Όλες οι κριτικές για την Σάρρα - Κολωνού 15 (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Τετάρτη, ώρα 18:06
Αφού εισήλθα στο άδειο από κόσμο μεγάλο σαλόνι του δεξιού μπουρδέλου, περίμενα όρθιος για μερικά δευτερόλεπτα. «Γεια σας! Τι κάνετε;...», παρουσιάστηκε η υπηρεσία παραμερίζοντας το υφασμάτινο διαχωριστικό. «Περιμένετε λίγο...», μου ζήτησε, παραμένοντας κι εκείνη όρθια στην άκρη του διαδρόμου που οδηγούσε στα ενδότερα. «Γεια σου! Τι κάνεις;», εμφανίστηκε η Σάρρα –γι' αυτήν είχα έρθει–, με ίσιο ξανθό μαλλί μέχρι την πλάτη πιασμένο σε αλογοουρά... –εγώ απ' την περασμένη βδομάδα τη θυμόμουν με μαλλί πάνω απ' τους ώμους–, καλούτσικο προσωπάκι με λεπτά χείλη, μεγάλο στήθος, μέτριο ύψος, καλοθρεμμένη –χωρίς να είναι πολύ χοντρή– με κωλάρα, μπουτάρες και δύο τατουαζάκια: κινέζικα ιδεογράμματα στον αυχένα και μια διάστιξη στον δεξιό καρπό. «Δυο κουκλίτσες έχω, η Σάρρα και η Μαρία. Τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, εξήντα εννιά, φιλάκια στο κορμάκι τους, ισπανικό, δέκα ευρώ!». Σηκώθηκα για να πληρώσω. «Γεια σου!». «Γεια σου Μαρία!». 'Ηρθε και η έτερη ξανθιά γεροδεμένη εταίρα. «Θα περάσω με τη Σάρρα», έκανα γνωστό στην τσατσά. «Η Σάρρα δεν κάνει ισπανικό μόνο, έτσι;», μ' ενημέρωσε εκείνη. «Εντάξει, δεν με πειράζει», συμφώνησα και πέρασα στο ευρύχωρο δωμάτιο στο βάθος του διαδρόμου.
«Γεια σου!», μου ευχήθηκε έπειτα από λίγα λεπτά η πόρνη που είχα επιλέξει. «Γεια σου Σάρρα», αντευχήθηκα. «Τι κάνεις;», ρώτησε αφήνοντας τα σέα της στο κομοδίνο –εγώ σαπούνιζα τα χέρια μου στην άλλη άκρη του δωματίου. «Καλά Σάρρα». Μένοντας ολόγυμνη γονάτισε στο κρεβάτι και κοιτάζοντας το είδωλο της στον καθρέφτη χάιδευε την ξανθιά αλογοουρά της. «Από Ρουμανία είσαι;», ρώτησα πλησιάζοντας. «Ναι». Ξάπλωσα και εκείνη πήρε τη συσκευασμένη καπότα. «Καλά είσαι;», ξαναρώτησε. «Από τη δουλειά έρχομαι και είμαι λίγο κουρασμένος, αλλά καλά είμαι κατά τ' άλλα», αποκρίθηκα. «Μμμ», έκανε σκίζοντας τη συσκευασία. Επειδή έβλεπα που πήγαινε το πράγμα –δεν υπήρχε περίπτωση προκαταρκτικών απ' τη μεριά της– ανασηκώθηκα παίρνοντας τη θηλή του στήθους της στο στόμα και μετά την άλλη, γλείφοντάς τες εναλλάξ, χουφτώνοντας ταυτόχρονα τ' αφράτα κωλομέρια, χωρίς να παραλείπω να μουγκρίζω ευλογοφανώς. Τότε εκείνη –παρατώντας το προφυλακτικό– άρχισε να με χαϊδεύει στ' αχαμνά, παίζοντας μου και λίγο το πουλί, ενώ με το άλλο χέρι της μου κρατούσε το κεφάλι από πίσω. 'Εχοντας πια αποκτήσει κάποια στύση μου φόρεσε το ελαστικό και προχώρησε σε μία συμπαθητική πίπα –όχι τίποτε το ιδιαίτερο. «Ψεύτικα μαλλιά είναι αυτά;», ρώτησα, όταν χαϊδεύοντάς τα τα ένιωσα κάπως... «Μ-μ!» (καταφατικό). «Χε χε... Τα δικά σου είναι κοντά απ' ό,τι θυμάμαι», σχολίασα ευχαριστημένος που το "μυστήριο" είχε λυθεί. «Μ-μ!» (καταφατικό). «Ποπ!... Πάμε;». «'Αντε, πάμε...», συμφώνησα ζητώντας της να κάτσει στα τέσσερα. «Ωραίο κώλο έχεις...», έκανα λάγνα παίζοντας με το ένα χέρι το καυλί μου και ξεκινώντας να ψηλαφίζω με το άλλο το καλοσχηματισμένο αιδοίο. «'Οχι χέρι...», την άκουσα να λέει σιγανά –μόλις που ακούστηκε. «Ωραίο μουνί...», συμπλήρωσα και της τον έχωσα. «Πλαφ πλαφ πλαφ!» και ξανά «πλαφ πλαφ πλαφ» και μερικά «τσαφ!» στα χορταστικά καπούλια. 'Αρχισα να κουράζομαι... «Για κάτσε λίγο, να ξαπλώσω πάλι...», είπα διακόπτοντας το γαμήσι. «Πώς, έτσι;», δεν κατάλαβε και πήγε να πάρει θέση για πισωκωλομπρούμυτο. «'Οχι όχι, εγώ να ξαπλώσω!», τη διόρθωσα. «Α, εσύ!...». «Αλλά πάλι... Καλύτερα ξάπλωσε εσύ!», μετάνιωσα, εμποδίζοντάς τη να σηκωθεί. 'Ετσι, πλακώνοντάς τη συνέχισα με πισωκολομπρούμυτο, όπου νιώθοντας τ' αφράτα καπούλια της στις λαγόνες μου κατάφερα να χύσω εν μέσω ενός μακρόσυρτου βόγγου...
«Απόγευμα δουλεύεις ή και πρωί;», ενδιαφέρθηκα να μάθω. «'Ολη μέρα», απάντησε. «Και το βράδυ;». «Νύχτα;». 'Εγνεψα καταφατικά. «'Οχι δεν δουλεύω νύχτα. Μόνο μέχρι έντεκα και μετά θα φύγω». «Οκέι...». «Γεια!». «Γεια σου».

Την ώρα που έμπαινα στο μεγάλο σαλόνι του σχετικά καινούριου αυτού μπουρδέλου, είδα καθισμένους, την υπηρεσία σ' ένα πλαστικό σκαμνί στην άκρη της "πασαρέλας" (το υπερυψωμένο σημείο κοντά στην κουζίνα και στον διάδρομο που οδηγεί στα ενδότερα), έναν ηλικιωμένο δίπλα στην είσοδο και έναν θεριακλή νεαρό στο βάθος.
– Γεια σας! είπα κοιτάζοντας προς την τσατσά.
– Καλημέρα! αντιχαιρέτησε.
Με το που κάθισα εκείνη σηκώθηκε και βάζοντας τα χέρια στη μέση περίμενε. Αρχισε να μιλάει μετά από λίγα δευτερόλεπτα, με την εμφάνιση της πόρνης στην "πασαρέλα".
– Η Σάρρα είναι, ωραίο τσιμπουκάκι, σιγά σιγά στο μουνάκι, ελεύθερα πιασίματα, με 10 ευρώ.
Τα μάτια μου εστίασαν επάνω στη Σάρρα. Επρόκειτο για μία νεαρή μελαχρινή, με το ίσιο μαλλί της πιασμένο σε κοντή αλογοουρά, καλογραμμένο πρόσωπο, μεσαίο τρεμουλιαστό στήθος μισοκαλυμμένο από ένα σκούρο μπεϋμπυντόλλ, που σε κοινή θέα άφηνε αφαλό και μέση, προπετή, αφράτα κωλομέρια, τα οποία μάταια προσπαθούσε να κρύψει ένα μικροσκοπικό κιλοτάκι, μπούτια με περίσσεια λιπώδους ιστού ομοιόμορφα κατανεμημένου, καλλίγραμμες γάμπες που κατέληγαν σε χοντρο-σόλικα πορνοπέδιλα. Η κοπέλα έκανε μία πλήρη στροφή γύρω από τον άξονά της, πήρε και μία πόζα ολίγων δευτερολέπτων και αποχώρησε.
– Ποιος θέλει να περάσει; Πάρα πολύ καλή η Σάρρα! ρώτησε η υπηρεσία συνεχίζοντας να έχει τα χέρια στη μέση.
Πάντως εκείνος που καθόταν κοντά στην πόρτα έφυγε πρώτος!
– Δωμάτια υπάρχουν άμα θέλετε, ένα μέσα (έδειξε προς τα ενδότερα) και ένα εκεί (έδειξε προς την αντίθετη πλευρά).
Εγειρα στο πλάι και χώνοντας το χέρι στη δεξιά τσέπη του παντελονιού μου τέντωσα το πόδι για να διευκολύνω το ψάξιμό της. Κάπου εκεί βρισκόταν ένα χαρτονόμισμα των 10.
Η συγκεκριμένη κίνησή μου δεν διέφυγε της προσοχής της.
– Θέλετε να περάσετε; Περάστε, περάστε!
Ούτε όμως και απ' την προσοχή του νεαρού, που καθόταν λίγο πιο πέρα, ο οποίος την είδε ως ευκαιρία να την κάνει και 'κείνος "ανώδυνα".
Ομως, φευ! Η τσατσά δεν είχε σκοπό να τον αφήσει να ξεφύγει έτσι εύκολα.
– Και για σας έχει δωμάτιο κύριε! Πού πάτε; Πού πάτε κύριε;
Αφού την πλήρωσα, μπήκα στο 1 από τα 2 δωμάτια που γειτνιάζουν με την αίθουσα αναμονής-παρουσίασης. Το οποίο ήταν ευρύχωρο και καθαρό.
Ημουν ξαπλωμένος όταν η Σάρρα άνοιξε την πόρτα. Στηρίχθηκα στον αγκώνα και της χαμογέλασα. Ανταποδίδοντας το χαμόγελό μου μ' ένα δικό της, στη συνέχεια γδύθηκε (μένοντας μόνο με τα πέδιλα) και γονάτισε πλάι μου έτοιμη να σκίσει το περίβλημα του προφυλακτικού.
Τα φυσικά βυζιά της ήταν κάπως κρεμαστά και στο χούφτωμα μαλακά, η κοιλίτσα γινόταν λίγο εμφανής, ενώ ο κώλος καμπύλωνε όμορφα!
– Πόσο καιρό είσαι εδώ; τη ρώτησα.
– Νο σπηκ γκρήκ, είμαι από Ρομανία.
– Α Ρομανία! έκανα, μπαίνοντας στον πειρασμό να της μιλήσω στη γλώσσα της.
– Γιες.
– Χάου λονγκ χαβ γιου μπιν γουόρκινγκ ιν Γκρις; προτίμησα να τη ρωτήσω στ' αγγλικά.
– Εεε, νο ίνγκλις! μου είπε χαμογελώντας.
Εν τω μεταξύ προσπαθούσε να ξετυλίξει την κοκκινωπή καπότα κατά μήκος της "ξεφουσκωμένης" ψωλής μου.
– Ααα, προμπλέμι κλάσικο! διαπίστωσε χαμογελώντας μετά απο μερικές άκαρπες προσπάθειες.
– Προμπλέμι κλάσικο, μπικόζ δις (έδειξα το καυλί μου) μαστ μπι λάικ δατ! (έσφιξα τη γροθιά μου κάμπτοντας στη συνέχεια το αντιβράχιο) το γουέρ ε κόντομ (έσυρα τη χούφτα μου κατά μήκος του αντιβραχίου μου)! Χα χα χα, ψευτογέλασα, για ν' αποφύγω μια πιθανή παρεξήγηση.
Από την όλη στάση της είχα καταλάβει πως προκαταρκτικά (φιλιά, γλειψίματα και τέτοια) δεν υπήρχε περίπτωση να μου κάνει, άλλωστε τέτοιου είδους υπηρεσίες δεν προβλέπονταν στο πρόγραμμά της, οπότε ανέλαβα δράση εγώ. Την έβαλα να ξαπλώσει πλάι μου και πάντα χαμογελώντας, άρχισα να της χουφτώνω την κωλάρα, ενώ περνώντας το χέρι μου μπροστά, να χαϊδέυω το ξυριμένο μουνάκι της. Παράλληλα είχα ξεκινήσει να της ρουφάω-γλείφω, μαλακά και ήρεμα, τις ρώγες του στήθους οι οποίες ανταποκρίνονταν ικανοποιητικά! Σιγά σιγά άρχισε και 'κείνη να με χαϊδεύει στην πλάτη, κατεβαίνοντας προς τα κωλομέρια και από 'κει στον πούτσο μου, που ευτυχώς είχε αρχίσει να "ξυπνάει"!
Οταν η στύση, μετά την ετερομαλακία που προηγήθηκε, ήταν ικανοποιητική, σηκώθηκα και αφού της έκανα νόημα να περιμένει, πήγα στην καρέκλα όπου είχα αφήσει τα πράγματά μου, πήρα ένα προφυλακτικό (πάντα έχω μαζί μου), πέταξα το χρησιμοποιημένο στο καλαθάκι με τα σκουπίδια, και φόρεσα το καινούριο. Ημουν έτοιμος!
Αραγε εκείνη ήταν έτοιμη;...Χα χα χα, αστειεύομαι! Οι γυναίκες πάντα είναι έτοιμες! Αρκεί λίγη λιπαντκή γέλη, στη χειρότερη περίπτωση!...
Προχώρησα κατευθείαν στο γαμήσι. Πρώτα ιεραποστολικά, δυστυχώς χωρίς ιδιαίτερη δική της συμμετοχή (μοναχά λίγα ευλογοφανή βογγητά), αλλά με δυνατό κοπάνημα απ' τη μεριά μου, κατά τη διαρκεια του οποίου, προς τιμήν της, δεν αντέδρασε αρνητικά σε καμία στιγμή, και τέλος στο πισωκολλητό γονατιστό, όπου έχοντας ωραία θέα την πλάτη και τα καπούλια της, την έχυσα λίγο πριν την ειδοποίηση (Σάρρα, έλα κούκλα μου!) της υπηρεσίας.
– Οκέι, γεια σου! μου είπε ανοίγοντας την πόρτα, έχοντας προηγουμένος ετοιμαστεί βιαστικά.
– Μπάι, θενκ γιου! τη χαιρέτησα και 'γω με τη σειρά μου.
Λοιπόν καταλήγοντας, η κοπελίτσα μού πρόσφερε αναμφισβήτητα τυπικές υπηρεσίες Μεταξουργείου, από την άλλη είναι ομορφούλα και ήρεμη, εάν συνυπολογίσω και το προσεγμένο (για μπουρδέλο) περιβάλλον, δεν μπορώ να πω πως έκλαψα το 10ρικο, αλλά θα το σκεφτώ να την ξαναπληρώσω.