Όλες οι κριτικές για την Φλώρα - Βριλησσού 36

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (20/08/2011 – 29/08/2011)
Στις 22/08/2011 (ώρα 09:50 πμ) πήγα στο μαγαζί της 2-Hut για να αγοράσω ένα μπουκάλι γάλα. Αφού ολοκληρώθηκε η οικονομική συναλλαγή, συζητήσαμε για κανένα πεντάλεπτο τα νέα των θερινών διακοπών (είχα να τη δω από τις 4 Αυγούστου). Στο τέλος τη χαιρέτησα με ένα θερμό διευθυντικό sandwich, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο τρίψιμο των τρικ-τρικ. Το βράδυ της ίδιας μέρας, τράβηξα μια special μακακία. Το γεγονός αυτό όμως, δεν με κάλυψε συναισθηματικά. Όλη την ημέρα σκεφτόμουν την κυρία Νίκη. Αυτή τη γυναίκα δεν την αγαπάω μόνο σαρκικά. Την αγαπάω και για την εσωτερική της ομορφιά (είναι άγια γυναίκα). Αισθάνομαι διαρκώς την ανάγκη για τη συντροφιά, τη στοργή και τα χαδάκια της.
Στις 25/08/2011 είχα κανονίσει στις 11:30 πμ να επισκεφτώ την ξαδέρφη μου και τον ανιψιό μου (μένουν Εξάρχεια). Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 10:30 πμ. Στην είσοδο της πολυκατοικίας τράκαρα την κυρία Νίκη εισερχόμενη (δυστυχώς όμως, δεν μπορούσα να της μιλήσω ελεύθερα, γιατί η μαμά μου ήταν σπίτι). Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γεια σου Δημήτρη. Τι κάνεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά (μόλις της το είπα αυτό, έτρεξα προς την εξώπορτα για να μην προδοθούμε).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι έπαθες καλέ;
ΤΑΚΜΑΝ: Θα σε πάρω τηλέφωνο. Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα (αυτά της το είπα στη νοηματική).

Αμέσως μετά από τη συνάντηση αυτή, αισθάνθηκα πολύ άσχημα για τη συμπεριφορά μου. Δεν μπορούσα όμως, να κάνω αλλιώς. Στο λεωφορείο 022 συγκράτησα με το ζόρι τα δάκρυά μου (αυτή τη γυναίκα την αγαπάω και δεν θέλω να την στενοχωρώ). Μόλις κατέβηκα στη στάση «Ζωοδόχου Πηγής», πέρασα δίπλα από την εκκλησία και έκανα το σταυρό μου. Παρακάλεσα την Παναγίτσα να με συγχωρέσει η κυρία Νίκη για το γεγονός αυτό και να μη μου κρατήσει κακία. Αμέσως μετά (ώρα 11:20 πμ), αποφάσισα να την πάρω τηλέφωνο (εκείνη τη στιγμή σχεδόν έκλαιγα). Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μπρος. Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ πάρα πολύ να με συχωρέσεις.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Κατάλαβα ποιος είσαι.
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά συγνώμη για πριν. Επειδή δεν μπορούσα να σου μιλήσω, σου έκανα νόημα ότι θα σε πάρω τηλέφωνο.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μη στενοχωριέσαι Δημητράκη μου. Εγώ δεν σε παρεξηγώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Ήθελα να σου πω και κάτι άλλο. Αύριο η μαμά μου μάλλον (με 70-80% πιθανότητα) θα βγει βόλτα με τις φίλες της. Θα ήθελα να σε παρακαλέσω, αν σου περισσεύει χρόνος, να με δεχτείς σπίτι σου. Πραγματικά αισθάνομαι πολύ μεγάλη ανάγκη να σε δω. Τον Αύγουστο πέρασα αρκετές δυσκολίες. Θα στα πω από κοντά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Να έρθεις Δημητράκη μου. Αλλά μετά τις 14:00, γιατί μέχρι τις 14:00 θα είμαι στα ΚΑΠΗ.
ΤΑΚΜΑΝ: Θέλω να ξέρεις ότι σε αγαπάω με όλη μου την ψυχή και σε θεωρώ οικογένειά μου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ σε αγαπάω πολύ Δημητράκη μου, και εγώ σε αγαπάω. Δεν θέλω όμως, να στενοχωριέσαι για μένα.
ΤΑΚΜΑΝ: Τώρα, που λύθηκε η παρεξήγηση, ησύχασα. Μην ανησυχείς. Δεν θα χαθούμε. Ακόμα δεν με έχουν ειδοποιήσει τα αγγλικά πανεπιστήμια, οπότε έχουμε καιρό. Αυτό για κακό το λέω, δεν το λέω για καλό. Τώρα θα έπρεπε κανονικά να βρίσκομαι στο Lancaster και όχι εδώ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μην ανησυχείς Δημητράκη μου. Όλα θα γίνουν.
ΤΑΚΜΑΝ: Αυτό πιστεύω και εγώ. Εννοείται ότι όταν θα βρεθούμε, θα πούμε και τα αστεία μας. Όσα προβλήματα και να έχω, δεν χάνω ποτέ το χιούμορ μου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλά κάνεις αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Η βόλτα της μαμάς μου με τις φίλες της είναι πιθανή, αλλά όχι σίγουρη. Αν αύριο δεν έρθω μέχρι τις 15:00, σημαίνει ότι δεν θα έρθω καθόλου (και καταλαβαίνετε το λόγο).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Επειδή τώρα θέλω να πάω στα ΚΑΠΗ και με πέτυχες στην εξώπορτα, θα τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε από κοντά.

Μετά από το τηλεφώνημα αυτό, αισθάνθηκα αγαλλίαση στην ψυχούλα μου. Ενώ ανέβαινα την οδό Χαριλάου Τρικούπη (κατευθυνόμουν προς το σπίτι της ξαδέρφης μου), φαντασιωνόμουν ότι είχα κουρνιάσει στην αγκαλίτσα της κυρίας Νίκης και της κρατούσα τα χεράκια. Περνώντας απέναντι ένα στενό, κόντεψε να με κόψει αυτοκίνητο από την αφηρημάδα μου. Το περίεργο είναι ότι ο οδηγός με κατάλαβε και φώναξε «ερωτευμένος».
Δυστυχώς η βόλτα της 26ης Αυγούστου αναβλήθηκε για 27/08/2011. Το βράδυ της 26ης Αυγούστου έπεσα δακρυσμένος. Στο κρεβάτι μου έκανα το σταυρό μου και παρακαλούσα την Παναγίτσα να καταφέρω να δω την κυρία Νίκη. Παράλληλα η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και είχα δύσπνοια.
Στις 27/08/2011 (ώρα 11:30 πμ) βγήκε η μαμά μου από το σπίτι για να συναντήσει τις φίλες της στο Σύνταγμα. Στις 11:45 πμ βγήκα από το σπίτι, κατευθυνόμενος προς το μαγαζί της 2-Hut. Στις 11:47 πμ τηλεφώνησα στην κυρία Νίκη, αλλά δεν ήταν σπίτι. Στις 11:50 πμ κοντοστάθηκα έξω από το μαγαζί της 2-Hut (σχεδίαζα να καθίσω για αρχή παρέα με τη 2-Hut και το μεσημέρι να απολαύσω τη συντροφιά και τη στοργή της κυρίας Νίκης). Δυστυχώς όμως, η 2-Hut καθόταν παρέα με τη φίλη της τη Σούλα. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να περπατήσω μέχρι την οδό Αγίας Ζώνης και να επιστρέψω δριμύτερος. Επιστρέφοντας όμως στις 12:25 μμ έξω από το μαγαζί της 2-Hut, διαπίστωσα μετά λύπης ότι η Σούλα ήταν ακόμα εκεί. Αμέσως μετά πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη, αλλά προφανώς βρισκόταν ακόμα στα ΚΑΠΗ. Έτσι λοιπόν, επέστρεψα σπίτι και έβαλα το ξυπνητήρι του κινητού στις 13:20 για να την ξαναπάρω τηλέφωνο.
Στις 13:10 άκουσα έναν θόρυβο κλειδιών και διαισθάνθηκα ότι η κυρία Νίκη επέστρεψε στο διαμέρισμά της. Έτσι λοιπόν, στις 13:12 της χτύπησα το κουδούνι. Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο παρακάτω:

ΚΟΥΔΟΥΝΙ: Τσίου, τσίου, τσίου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ποιος;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ (μετά το άνοιγμα της πόρτας): Δεν μπορώ τώρα Δημητράκη μου. Σε λίγο θα έρθει ο γιός μου για φαγητό και δεν θέλω να σε δει εδώ. Αν δεν ερχόταν ο γιός μου, θα σου έλεγα να καθίσεις να φάμε παρέα.
ΤΑΚΜΑΝ: Κατάλαβα. Πότε να έρθω; Μέχρι τις 15:30 μπορώ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα στις 15:30.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Θα σε πάρω τηλέφωνο πρώτα και άμα είναι έρχομαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εντάξει θα τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Τα λέμε.

Μετά από την πόρτα, που έφαγα, επέστρεψα στο διαμέρισμά μου και έβαλα το ξυπνητήρι του κινητού στις 15:30. Στις 14:30 αισθάνθηκα μια ξαφνική θλίψη (εξαιτίας της κακοτυχίας μου) και ξάπλωσα ανάσκελα στον καναπέ για να κλάψω με την ησυχία μου. Ενώ έκλαιγα, σκεφτόμουν την κυρία Νίκη και σιγοψιθύριζα «Αχ ψυχίτσα μου γλυκιά». Στις 14:45 πήρα τηλέφωνο τη Δανάη, τον Βρασίδα και τον Μπάο για παρηγοριά και αισθάνθηκα λίγο καλύτερα. Στις 15:34 πήρα τηλέφωνο τη μαμά μου για να εντοπίσω το στίγμα της. Μου είπε ότι έψαχνε για ΤΑΧΙ για να επιστρέψει σπίτι. Εγώ της είπα να με ειδοποιήσει, όταν θα φτάσει πλατεία Κυψέλης. Αμέσως μετά, πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη και μου είπε ότι ήταν ελεύθερη. Έτσι λοιπόν, της χτύπησα το κουδούνι στις 15:37.
Η κυρία Νίκη με κέρασε πορτοκαλάδα και καθίσαμε παρέα στην κρεβατοκάμαρα. Συζητήσαμε για τις καταλήψεις στα Αγγλικά πανεπιστήμια και για τον ανάδρομο Ερμή. Επιπλέον της είπα για την κατάθλιψη και τη μοναξιά, που αισθανόμουν το τελευταίο διάστημα. Επειδή καθόμασταν δίπλα-δίπλα, την αγκάλιαζα συνεχώς, την κοιτούσα με πονεμένο βλέμμα και της υπενθύμιζα διαρκώς την αγάπη μου. Στις 15:47 με ειδοποίησε η μαμά μου ότι έφτασε πλατεία Κυψέλης, οπότε αναγκαστικά επέστρεψα στο διαμέρισμά μου. Στις 15:48 επέστρεψε και η μαμά μου. Πέφτοντας το μεσημέρι για ύπνο, ευχαρίστησα την Παναγίτσα, που μου έδωσε την ευκαιρία να απολαύσω τη συντροφιά της γλυκύτατης γειτόνισσας έστω και για 10 λεπτά.
Στις 28/08/2011 μου είπε ο πατέρας μου, ότι στις 29/08/2011 θα πηγαίναμε για 4ημερο οικογενειακώς στο εξοχικό στην Εύβοια. Εγώ του είπα «Αν δεν έχω δουλειά, θα ακολουθήσω. Αν έχω, πάρε τη μαμά και πηγαίνετε» (έψαχνα να βρω κάποιο πάτημα για να μην έρθω και να απολαύσω για 4 μέρες ελεύθερα και χωρίς πίεση χρόνου την παρέα και τα χαδάκια της κυρίας Νίκης).
Στις 29/08/2011 (ώρα 10:30 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου για να πάω στο Βρετανικό συμβούλιο (ήθελα κάποιον να τηλεφωνήσει στα Αγγλικά πανεπιστήμια, για να ενημερωθώ σχετικά με την πορεία των αιτήσεών μου). Στις 10:45 πμ είδα την 95χρονη ζητιάνα έξω από το supermarket και κάθισα δίπλα της για 10 λεπτά. Της έσκασα 1 ευρώ και για όλο το 10λεπτο της κρατούσα τα χεράκια. Το γεγονός αυτό αύξησε τη λίμπιντό μου. Η κυρία Νίκη όμως, είναι αναντικατάστατη.
Στις 11:30 πμ έφτασα στο Βρετανικό Συμβούλιο, αλλά ήταν «δώρον-άδωρον» (δεν μπορούσαν να με εξυπηρετήσουν). Έτσι λοιπόν, κανόνισα ραντεβού με τον καθηγητή μου στις 31/08/2011, ώστε να τηλεφωνήσουμε παρέα. Στις 12:19 μμ ενημέρωσα τους γονείς μου, ότι δεν μπορούσα να τους ακολουθήσω και επέστρεψα σπίτι γεμάτος χαρά και θετική ενέργεια. Δυστυχώς όμως, εξαιτίας της έλλειψης χρόνου, η μαμά μου υπαναχώρησε τελευταία στιγμή (ώρα 17:00) και αποφάσισε να μείνει μαζί μου στην Αθήνα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, ο μεσημεριανός ύπνος της Δευτέρας να συνοδευτεί από αρκετά δάκρυα.
Στις 19:40 τηλεφώνησα στη γνωστή τσατσά της Βριλησσού 36 (όταν βγήκα έξω για να πάρω παγωτό) και τη ρώτησα αν θα ήταν εκεί την Τρίτη το πρωί. Η απάντησή της ήταν θετική. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα στις 30/08/2011 το πρωί να πάω στουντιότσαρκα στη Βριλησσού 36, γιατί αισθανόμουν την ανάγκη από τα χάδια και την ψυχολογική υποστήριξη της υπηρεσίας.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 30/08/2011 (ώρα 11:00 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως κάθε φορά, τη γνωστή μπουδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Αφού περπάτησα μέχρι τα δικαστήρια Ευελπίδων, πήρα το λεωφορείο 224 και στις 11:50 πμ έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού.
Αρχικά επισκέφτηκα το στούντιο της οδού Βριλησσού 24. Εδώ η τσατσά ήταν υπερβολικά μικρή για τα γούστα μου, ενώ η εργαζόμενη κοπέλα φορούσε μόνο ένα χρυσό ριγκάκι.
Κατόπιν επισκέφτηκα το στούντιο της οδού Βριλησσού 36 (ώρα άφιξης: 12:00 μμ). Μόλις χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε η γνωστή γλυκύτατη υπηρεσία και με οδήγησε στο σαλόνι. Επειδή η εργαζόμενη κοπέλα (η Φλώρα) ήταν στο δωμάτιο με πελάτη, κάθισα για κανένα 5λεπτο με την υπηρεσία δίπλα-δίπλα στον καναπέ. Κατά τη διάρκεια της αναμονής, συζήτησα με την υπηρεσία την κατάθλιψη διαρκείας, που είχα κατά τη διάρκεια του Αυγούστου (αχ κυρία Νίκη, αγαπούλα μου γλυκιά, θέλω να σε σφίξω στην αγκαλιά μου). Φυσικά, όσο καθόμασταν παρέα, της κρατούσα τα χεράκια και κάποια στιγμή τη φίλησα στα βυζιά για συναισθηματική στήριξη. Μόλις ολοκλήρωσε η Φλώρα με τον πελάτη, ήρθε στο σαλόνι και συστηθήκαμε. Μόλις την είδα, αποφάσισα να περάσω στο δωμάτιο, καθώς φορούσε ένα πολυκαυλωτικό βραχιόλι και ένα πολυκαυλωτικό ριγκάκι.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Έτσι λοιπόν, η υπηρεσία με οδήγησε στο δωμάτιο του έρωτα. Εκεί της έσκασα το 50ρικο και συμφώνησα μαζί της να συζητήσουμε τον πόνο μου για την κυρία Νίκη μετά το sex. Κατόπιν, η υπηρεσία βγήκε από το δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα. Ύστερα γδύθηκα, έβγαλα από την μπουρδελότσαντα του Γύπα τα εννιάμερα και περίμενα τη Φλώρα ξαπλωμένος ανάσκελα. Η αναμονή διήρκησε γύρω στα 5-7 λεπτά (αυτό πάει στα θετικά, γιατί σημαίνει ότι η Φλώρα έκανε ντους). Κατά τη διάρκεια της αναμονής, είχα σταυρώσει τα χέρια μου, σκεφτόμουν την κυρία Νίκη και ξεφύσαγα. Η Φλώρα είναι 24 ετών από τη Ρουμανία, ψιλή, ξανθιά και φυσικά φοράει (όπως προανέφερα) πολυκαυλωτικά κοσμήματα.
Μόλις μπήκε η Φλώρα στο δωμάτιο, ακολούθησε η κάτωθι στιχομυθία:

ΦΛΩΡΑ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΦΛΩΡΑ: Τι κάνεις μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Το παλεύω όσο μπορώ. Είμαι ερωτευμένος με μια 80χρονη γειτόνισσα από την πολυκατοικία και τη σκέφτομαι συνέχεια. Δεν μπορώ να τη βγάλω καθόλου από το μυαλό μου. Την αγαπάω πάρα πολύ αυτή τη γυναίκα. Τέλος Ιουλίου και αρχές Αυγούστου, που έλειπε η μαμά μου από το σπίτι, κατέβαινα σχεδόν καθημερινά στο διαμέρισμά της. Τώρα, που είμαστε όλη η οικογένεια εδώ, δεν μπορώ να τη βλέπω. Για αυτό υποφέρω.

Μετά από αυτή τη στιχομυθία, ακολούθησαν τα γνωστά προκαταρκτικά (της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό). Κατόπιν, ξεκίνησε η ερωτική πράξη, οι φάσεις της οποίας ήταν οι ακόλουθες:
1η φάση: Πολυκαυλωτικός χορός (εκτιμώμενη διάρκεια: 2 λεπτά). Στη φάση αυτή, ενώ χορεύαμε βιενέζικο βαλς, της κρατούσα τα χεράκια και ηδονιζόμουν από τα τρικ-τρικ. Οι φαντασιώσεις ήταν ποικίλες. Εκτός από τη γνωστή πλέον σε όλο το πανελλήνιο φαντασίωση με την κυρία Νίκη, φαντασιωνόμουν ότι ήμουν στο λεωφορείο Ε22 (ΑΚΑΔΗΜΙΑ – ΣΑΡΩΝΙΔΑ EXPRESS) και ότι βρισκόμουν σε ερωτικό τετ-α-τετ με μια γριά με χρυσά κοσμήματα. Τέλος φαντασιωνόμουν ότι κάπνιζα τη διεθνή πίπα στο αεροδρόμιο του Άμστερνταμ. Η Φλώρα όμως, δε με ικανοποίησε πλήρως σε αυτή τη φάση, καθώς το σώμα της απέφευγε διαρκώς το τρίψιμο του πέους. Για να σας δώσω να καταλάβετε, ήταν η μοναδική φορά, που χόρεψα με πουτάνα και ο πούτσος μου δεν κατάφερε να αγγίξει ούτε επιδερμικά το μουνί της.
2η φάση: Άτεχνος φραπές (εκτιμώμενη διάρκεια: 4 λεπτά). Μετά από τον χορό αυτό, είπα στη Φλώρα να ξαπλώσω ανάσκελα και να μου πάρει την κλασσική πίπα. Η Φλώρα όμως, αντί να μου τον πάρει στο στόμα, ξεκίνησε κατευθείαν να μου την παίζει με την πασίγνωστη πλέον σε όλους τους fun του αγοραίου έρωτα τεχνική του άτεχνου φραπέ. Τους λόγους της ανυπακοής δεν θα τους μάθω ποτέ. Πάντως δεν φαινόταν να ξέρει και πολύ καλά Ελληνικά.
3η φάση: Εκσπερμάτωση με τη μέθοδο της τριβής (εκτιμώμενη διάρκεια: 1 λεπτό). Επειδή κατάλαβα ότι με τη συγκεκριμένη γυναίκα δεν είχα ερωτική χημεία, της πρότεινα να ξαπλώσω μπρούμυτα, να τρίψω τον πούτσο μου στο σεντόνι μέχρι να φτύσει το σπέρμα. Έτσι και έγινε. Ενώ εγώ τριβόμουν, της κρατούσα φυσικά και τα δυο τα χεράκια. Εκείνη τη στιγμή φαντασιωνόμουν ότι ήμουν Πακιστανός και ότι είχα στριμώξει την κυρία Νίκη στο 035 παρέα με έναν Νιγηριανό και της κάναμε bic-bic στα βραχιολάκια της. Η εκσπερμάτωση επήλθε σε dt.
Μετά την εκσπερμάτωση, αφαίρεσα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό και το πέταξα στα σκουπίδια. Κατόπιν, καθάρισα την ευαίσθητη περιοχή με ένα υγρό μαντήλι Wet Hankies και έπλυνα τα χέρια μου. Μετά από αυτά, η Φλώρα με χαιρέτησε και εξήλθε από το δωμάτιο. Αφού η Φλώρα έκλεισε την πόρτα, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου, χτενίστηκα και εξήλθα και εγώ με τη σειρά μου.
Βγαίνοντας από το δωμάτιο, κατευθύνθηκα προς την κουζίνα, όπου καθόταν η υπηρεσία μαζί με τη Φλώρα. Εκεί η υπηρεσία μου έδωσε καρέκλα και κάθισα μαζί της για 35 λεπτά. Όλη αυτή την ώρα της εξιστορούσα την γνωριμία μου με την κυρία Νίκη από τις 23 Ιανουαρίου του 2011 μέχρι σήμερα, διανθίζοντάς τη με όλες τις συναισθηματικές και πικάντικες λεπτομέρειες. Φυσικά, ενώ καθόμασταν και συζητούσαμε, της κρατούσα διαρκώς τα χεράκια και την αποκαλούσα «καρδούλα μου». Όταν έβγαλα στην υπηρεσία όλα όσα αισθανόμουν στην ψυχή μου για τη γυναίκα αυτή, τη χαιρέτησα και εξήλθα από το στούντιο. Αν και η εμπειρία με τη Φλώρα ήταν μετριότατη, βγήκα ευχαριστημένος από το στούντιο, γιατί ο λόγος επίσκεψης ήταν η ανάγκη μου για στοργή και ψυχολογική υποστήριξη.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ

Εμφάνιση κοπέλας: 10.0.
Τα κοσμήματά της ήταν πολυκαυλωτικά. Ποιος ασχολείται με το υπόλοιπο πακέτο;

Συμμετοχή / διάθεση / υπηρεσίες κοπέλας: 8.0.
Στην πραγματικότητα της αξίζει χαμηλότερος βαθμός, αλλά επειδή αγαπάω πάρα πολύ την υπηρεσία αυτή, λέω να είμαι επιεικής στη βαθμολογία.

Χώρος / καθαριότητα χώρου: 10.0.
Το έχω αναλύσει σε προηγούμενες κριτικές.

Συμπεριφορά τσατσάς / τσάτσου: 10.0.
Αν της έβαζα χαμηλότερο, θα ήμουν αχάριστος.

Πρόσβαση / parking: 10.0.
Το έχω αναλύσει σε προηγούμενες κριτικές.

Σχέση απόδοσης / τιμής: 8.0.
Νομίζω ότι προκύπτει από το σύνολο της κριτικής.