Όλες οι κριτικές για την Σόφη - Ισμήνης 2 (Studio Deluxe)

Η ζεστασιά που αναδύει από την ψυχη της κάθε γυναίκα ή αντιθέτως η παγωμάρα συνιστά βασικό συστατικό της ερωτικής συνεύρεσης με το πρόσωπο της. Συχνά έχω κλάψει τον κόπο μου με κουκλάρες (τι να κάνω, μ αρέζουν οι όμορφες) που δεν γούσταραν καθόλου να προσπαθήσουν να περάσουμε καλά. Φυσικά, θα πάρεις ανάλογα με αυτό που θα δώσεις. Ωστόσο, οι όμορφες γυναίκες συνήθισαν να παίρνουν...

Όταν την αντίκρυσα από κοντά, δύο χρόνια νεότερη από το σήμερα, θέλησα να φιλήσω τα χείλη της με πάθος. Αντί για αυτό χαμογέλασα με ζεστασιά. Εκείνη με τύλιξε με περισσότερη θέρμη από τι θα περίμενες στις περιστάσεις. Χάδια, φιλιά, όχι μηχανικά αλλά ζωντανά, όχι παθιασμένα, απελπισμένα, ρημαγμένα, αλλά σταθερά. ώριμα, καμωμένα. Κινηθήκαμε σαν σε τρελό χορό, με τέμπο όχι άγριο, ρυθμό τυμπάνων, μα σαν σε βαλς, σαν εραστές του 19ου αιώνα.

Το κορμί της λιμάνι. Στήθος να το κρατήσεις για πάντα. Δέρμα ανώτερο από βελούδο, λιγάκι σκούρο, εξωτικό. Μυρωδιά τόπων σπάνιων, δυσεύρετων. Πρόσωπο ερωτικό, λάγνο, που δεν ταιριάζει σε μοντέλο μα σε γυναίκα που πόνεσαν βαθιά για κείνη. Μαλλιά σαν χείμαρρος μαύρου οπαλίου. Κώλος όχι τοσοδούλης, πιπινάτος, παιχνιδάκι μα γυναικείος, γεμάτος, ζυμαρένιος. Και το γατί της ένας αδάμαστος, ορμητικός, αχόρταγος πάνθηρας.

Φιλούσα το λαιμό της σαν να ήταν από πάντα δική μου. Την έγλυφα σα να γευόμουν μια τάρτα με φρέσκα φρούτα. Στα 4 κάθε χτύπημα μας έφερνε πιο βαθιά ο ένας στον άλλο. Ένιωθα να είχα περάσει και μπροστά και στο πλάι και πάνω και κάτω και της έκανα έρωτα ολούθεν. Άπλωσα το χέρι μου στο κλειδί της. Πως θα μπορούσε να το αρνηθεί, είχα γεμήσει το δωμάτιο γιατί έτσι με ήθελε. Τελείωσαμε ταυτόχρονα με έντονους σπασμούς και ήσυχες κραυγές.

Γύρισε και με κοίταξε με μια έκφραση που θα μπορούσε να στείλει ένα Καίσαρα να εκστρατεύσει εναντίον της Καρχηδόνας. Δεν ένιωσα νικητής. Ήμουν. Δεν το περίμενε έτσι. Ίσως και να μην το ήθελε νωρίτερα. Δεν είχε όμως επιλογή. Τα νιάτα της και τα νιάτα μου είχαν μπλεχτεί αδιαχώριστα στο κουβάρι του χρόνου. Την είχα ποθήσει όσο τα βράχια τη θάλασσα...