Το Παλαμάρι του Βαρκάρη

αλλη μια ταινια θρυλος του ελληνικου καλτ σινεμα.....με τιτλο που ακομα και σημερα γινεται καθημερινη ατακα στα στοματα πολλων νεολαιων και μη ακομη και καποιων που αγνοουν την οριτζιναλ προελευση του

ερωτικη γαλλικη μουσικη σεβεντις,αισθησιακα πλανα στην ελληνικη φυση και σε παραθαλασσια τοπια,τσιμπουκια στο καταστρωμα ψαροκαικων αλλα και μεσα στην αρμυρα της θαλασσας.....
πρωταγωνιστες και πρωταγωνιστριες μιας αλλης εποχης,ενας μαλιστα γαμαει και με τις καλτσες,μορφες ολοι τους.....

σεναριο ανυπαρκτο και διαλογοι χωρις καμια ουσια .....παντελης εστω ελλειψη χιουμορ ή ατακας....τα τσιμπουκια ειναι για οσκαρ ,τα γαμησια μετριοτατα....καμια πρωταγωνιστρια δεν δινει κωλο ουτε την χυνουνε στο προσωπο πραγματα αυτονοητα σε τσοντα σημερινη....

μουνια αξυριστα,γενικοτερα αισθητικη seventys-eightys,ποιοτητα εικονας απαραραδεκτη,ηχος που φαινεται οτι εχει προστεθει εκ των υστερων σε μονοτονια απολυτη των τετριμμενων καυλολογων τυπου χυσε με,θελω να χυσουμε μαζι κλπ κλπ.......


τιποτα ουσιωδες και αξιο λογου λοιπον......η ταινια απλα εχει καθαρα μια μουσειακη αξια και την θεση της πλαι σε αλλες της εποχης απο τις οποιες δεν διαφερει και πολυ αλλα ισως υστερει ενα τι ποιοτικα......