Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Έγραφα κάνα τέταρτο μια «ιστοριούλα» σχετική με το σημερινό μου ραντεβού
αλλά αναγκάστηκα να την σβήσω και ξαναγράφω από την αρχή.
Ο λόγος είναι ότι ξαναδιαβάζοντάς την σκέφτηκα ότι μάλλον ήταν προσβλητική για όσους περάσουν και την γαμήσουν, τώρα που το σκέφτομαι ακόμα και το «Για ηττημένους ήρωες» όσοι έριξαν τελικά τον πούτσο θα το παρεξήγησαν και κρίνοντας από τις υψηλές βαθμολογίες που παίρνει, τους fan και τους regular της βουλγάρας καθαρίστριας υπάρχουν αρκετοί.
Σαβουρογάμης έγινα και εγώ μερικές φορές, Victoria, Margo και άλλες, και προφανώς το όριο είναι διαφορετικό για τον καθένα, αλλά regular σαβουρογάμης δεν νομίζω να γίνω ποτέ, επίσης ποτέ δεν πίστεψα ότι εκείνη την ώρα πηδώ την κορμάρα…
Θα τα γράψω λοιπόν πιο απλά χωρίς «έκθεση ιδεών».
Τίποτα ενδιαφέρον νέο δεν έβλεπα, «ξαναζεσταμένα» δεν ήθελα, στην πολωνή της Linda με τρόμαξε το διαστασολόγιο, έστειλα 2 sms από διαφορετικό κινητό ζητώντας Veronika και Alexa.
Σκέφτηκα αν είναι σαβούρα η μια «την κάνω» και πάω στην άλλη, κάποια θα μου κάτσει δεν μπορεί.
Πρώτα ήρθε η απάντηση για την Veronika, σε πολυτελές hotel στην λεωφόρο εθνικού ευεργέτη πριν μπεις στο κέντρο.
Εδώ ήμαστε λέω, το 5αστερο ξενοδοχείο με προετοίμασε για πολυτελές γαμήσι.
Έκανα αμέσως confirm ενώ ταυτόχρονα ερχόταν και απάντηση για την Alexa.
Ζητούσε επιβεβαίωση σε άλλο hotel, το γνωστό στην πλατεία του εθνικού ήρωα, εκεί που είναι και η Margo!!
Δεν μου ταίριαξε όπως τα υπολόγιζα, αλλά αν και οι ελπίδες μου για κάτι καλό στην πρώτη είχαν αναπτερωθεί, καλού κακού ζήτησα ραντεβού στην δεύτερη για μετά μια ώρα.
Φτάνω λοιπόν στο 5αστερο που άραζε κάποτε η Marsha Lord και μου έρχεται το room number για τον τελευταίο όροφο.
Το καβλί μου σκίρτησε, κάτι special λέω θα είναι για να έκλεισε στα high floor, πιο πολλοί πελάτες, πιο ακριβό δωμάτιο…
Χτυπώ την πόρτα σχεδόν σίγουρος για την ποιότητα του «εμπορεύματος» ενώ ήδη είχα ετοιμάσει το sms για cancel στην Alexa.
Έκανε 5 λεπτά να μου ανοίξει και τα γκαρσόνια από το bar του roof garden με πήραν χαμπάρι αφού το δωμάτιο είναι φάτσα κάρτα.
Τέλος πάντων ανοίγει το κελεπούρι, χώνομαι αμέσως μέσα και μόνο σέκος δεν έπεσα.
Ψηλή και χοντρούλα, θεόρατη σαν τον Γκρισίνο, ξυπόλητη, άντυτη με τους πατσάδες έξω, αχτένιστη, αμακιγιάριστη και κόκκινη από την ηλιοθεραπεία.
Πρόσωπο στρογγυλό και άσχημο, προγούλι, σαγόνι και λαιμός είναι ένα πράγμα,
κατάμαυρα φρύδια, ξανθά μαλλιά, κάτασπρα βλέφαρα καθώς ο ήλιος δεν χτυπούσε εκεί, σπυριά στο πρόσωπο, στραβά δόντια το ένα πάνω στ’άλλο,…άστα να πάνε.
Περιέργως το κωλαράκι δεν είχε πολύ λίπος και ίσως στημένη στα τέσσερα είναι ενδιαφέρουσα για μερικούς αλλά γάμπες, μηροί και κοιλιά είναι «φορτωμένα» που σε συνδυασμό με το χάλια πρόσωπο και την απαράδεκτα ατημέλητη εμφάνιση την καθιστούν σαβούρα, ειδικά στα 250€, στα 20€ ίσως για μερικούς που ψωνίζουν με το κιλό είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση.
Αποδείχτηκε ότι έτρεφα φρούδες ελπίδες, την εξηγώ για το απαράδεκτο της εμφάνισης και την κοπανώ για την ρεζέρβα.
Έχω ξαναγράψει για το πόσο έχει πέσει η ποιότητα τελευταία και για πολλοστή φορά το τελευταίο διάστημα έφυγα άπρακτος.
Ούτως ή άλλως έχουμε σοβαρότερα προβλήματα, στο «σπίτι με κόκκινο φωτάκι» που ζούμε το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι υπομονή για να στρώσουν τα πράγματα.
Πριν 100 χρόνια κάναμε εξαγωγές μεταναστών, μετά από αρκετή υπομονή το γυρίσαμε στις εισαγωγές και μπορούμε τώρα να περηφανευόμαστε ότι είμαστε ο λαός με τα καθαρότερα παρμπρίζ στην Ευρωπαϊκή Ένωση.(Τρεις φορές μου το καθάρισαν μέχρι να πάω στο ξενοδοχείο.)
Θα μου πείτε πόση υπομονή να κάνουμε;
"The natives are restless": Mπορεί να είναι ο τίτλος από τραγούδι του Jimmy Buffett αλλά παραπέμπει στο «Η υπομονή των ιθαγενών εξαντλείται» που έλεγαν οι εξερευνητές όταν έβλεπαν τους μαύρους να ζεσταίνουν το καζάνι.
Την φωτιά την έχουμε ανάψει από καιρό αλλά με το γαμάμε ότι σαβούρα έρχεται ρίχνουμε νερό και την ξανασβήνουμε δοκιμάζοντας την υπομονή μας που έχει αποδειχτεί γαϊδουρινή…