Όλες οι κριτικές για την Σαμπίνα - Κολωνού 32Γ (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Η παρούσα κριτική λόγω μειωμένου ενδιαφέροντος, εμπλουτίζεται με φιλολογικά-καλολογικά και αλλαντικά, εεε και άλλα, ήθελα να πω στοιχεία. Όσοι επιμένουν -τι φταίω εγώ- να μάθουν τα ουσιώδη, παραπέμπονται στο τέλος της κριτικής, με τον χαρακτηριστικό τίτλο ΣΟΥΜΑ και σήμα το κεφαλάκι με τα γυαλάκια (Εγώ -δόξα τω θεώ- βλέπω).

ΤΑ ΠΡΙΝ
Ενώ έκανα τη βολτίτσα μου στα μπουρδέλα του Μεταξουργείου (εμπλουτίζοντας παράλληλα τις φυσιογνωστικές μου παρατηρήσεις επί του πακιστανικού τύπου μπουρδελιάρη) , και, εδώ που τα λέμε, δεν είχα δει και κάτι αξιόλογο, εκτός από μαι ξανθούλα, που δυστυχώς δεν πήγα να πηδήξω (όρσε ρε!), εκεί, λοιπόν, που έκανα τη βολτούλα μου, προσπαθώντας -τρομάρα μου- να συγκρατήσω καμιά φάτσα για να γράψω καμιά ενημέρωση στο bou (ελπίζοντας και σε κάποιο -κρυφό- χαρτζιλίκι -αλλά πού...-), ενώ, λέω, έκανα τη βολτίτσα μου, άκουσα μια γνώριμη -δυστυχώς- φωνή:
–Ρεμάλι Θεράτο! (=Cerrato).Τό 'ξερα ότι κάπου εδώ τριγυρνάς. Ο Jopino χρησιμοποιούσε αυτούς τους πεπαλαιωμένους εκφραστικούς τρόπους (της εποχής των πειρατών του Στίβενσον) και ήταν -γι' αυτό- εκνευριστικός, εκτός από ακάλεστος.
–Βιάζομαι, jopino. Mην αρχίσεις να περιγράφεις εικόνες.
–Τζάμπα ψάχνεις Θεράτο. Δεν έχει σπουδαία πράγματα. Με σουπίτσα θα τη βγάλεις. Μη ζητάς τίποτα ψητά.
–...., (με ενόχληση).
Δεν απάντησα, -ως εμφαίνεται ανωτέρω- αν και ήθελα να τον βρίσω, πράγμα που δεν μου επιτρέπει ο Σουγκράνιες (χεστήκαμε), αλλά αυτό δεν ήταν καλό, καταρχάς γιατί δεν εκτονώθηκα (ο ατμός υπό πίεση, όπως και οι απωθημένες επιθυμίες, έχουν απρόβλεπτα αποτελέσματα -βλ. και Φρόιντ), και επιπλέον υπέστην (φτου!) θόλωση πνεύματος και χαλασμό της κρίσης, λόγω εκνευρισμού (merde).
Ο Jopίνο (είχε και ελαφρά σηκωμένο το γιακά, λες και είχε κρύο) έφυγε ανηφορίζοντας την Κολωνού με ανάλαφρο βήμα, και εγώ, ο Άλμπερτ Θεράτο, κατέβηκα, με τους παλμούς ανεβασμένους και τα αυτιά μου ελαφρώς κόκκινα, όπως όταν, ερχόμενος από το κρύο, μπαίνεις σε ζεστή αίθουσα (μου έχει συμβεί σε σινεμά), κατέβηκα, όπως έλεγα, τα σκαλιά του επί της οδού Κώλο-νού (με τα μυαλά στο κώλο δηλαδή -γεια σου Ροκαβλόν!-) λειτουργούντος Ιδρύματος Σεξουαλικής Αρωγής (αναγνωρισμένου υπό του -ευρύθμου- Ελληνικού Κράτους), βαρεμένος ήδη από τη αδιάφορη (μετά πακιστανών, ερυθρόδερμων, εσκιμώων και αφρικανών συνοδοιπόρων) βόλτα μου, και είχα σκοπό, αν δεν τύχαινε τίποτα καλύτερο, να γαμήσω τη ξανθιά που είχα δει πρότερα (γιατί δεν το έκανα;- όρσε ρε!) .\
Το καλύτερο που ΔΕΝ έτυχε ήταν η Σαμπίνα, γκομενάκι με άσχημο πρόσωπο («ως κάτι στυφό να'χε φάει», που θά 'λεγε και ο φίλτατος (αν και ποτέ δεν τον συνάντησα -όσο ζούσε-) Σκαρίμπας (Ιωάννης, ο εν Χαλκίδι -τέως- διαβιών), αλλά με σχετικά καλό σώμα (όχι, μουνάρα δεν ήταν), ομαλή κατανομή όγκων και νορμάλ αναλογίες. Βγήκε με τα βυζάκια έξω στο άδειο σαλόνι, και εγώ, που τα είδα έτσι κουνιστούλια και αφρατούλια (2,5άρια ήταν) σκέφτηκα τον -ακόμα- ακμαίο πούτσο μου ανάμεσα τους. Τα πόδια της ήταν αρκετά όμορφα με καλό δέρμα και το κωλαράκι της ελκυστικό. Γενικώς, αν της άλλαζες κεφάλι (παρέλειψα να αναφέρω τα κοντά -φύγε Farkeli...- καστανά μαλλιά της), θα ήταν ένα θηλυκό στο πάνω τμήμα του μέσου όρου: Όχι για καρδιοκτύπια αλλά ούτε και αδιάφορη. Χειρότερη, όμως, από το πρόσωπό της ήταν η σπαρίλα της. Με τέτοια σπαρίλα μας φαντάζονται οι γερμανοί και βρίζουν.
Ειρήσθω εν παρόδω (=by the way) και σπάζοντας την -μέχρι τώρα- ευρυθμία της αφήγησης (ελπίζω να την εκτιμήσατε), η τστατσά ήταν μια ψευτοξανθιά milf/demi-gilf κυρία, με συμπαθή φάτσα στην οποία -άνετα- χάριζα μια από τις μνημειώδεις πίπες μου. Θά 'πρεπε να το κυνηγήσω, μιας και με τις αναδουλιές του Ιδρύματος, είχα ελπίδες να το πετύχω (ας πρόσεχα).


ΜΟΤΕΡ! ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ!
Κλακ (=ήχος κλακέτας)
Η δεσποινίς, που εκδίδεται για να κερδίσει τα του ζην, ήρθε σύντομα στο δωμάτιο και αντικρίσω το σώμα μου χυμένο στο στραβοχυμένο στρώμα του σχετικά καθαρού δωματίου. Προκαταρκτικά δεν ήθελε, αλλά κάτι ψιλοαγγαλίτσες και ψιλο-χαδάκια τα έριξα. Εκτός από προχωρημένου σταδίου σπαρίλα είχε και κακές συνήθειες. Η χειρότερη ήταν ότι ήθελα να στον παίζει ασταμάτητα. Της το είπα, της τράβηξα το χέρι, της το κράτησα το χέρι, αλλά μάταια. Μόλις ξέφευγε, το χέρι της, πάλι εκεί. (Δεν θυμάμαι να έχω δει τέτοιο ψυχαναγκαστικό σύμπτωμα. Η πίπα αφορούσε τη μισή βάλανο και τη φραπιέρα. Τελικα΄γονάτισα και την έβαλα να πάρει πίπα , για να ελέγχω λίγο την κατάσταση. Δύσκολη η περίπτωσή της. Βαριόταν την αναπνοή της, αλλά όχι να παλινδρομεί το χέρι της. Το έκανε με φυσικότητα και δεν παραπονέθηκε για ότι της έλεγα. Κάναμε λίγο ιεράπ, τη γύρισα και στο πλάι, σηκώνοντας το μπουτάκι της. Καλό ήταν και είχε αρκετά καλό, δροσερό και ευχάριστο δέρμα.
Προ του -αναπόφευκτου- τέλους την καβάλησα για ισπανικό. Μόνη της δεν έκανε τίποτα, εκτός από φραπέ (σε καφετέρια δούλευε πριν εκδοθεί;). Φλαπ, φλαπ τα βυζάκια, κάνω και μία να της δώσω πίπα. «Δεν μπορώ έτσι» μου λέει ήρεμα. «Όλα γίνονται» της απάντησα με μια εσάνς στόμφου εμπειρίας. Της κράτησα το κεφάλι και πήρε μια στοιχειώδη, ακατάλληλη για παράδειγμα, πίπα. Πλοπ-πλοπ, της κράταγα το κεφάλι, έσπρωχνα εγώ και μόλις άρχισα να χύνω, ΤΟ ΤΡΑΒΗΞΕ! Έχυσα στον αέρα!
Τότε κατάλαβα την, εκ των υστέρων, κατευναστική συνάντησή μου με τον εκνευριστικό -σήμερα- Jopino, γιατί το σεξ με είχε ξεστρεσάρει και δεν θύμωσα με την νεαρά.

FINALE
Βγαίνοντας ένοιωσα να απορροφώμαι -γαλήνιος- από μια ανώτερη τάξη (πραγμάτων).


ΣΟΥΜΑ
Αποδεκτό, νορμάλ αναλογιών σώμα, με άσχημο πρόσωπο. Βαριεστημένη υπέρ το δέον. Το δεξί της χέρι ήταν εθισμένο στο φραπέ. Καμία συμμετοχή η πρωτοβουλία. Τάσεις αποφυγής της πράξης, με απλό και ήρεμο τρόπο! Στα θετικά το καλό δέρμα και η αίσθηση αφής και τα 10€ της αμοιβής. Αλλαγές στάσεων δεκτές. Πίπα: για κλάματα. Γαμήσι: ότι καταφέρετε. Δεν βοηθά, δεν εμποδίζει. Δεκτά κεφαλο-μουροπιασίματα. Ξέχασα να τη βάλω από πάνω, από επιστημονική -και μόνο- περιέργεια, για να δω αν θα έκανε κάτι ή απλά θα στρογγυλοκαθόταν. Δεν ξαναπάω. Δεν προτείνεται.

Ευχαριστώ για το χρόνο σας
Sincerely yours.
Jopino ο Α' (ο ποιός;)

After sex: O δείκτης βενζίνης σχεδόν στο φουλ. Τα λαμπάκια στο καντράν αναβόσβησαν κανονικά. Έστριψα ελαφρά το γκριπ του γκαζιού. Φύγαμε!
(Α!: Πέρασα το κείμενο από τον ορθογράφο αλλά όλο και κάτι θα ξέφυγε...)