Όλες οι κριτικές για την Χριστίνα - Φυλής 105 (Μπουρδέλα)

Είναι επιστημονική παραδοχή ότι ο ανθρώπινος νους παίζει τα πιο ύπουλα παιχνίδια. Διαφορετικοί άνθρωποι τείνουν να εμφανίζουν με τον δικό τους τρόπο συμπτώματα στρες, κατάθλιψης ή και αγαμίας με ποικίλους τρόπους. Έτσι κι εγώ εμφανίζοντας για δεύτερη μέρα ανυπόφορη και ανυποχώρητη φαγούρα σε άσχετα σημεία του σώματος, αντελήφθην ότι κάτι δεν πάει καλά. Και ναι, έφταιγε η αγαμία.
Με τα νεύρα τεντωμένα και την πούτσα πρησμένη απογοητεύθηκα από τις περισσότερες κοπέλες της 2ης βάρδιας. Στο Φυλής 105 δύο νέες αφίξεις είχαν κάνει την εμφάνισή τους. Μπαίνοντας, η ευγενική τσατσά μού παρουσίασε την Χριστίνα, μια ουκρανή καστανή μιλφ της διπλανής πόρτας, κοντή, αδιάφορη θα έλεγα. Έπειτα βγήκε η Αλίνα, εντυπωσιακότερη, ψηλή, βαρείας κατασκευής σώμα (δεν είναι καθόλου παχιά), αλλά λόγω της διαστροφής μου ότι γουστάρω τη μιλφ της διπλανής πόρτας, επέλεξα την Χριστίνα. Η κοπέλα είχε δωμάτιο και ξεπέταξε τον συναγωνιστή στο πεντάλεπτο, όταν και ήρθε σε εμένα.
Τυπική, η Χριστίνα με καλησπέρισε αγγλιστί. Η κυρία δεν γνωρίζει γρι ελληνικά, ομιλεί κάτι λέξεις αγγλικά και είναι Ουκρανή. Η συνεννόηση εύκολη βέβαια διότι χωρίς ιδιαίτερες φιλονικίες θέλει να περάσει το δικό της. Της είπα να ξαπλώσει και ήρθα από πάνω. Προκαταρκτικά ξεκίνησα με φιλιά-πιπιλίσματα στο σώμα (όχι στόμα), με ψιλοχαϊδέματα από πλευράς της και δυο τρία αγγίγματα των χειλιών της στα αφτιά μου.
Ρωτώντας με τι θα κάνουμε της ζήτησα πίπα και αφού είχα δει νωρίτερα μια καρέκλα της ζήτησα το απόλυτο φετίχ μου: να με τσιμπουκώσει ενώ κάθομαι. Κάτι που δεν έγινε, αφού επέμεινε ευγενικά να ξαπλώσω στο κρεβάτι. Ευθύς αμέσως με προειδοποιεί να μην τελειώσω στο στόμα της και τη διαβεβαιώνω. Χρησιμοποιεί βοηθητικά το χέρι της αλλά έτσι όπως το κάνει θεωρώ ότι προσφέρει μια ηδονική πίπα…για όσο θέλει εκείνη βέβαια... Γιατί ήθελα λίγο ακόμη να σηκωθώ ολόκληρος και μου λέει να ξαπλώσει να αρχίσουμε. Και με χάλασε. Τη γύρισα στα τέσσερα αλλά μου έπεσε (όταν αρχίζω στραβά δεν μπορώ να συνεχίσω, το έχω αυτό). Τότε βγάζει το προφυλακτικό και ξαναρχίζει πίπα με εμένα να βογγάω όντας μέρες άχυστος. «Ρε πούστη», λέω, «να μπορούσα να χύσω στο στόμα της θα πάθω καρδιακό». Της σηκώνω το κεφάλι, το καταλαβαίνει και μένει να με αυνανίζει: Αρχίζω να χύνω ξαπλωμένος ανάσκελα και κατόπιν εκεί που πάει να με αφήσει πετάγεται υγρό πυρ και εκσφενδονίζεται στο στήθος μου. Γουρλώνει, της παίρνω το χέρι να συνεχίσει, μου λέει «φίνις».
Αμ δεν είχα τελειώσει. Έτσι όπως με αυνάνιζε δεν το πήγαινε μέχρι τη βάση και δεν γινόταν σωστά η δουλειά. Ξανά «φίνις» και έρχεται και δεύτερη δόση και ξεστούμπωσα με αυτή γουρλωμένη να μου δείχνει «2 φορές!». Δεν ήταν δύο, απλά έβγαλα τα άντερά μου.

Φιλί στο μάγουλο, μού είπε να ξαναπεράσω και ότι είναι μόλις δύο εβδομάδες στην Ελλάδα.

Πουτανάκι, με καύλωσε, θα ξαναπάω να δω αν αλλάζει τα χυμένα σεντόνια η τσατσά και επί τη ευκαιρία θα την ισιώσω (την Χριστίνα).

Χαιρετώ τον ανθό της ελληνικής κοινωνίας: Τον αγνό μοναχικό μπουρδελιάρη. Τα σέβη μου προς τον σταθερό ενημερωτή Smirni και προς τις συμπαθείς φιγούρες του σάη (jik, citizen, tnt, papaphilips, D0dos και πολλοί άλλοι). Σας διαβάζω με ευλάβεια