Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Ήτανε μια μέρα ιδιαίτερη. Καμία σχέση με προηγούμενη. Ένας τζόγος με την κάθε στιγμή. Μια ρουλέτα που βασικός στόχος ήταν να μη χάσεις, όχι να κερδίσεις. Για μια τέτοια μέρα που όλα τα έβλεπα ως «το μη χείρον βέλτιστον» ήλπιζα να εξελιχθούν όλα απλά όχι άσχημα. Δύσκολος μήνας το τέλος του ακόμα πιο δύσκολο και έπρεπε ή μάλλον ήθελα να έχω κάτι όμορφο. Η επιλογή της θυσίας ήταν αρκετά ασφαλής. Οι κριτικές το λιγότερο θετικές (και της ευχαριστώ), αλλά παρόλα αυτά ο κίνδυνος του να ειπωθεί το «έλλειψη χημείας» ή «πάει με τα φεγγάρια της» με τυραννούσε στην άκρη του λίγου μυαλού μου είχε απομείνει. Οι πιθανότητες να είναι το κορίτσι των φωτογραφιών ήταν λιγοστές, συνηθισμένο και απαράδεκτο, όχι γιατί οι κριτικές δεν ήταν αληθινές ή αντιπροσωπευτικές, αλλά επειδή η διάθεση μου ήταν μαύρη και πιο εύκολα τα έβλεπα όλα μισό άδεια αντί έστω μισά. Με αυτήν την ψυχολογία έκλεισα μια μέρα πριν το ραντεβού πανεύκολα. Οι επιλογές μου ήταν δύο. Η όμορφη, για τα γούστα μου Όλγα και η διθυραμβική Εταίρα. Προτιμούσα την όμορφη, από τη νέα βιζιτιαρικη ανοδική μετοχή, της πολλά υποσχόμενης και σύντομα απλησίαστης, για πολλούς λόγους, ιέρειας του μήνα. Δύσκολη μέρα στα όρια της άσχημης και στενάχωρη. Με την ψυχή στο στόμα έφτασα στον Βασιλάκη ο χρόνος κυλούσε εναντίον. Ήθελα τόσα να προλάβω, να προετοιμαστώ. Ίσα που πρόλαβα και να σου ή θυσία στην πόρτα. Δεν ήξερε τι την περιμένει, δεν ήξερε τον σκοπό της παρουσίας της. Νόμιζε απλά μια συνουσία επί πληρωμή. Ντυμένη στα μαύρα, με εφαρμοστό τζιν και ένα μεταξωτό (δεν έχω ιδέα τι ήταν) πουκάμισο τόσο ανοιγμένο όσο να εμφανίζει ελάχιστα τον μαύρο στηθόδεσμο που ο καθένας θα λαχταρούσε να αφαιρέσει. Αναλογίες όπως στην καρτέλα. Πρόσωπο πανέμορφο για τα γούστα μου αλλά πλέον πιο ώριμο από ότι στις φωτογραφίες κατά 4 με 5 χρόνια και μαλλιά μακριά σκούρα κόκκινα. Κοσμήματα διακριτικά, μια κοπέλα να βγεις έξω και να σε ζηλεύουν. Ζήτησε να φουμάρει iqos και δεν έφερα αντίρρηση. Η θέα της και μόνο με γέμιζε αισιοδοξία ότι οι θεοί θα δεχτούν τη θυσία που ετοιμάζω. Το χαμόγελο της τα σαρκώδη χείλη της τα τέλεια ρωσικά χαρακτηριστικά της μαζί με το σκούρο κόκκινο μακρύ μαλλί της ήταν αυτό που ζητάνε οι θεοί. Ήταν μπανιαρισμένη και μοσχοβολούσε. Συστηθήκαμε, της είπα να μη φοβάται, αν κάτι δεν της αρέσει να το πει, οι θεοί θέλανε την θυσία σε δική της παντελή άγνοια, τέτοια που να είναι σαν να είναι μόνο στο μυαλό μου (και ίσως ήταν). Είδε τα λεφτά ακουμπισμένα στο κομοδίνο τα πήρε χωρίς κουβέντα και πήγε στο μπάνιο και έπλυνε τα χέρια της. Η τελετή κάπως έτσι ξεκίνησε. Χωρίς χάσιμο χρόνου αρχίσαμε τα χαϊδέματα και τα φιλιά τα αγγίγματα και τις φιλοφρονήσεις. Την έγδυσα και τεράστια τέρψη των ματιών μου, φανέρωσα τη λεπτή της μέση και την γήινη σιλουέτα της. Μια καθημερινή όμορφη κοπέλα, χωρίς υπερβολές, λίγο μεγαλύτερη ηλικιακά από τις εικόνες που κοσμούν την καρτέλα της. Μείναμε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι με τα εσώρουχα. Εγώ να την χαϊδεύω αργά έξω από το κιλοτάκι της. εκείνη να αντιδρά με βαριά ανάσα και να με σφίγγει στα χέρια, να με φιλάει πότε άγαρμπα πότε αισθησιακά, σε μια μάχη του ποιος θα υποκύψει πρώτος. Την έβλεπα την φάση μια ώρα ήταν λίγη, Ίσως και μια μέρα να ήταν λίγη για την λατρεία που ήθελα να προσφέρω. Σταμάτησα και της έβγαλα το κιλοτάκι της, άνοιξα τα πόδια και έχωσα την μουσούδα μου μέσα στα σκέλια της, φιλούσα και έγλυφα όλη την περιοχή. Ήταν πεντακάθαρη, ήταν γλυκιά και το νέκταρ πήρε λίγο χρόνο να συλλεχθεί. Μέχρι τότε οι αντιδράσεις έδειχναν αληθοφανείς. Εναλλαγές από αισθησιασμό στα αγγλικά, στο να κοπανιέται στα ρωσικά. Τελείωσε και εγώ συνέχισα λίγο να γευτώ ότι μπορούσα. Ήθελα τόσο να μπω μέσα της. Φαινόταν κουρασμένη και ελαφρώς λαχανιασμένη αλλά ταυτόχρονα χαρούμενη και ανακουφισμένη. Το πρόσωπο είχε αλλάξει χρώμα. Κοκκινωπό και φωτεινό. Με ευχαρίστησε. Μου είπε είναι η σειρά της. Με αρχίζει ένα αργό δυνατό τσιμπούκι με το να με κοιτάει ταυτόχρονα στα μάτια. Περιποιήθηκε τα πάντα. Εγώ δεν ήθελα να τελειώσω στο στόμα της. Ήθελα μέσα της. Με το που ολοκλήρωσε την πλήρη ανόρθωση μου φόρεσε το προφυλακτικό και τοποθέτησε την πούτσα μου μέσα της. Καταλάβαινα ότι ήταν ακόμα υγρή. Λικνίστηκε σε αργούς ρυθμούς διακόπτοντας μόνο για να με φιλήσει. Τελείωσα γρήγορα και ξεζουμίστηκα κυριολεκτικά. Μετά από ένα σύντομο καθάρισμα μείναμε αγκαλιασμένοι να φιλιόμαστε να χαϊδεύουμε ο ένας τον άλλον ενώ προσπαθούμε να μιλήσουμε, αλλά το πάθος δε μας άφηνε. Παρόλα αυτά κουβεντιάσαμε κυρίως όταν πρόωρα χτύπησε το καμπανάκι (η μόνη παραφωνία των outcall). Της είπα είναι νωρίς, μου αποκρίθηκε ότι πρέπει να ετοιμαστεί για την επόμενη περιπέτεια της, της ζήτησα να μείνει λίγο ακόμα και το δέχτηκε. Πήρε το χρόνο της να ετοιμαστεί είχε και άλλες συναντήσεις. Φεύγοντας κοντοστάθηκε στην πόρτα, καθώς την ξεπροβόδιζα, να μου χαμογελάσει. Είναι από τις σπάνιες φορές, που το θα ξαναέβλεπα κάποια, το εννοώ 100%. Συνήθως εννοώ το θα την πρότεινα ή ότι αν δεν υπήρχαν νέες επιλογές θα ξαναδοκίμαζα. Μου αρέσει η ποικιλία, αλλά με την Όλγα ένιωθα σαν να βρήκα αυτό που ήθελα.

Στα παπάρια μου αν η κριτική μου έγινε Αρλεκιν. Θα μπορούσε να είναι η καλύτερη συνάντηση που έχω κάνει, αν δεν είχα συναντήσει παλιότερα την Σάσα. Δεν ήταν σαν την Σάσα. Είχε το κάτι που θα με έκανε να θελήσω να ξανασυναντήσω. Να μη κουράζω παραπάνω.

Είναι πλέον κοκκινομάλλα, το κορίτσι των φωτογραφιών περίπου 4-5 χρόνια μετά. Η φρεσκάδα της ξεχώριζε. Ίχνη αθωότητας υπήρχαν. Η διάθεσή της πολύ καλή. Σώμα καλό όχι το γυμνασμένο αν και οι κοιλιακοί της ξεχώριζαν στην μικρή μεσούλα της. Τατού στην δεξιά ωμοπλάτη , ένα πουλί που δεν έδωσα σημασία. Άκρα περιποιημένα, άρωμα και βάψιμο διακριτικό. Ντύσιμο καθημερινό τόσο όσο. Εσώρουχα πανέμορφα. Αν το iqos είναι παραφωνία, εμένα δε με πείραξε. Δεν ήθελε δάκτυλο και το σεβάστηκα αλλά όταν το μουνάκι υγράνθηκε το δάκτυλο ξέφευγε λίγο στα χαϊδέματα κι έμπαινε. Γαργαλιέται στα αυτιά. Ήταν δυστυχώς η τελευταία της μέρα και θα επέστρεφε στην πατρίδα της. Το πότε και αν θα ξαναεπιστρέψει δεν το ξέρει. Θα πάρει χρόνο από ότι μου είπε. Της είπα καλή τύχη και να ακολουθήσει τα θέλω της και μόνο.

Αυτά από εμένα.

Όσο για τη θυσία… Έπιασε, η μοναχοκόρη της προσφυγιάς, η απόλυτη καύλα μου και καταδίκη μου, κέρδισε τον Άρη στα Άγια Χώματα. Όχι όπως θα ήθελα, αλλά τέλος πάντων. Αυτό που ακόμα δεν έχω κατασταλάξει ήταν ποιος από τους δυο μας ήταν η θυσία…