Όλες οι κριτικές για την Τάνια - Μεγάλου Αλεξάνδρου 22Β (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Τρίτη, ώρα 6:49 π.μ
Δεν είχα λαθέψει. Η πουτάνα λογόφερνε μ' έναν —αλλοδαπός έπρεπε να ήταν. Ταυτόχρονα άκουγα την καποτούλα-χωρίς, να ενημερώνει: «'Εχει ωραίο τσιμπουκάκι —καποτούλα χωρίς—, ελεύθερα πιασίματα, όλες οι στάσεις, εξήντα εννιά, δέκα ευρώ!». Γινόταν πολύ φασαρία... Αποφάσισα να μη σπρώξω την εξώπορτα και κάνοντας μεταβολή κατέβηκα τις σκάλες. Μπήκα στο διπλανό ισόγειο. Η κοπέλα —μια νέα, ψιλοεμφανίσιμη κι αδύνατη, με μαλλί μέχρι τους ώμους— σαλόναρε ντυμένη, μιας κι ήταν έτοιμη να σχολάσει. Ο τσάτσος με πληροφόρησε πως έκανε «ελεύθερο τσιμπουκάκι». Εξαιτίας της ώρας που τους πέτυχα, προτίμησα να μη δοκιμάσω.
Επέστρεψα στον όροφο, όπου η λογομαχία συνεχιζόταν στην κουζίνα —αυτή τη φορά πέρασα στο δροσερό και άοσμο σαλόνι. Περίμενα λίγο και ξανάφυγα. Πήγα μέχρι το 46, όπου βρήκα τη Μαρία με τα προβληματικά δόντια και το γυμνασμένο σώμα —ως συνήθως σε φουλ. Επέστεψα για τρίτη φορά στον όροφο —ακολουθούσε ηλικιωμένος κύριος. «Καλημέρα, δυο κοπέλες, κάνουνε: μουνάκι, τσιμπουκάκι, πισωκολλητό κι εξήντα εννιά, φιλάκια στα βυζάκια, δέκα ευρώ!... Και παρτουζάκι, είκοσι ευρώ!... Σιγά σιγά τα κοριτσάκια», ενημέρωσε μία άλλη τσατσά. Παρουσιάστηκαν —με τη σειρά— μια κοντοφάρδουλη ξανθιά νεαρή αθιγγανίδα, με ίσιο ψιλοφουντωτό μαλλί μέχρι την πλάτη, ενδιαφέρον πρόσωπο με ανάγλυφα χείλη, πλούσια μπομπόνια, και η "γυρολόγος" Νίνα, η οποία αποχωρώντας σχολίασε για τον ηλικιωμένο συναγωνιστή (ή το σχόλιό της πήγαινε σε μένα;...): «Ο κύριος δεν γαμάει...».
«Μ' εσένα!», είπα στην ξανθιά εμφανίζοντας το ακριβές αντίτιμο. «Εκεί αγάπη μου», μου έδειξε το ένα απ' τα δύο ψιλοάθλια δωμάτια του σαλονιού.
«Κρακ κρακ κρακ!...», ξάπλωνα όταν εκείνη άνοιγε την πόρτα˙ ύστερα από πέντε λεπτά. «Γεια σου». «Γεια σου», μου χαμογέλασε. «Πώς σε λένε;». «Τάνια», απάντησε αφήνοντας το σουτιέν της στο κρεβάτι, ενώ γονατίζοντας πλάι μου ρώτησε: «Ελεύθερο, με καπότα;». «Με καπότα». 'Επιασε το συσκευασμένο προφυλακτικό. «Δεν μου λες Τάνια, πριν κάνεις την καπότα, εδώ (έδειξα το στήθος μου), κανένα φιλάκι δίνεις;». «Ναι, γιατί (όχι);», ήταν η απάντησή της. «Ααα, να καυλώσω λίγο!...», έκανα ευχαριστημένος και τεντώθηκα. «Ματς (στη μία ρώγα) μουτς (στην άλλη ρώγα)...», και μετά, ορθώνοντας το κορμί, πήρε να σκίσει τη συσκευασία. «Μόνο δύο;...», την κοίταξα απογοητευμένος. Μου ξαναχαμογέλασε κι άρχισε μια μέτρια, καλυμμένη πίπα. «Λίγο πιο αργά... Μπράβο, έτσι!», την ψιλοβελτίωσε... Κάποια στιγμή της ζήτησα να μου "προσφέρει" τα βυζιά της. Το έκανε πρόθυμα, γνωρίζοντας πως ήταν ένα απ' τα δυνατά της σημεία. "Θήλασα" για λίγο ζουπώντας τα ενώ δεν παρέλειψα να της βάλω και λίγο μουνοδάχτυλο —επιφανειακά, όχι εν τω βάθει. Τη φίλησα-έγλειψα στον λαιμό και στα μάγουλα, χωρίς εκείνη ν' ανταποδώσει. «Εδώ πέρα (έδειξα τον λαιμό μου) φιλάς;». «Ναι». «'Αντε, φίλησέ με λίγο». Με απαλοφίλησε και μ' έγλειψε με την άκρη της γλώσσας της, παρ' όλο που παραδέχτηκε πως ήμουν καθαρός —κι εκείνη καθαρή φαινόταν. «Από πού είσαι;», ενδιαφέρθηκα να μάθω χαϊδεύοντας τον κώλο και τα βυζά της (έτσι, χωρίς γιώτα). «Μπουλγκάρα». «Γιατί φώναζε ο προηγούμενος;». Ταυτόχρονα της έκανα μια γλειψιά στον λαιμό. «Εσύ ήσουν εδώ;». «Ναι. Σε σένα φώναζε;», την κοίταξα. «'Οχι». «Α, στην άλλη». Πήρα να "θηλάζω" τα μεμέ της. «Είναι τρελός!». «Συμβαίνουν αυτά στο επάγγελμα», είπα σοβαρά. «'Οχι, αυτός παίρνει κόκα!». «Εσύ από βράδυ είσαι;», ψηλάφισα την ημικαυλωμένη ψωλή μου. «'Οχι μωρό μου, τώρα ήρθα». Της ζήτησα να στηθεί στα τέσσερα. «Κρακ κρακ κρακ!...», πραγματοποίησε την επιθυμία μου. Τότε παρατήρησα το τατουάζ ανάμεσα απ' τις ωμοπλάτες και τη μικρή διάστιξη στο δεξιό αντιβράχιο. Την έχωσα (την ψωλή) στη μουνότρυπά της κι άρχισα να τη γαμάω. «ΚΡΑΚ ΚΡΑΚ ΚΡΑΚ!...». Δεν είχαν περάσει πέντε λεπτά, απ' την είσοδο της πόρνης (ας είναι καλά το ρολόι μου) κι η καποτούλα-χωρίς (την είχα ακούσει πριν λίγο να ενημερώνει) χτύπησε την πόρτα!... «Τι βαράς την πόρτα;», της φώναξα. «Τρελή είναι...», συμπλήρωσε η κοκότα ανάμεσα στα «ΚΡΑΚ». «'Ωρα να φύγει», ακούστηκε η λάμια απ' όξω. «Τι χτυπάς από τώρα;», ξαναφώναξα, για να συμπληρώσω —πιο σιγά, έτσι ώστε να με ακούει μόνο η πόρνη: «Αυτή συνέχεια το ίδιο κάνει!». «Αυτή έχει χαρτιά από τρελοκομείο και γι' αυτό τα κάνει αυτά!», υπερθεμάτισε. «Ελληνίδα είναι;». «Ναι». Της είπα να με καβαλήσει. «Κρακ κρακ κρακ!...». Μπήγοντας το καυλί μου στον κόλπο της ξεκίνησε κάνοντας βαθιά καθίσματα —κι όταν κουράστηκε, συνέχισα το γαμήσι εγώ. «ΚΡΑΚ ΚΡΑΚ ΚΡΑΚ!...».
«'Ελα κοπέλα μου!», ξανακούστηκε η καποτούλα-χωρίς. «Τώρα! Παναγία μου, αυτή τρελάθηκε!», σχολίασε η Τάνια λίγο πριν ανοίξει την πόρτα. «Τρελοκομείο!», συμπλήρωσα και του λόγου μου. Ευτυχώς είχα καταφέρει να χύσω πριν τη δεύτερη προειδοποίηση...
«Να πάτε στο καλό, ευχαριστώ! Και να ερχόσαστε!», μου χαμογέλασε η ημίτρελη καθώς έφευγα!...
«Τώρα τι να σου πω;...», σκέφτηκα. 'Εδωσα τόπο στην οργή...