Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Ως ερωτικός παίκτης, του πληρωμένου έρωτα, ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που διακρίνει την προσωπικότητά μου είναι ότι είμαι ή του ύψους ή του βάθους.
Δηλαδή ή θα κάνω υπέρ-αποχές από το άθλημα ή θα πέφτω με τα μούτρα και δεν μπορούν να με μαζέψουν ή, ακόμη χειρότερα, θα παθαίνω αμόκ.
Καταρχήν να εξηγήσω ότι το αμόκ είναι αποτέλεσμα μεγάλης αποχής. Να εξηγήσω, επίσης, ότι όταν κάνω αποχή, απέχω από ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ έχει να κάνει με σεξ και ερωτική διέγερση, γενικότερα. Κόβεται, από αυνανισμός, μέχρι προβολή τσόντας στο You Porn!
Όταν παθαίνω αμόκ, δεν φτιάχνομαι τόσο πολύ με το σεξ, όσο με τον τρόπο με τον οποίο θα καταλήξω να κάνω σεξ. Κάτι παρόμοιο μου συνέβη και στην παρακάτω ιστορία που θα διαβάσετε.
Είχα ξεκινήσει να ψάχνω για ερασιτέχνες call girls, σε ένα καινούργιο site που ανακάλυψα, το οποίο είχε ερωτικές αγγελίες. Παράλληλα είχα βάλει και εγώ αγγελία, στην οποία ζητούσα συγκεκριμένο πρόγραμμα και πλήρωνα ένα αρκετά μεγάλο ποσό γι’ αυτό.
Κοιτάζοντας τις αγγελίες, μία προς μία και με μεγάλη προσοχή, το μάτι μου έπεσε σε μια κοπέλα, Ελληνίδα, με το όνομα Νεφέλη, η οποία δήλωνε ανεξάρτητη και είχε δικό της site, με δικό της chat, στο οποίο κανόνιζες live το ραντεβού, αν ήταν online και δεν μπορούσες να το κάνεις από το τηλέφωνο.
Δεν είχε φωτογραφίες, για λόγους ασφαλείας, όπως με ενημέρωσε και τις δείχνει μόνο μέσω του chat. Αν και ήταν στη Θεσσαλονίκη της έστειλα μήνυμα και της έγραψα αν μπορούσε να κάνει το ειδικό πρόγραμμα που ζητούσα. Μου απάντησε "όχι", αλλά μου είπε ότι είχε μια φίλη, την Βίκυ, που μπορεί να το κάνει και θα μου την σύστηνε.
Το ίδιο βράδυ με πήρε τηλέφωνο η φίλη της και συμφώνησε με το πρόγραμμα που της πρότεινα. Την ρώτησα πως θα μπορούσα να δω φωτογραφίες της, αλλά ούτε και αυτή μου έδειξε, για τον ίδιο λόγο. Με διαβεβαίωσε, όταν την ρώτησα για την εμφάνισή της, πως είχε πολύ καλές αναλογίες και πως δεν την είχε διώξει ποτέ κανένας πελάτης.
Ήταν αρχές της εβδομάδας και τελικά κανονίσαμε να βρεθούμε την Πέμπτη το βράδυ. Εν τω μεταξύ, αν εξαιρέσετε το τηλεφώνημα, τα διαδικαστικά τα κανόνιζα μέσω της Νεφέλης, η οποία εκτελούσε χρέη διάμεσου.
Μετά από εκείνο το τηλεφώνημα άρχισε να με κυριεύει το αμόκ, σε τέτοιο σημείο, αφού δεν έδειξα ενδιαφέρον σε μια νεαρή φοιτήτρια, η οποία είχε απαντήσει στην αγγελία μου, αλλά ούτε και στην Valeria Ind, η οποία της είχε έρθει η επιφοίτηση και μου έστειλε, μετά από μήνες, το τηλέφωνό της.
Την ημέρα που θα γίνονταν το ραντεβού δούλευα 06:00-18:00, πετούσα στις 19:00, η συνάντηση ήταν στις 21:15, περίπου, και την επόμενη πετούσα στις 8:40, το πρωί, γιατί δούλευα 18:00-06:00. Ήταν τόσο πολύ οριακά τα χρονικά περιθώρια που, από την αδρεναλίνη, άρχισα να νοιώθω σαν ειδικός πράκτορας, ο οποίος έπρεπε να εκτελέσει μια επικίνδυνη αποστολή εκτός έδρας.
Όπως καταλαβαίνετε, ήμουν στην τσίτα και έπρεπε να τα σχεδιάσω όλα με χειρουργική ακρίβεια. Από το πώς και από που θα έκλεινα τα εισιτήρια, σε ποιο ξενοδοχείο θα έκανα την κράτηση του δωματίου, τι πράγματα έπρεπε να προσθέσω στην λίστα με τα απαραίτητα που θα έπρεπε να έχω μαζί μου, κτλ. Η ηδονή που ένιωθα, δεν περιγράφονταν.
Μόλις έφτασε η ημέρα του ραντεβού, η εγρήγορση που είχα τις προηγούμενες ημέρες, από την προετοιμασία, εξελίσσονταν σε πραγματικό οργασμό!
Μόλις σχόλασα, καβάλησα την μηχανή μου και έφυγα σφαίρα για το αεροδρόμιο. Είχα φροντίσει να κάνω από την προηγούμενη check-in και πέρασα κατευθείαν στο χώρο των αναχωρήσεων, όπου μετά από λίγα λεπτά αναμονής επιβιβάστηκα στο αεροπλάνο για το ταξίδι της ηδονής.
Το αεροσκάφος ήταν γεμάτο από απλούς καθημερινούς ανθρώπους, οι οποίοι πήγαιναν σε συγκεκριμένους προορισμούς. Όλοι, εκτός από έναν. Τον επιβάτη της θέσης 22F, ο προορισμός του οποίου ήταν ένας εναλλακτικός κόσμος, σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, όπου η φαντασία και ο ερωτισμός ήταν το κυρίαρχο είδος.
Κατά την διάρκεια της πτήσης ήμουν βυθισμένος στις σκέψεις μου, κυριευμένος παράλληλα από το άγχος, μήπως καθυστερήσω, γιατί με είχαν πληροφορήσει ότι η κοπέλα θα μπορούσε μέχρι τις 22:00, διότι την επόμενη είχε πρωινό ξύπνημα. Μόνο όταν ο πιλότος ανακοίνωνε ότι, εντός ολίγων λεπτών, θα προσγειωνόμασταν, επανήλθα, αφού με διαπέρασε ένα ρίγος.
Προσωπικά είχα καταλάβει ότι έφτανα στον προορισμό μου, αρκετά νωρίτερα πριν μας το ανακοινώσει, καθώς, κάτω από το ημίφως, τα χαρακτηριστικά από το πρόσωπο ενός μπάρμπα, ο οποίος καθόταν δύο θέσεις πιο μπροστά από εμένα, είχαν αλλοιωθεί, σε τέτοιο σημείο, που έμοιαζε με κάποιο αλλόκοτο πλάσμα, από έναν άλλο κόσμο. "Καλωσόρισα στην ζώνη του λυκόφωτος", σκέφτηκα. Μόνο όταν προσγειωθήκαμε και άνοιξαν τα φώτα, διαπίστωσα ότι ήταν απλά ένας πατσαβούρης μπάρμπας.
Βγήκα από το χώρο αφίξεων με γοργά βήματα, επιβιβάστηκα σε ένα ταξί και πήγα κατευθείαν στο ξενοδοχείο "Ανδρομέδα", όπου είχα κλείσει δωμάτιο.
Καθοδόν για το ξενοδοχείο, κοιτώντας έξω από το παράθυρο, μπορώ να πω ότι συγκινήθηκα, γιατί επέστρεψα σε αυτή την πόλη έπειτα από 12 χρόνια. Τελευταία φορά ήταν τον Ιανουάριο του 2002, όταν πήρα το απολυτήριο του στρατού.
Φτάνοντας στο κέντρο της πόλης, όπου βρισκόταν το ξενοδοχείο, ο ευαίσθητος εαυτός μου καπελώθηκε από τον άγριο και αδυσώπητο επιβήτορα-εαυτό μου.
Πήρα τα κλειδιά από τη ρεσεψιόν, ανέβηκα πάνω, έστειλα μήνυμα στη Νεφέλη, για να ειδοποιήσει την φίλη της για την άφιξή μου και αφού μου απάντησε ότι θα έρχονταν λίγο νωρίτερα, άρχισα να ετοιμάζομαι.
Επικοινώνησα με τον φίλο μου τον πιανίστα, ο οποίος μένει στην πόλη, έφαγα μια μπάρα πρωτεΐνης, κατούρησα, έκανα μπάνιο, έπλυνα τα δόντια, φόρεσα καθαρά ρούχα και περίμενα να έρθει η κοπέλα.
"Άγγιξα το τέλειο", σκέφτηκα. "Τόσο από πλευράς οργάνωσης, γιατί υπήρχε και παρασκήνιο, για το οποίο δεν θέλω να γράψω, όσο και από το timing". "Η κοπέλα θα είναι πολύ καλή εμφανισιακά και θα περάσω σούπερ". "Αποκλείεται να δούλεψαν όλα ρολόι για να φάω φόλα".
Το χτύπημα της πόρτας με έκανε να διακόψω τις σκέψεις μου και να σηκωθώ από την πολυθρόνα για να πάω να ανοίξω την πόρτα, παίρνοντας μια βαθειά ανάσα.
Άνοιξα και αντίκρισα μια νεαρή ξανθιά κοπέλα, άνω των 27 ετών, (ενώ είχα ζητήσει να είναι αυστηρά έως 22), σχετικά ψηλή, με καλό αδύνατο σώμα και πρόσωπο, το οποίο δεν μου άρεσε καθόλου, καθώς είχε την κλασσική βορειοελλαδίτικη φάτσα Παοκτζή, με την ανάλογη προφορά.
Πέρασε μέσα και της είπα ότι δεν θα γίνει τελικά το ραντεβού, γιατί δεν ήταν αυτό που περίμενα. Μου είπε να της δώσω 50€ για το ταξί και μόλις το άκουσα κουφάθηκα! Της είπα ότι το ποσό είναι μεγάλο και μου απάντησε ότι ακύρωσε δύο ραντεβού για να έρθει μαζί μου και γι’ αυτό έπρεπε να της δώσω τα μισά λεφτά (100€ χρέωνε, για μία ώρα).
Αυτό που μου είπε δεν ίσχυε, γιατί το ραντεβού το είχαμε κανονίσει σχεδόν μία εβδομάδα νωρίτερα. Μου είπε να της δώσω τουλάχιστον 30€. Τελικά της έδωσα 20€, μόνο και μόνο γιατί είχε παιχτεί παρασκήνιο μέχρι να συναντηθούμε.
Φιλοτιμήθηκε, πάντως, να μου δώσει τηλέφωνο από άτομο που φέρνει βίζιτες, για να με εξυπηρετήσει, καθώς ήξερε ότι ερχόμουν από Αθήνα. Αρνήθηκα ευγενικά και την ρώτησα μήπως δούλευε η Νεφέλη. Δυστυχώς, όμως, μου είπε ότι δεν εργάζεται τις Πέμπτες. Πήρε τα χρήματα, έφυγε και κατευθείαν τηλεφώνησα στον φίλο μου, τον πιανίστα, όπου συναντηθήκαμε για καφεδάκι και για να του εξιστορήσω το γεγονός.
Την ώρα που έπινα τον καφέ μου, στη Λεωφόρο Νίκης, μου ήρθε ένα mail στο κινητό, από την Νεφέλη, το οποίο έγραφε τα εξής: "Πάντως να ξέρεις ότι δεν μου είπε τα καλύτερα για εσένα η Βίκυ". "Δεν θα ήθελα να κάνω ούτε και εγώ ραντεβού μαζί σου".
Απόρησα με αυτή την αντιεπαγγελματική συμπεριφορά και της απάντησα ότι έτσι και αλλιώς δεν πρόκειται να συναντηθούμε ποτέ, γιατί μένω Αθήνα. Την ενημέρωσα ότι δεν συνέβη κάτι άσχημο, ότι μίλησα ευγενικά στην κοπέλα και της έδωσα και 20€. Τέλος, την ευχαρίστησα προσωπικά για την βοήθεια, στο κλείσιμο του ραντεβού.
Αφού τα είπαμε με τον φίλο μου, πήγαμε και επισκεφτήκαμε όλα τα μπουρδέλα της πόλης. Εκεί είδα κάποιες γνωστές φάτσες από Φυλής και Φωκαίας, όπως την Αλίνα με το τατουάζ Μ4.
Εντύπωση μου έκανε μια μελαχρινή μουνάρα, πραγματικό μοντέλο, ονόματι Λούση και ένα μικρό συγκρότημα από ξύλινα σαλέ-μπουρδέλα, τα οποία διεξήγαγαν και μεγάλο διαγωνισμό, ο νικητής του οποίου θα κέρδιζε ένα αυτοκίνητο Mazda RX-8!
Τελικά δεν πέρασα σε κανένα σπίτι. Επέστρεψα στο ξενοδοχείο, κοιμήθηκα για κάνα 2-3 ώρες και πήρα το δρόμο του γυρισμού, άσφαιρος, σε μια πόλη στην οποία, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας, είχα περάσει σε μια μέρα σε 6 μπουρδέλα!