Όλες οι κριτικές για την Τζένη - Ιάσονος 30Α (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Τρίτη, ώρα 7:11 το πρωί.
Καθώς πλησίαζα την εξώπορτα του οροφομπουρδέλου άκουγα σειρήνες από μακριά. Περπατώντας στον διάδρομο και ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια ο ήχος τους συμφύρθηκε με τη ραδιοφωνική φωνή του Μιχάλη Τσαουσόπουλου, ενώ στο έρημο σκοτεινό σαλονάκι άκουγα μόνο εκείνον και τους συμπαρουσιαστές του, που πρωί πρωί ήταν (ήδη) μες στην καλή χαρά!...
Απ' το βάθος πρώτη εμφανίστηκε, καλημερίζοντάς με, μία νεαρή κοπέλα με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι τη μέση, γλυκούτσικο προσωπάκι μ' ένα μικρό στόμα και σκούρα δοντάκια (αυτά τα παρατήρησα αργότερα), βυζέττα, καλλίγραμμο, μέτριου ύψους κορμί, ωραίο κωλαράκι, χυτά ποδαράκια. Πίσω της ακολουθούσε η μελαχρινή, εικοσιτετράχρονη, ευτραφής, ρουμάνα Νικόλ και πιο πίσω ένας γνωστός υπηρέτης της περιοχής, ο οποίος αμέσως μ' ενημέρωσε πως διέθετε «2 μωρά», που με «δέκα ευρουδάκια (το καθένα...)» πρόσφεραν «τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό», ενώ δέχονταν και «φιλάκια στα βυζάκια»...
'Οταν άρχισα να ψάχνω τις τσέπες μου οι κοπέλες αποχώρησαν και ο τσάτσος ρώτησε με ποια θα ήθελα να περάσω. Ζήτησα να μάθω τ' όνομα της μακρυμαλλούσας αδύνατης νεαρής (Τζένη) και αφού πλήρωσα μπήκα στο μεσαίο απ' τα τρία δωμάτια του οίκου. 'Εναν σχετικά μεγάλο αλλά βρώμικο χώρο, με μακροσκοπικά καθαρό κατωσέντονο, στη μικρή CRT τηλεόραση του οποίου επαναλαμβάνονταν, ξανά και ξανά, μερικά δευτερόλεπτα από μια σκηνή ελεύθερου στοματικού...
Σύντομα άκουσα τακούνια και η νεαρή Τζένη άνοιξε την πόρτα, «Γεια σου μωρό μου, τι κάνεις;», περνώντας στο εσωτερικό. 'Ηταν ευδιάθετη, ενώ μέχρι να ξαπλώσουμε, από 'μένα έμαθε τ' όνομά μου και από 'κείνη έμαθα πως δούλευε συνήθως πρωινή βάρδια (6-12), στον όροφο ή στο διπλανό ημιυπόγειο και βαστούσε από Ρουμανία.
Γονατίζοντας πλάι στο ξαπλωμένο ανάσκελα κορμί μου, ξεκίνησε με ψευτοχαδάκια σε στήθος, κοιλιά, αρχίδια, "κάνοντάς" μου και λίγη μαλακία, ενώ ευγενικά αρνήθηκε να με γλείψει και να με φιλήσει (εκτός στόματος εννοείται...). Από μένα όμως δέχτηκε αρκετές θωπείες, όπως και γλειψίματα, ρουφήγματα –στα μασταράκια της–, φιλιά. Στην πίπα, απ' την αρχή φρόντισα να της κάνω γνωστό πως ήθελα «σιγά σιγά», οπότε ευχαριστήθηκα τσιμπούκι, μιας και το πήγε βασανιστικά αργά, χαϊδεύοντας παράλληλα τους όρχεις!
'Οταν της ζήτησα να συνεχίσουμε με φίκι φίκι, αφού έβγαλε τα πορνοπέδιλά της, με ρώτησε πώς θα ήθελα να τη γαμήσω και 'γω της απάντησα «στα τέσσερα». Αμέσως ξάπλωσε μπρούμυτα, κοιτάζοντας πάνω απ' τον ώμο της...
«'Οχι ξαπλωμένη, στα 4, στα 4!» της είπα και 'κείνη στη στιγμή ανασήκωσε τη λεκάνη της προσφέροντάς μου "στο πιάτο" το ξυρισμένο αιδοίο της, το οποίο φυσικά και θώπευσα!
«Αχ, γαργαλιέμαι!» είπε τότε σιγανά, ενώ στην ερώτησή μου εάν δεν της αρέσει να της πασπατεύουν το μουνί, απάντησε πως δεν είχε πρόβλημα, αλλά αυτό συνέβη επειδή ήμουν ο πρώτος της πελάτης και δεν είχε συνηθίσει ακόμα... Ξεκίνησα να γαμάω, έχοντας καλή αίσθηση του "σωλήνα" της, αλλά σιγά σιγά "έχανα αέρα" με αποτέλεσμα μετά από λίγο να "ξεφουσκώσω" μέσα στο μουνί... Μεγάλη ντροπή!... Αμέσως τραβήχτηκα και προσπάθησα να επανακτήσω τη στύση μου ή μέρος αυτής, κάνοντας "πινέλο" στην κωλοχαράδρα της. Καταλαβαίνοντας τον ψιλοπανικό μου μου συνέστησε να μην αγχώνομαι. Ευτυχώς μ' αυτού του είδους την «παράτριψη», που λέει και ο φίλος rigormortis, ψευτοκαύλωσα και συνέχισα το γαμήσι μέχρι που απόκτησα πλήρη στύση, τότε της ζήτησα ν' ανέβει εκείνη πάνω και τη γάμευσα έτσι για κανένα ακόμα λεπτό. 'Εχυσα αφού επανήλθαμε ξανά στη στάση του πισωκολλητού γονατιστού.
Και μόνο για το «μην αγχώνεσαι μωρέ!» θα την ξαναπλήρωνα! Από 'κει και πέρα από πρόσωπο ψιλοπάσχει, από σώμα είναι σαφώς καλύτερα, ενώ σε ό,τι αφορούσε τις ερωτικές της υπηρεσίες, για ένα 10ρικο δεν ήταν άσχημες, οπότε κάποια στιγμή, μπορεί να ξανανέβω τα συγκεκριμένα σκαλοπάτια ή να κατέβω τα διπλανά, προς αναζήτησή της...