Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Ήλθε το πλήρωμα του χρόνου να κάνω πάλι ένα δωράκι στον εαυτό μου, και η τελική επιλογή έγινε μεταξύ Diana, Amanda και Stella. Η πρώτη θα ήταν στο τέλος του tour της και υπέθεσα ότι θα ήταν κουρασμένη / κορεσμένη και, αποφασίζοντας να περιμένω μερικές μέρες, κατέληξα, μεταξύ των δύο τελευταίων, στην Amanda. Η συνεννόηση για το ραντεβού έγινε απρόσκοπτα και προοιωνιζόταν μια ευχάριστη συνάντηση.
Όταν άνοιξε την πόρτα του δωματίου της, νόμισα ότι αντίκρισα μαθήτρια που τη συνέλαβε ο καθηγητής της να καπνίζει στην τουαλέτα του σχολείου. Η αλήθεια δεν διέφερε πολύ: μόλις είχε σβήσει βιαστικά το τσιγάρο της μη έχοντας συνειδητοποιήσει ότι είχε έλθει η ώρα του ραντεβού. Ζήτησε συγγνώμη και εγώ την καθησύχασα λέγοντας ότι ως πρώην καπνιστής δεν με ενοχλούσε ιδιαίτερα το γεγονός. Όσο ψιλοκουβεντιάζαμε για να σπάσει ο πάγος, είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω ότι α) ναι μεν οι γνωστές private φωτογραφίες που έχουν κατά καιρούς ανέβει στο thread είναι ακριβείς, αλλά για κάποιον λόγο έλειπε η φρεσκάδα (rough night? Rough year?). Το μαύρο μαλλί της μακρύ σαν τις φωτό, αλλά ψαλιδισμένο σε ευθεία στο μέτωπό της, δίνοντάς μου την εντύπωση… περούκας. β) Ο skinny σωματότυπός της μπορεί να κολακεύει στην οθόνη, αλλά εκ του σύνεγγυς…μόνο για τους οπαδούς του συγκεκριμένου στυλ. Παρ’ ότι ψημένος εκ των προτέρων για full service, η όχι και άριστη αρχική εντύπωση με έκανε να κρατήσω κλειστά τα χαρτιά μου ως την ανάπαυλα.
Ώρα για ντους (όπου δεν υπήρχε κάτι για να σαπουνιστώ και απλώς ξεβγάλθηκα με νερό – ευτυχώς υπήρχαν πετσέτες και το μπάνιο ήταν «του κουτιού») και, στην επιστροφή, την βρήκα καθισμένη στην άλλη πλευρά του κρεβατιού με την πλάτη στραμμένη και ασχολούμενη με το κινητό της. Ασφαλώς θα την προτιμούσα να με περιμένει για μια αισθησιακή έναρξη εκτός κρεβατιού, αλλά… Ξάπλωσα, αρχίζοντας τις περιπτύξεις και, μετά από λίγο, εκείνη άρχισε το στοματικό. Με έκπληξη αισθάνθηκα επαφές από τα δόντια της στον «φίλο» μου, κάτι που δεν περίμενα, κρίνοντας από τα φωτογραφικά «ντοκουμέντα» που προανέφερα. Πάνω που άρχισε να στρώνει το πράγμα και πριν περάσει κανένα τρίλεπτο, σταμάτησε και στράφηκε στο κομοδίνο για να πάρει σκούφο! «Δεν νομίζεις ότι είναι κάπως νωρίς γι’ αυτό;» της είπα και άρχισα να ασχολούμαι εγώ μαζί της, μπας και βρει κίνητρο για πιο ένθερμη συμμετοχή και απόδοση. Το διάστημα που ακολούθησε ήταν και το μοναδικό που ξέφυγε από την μετριότητα. Έδειξε μια κάποια αντίδραση (Αληθινή; Ψεύτικη; Ποιος ξέρει – και δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία). Η «γεύση» της γλυκερή – ίσως λόγω χρήσης gel, όπως θα πω παρακάτω (ελπίζω!). Πριν πλατειάσει το θέμα (και πάντως για περισσότερο χρόνο από όσο αφιέρωσε εκείνη σε εμένα) την γύρισα σε 69 (αν και πάλι πήγε να πιάσει σκούφο!). Η απόδοσή της κάπως βελτιωμένη, αλλά και πάλι τίποτε το αξιοσημείωτο. Έχοντας αρχίσει να βαριέμαι τη ζωή μου, τη σήκωσα, την άφησα να μου φορέσει σκούφο (προσθέτοντας και ποσότητα λιπαντικού gel, κάτι που πρώτη φορά μου συμβαίνει –με την εξαίρεση του baby oil της «δικιάς μας» Εύας στο a-level) και την ανέβασα να κάνει την καουμπόισσα, όπου και μετά από λίγο της έριξα την πρώτη πιστολιά.
Καθώς έκανα ντους στην ανάπαυλα (εκείνη δεν επισκέφθηκε το μπάνιο ούτε από περιέργεια), συνειδητοποίησα ότι οδεύω προς περιφανή ήττα και απέκλεισα κάθε σκέψη για a-level. Παρ’ όλα αυτά επέστρεψα αποφασισμένος να «σώσω ο,τιδήποτε κι αν σώζεται» στο δεύτερο ημίχρονο. Αμ δε. Μετά από πεντάλεπτη κουβεντούλα όπου, μεταξύ άλλων, καμάρωνε για το πόσο αρέσει στους Έλληνες, ζήτησε άδεια για τσιγαράκι. “Why not?” της είπα. «Ούτως ή άλλως, το χάσαμε το ματς» σκέφτηκα. Μόλις τελείωσε, ξαναασχολήθηκα μαζί της, αυτή την φορά με την πλάτη, το λαιμό και τα λοιπά. Νινί, μετά από τόσο gel, δεν πλησίασα. Είχα τη φαεινή ιδέα να δοκιμάσω λίγο δάχτυλο (νύχια φρεσκοκομμένα και λιμαρισμένα στην εντέλεια), για να εισπράξω μια άκομψη κίνηση των γοφών της ώστε να με αποθαρρύνει. «Δεν θέλετε; Μη σώσετε!» που είχε πει κι ο Βέγγος. Σύντομη πίπα – σκουφί – κι άλλο gel (αμάν!) και άντε πάλι cowgirl. Με τόσο gel που είχε βάλει όμως, κολυμπούσα και γλίστραγα μία μέσα – μία έξω. Βλέποντας και αποβλέποντας την έβαλα στα τέσσερα (αδιάφορο θέαμα, λόγω παντελούς ελλείψεως έστω και υποψίας κωλομάγουλων) και τη σφυροκόπησα μέχρι να πάρει τέλος η «σεμνή τελετή». Μετά το τελευταίο ντους μου, παρέμεινε τσίτσιδη – ούτε κουβέντα φυσικά να με συνοδεύσει στην πόρτα σε αυτή την κατάσταση.
Τι να πω; Έπεσα στην περίπτωση; (Πάντα υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο - δεν μιλάμε για μηχανές). Τόσο σίγουρη για τον εαυτό της; Νυχτερινό ξεσάλωμα; Πάντως, σε καμμία περίπτωση δεν προσπάθησε να ιδρώσει τη φανέλα. Όλα άνευρα, αποστειρωμένα και ΝΤΕΚΑΒΛΕ. Για GFE διάβαζα, για PSE διάβαζα, κανένα από τα δύο δεν βρήκα. Η απόδοση και η όλη εντύπωση που μου άφησε, μου θύμισε τη (μοναδική μέχρι στιγμής) συνάντησή μου με τη local Μαίρη. Η οποία χρεώνει τα μισά – και πολλά είναι. 250 γιούργια για ένα χαμόγελο, για (δείγμα από) πίπα με δόντι, gel με τις χούφτες και ΠΑΝΤΕΛΗ έλλειψη ναζιού / τσαχπινιάς / πουτανιάς / τρέλας / ΚΑΒΛΑΣ; Όχι πια. Τελούμε υπό καθεστώς ΔΝΤ και άρχισα και γω να γίνομαι γεροπαράξενος…