Όλες οι κριτικές για την Σαμίρα - Φωκαίας 13 (Μπουρδέλα)

Βενεζουελάνα εξωτική γυναικάρα μου έκανε κλικ με το που την είδα. Οι κινήσεις της αργές, αρχοντικές αποπνέουν αέρα Ισπανικής αποικίας στη Λατινική Αμερική αν και λόγω ινδιάνικου αίματος πιο πιθανό ν' ανήκε στο υπηρετικό προσωπικό αλλά πάντως πολύ κοντά στον αφέντη της. Μικρό στήθος αλλά στητό, ψηλοκάβαλο, κορμί υγιές και δυνατό, ελαφρά τριχοφυία στο πάνω χείλος, μερικά μικρά tatoo διάσπαρτα. Μπήκε στο δωμάτιο και με βρήκε όρθιο (όχι μεταφορικά) με αργές κινήσεις με περιεργαζόταν και έφτιαχνε το διάφανο κορμάκι που φορούσε χωρίς καμία βιασύνη, φαινόταν από την αρχή ότι θα τραβήξει αυτό (ένας από τους λόγους που προτιμώ πρώτη πρωινή. Είναι πιο χαλαρά τα πράγματα). Είμαι μυώδης και μάλλον της άρεσα, άρχισε να με πιάνει και να με ζουλάει. Όλα αυτά ουσιαστικά στα μουγκά γιατί δε μιλάει γρι ελληνικά ούτε αγγλικά, μόνο Ισπανικά. Αλλά χαμογελούσαμε και καταλαβαινόμασταν με κινήσεις. Μ' έφτιαξε αυτή η φάση και άρχισα να τη φιλάω γενικά, έφτασα στο στόμα και ήταν δεκτική. Μου έδειξε τη γλώσσα και με κίνηση να καταλάβω όχι γλώσσα μόνο χείλη αλλά και με γλώσσα φιληθήκαμε και δεν τραβήχτηκε. Ήταν φανερό ότι της άρεσε η παρουσία μου οπότε γρήγορα ξαπλώσαμε και αρχίσαμε περιπτύξεις τύπου gfe. Για να μή τραβήξει πολύ το κείμενο, αν και ήδη καυλωμένος σκέφτηκα να δοκιμάσω το τσιμπούκι της και αφού με νοήματα ρώτησε με ή χωρίς (ακά φυσικά, μ' αυτό το μωρό τί άλλο) μου έκανε κυριολεκτικά εξονυχιστική εξέταση που ούτε στο Ανδρέας Συγγρός δεν θ' αφιέρωναν τόσο χρόνο, μέχρι ουρήθρα κοίταξε δεν κάνω πλάκα. Δεν χαλάστηκα γιατί αφενός είμαι πεντακάθαρος αφετέρου δείχνει ότι κι εκείνη δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Η πίπα πάντως δεν έλεγε πολλά οπότε τη σταμάτησα και γυρίσαμε ξανά στα χάδια και φιλιά. Όταν δεν την άγγιζα στο γατάκι της το έπαιζε μόνη της και γενικά αγγιζόταν και στο στήθος της. Ανταποκρινόταν πολύ στις κινήσεις μου την φίλησα χαμηλά που δεν το συνηθίζω, αναστέναζε και συσπώταν. Κάποια στιγμή αναρωτήθηκα πρέπει και να γαμήσουμε τί θα γίνει, οπότε της έδειξα το προφυλακτικό. Την πήρα σε δύο στάσεις, έχυσα έντονα όταν την είχα στα τέσσερα. Κάτσαμε λίγο μαζί και σηκώθηκα να την περιμένω να ετοιμαστεί για να την αποχαιρετήσω, μπορεί να έκανε και πέντε λεπτά, μέχρι που τραγούδησε στα Ισπανικά! Στο δωμάτιο έπαιζε ραδιόφωνο και όταν έβαλε γνωστό λάτιν χιτάκι το τραγούδησε. Παίζει να έμεινα κάνα μισάωρο, η τσατσά - ευγενέστατη - σαν να μην υπήρχε. Πραγματικά, δεν έχω ξανανιώσει σαν όλος ο οίκος να ήταν για πάρτη μου.