Λεπτομέρειες αξιολόγησης

"Έτσι τελειώνει ο κόσμος: Όχι με μια θεαματική έκρηξη, αλλά με έναν λυγμό".
Τ.Σ. Έλιοτ

Τρίτη 24 Μαρτίου 2020 Μ.Χ.
Λίγο πριν τα μεσάνυχτα…

Ένας θανατηφόρος ιός, με την κωδική ονομασία Covid-19 (aka: Κορονοϊός), έχει χτυπήσει την ανθρωπότητα, εδώ και 4 μήνες. Ξεκίνησε από μία επαρχία της Κίνας, εισέβαλε στην Ευρώπη και από εκεί εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον πλανήτη, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε πανδημία.
Στην Ψωροκώσταινα ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Συγκεκριμένα, βρισκόμαστε στην 11η ημέρα καραντίνας και 2η ημέρα απαγόρευσης της κυκλοφορίας.
Σχεδόν όλα τα καταστήματα, θέατρα, εστιατόρια και καφετέριες είναι κλειστά, εδώ και εβδομάδες. Η μπάλα έχει διακοπεί, τα μπουρδέλα έβαλαν λουκέτο, τα τσοντοσινεμά έχουν κατεβάσει ρολά και οι δρόμοι έχουν ερημώσει, θυμίζοντας σκηνές αποκάλυψης.
Οι πολίτες έχουν χωριστεί σε δύο κατηγορίες: Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν τα φοβισμένα ανθρωπάκια, οι μικροαστούληδες, οι οποίοι βρίσκονται όλη την ημέρα στο αποστειρωμένο σπίτι τους, καθισμένοι στον καναπέ του σαλονιού τους, ανάμεσα σε δεκάδες πακέτα κωλόχαρτα, παρακολουθώντας κατασκευασμένες ειδήσεις, από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Είναι η πλειοψηφία και οι χειρότεροι. Σύνθημά τους: "Ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν".
Στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν οι σταρχιδιστές. Δεν χαμπαριάζουν τίποτα, για αυτούς δεν ισχύουν οι νόμοι, δεν παθαίνουν ποτέ τίποτα, γνωρίζουν τα πάντα και τα γράφουν όλα στην καραπουτσακλάρα τους. Είναι η μειοψηφία και νικάνε πάντα. Σύνθημά τους: "Ξέρεις ποιος είμαι εγώ";
Ανάμεσα σε αυτά τα δύο άκρα, ακροβατεί μία επερχόμενη φυλή: Αυτή των σύγχρονων μπουρδελιάρηδων. Καλλιεργημένοι, ταξιδευτές, καταρτισμένοι, open minders, ροκ, κοσμοκαλόγεροι, χωρίς ηλικία και χωρίς να ανήκουν σε συγκεκριμένους χώρους, εξελίσσονται σε μεταμοντέρνους φιλόσοφους.
Ένας από αυτούς είμαι και εγώ. Βρίσκομαι σε ένα δωμάτιο του σπιτιού μου και γράφω αυτή την κριτική, όντας σεξουαλικά ανενεργός, λόγω της τρέχουσας κατάστασης. Αφενός, για να διαβάσετε όλοι σας κάτι καινούργιο στο site και αφετέρου, για να μάθουν οι ιστορικοί του μέλλοντος, πόσο ανορθόδοξα ξεκαυλώναμε κάποιοι από εμάς. Το δεύτερο, σε περίπτωση που καταστραφεί ο πλανήτης και έρθει ερευνητική αποστολή για συλλογή στοιχείων.
Παρουσιάζω ένα ποτ πουρί, 4 διαφορετικών επισκέψεων, στο γνωστό μας σινεμά. Είναι posts, ήδη δημοσιευμένα στο αντίστοιχο forum, με περισσότερες πληροφορίες.
ΕΠΙΣΚΕΨΗ 1η: 13/01/20
Πέμπτη βράδυ, κατευθείαν μετά την δουλειά. Μπήκα στις 23:50 και έφυγα λίγο μετά τις 01:30. Μπαίνοντας μέσα στην κεντρική σάλα, κατευθείαν, με διπλάρωσε ένας τύπος με τον οποίο είχα μιλήσει παλαιότερα και μου είπε ότι στον αριστερό καναπέ βρισκόταν ένα ζευγάρι. Πλησίασα διακριτικά και αντίκρισα ένα ζεύγος μεσήλικων, με την κυρία πατσαβούρα. Φορούσε μακριές μπότες και ένα λεοπαρδαλέ πανωφόρι. Γύρω τους ήταν ακροβολισμένα αρκετά ζόμπι, τα οποία τους παρακολουθούσαν διακριτικά. Μόνο ένας άσχημος ψηλός, με μυτόγκα που τον έκανε και έμοιαζε με μυρμηγκοφάγο, τους πλησίασε και κάτι τους είπε. Το ζεύγος σηκώθηκε και ανέβηκε στον εξώστη. Από πίσω του σχηματίστηκε μια ουρά από λιγούρια, τα οποία τους ακολούθησαν. Ανέβηκα και εγώ μαζί τους, μόνο για να δω τι παίζει με δαύτους, γιατί αποκλείεται να έκανα κάτι με αυτή την άσχημη κυρά-κατίνα. Το ζευγάρι στάθηκε για λίγο στον χώρο με τις πολυθρόνες και έμοιαζε σαν να σκεφτόταν να κάνει κάποια κίνηση. Ξαφνικά εμφανίστηκε πάλι ο μυρμηγκοφάγος και κάτι τους πρότεινε πάλι. Αυτοί δεν δέχθηκαν και κατέβηκαν ξανά κάτω, όπου ο μυρμηγκοφάγος τους διπλάρωσε, εκ νέου, και τους έκανε νέα πρόταση. Όταν τον ρώτησαν κάποιοι τι τους είπε, αυτός τους απάντησε ότι τους ήξερε. Το ζευγάρι μπήκε μέσα στην αριστερή καμπίνα και μετά από αρκετά λεπτά άνοιξε την πόρτα και δέχθηκε μόνο τον μυρμηγκοφάγο. Τα λιγούρια ξεροστάλιαζαν έξω από την πόρτα για να πάρουν σειρά. Τελικά το ζεύγος, μετά από την φάση, έφυγε από το σινεμά χωρίς να παίξει με κάποιον άλλον. Εγώ θα ήθελα να σταθώ στους τύπους, που ήταν εκείνο το βράδυ στον χώρο. Μιλάμε για νέα παιδιά, τα οποία βρωμοκόπαγαν. Μάγκες, δεν μιλάμε για απλή δυσοσμία. Οι τύποι έζεχναν και δεν στεκόσουν με τίποτα δίπλα τους, από την μπόχα. Το στόμα του κόπανου, με τον οποίο μιλούσα, μύριζε τόσο άσχημα, που έβαζα στοίχημα ότι κάποιος είχε πεθάνει εκεί μέσα. Αφήστε, δε, και την εμφάνισή τους. Δεν μιλάω για τις προβληματικές φυσιογνωμίες τους, αλλά το ότι φορούσαν οι περισσότεροι μπουφάν μηχανής και σκουφιά, και έμοιαζαν λες και ήταν μπράβοι Γ΄κατηγορίας, από το Μπουρνάζι. Πάντως, εάν θέλετε την προσωπική μου άποψη για το σκηνικό, εγώ το συγκαταλέγω στα λεγόμενα "στημένα".
ΕΠΙΣΚΕΨΗ 2η: 13/01/20
Παρασκευή, λίγες ώρες πριν πιάσω δουλειά. Μπήκα μετά τις 14:00 και έφυγα λίγο μετά τις 16:30. Πλήρωσα για απλό εισιτήριο, γιατί στην προηγούμενη επίσκεψη πήγε στράφι το ολόκληρο, καθώς το υπόγειο και το κρυφό δωμάτιο ήταν άδεια. Πέρασα κατευθείαν στην κεντρική σάλα και καπάκι ανέβηκα στον εξώστη. Ήμουν μόνο εγώ και άλλοι τρεις πούστηδες. Άραξα στο σημείο μου και περίμενα, χαζεύοντας την τσόντα. Μόνο ένας πούστης έκανε κίνηση για να κάτσει δίπλα μου. Πριν προλάβει όμως να πει κάτι, τον ενημέρωσα ότι δεν πάω με άνδρες και αυτός έγινε μπουχός. Η ώρα περνούσε, οι τρεις πούστηδες έγιναν πέντε και εγώ καθόμουν στην θέση μου, περιμένοντας. Ξαφνικά μπήκε μέσα ένας μπάρμπας, ο οποίος έμοιαζε με τραβεστί. Έριξε μια ματιά στον χώρο και ανέβηκε πάνω. Τον ακολούθησα, για να δω τι θα κάνει και αυτός με ρώτησε που μπορεί να αφήσει τα πράγματά του. Του είπα να τα αφήσει στο ταμείο, κατέβηκα ξανά κάτω και κάθισα πάλι στην θέση μου. Εκεί που ήμουν απορροφημένος από την τσόντα, ένα παγωμένο χέρι άρχισε να χαϊδεύει το πρόσωπό μου. Εγώ τρόμαξα και γύρισα για να δω ποιος ήταν. Ακριβώς πίσω μου στέκονταν ο μπάρμπας, ντυμένος γυναίκα. Βλέποντάς τον από κοντά, παρατήρησα το πρόσωπό του, το οποίο βρισκόταν στο στάδιο της μουμιοποίησης. Τον ενημέρωσα ότι δεν πάω με άνδρες και αυτός έφυγε. Μετά από αρκετά λεπτά και αφού είχα συνέλθει από το σοκ, ανέβηκα ξανά στον εξώστη. Ο μπάρμπας ήταν στην πρώτη καμπίνα, ημίγυμνος και τον έπαιζε σε κοινή θέα. Λίγο νωρίτερα τον είχαν ακυρώσει δύο καραφλοί πούστηδες, οι οποίοι έκαναν παιχνίδι σε κάποια από τις καμπίνες. Κατέβηκα και ανέβηκα ξανά, λίγο αργότερα και τον είδα να στέκεται έξω από τις καμπίνες, όρθιος και να τον παίζει, φορώντας ένα κομπινεζόν. Είδα και απόειδα με δαύτον και αφού βαρέθηκα, σηκώθηκα και έφυγα απογοητευμένος.
ΕΠΙΣΚΕΨΗ 3η: 15/01/20
Πήγα χθες κατά τις 17:00 και έφυγα στις 19:30. Πλήρωσα ολόκληρο εισιτήριο, κάτι που έκλαψα, γιατί στις δύο φορές που πήγα στο υπόγειο, την πρώτη δεν είχε τίποτα και την δεύτερη, το μόνο που είδα ήταν ένα τυπάκι, το οποίο έμοιαζε σαν μικρό παιδί. Καθόταν στο κρεβάτι του κρυφού δωματίου, έβλεπε τσόντα και τον έπαιζε. Στην σάλα και στον εξώστη ήταν μόνο πούστηδες, οι οποίοι ψάχνονταν. Εν τω μεταξύ, η τσόντα που έπαιζε στην κεντρική οθόνη δεν είχε ήχο. Καθώς έβγαινα από την σάλα, για να πάω στο υπόγειο, πέτυχα μπροστά μου τον Αλβανό, που είναι στο ταμείο και τον ενημέρωσα, για το τεχνικό πρόβλημα, κάτι που διόρθωσε άμεσα. Δεν με ενόχλησε κανένας, βαρέθηκα, έφυγα και πήγα σε κανονικό σινεμά, όπου είδα το "1917". Να πάτε να το δείτε, παιδιά. Πολύ ωραίο έργο, μα πολύ ωραίο έργο.
ΕΠΙΣΚΕΨΗ 4η: 16/01/20
Τρίτη βράδυ, αμέσως μετά το σινεμά. Αφού είδα το "1917", το οποίο παρεμπιπτόντως είναι πολύ ωραίο έργο, παιδιά, να πάτε να το δείτε, γύρισα σπίτι και τσέκαρα το forum. Μόλις διάβασα ότι η ξανθιά ήταν στο σινεμά, για πότε βρέθηκα στο γκαράζ, πότε καβάλησα την μηχανή και έφτασα, ούτε και εγώ δεν κατάλαβα. Σε μια φάση, βρέθηκα να οδηγάω ανάποδα στην Λεωφόρο Καβάλας, με κατεύθυνση προς Χαϊδάρι! Μόλις έφτασα, πάρκαρα την μηχανή απέξω, πήγα στο ταμείο, πλήρωσα κανονικό εισιτήριο, άφησα μπουφάν και κράνος και μπούκαρα στην σάλα. Κατευθύνθηκα στην αριστερή καμπίνα, όπου μέσα βρισκόταν η ξανθιά. Απέξω βρισκόταν μια μικρή ουρά από υποψήφιους γαμιάδες. Εγώ χώθηκα ανάμεσά τους και περίμενα πίσω από έναν βρωμίλο χλιμίτζουρα, 50άρη, ο οποίος έμοιαζε με γύφτο. Το σκουλαρίκι στο αυτί, τον μάρανε, το ότι ήταν σαν τον πούτσο μου, ξενύχτι, το προσπερνούσε. Μόλις άνοιξε η πόρτα μπήκε μέσα και προσπάθησα να μπω και εγώ μαζί του. Όμως ο χλιμίτζουρας δεν με άφησε και μου είπε να μπαίνουμε ένας-ένας. Έκατσα ακριβώς έξω από την πόρτα και περίμενα να τελειώσει. Σε κάποια φάση έμεινα τελείως μόνος και έστησα αυτί, για να ακούω τα βογγητά της ξανθιάς και τους ήχους από το γαμήσι που της έριχνε ο χλιμίτζουρας. Μια λούγκρα, με κουνιστό κωλαράκι, με ενόχλησε, ρωτώντας με τι ψάχνω. Μόλις της είπα ότι δεν πάω με άνδρες, αυτή ξενέρωσε και αποχώρησε, κουνάμενη-συνάμενη. Μετά από αρκετή ώρα, η πόρτα άνοιξε και ο χλιμίτζουρας βγήκε έξω με ένα χαμόγελο, μεγαλύτερο και από του Τζόκερ. Μόλις πήγα να μπω, η πόρτα έκλεισε δυνατά μπροστά μου και κάπου εκεί σάστισα. Μετά από αρκετά λεπτά αναμονής, η πόρτα άνοιξε και χώθηκα κατευθείαν μέσα. Πήγε να μπει και ένα ξερσέμι, μαζί μου, αλλά δεν το άφησα. Η ξανθιά με ρώτησε, τι ήθελα να της κάνω, καθώς και ότι είχε μόνο 10 λεπτά, μέχρι να έρθει να την πάρει ο αφέντης της. Της είπα να πέσει να τέσσερα, για να την γαμήσω. Αυτή, αφού το επανέλαβε, γδύθηκε, έβγαλε ένα προφυλακτικό από την τσάντα της και πήγε να στηθεί. Εγώ, αφού έμεινα ολόγυμνος, κατάλαβα ότι θα έχυνα πολύ γρήγορα και άλλαξα γνώμη. Της πρότεινα να μου πάρει πίπα, κάτι που έκανε. Τον έβαλε στο στόμα της και άρχισε το τσιμπούκι. Εγώ της είπα να μην χρησιμοποιεί χέρι και μόλις κατάλαβα ότι θα έχυνα, της έπιασα το κεφάλι και της τα έδωσα όλα στο στόμα. Έχυνα δυνατά, έχοντας καρφωμένο το καυλί μου στο λαρύγγι της, κρατώντας το κεφάλι της, για να μην μπορεί να κουνηθεί. Αφού άδειασα, σκουπίστηκα και άρχισα να ντύνομαι. Αυτή τα έφτυσε στο κάθισμα και έμοιαζε ξενερωμένη, με αυτό που της έκανα. Καθώς έβγαινα από την καμπίνα, της είπα να ευχαριστήσει τον αφέντη της, χωρίς να πάρω κάποια απάντηση. Άραξα για αρκετή ώρα στο σινεμά, χωρίς να δω κάποιο από τα ζευγάρια που έγραφε ο τύπος, που έκανε την live ενημέρωση. Εκεί που καθόμουν, είδα ξαφνικά έναν μπόγο να μπαίνει στην σάλα. Μία περίεργη φυσιογνωμία, με ντύσιμο που παρέπεμπε σε δεξιό ψάλτη. Φορούσε γυαλιά, σκούρο παντελόνι, πουκάμισο, γιλέκο και κασκόλ. Πήγα να του πω ότι είχε κάνει λάθος και ότι το Bread Factory είναι στην γωνία. Έψαχνε στις καμπίνες και στους καναπέδες, χωρίς να καταλαβαίνεις τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Μετά από ώρα, τον είδα να στέκεται πίσω μου, στην είσοδο για τις καμπίνες. Δεν φορούσε τα γυαλιά του και το λιγοστό φως, που φώτιζε το πρόσωπό του, με βοήθησε να τον παρατηρήσω καλύτερα: Επρόκειτο για μια σκοτεινή και προβληματική φυσιογνωμία, με άγνωστη σεξουαλική ταυτότητα. Αφού είδα και αυτόν, αποφάσισα να την κάνω από το σινεμά. Η ώρα ήταν 00:30, όταν καβάλησα την μηχανή και πήρα τον δρόμο της επιστροφής.

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020 Μ.Χ.
Ξημερώματα…
Η πανδημία συνεχίζει να εξαπλώνεται, σε όλο τον πλανήτη.
Κάπως…
Είμαι ακόμα ζωντανός…