Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Πήρα θάρρος λοιπόν από την συνάντηση με την Ellison και είπα να επισκεφτώ την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Εύκολη η συνεννόηση, incall το ραντεβού. Η κοπέλα όμορφη, με ένα υφάκι στο πρόσωπο που θα μπορούσε να το αξιοποιήσει για να καβλώνει πολύ κόσμο ήταν δυστυχώς αδιάφορη. Μπήκα για ντους, βγήκα, ξαπλώσαμε, ήταν πολύ διεκπεραιωτική, λίγα φιλιά (έτσι και αλλιώς δεν είχε DFK στο πρόγραμμά της) και αμέσως ιππασία. Παρά το πλαστικό στήθος (πρώτη φορά στη ζωή μου έπιανα στήθος σιλικόνης, το σοκ ήταν απερίγραπτο, αίσθηση πλαστικού σε περίβλημα κρύου δέρματος, μπρρ) μπόρεσα να τελειώσω σχετικά γρήγορα αλλά όχι έντονα. Ντους, επιστροφή και την βλέπω να χαζεύει κινητό. Καμία διάθεση για κουβέντα, αγγλικά η ντροπή του lower, google translate ήταν σαν να μην είχε εφευρεθεί ακόμη. Πάμε για δεύτερο γύρο και παρότι ο μικρός μου φίλος ήταν ΟΚ δεν ήθελε να παραδώσει. Εκεί ήρθε το ξενέρωμα γιατί κάποια στιγμή μου λέει ότι δεν θα μπορέσω να τελειώσω και αν θέλω να με τελειώσει με το χέρι ή με πίπα. Το προσπάθησε αλλά είχα ήδη χαλαστεί οπότε το παρατήσαμε και σηκώθηκα να φύγω. Μπορείς να καταλάβεις αν το ραντεβού ήταν καλό από την ατμόσφαιρα που επικρατεί όταν ο ένας από τους δύο αρχίζει να ντύνεται. Όπως και με την Katya έτσι και εδώ, άκρα του τάφου σιωπή...

Τουλάχιστον η εμπειρία βοήθησε στο να διαμορφώσω κάποιες επιλογές μου, π.χ.:

1. Κατάλαβα ότι η σιλικόνη με ενοχλεί (θα ακολουθούσαν βέβαια και άλλα ραντεβού με σιλικονούχες υπάρξεις, δεν μπορείς να τα αποφεύγεις πάντα).
2. Ένα όμορφο πρόσωπο δεν αρκεί για να πάει καλά το ραντεβού, ο καθένας μας μπαίνει στο δωμάτιο με τις προσωπικές του αποσκευές και μετά είναι και θέμα χημείας.
3. Αν θέλω πραγματικά να το ευχαριστιέμαι, ίσως πρέπει να κάνω ραντεβού με μεγαλύτερη διάρκεια.

Νά 'μαστε καλά και να μαθαίνουμε...