Όλες οι κριτικές για την Φωτεινή - Φυλής 109Α (Μπουρδέλα) Άγιος Παντελεήμονας/Πλατεία Βικτωρίας

Μουντό απόγευμα. Η πύρρωση να με κατακλύζει… να βράζουν τα σκέλια…Ερωτική ένδεια…Σεξουαλική αποστέρηση…Ξανά στους Φυλένιους δρόμους…Τα βήματά μου να με οδηγούν για τρίτη συνεχόμενη φορά στην αγκαλιά της Φωτεινής…Όπως κατευθυνόμουν στον οίκο έπεσα μάλλον στην αλλαγή της βάρδιας…Την είδα με μια σακούλα νάιλον στο χέρι βιαστική να εισέρχεται…ήμουν σε κάποια απόσταση και κοντοστάθηκα…Φορούσε τζιν, μπλε μπουφάν αθλητικό…Μου φάνηκε λιγότερο γοητευτική από όσο όταν την βλέπω με τα εσώρουχα στο σαλονάρισμά της…Μια κοινή θνητή…Αδιάφορη…Μια μεσόκοπη κυρία ξεθωριασμένη ...Τι είναι αυτό άραγε που μεταμορφώνει μες το μπουρδέλο την Φωτεινή στα μάτια μου σε σκεύος ηδονής; Κι όλες αυτές οι τάνες που εισέβαλαν στις φαντασιώσεις μας μέσα στα χρόνια; Να είναι κι αυτές στην πραγματικότητα αδιάφορες κυράτσες που μεταμορφώνονται ως ιέρειες του έρωτα στα τυραγνισμένα μάτια του σαλεμένου από την καύλα μπουρδελιάρη;
Έκανα ένα βήμα πίσω…Έστριψα στο πρώτο στενό…βρέθηκα κοντά σε κάτι σιδερένιους κάδους σκουπιδιών…Έστριψα το κέρμα…Δεν γαμιέται λέω από μέσα μου… …Ας κάνω μια μικρούλα τσάρκα πρώτα…Όμως είδα κι απόειδα…Τα ίδια πρόσωπα στις ίδιες θέσεις…Απαράλλαχτα όλα…Κι έτσι επέστρεψα στο Φυλής 109Α…Η Φωτεινή αυτή την φορά ήταν ακόμα πιο δοτική…Αφού μάλλον θα θεωρεί πως γίνω τακτικός πελάτης…Το σιτεμένο καλλίγραμο σώμα της με παρηγόρησε…Με φίλησε με έγλυψε αισθησιακά…Μου πήρε καποτένια πίπα με ακόμα μεγαλύτερο πάθος…Χούφτωσα παθιασμένα τα νερουλένια αλλά όμορφα βυζάκια της…Το όμορφο ακόμα σφριγηλό της κωλαράκι…Κάποια στιγμή όπως την γύρισα για ιεραποστολικό κουνώντας μπρος πίσω το παλούκι μου με ένταση στην μελίρρυτο μουνί της την ρώτησα… «Εσείς τελικά οι γυναίκες που δουλεύετε σε αυτά τα μαγαζιά δεν θέλετε πάρε δώσε με πελάτες ε;» «Να πάτε για ένα καφεδάκι» Χι…χι μου χαμογέλασε… «Έχω καφέ στο σπίτι…γιατί να πάω για καφέ έξω;» Εκεί ένιωσα ένα βέλος να τρυπά την μπάσταρδη καρδιά μου που της αρέσει να τρίβεται στο χώμα -όπως γράφει κι ο ποιητής -…Αμέσως μετά έχυσα σπαρταρώντας… Μιλήσαμε για λίγο…Μου έλεγε για το δίπλωμα οδήγησης και τα μαθήματα που κάνει τον τελευταίο καιρό…Μίλαγε αρκετή ώρα για την οδήγηση και για άλλα διάφορα…Ώσπου η ματρώνα του γατόσπιτου χτύπησε την πόρτα…Η Φωτεινή με χαιρέτησε κι έφυγε…Είναι μια γυναίκα που με καυλώνει…Τις έδωσε τα στοιχεία μου αλλά τελικά δεν με κάλεσε…Αυτή έχασε…Ένα παιδί μάλαμα…Δεν ξέρω αν θα την επισκεφτώ ξανά…Μου πλήγωσε την μπάσταρδη καρδιά μου…Είναι μια καθαρή ιερόδουλη με τυπικό πρόγραμμα…Αν έχει οικειότητα μαζί σου θα περάσεις όμορφα…Αυτά είχα να πω καλά να περνάτε

Καλησπέρα στα αγαπητά παιδιά,

Κατασυγκινημένος συγγράφω την ανάβασή μου όπως λέει κι ο ποιητής…στους αναβαθμούς του Έρωτα…
Έφυγα σαν κυνηγημένος από την Μαρία Τσέχα αλλά συνέχισα ακάθεκτος το ταξίδι στα καλντερίμια των αισθήσεων και των σαρκικών παραισθήσεων …Διάβηκα το κατώφλι αρκετών οίκων στα πέριξ…Προς Διδύμου μεριά, Φωκαίας και ξανά Φυλής…Βαδίζοντας προς τα περίχωρα πριν τη συμβολή της Πιπίνου…Ανεβαίνω τα σκαλιά στον δίπατο οίκο Φυλής 109Α…Κάθομαι στον λερό καναπέ κι ενώ αρχίζει μια σωματική κούραση κι απογοήτευση δειλά να μου κατατρώγει τα σωθικά … Εκεί που δεν θα το περίμενα ποτέ εμφανίζεται μια οπτασία…Η Φωτεινή…Ρωσίδα…Η πιο γοητευτική, η πιο όμορφη ιερόδουλη που έχω αντικρύσει…Το πρότυπο της γυναίκας που πάντα ποθούσα και αναζητούσα να πέσω στον κόρφο της με δάκρυα στα μάτια και να παρηγορηθώ για τον πικρό μου βίο. Το πρότυπο της ιερόδουλης που στο πρόσωπό της αντικρύζεις την ερωμένη, τη φίλη, την αδερφή, τη μητέρα…Η Φωτεινή είναι γύρω στο 1,68-1,70. Ηλικιακά από 50 έως 55. Καλλίγραμμη. Πολύ ωραίο σώμα…Μοντελέ…Όλα στις σωστές αναλογίες…Λεπτά πόδια καλοσχηματισμένα…Όμορφο ποπουδέλι…Μέση λεπτή…Βυζάκια μικρά πανέμορφα με ωραίες σε ανοιχτό ροζέ ρώγες λαχταριστές που θέλεις να τις φιλήσεις να τις βυζάξεις και να μεθύσεις από το γλυκό τους νέκταρ…Ελαφρώς πεσμένα τα βυζάκια της ένεκα της ηλικίας…Από αυτά τα βυζάκια που θέλεις να τα χαϊδέψεις να τα αγγίξεις απαλά να τα προστατέψεις…Η κοιλιά της επίπεδη και γυμνασμένη…Η Φωτεινή…στις απαρχές μιας ακαταμάχητης φθαρμένης γοητείας…Μια πρώην καλλονή…Και μια νυν γοητευτική και θηλυκή σέξι ώριμη γυναίκα…Τα μαλλιά της μακριά ξανθά και λιγάκι σπαστά…Το πρόσωπό της ιδιαίτερα γοητευτικό…Με λεπτά χαρακτηριστικά…Τα μάτια της γεμάτα καλοσύνη…Και το χαμόγελό της υπέροχο…Φορούσε μαύρο κιλοτάκι και σουτιέν…Έδειχνε άνετη και πολύ ευχάριστη όταν με υποδέχτηκε. Όταν μου μίλησε την αρχή νόμισα πως ήταν Ελληνίδα γιατί η προφορά της ήταν πολύ καθαρή… Έκανε νεύμα έπειτα και με οδήγησε να διαλέξω πιο δωμάτιο ήθελα... Τις έδωσα το χαρτονόμισμα μαγεμένος…Ο έσω χώρος του δωματίου που επέλεξα σχετικά ευπρεπής… με ντουζιέρα…Απέθεσα τα ιμάτιά μου στην ετοιμόρροπη κρεμάστρα…Έμεινα ξεβράκωτος με τις κάλτσες… Μάλαζα γεμάτος ανυπομονησία και καύλα το παπαρδέλι μου…Η Φωτεινή άνοιξε την πόρτα μετά από λίγο και εισήλθε… κυριολεκτικά χύμηξα πάνω της…Την αγκάλιασα τρυφερά…Την χάιδεψα στον ώμο…Ένιωσα την ζεστασιά από το απαλό της δέρμα…την φίλησα…Οσφράνθηκα την επιδερμίδα της…την ανάσα της… «Τι γυναικάρα είσαι εσύ» της είπα ψιθυριστά στο αφτί…
Τα βήματά μας μάς οδήγησαν στην άκρια του κρεβατιού…Άρχισα να την χαϊδεύω στην πλάτη…στην αρχή με αργές…μετά με πιο ζωηρές κινήσεις…Σαν να της έκανα μασάζ…Πώς να χορτάσεις τέτοια κορμάρα… «Δεν σε έχω ξαναδεί εδώ» τις είπα με απορία « έρχομαι κάποιες φορές για ενίσχυση» μου απαντάει… «Τι καύλα είσαι εσύ!» τις ψιθυρίζω στο αφτί …και αρπάζω με το χέρι μου τρεμάμενο από ηδονή το απαλό της ποπουδέλι…Μαλακό, τρυφερό, καμπυλωτό κωλαράκι…με μια ελαφρά κλίση προς τα κάτω… χαριτωμένο…Χούφτωσα δυνατά και τα δύο κωλομαγουλάκια της…τα χαστούκισα…Εκείνη άγγιξε τότε το πρησμένο μου μαλαπέρδι και μου έκανε νεύμα να ξαπλώσω…» Είναι καθαρά μην φοβάσαι» μου είπε…Άρχισε να μου χαϊδεύει την κοιλιά και το δασύτριχο στήθος…με φίλησε στις ρώγες…Κι έπειτα έτριψε αργά κι αισθησιακά τα στηθάκια της στο καυλωμένο μου μαντζαφλάρι…Μου φόρεσε το προφυλακτικό με το στόμα – Κι εδώ της δίνω τα εύσημα διότι η Φωτεινή είναι καθαρή και προσέχει την υγιεινή της όπως μου είπε – κι άρχισε μια αισθησιακή πίπα…επειδή θα έχυνα από την καύλα πολύ γρήγορα την σταμάτησα… «Μην αγχώνεσαι» με καθησύχασε εκείνη…» Πώς και δεν έχεις παντρευτεί κάποιον τόσο καιρό στην Ελλάδα;» την ρώτησα…» Δεν έτυχε» μου αποκρίθηκε… «Θέλεις να ανέβω από πάνω σου;» με ρώτησε…Επειδή ήθελα να την χαρώ όσο μπορούσα την καθοδήγησα ιεραποστολικά κι ενώ τα δάχτυλά μου διέτρεχαν κατά μήκος τα καλλίγραμμα πόδια της βιώνοντας την ικανοποίηση μιας αισθητικής ολοκληρίας…όμοιας με αυτή όταν αντίκρυσα τα γλυπτά του Αλμπέρτο Τζακομέττι ή τους πίνακες του Μοντιλιάνι…Την ξάπλωσα στο λερό σεντόνι και ανοίγοντας τα θεσπέσια πόδια της αντίκρυσα την πολυπόθητη σχισμή της που έφερνε στο βυσσινί του Τισιανού που θα έλεγε κι ο Καββαδίας…Έτριψα τον πουτσοκέφαλό μου λίγο στο μπουμπούκι της κι έπειτα έσπρωξα το παλούκι μου στο βάθος του κομψού μουνιού της όπου μετά από λίγα γρήγορα σφυροκοπήματα έχυσα γεμάτος ικανοποίηση σπαρταρώντας σύγκορμος και δαγκώνοντας τον αλαβάστρινο λαιμό της…Κατευθυνόμενος προς την ετοιμόρροπη κρεμάστρα της είπα με εμφατικό τρόπο « Εγώ θα σε παντρευόμουν!»…Κι εκεί συνέβη κάτι αναπάντεχο… Με ρώτησε «Δηλαδή είσαι ελεύθερος»; Η Φωτεινή ανοίχτηκε…άρχισε να με ρωτάει διάφορα όπως σε ποια περιοχή εργάζομαι…τι δουλειά κάνω…που σπούδασα…για να μην πολυλογώ συζητήσαμε διερευνητικά… Μου είπε ακόμα και σε ποια περιοχή μένει…Την ρώτησα « Να σου αφήσω τα στοιχεία μου;» « Την επόμενη φορά» αποκρίθηκε εκείνη. « Κι αν δεν σε ξαναδώ;» την ρώτησα… «Θα ξαναβρεθούμε» με διαβεβαίωσε… «Να εδώ είναι η κα…» και αναφέρθηκε στην διευθύντρια του οίκου υπονοώντας ότι θα μπορούσα να αφήσω τα στοιχεία μου στην διεύθυνση…Κάτι που έπραξα την αμέσως επόμενη μέρα μιας και η Φωτεινή έλειπε δυστυχώς…Δεν ξέρω αν θα επικοινωνήσει τελικά μαζί μου…Αν το κάνει πάντως εγώ θα την παντρευτώ. Αυτά είχα να πω καλά να περνάτε.

Σημερινή χριστουγεννιατικη πρωινή κατάθεση...πρέπει να ναι η Φωτεινή που ναι στο τελευταίο ρδελακι χαμηλά της διδύμου...
Μια χαρά μιλφακι αερατο, με τα παιχνιδάκια του πριν εισχωρήσεις...ωραία πιπα ακα και φωνούλες όταν την σφυροκοπας...δεν έκλεβε σε στάσεις ,ούτε καποια δυσφορία..