Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Ο χώρος φωτιζόταν από ένα μουχρό φως, από πολύχρωμους και προσεκτικά κρυμμένους λαμπτήρες, που σε φωτοσύνθεση ίσως σχημάτιζαν το λευκό που έλειπε. Μια ξεχασμένη μουσική ακουγόταν, μάλλον από την επίπεδη LCD οθόνη στον τοίχο του δωματίου, προορισμένη για να καταδείξει με τον πλέον ντοκουμενταρισμένο τρόπο, τις μυσαρές φαντασιώσεις στα νοσηρά άδυτα του ανθρώπινου νου. Ένα διπλό μαλακό κρεββάτι με στρογγυλεμένες όλες τις γωνιές, συμπλήρωνε την αρένα, που έδινε παράσταση ένα θηρίο λάγνας ηδονής, η Cinzia. Τα φώτα στροβιλίζονταν γύρω μου, σύνθετοι συμφωνικοί άναρθροι ήχοι, στους οποίους συμμετείχαν και κοντινά δωμάτια, ιδρωμένα κορμιά σε μια σεξουαλική μονομαχία με λάφυρο την υπέρτατη απόλαυση. Ευτυχώς που χωροταξικά βρισκόμουν δίπλα στο μεγάλο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο της Αθήνας, με ικανούς γιατρούς και συσκευές ανάνηψης σε διαθεσιμότητα.

Για τη Cinzia έχουν χυθεί τόνοι μελάνης, ιδρώτα και σπέρματος. Αποτελεί πλέον ένα μύθο! Γιατί όχι; Έχετε τίποτε εναντίον των μύθων; Ιδιαίτερα μάλιστα όταν αποδεικνύονται αληθινοί! Όμορφη και πολύ καλοδιατηρημένη γυναίκα, στo τέλος της τέταρτης δεκαετίας, με εξαίρεση τα στήθη της, μικρά και σκληρά, που βρίσκονται προκλητικά είκοσι χρόνια πίσω. Ύψος κοντά στα 1,70 όταν αφαιρεθούν οι γόβες της, που φουσκώνουν τις γάμπες της και τα οπίσθια της, λαμέ κοντό φόρεμα και σατινέ καλτσόν, με ελεύθερη πρόσβαση στο κέντρο του γυναικείου κόσμου. Κομψή, γοητευτική με την πατίνα του χρόνου και έμπειρη. Αποκαλύπτει αισθησιακά τα κάλλη της, αλλά όσα και να δείξει, η λάμψη από τα πρασινογάλαζα μάτια της, πάντα σε κερδίζει. Οι λύκοι γεννιούνται με μάτια πρασινογάλαζα. Στοιχηματίζω πως βαθιά μέσα της έχει κάτι από λύκο.

Το σώμα της Cinzia αιωριζόταν ανάσκελα σε μια αλλόκοτη στάση, σα να έχει εφαρμοστεί επάνω της κάποιος πολύπλοκος μαθηματικός τανυστής. Το μισό πάνω στο κρεββάτι, το άλλο μισό εκτός και τεντωμένο, στηριζόταν με το ένα πόδι στο πάτωμα και με το άλλο στην άκρη του κρεββατιού, σε μια γωνία τόσο τέλεια σα να την είχε φτιάξει ο ίδιος ο Πυθαγόρας. Το κεφάλι της με μια περιστροφή σχεδόν 180 μοιρών, παλινδρομούσε με ανοικτό το στόμα στην περήφανη στύση μου και το αριστερό της χέρι πάσχιζε για μια σκαληνή στήριξη. Το ένα μου χέρι κρατούσε και μάλαζε με δύναμη τον έναν από τους σφικτούς της μαστούς και το άλλο, με δύο δάχτυλα είχε εισχωρήσει στο προκλητικά προτεταμένο αιδοίο της, που και η ίδια έτριβε απολαυστικά με το ελεύθερο χέρι της. Κανείς δε γλυτώνει από ένα θεώρημα, που έχει εφαρμογή επάνω του. Έτσι κι εγώ, με την όψη μου τσαλακωμένη, αφέθηκα στη λύση της Cinzia …

Στο σύντομο διάλειμμα προέκυψε μια αμοιβαία τρυφερότητα, απαλλαγμένη από οποιοδήποτε πάθος και μου έδωσε την ευκαιρία να ευχαριστηθώ μια άλλη Cinzia. Σνομπ με γελαστό ύφος, που δύσκολα εντυπωσιάζεται. Τη μια στιγμή την αισθάνεσαι δική σου και την άλλη πλανιέται κάπου μόνη της. Μια αδέσποτη ιδιοκτησία, που κρύβεται σχολαστικά στο καβούκι των επουλωμένων ευαισθησιών της και αναζητά μάταια κάποια χαμένη ψυχική ηρεμία…

Η φαντασία και η δημιουργικότητα της συνεχίστηκαν. Εγώ όρθιος και η αφηνιασμένη Cinzia δε γονάτισε, αλλά έσκυψε και στηριζόμενη με τα χέρια της στη λεκάνη μου, με μια καταχθόνια λυγεράδα, ανεβοκατέβαζε το κεφάλι της, που είχε εμπιστευτεί στις παλάμες μου. Αντιλαμβανόταν την υπερένταση μου και σταματούσε για λίγο και πάλι συνέχιζε, με μια παράφορη και ανάρμοστη δίψα. Καρπώθηκε το δικαίωμα του λύειν και του δεσμείν. Καθοδηγήτρα, πήρε επάνω της την παράσταση για τη σεξουαλική κορύφωση, ενεργώντας από κοινού και κατά μόνας. Πρέπει να ακούστηκα μέχρι το Καρδιοχειρουργικό, σα ντελάλης, που διαφημίζει την απόλαυση της ακολασίας του!

Η συνάντηση μου μαζί της, ένα είδος πολιτιστικού ταξιδιού στο χώρο του σεξ, τέλειωσε πιο γρήγορα από όσο θα ήθελα. Άφησε επάνω μου την αίσθηση ενός δόκιμου ταυρομάχου, που μόλις αντιμετώπισε τον πρώτο του ταύρο. Οι συμφωνικοί ήχοι όμως, από τα πλαϊνά δωμάτια, συνεχίζονταν αμείωτοι. Ξαφνικά ένοιωσα ότι ανήκα εδώ, σε έναν κόσμο πλασμάτων του λυκόφωτος, που κραύγαζαν και αλυχτούσαν κρυμμένα για να αποφύγουν τα μεγαλύτερα αρπακτικά, την ηθική κατακραυγή μιας αποτυχημένης κοινωνίας. Μιας κοινωνίας, που ηθικά, σοφίστηκε τη δίαιτα για να γιατρέψει την πείνα …