα-καφέ λαμπερά, ζωηρά και έξυπνα. Φυσικό στήθος, μέγεθος προς το 3, σε πολύ καλή κατάσταση. Μεσούλα σφήκα και γοφούς να προδικάζουν την εξέλιξη αυτού του αταξικού σμιξίματος. Χαμογελαστή, ευγενής και προσηνής. Ήταν όμορφη με ένα τρόπο πρόδηλο, που ελλείψει φινέτσας, μου αρέσει στις γυναίκες.

Βγήκε από το μπάνιο και ένα αισθητικό συναίσθημα με κυρίευσε! Κοίταξε ασυναίσθητα με αυταρέσκεια τους τροφαντούς μαστούς της. Και μένα μου άρεσε να κοιτάζω τα στήθη της… Χωρίς να χρονοτριβεί μεταπήδησε ξαφνικά από την ταπεινοφροσύνη στη βαναυσότητα. Φιλιά παθιασμένα και σφιχτές αγκαλιές με ένα ανεπιτήδευτο ερωτισμό, ικανό να ξεγελάσει και τον πιο δύσπιστο, ότι η ζωή μας δεν είναι ένα μοναχικό ταξίδι. Ακλόνητος ων σε θέματα φιληδονίας, την παρότρυνα για μια εξωτική παρέλαση πάνω στο σώμα μου. Δεν είναι η καθοδηγήτρα του έρωτα, είναι όμως ένα ακούραστο μυρμήγκι που στο τέλος θα σε αφήσει αποκαμωμένο. Βρεθήκαμε ενωμένοι και εκεί πλεονεκτούσα έναντι του μικροκαμωμένου σώματος της. Έκανα παράφορα κατάχρηση της υπεροχής μου. Δεν άργησα να τη γυρίσω στα τέσσερα, ώστε να συμπληρώσω το τρίπτυχο της απόλαυσης της Μαρίνας. Γονατιστός στο ένα πόδι και με μικρή προσπάθεια την καθυπόταξα και ο φιλήδονος εαυτός μου αντλούσε ποτάμια ηδονής από το σφιχτό κορμί της Μαρίνας. Της γύρισα το κεφάλι για να βλέπω το πρόσωπο της. Είχε στα λαμπερά της μάτια μια μόνιμη έκφραση έκπληξης, που αποκάλυπταν μια κίβδηλη ηδονή. Ξεστόμιζε βρισιές, σύντομες βιογραφίες του εαυτού μου… Για τη μεγάλη στιγμή ζήτησα το στόμα της και το έλαβα με προθυμία. Κάποια δευτερόλεπτα, που κύλησαν αργά στη σκληρή απόλαυση της ακολασίας … Ακούστηκα σα μουεζίνης σε μιναρέ, καλύπτοντας τουλάχιστον την εμβέλεια του ξενοδοχείου.

Ένας Σαμψών, με κομμένα μαλλιά, στην αγκαλιά της Δαλιδά. Με ένα χαμόγελο γεμάτο θράσος, αυτοϊκανοποίηση ή κυνισμό, βασικά και τα τρία ταυτόχρονα, κοιτούσε εμένα και την ίδια την ύπαρξη μου, μάλλον διασκεδάζοντας. Αυτό δε με πείραζε καθόλου, αφού κι εγώ έτσι ένοιωθα. Μού ζήτησε την άδεια να καπνίσει. Δε θα μπορούσα εύκολα να της αρνηθώ κάτι, πόσο μάλλον ένα τσιγάρο. Αφού έστριψε ένα τσιγάρο, το άναψε και το ρούφηξε με ευχαρίστηση. Το καθένα από τα εξαίσια ρουθούνια της φύσηξε προς το μέρος μου μια στήλη καπνού. Πήρα βαθιά ανάσα. Όχι επειδή μου αρέσει ο καπνός από τσιγάρο, το αντίθετο μάλιστα, αλλά επειδή έβγαινε από το στήθος της κι οτιδήποτε είχε να με αυτό το στήθος, τύγχανε της έγκρισης μου! Η συζήτηση στη συνέχεια μαζί της με γοήτευσε για την ειλικρίνεια της και τις αντιλήψεις της. Η αλήθεια είναι ένα πανίσχυρο όπλο γι αυτό είναι και τόσο σπάνια! Η συντροφιά με τη Μαρίνα έδινε ευχαρίστηση, όχι μόνο οριζόντια…

Είδα μετά από λίγο τη Μαρίνα να φιδοσέρνεται απειλητικά προς τον υπό αμφισβήτηση ανδρισμό μου. Εγώ ήμουν ανάσκελα σα νεκρός. Το να είσαι νεκρός είναι σα να είσαι τεμπέλα πόρνη. Ξοδεύεις τον περισσότερο χρόνο σου ανάσκελα, ενώ κάποιος άλλος κάνει τη χειρωνακτική δουλειά. Η Μαρίνα έσκυψε επάνω μου σαν έμπειρος γιατρός, αλλά και εγώ ήμουν έμπειρος άρρωστος … Η ίδια σκηνή επαναλήφθηκε και ξανά και ξανά. Η Μαρίνα δεχόταν αγόγγυστα τις à volonté επιθυμίες μου...

Ο χρόνος κυλάει όμως αμείλικτα. Βρισκόμουν στο τέλος σε μια κατάσταση σα να είχα φάει σαϊτιά από τα βέλη του Alzheimer. Η Μαρίνα βγαίνοντας από το τελεσίδικο μπάνιο της επιχείρησε να με συνεφέρει. Τα επίχειρα των πράξεων της ήταν σκόρπια ολόγυρα στο πάτωμα. Δέχτηκα την καυτή σφραγίδα του φιλιού της πριν βγει από το δωμάτιο…

Ο μετά τον Ιπποκράτη σημαντικότερος γιατρός της αρχαιότητας, ο Γαληνός, είχε γράψει πως όλα τα ζώα βιώνουν θλίψη μετά τη συνουσία, με εξαίρεση τη γυναίκα και τον κόκορα. Αυτό το συναίσθημα, γνωστό ως και PCD (post coital dysphoria) ή και PCT (post coital tristesse) με κυρίευσε μετά την αναχώρηση της κοπέλας. Ήταν τάχα η νοικιασμένη συνείδηση, που χρησιμοποιούμε σε αυτού του είδους τις ολιγόωρες συναντήσεις; Σφυρηλατούμε μια δικιά μας θεολογική ερμηνεία της συνείδησης, που να ταιριάζει με τις μυσαρές φαντασιώσεις μας. Μια αδαής ιδεολογία, που πρέπει πάντα να κερδίζει η απαγορευμένη απόλαυση, να πνίξουμε την ψυχή μας μέσα στην ακολασία. Έτσι κτίζουμε γέφυρες για να περάσουμε απέναντι, αλλά στο τέλος μένουμε στην ίδια όχθη…

Είδα στο λιόγερμα την Μαρίνα να απομακρύνεται, με τα οπίσθια της να ταλαιπωρούν αφόρητα το κατακόκκινο εφαρμοστό παντελόνι της, υπερυψωμένα και αυθάδη στο πίσω μέρος της μεγάλου κυβισμού μηχανής και έδειχναν να ανταγωνίζονται τα κόκκινα φώτα stop της μηχανής, ποιος θα καταφέρει να τραβήξει περισσότερο την προσοχή του οδηγού που ακολουθεί …