Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Εχω ένα γαμημένο πρόβλημα με την μνήμη μου ο γελοίος και δεν θυμάμαι ούτε νούμερα δωματίων ,ούτε ορόφους ξενοδοχείων που έχω επισκεφτεί (στην καλύτερη να θυμηθώ το ξενοδοχείο ,αν και αυτό καμία φορά το μπερδεύω).

Ειχα δουλειά στο κέντρο και έστειλα μήνυμα στο sexcort (ήμουνα σίγουρος πως δεν είχα ξαναστείλει) για καμιά κοπέλα...σε λίγο μου απαντάνε ναι στο γνωστό ξενοδοχείο το δωμάτιο μερικά λεπτά πριν την συνάντηση...confirm? confirm λέω και γκαζώνω το smartακι.

Ανεβαίνω με καρτερικότητα τους ορόφους (χαμπάρι δεν πήρα πως πάω σαν πρόβατο για σφαγή) φτάνω 6ο προχωράω αριστερά και τσουπ εξβ από την πόρτα να χτυπάω ακούγοντας φωνές στο διπλανό δωμάτιο...

Ρε πουστη μου λέω στον εαυτό μου αυτό το σκηνικλο το έχω ξαναζήσει ...και πριν προλάβω να τελειώσω την σκέψη μου ανοίγει η πόρτα και η γκόμενα σαν γνήσια βλάχα -πάλι με τα εσώρουχα και την κυλότα της γιαγιάς της- βγαίνει στην πόρτα.
-Hi, λέω τί γίνεται?
-.....(κοίταζε)
- You are the girl? ρωτάω να σιγουρευτώ (στον διάδρομο ήμουν ακόμα)
και τότε τον βλέπω πάλι τον μορφασμό της και με μια νευρική κίνηση με το χέρι να με καλεί να περάσω μέσα....

όπως στεκόμουν λοιπόν μπροστά στην πόρτα ένωσα τα χέρια μου μπροστά στα μούτρα της και της έριξα μια μούτζα...

- να μωρή που θα μπω... αγάμητη ήρθες αγάμητη θα φύγεις ...κάνω και ένα βήμα πίσω και της λέω αει στο διάολο πάλι ,go inside am not intresting

Η γκόμενα συνέχιζε να κοιτάζει μια εμένα μια το κινητό πληκτρολογόντας νευρικά τα κουμπιά του, (με την πόρτα ανοιχτή παρακαλώ)...και κάτι άρχισε να λέει στα Ρώσικα καθώς απομακρυνόμουν....

Αει σιχτήρ ρε,σκέφτηκα, τίποτε δεν έχει μείνει όρθιο σε αυτή τη χώρα τελικά, οι πουτάνες θα αποτελούσαν εξαίρεση... και πήρα τον δρόμο με τα κόκκινα φανάρια