Όλες οι κριτικές για την Φαίη - Ιάσονος 33 (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Την είχα δει αρκετές φορές πάντα καυλάντιζε στο σαλόνι δυνατά, χαμόγελα, πειραγματάκια, χαμουρέματα, @@αρπάγματα κλπ.
Με έφτιαχνε πολύ αλλά δεν πέρναγα ... δεν μου άρεσε.
Σήμερα με την "φτώχια" που είχε η περιοχή ενέδωσα. Ειδικά σήμερα είχε πολύ επιμονή στο σαλόνι, αγκαλιές, χάδια, φιλιά (που να ήξερα ότι θα ήταν και τα μόνα) χούφτωνα και γω ... πέρασα αφού ήδη ήμουν ψιλοαποφασισμένος αν την έβρισκα.
Στο δωμάτιο δεν ξέχασε το χαμόγελο ... ξέχασε τα υπόλοιπα.
Ηρθε κοντά μου δεν γδύθηκε, ξεκίνησε βάζοντας καπότα - ήταν ήδη μισοσηκωμένο από πριν - πίπα κακή προς μέτρια, δεν ασχολήθηκε παρά 1,5-2' δεν το θέλει οπότε μου στήθηκε στα 4 κατ'ευθείαν μέσα και εγώ, καλό το στήσιμο της, ωραία επιφάνεια για τους λάτρεις των σκαμπιλιών στους γοφούς, αίσθηση κακή λόγω κρέμας. Δεν γινόταν τίποτα και βγήκα στο 3λεπτο, "εντάξει" μου λέει "όχι βέβαια" οπότε ανάσκελα η κυρία της βγάζω και το σουτιέν, καλούτσικη η στάση της με τα πόδια ψηλά, καλύτερη αίσθηση, στηθάκι απαλό με ρώγα καυλιάρα που χωρίς να σκληρύνει πολύ ήταν ήδη σχεδόν 2 πόντους όρθια.
Εκτόνωσις και αποχώρησις της διδος τάχιστα. Δεν ξαναπερνάω μαζί της.

Σάββατο, μισή ώρα πριν το μεσημέρι και το κρύο στην Ιάσονος τσουχτερό!
Στο κεφαλόσκαλο περίμενε η φουσκομάγουλη ξανθιά υπηρεσία, που κατά καιρούς έχω συναντήσει σε διάφορα μπουρδέλα όπως: στο απέναντι ημιυπόγειο με τον αριθμό 30, λίγο πιο πάνω στον όροφο της Ιάσονος 19, παλιότερα στο Εφέσου 11 στην Πλατεία Αμερικής.
– Τί έγινε καλέ, το κορίτσι που ξέρεις είναι! μου είπε με υφάκι απαξιωτικό.
– Η Φαίη;
– Ναι ναι...Μ' ένα στιλ: «Αυτή είναι, άντε γεια σου τώρα!».
– Ε, θα περάσω!
Και αμέσως η αλλαγή της στάσης και το "ενδιαφέρον"!
– Η Φαίη μου είναι! Δεν φοράς κουκούλα; Θα κρυώσεις, το γύρισε σε βοριά!
Της έδωσα το 10άρικο.
– Εχω ζεστό...είναι το πιο ζεστό, άλλαξα και σεντόνια πριν, γιατί αλλάζει η βάρδια σε μισή ώρα και αλλάζω σεντόνια! είπε δείχνοντάς μου το δωμάτιο.
Ενα άθλιο, στενόχωρο, βρώμικο, αραχνιασμένο, καταθλιπτικό κελί!
Τη Φαίη την έβλεπα και στον όροφο της Λεωνίδου 28. Επρόκειτο για μία 25άχρονη ξανθιά –μου δίνει την εντύπωση αθιγγανίδας–, που το μαλλί της έφτανε μέχρι τους ώμους πλαισιώνοντας ένα φιλήδονο πρόσωπο, ενώ είχε μικρό στήθος και ένα κορμί κανονικών κιλών με λίγη κοιλίτσα.
– Αγαπούλα μου! είπε μόλις μπήκε.
Τα πρώτα χουφτώματα/χαϊδέματα στο σώμα και στον κώλο τής τα έκανα στα όρθια –φορούσε ακόμα στηθόδεσμο και κιλοτάκι– φιλώντας την στον λαιμό. Οταν όμως την άγγιξα στα βυζάκια...
– Σιγά μωρό μου, γιατί με πονάς! είπε σιγανά.
– Μη φοβάσαι δεν τα πιέζω! Γιατί σε πονάνε;
– Γιατί περιμένω το περίοδο, χα χα χα...κοίτα κοίτα, για κάνε έτσι! είπε και βγάζοντας το σουτιέν, πήρε το χέρι μου βάζοντάς το πάνω στο γυμνό της στήθος.
– Δεν είναι σαν πέτρα; ρώτησε.
Μετά από μία μέτρια καλυμμένη πίπα, ήμουν σε θέση να τη γαμήσω.
Μ' εκείνη στα τέσσερα πάνω στο κρεβάτι και εμένα όρθιο στο πάτωμα, παλινδρόμησα την ψωλή μου στη λιπασμένη μουνάρα της ακούγοντας τ' αρχίδια μου να χτυπάνε στον κώλο της ρυθμικά.
Κάποια στιγμή γονάτισα κι εγώ πάνω στο στρώμα και συνέχισα το γαμήσι με πισωκολλητό γονατιστό, δίνοντάς της και κάποια φιλιά/γλειψίματα στην πλάτη.
– Δεν βλέπω να χύνω σήμερα! μονολόγησα και στη συνέχεια τη ρώτησα εάν μπορεί να με γλείψει. Είχα σκοπό να τελειώσω ψωλοτρομπάροντας.
– Εσένα θα σε φιλάω γιατί είσαι καθαρός, σε είδα τώρα, αλλιώς δεν θα το έκανα!
– Α, ωραία!
– Ξέρεις, εγώ θα σε φιλάω και εσύ θα κάνεις έτσι (έκανε τη γροθιά της πάνω-κάτω) ε;
Γονατιστοί σταθήκαμε αντικριστά και με την άκρη της γλώσσας της άρχισε να γλείφει τη θηλή μου, ενώ εγώ με το ένα χέρι ξεκινούσα τον αυνανισμό μου και με το άλλο χάιδευα το κεφάλι της.
Εχυσα στα βουβά μετά από λίγα δευτερόλεπτα.
Απ' έξω άκουγα την τσατσά να ενημερώνει.
– Οκέι αγάπη μου, θα σε περιμένω˙ τώρα εδώ δουλεύω να ξέρεις, μέχρι τις 12 το πρωί! είπε η Φαίη καθώς φορούσε βιαστικά τα εσώρουχά της.
– Κάθε μέρα;
– Ναι...μωρό μου πάω, σ' ευχαριστώ! και στέλνοντάς μου ένα φιλί στον αέρα έφυγε.
Καθώς πετούσα τη χυμένη καπότα στο μισογεμάτο καλαθάκι με τ' απορρίμματα, ένας μουσικός σκοπός άρχισε να τριγυρίζει στο μυαλό μου:
«Επιασε κρύο, καιρός για δύο...»
Ασχετο!