Όλες οι κριτικές για την Ρομπέρτα - Κοροβάγκου 5 (Villa Privé)

«Υπαρχω και οσο υπαρχεις θα υπαρχω» τραγουδαει ο Στρατος Καζαντζιδης σε στιχους Πυθαγορα, και το προχωραει παραπερα… «ειμαι, λεει, της ζωης σου ο ενας…», « και αρχη και φιναλε» και αλλα που μονο στο μυαλο ενός πληγωμενου που εχει φαει σουτ αλλα για καποιο λογο (συνηθως ο λογος αυτος λεγεται αλκοολ) νομιζει ότι η λεγαμενη το χει μετανιωσει και τον θελει πισω. Ο Καρτεσιος κατά κοσμον Ντε Καρτ λεει «Σκέφτομαι άρα υπάρχω». Σαφως πιο ορθολογιστης από τον στιχουργο Πυθαγορα και με λιγοτερες πιθανοτητες να φαει χυλοπιτα ή τουλαχιστον να την φυσαει και να μην κρυωνει. Εδώ να προσθεσω και το θυμαμαι αρα υπαρχω γιατι ένα μεγαλο κομματι της υπαρξης μας είναι οι αναμνησεις μας. Αν καποιος μας τραβηξει ένα ντιλιτ στην μνημη τι μενει παρα ένα ανθρωποειδες για να στελεχωσει το παρκο του Γουεστ Γορλντ.
Αυτό το τραγουδι λοιπον για να γινει και καποια συνδεση με την κριτικη επαιζε στους τιτλους τελους της συνερευσης μου με την Ρομπερτα. Η κοπελα εχει ένα από τα τοπ φυσικα στηθη που παιζουν στα μπουρδελα ξεχειλιζει από τη χουφτα και η ρογα καγκελο. Αυτό με εκανε και να περασω στα ενδοτερα αλλα τελικα αποδειχτηκε ότι ηταν και το μοναδικο αξιομνημονευτο της υποθεσης.
Η Ρομπερτα κλασική γυφτορουμανα στη φατσα συμπαθητικη μεν, αδυνατη με ωραια ποδια. Για να γεμισει το παλμαρε των βιλλων με διεθνους καταγωγης παικτες μου ειπε ότι είναι μιση Ισπανιδα μιση ελληνιδα και μαλιστα από την Καλαματα (και εκει βεβαια εχει σκουροχρωμους τωρα που το σκεφτομαι ). Διεκπεραίωση λοιπον με την Ρομπερτα με μετρια πιπα και μετρια συμμετοχη με ψευτικες αδιαφορες κραυγουλες ηδονης. Τα εκανε όλα καλα αλλα χωρις το κατι παραπανω αυτό δηλαδη που θα σε κανει να ξαναπας. Δεν μου πουλησε αυτή την ψευδαισθηση που ψαχνουν καποιοι από μας για να συνοδευσουν την εκσπερματιση τους να την κανουν πιο ευχαριστη και λιγοτερο μοναχικη.