Όλες οι κριτικές για την Νικόλ - Ιάσονος 30Β (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Επισκεψη στον οικο την 8 το πρωι η κοπελα ειπε οτι δουλευει 6 χαρραματα με 12 μεσημερι.
Η Νικολ ειναι μια πιτσιρικα 24 χρονων ρουμανα με καστανο μαλλι δεμενο κοτσο γλυκο μουτρακι με
χαρακτηριστικο τα μπροστα χαλασμενα δοντακια της, εχει αδυνατο κορμι αλλα ειναι ολιγον πλαδαρο σε αισθηση
και εχει και λιγες ραγαδες στα μπουτια οπως και στα βυζια της τα οποια ειναι λιγο νερουλα αλλα με ωραια
ρωγα.Η νικολ ηρθε στο δωματιο ευδιαθετη αν και στο σαλοναρισμα κοιμοταν ορθια. Μου περασε καποτα σε ορθιο
πεος και αρχισε μια πιπα ρηχη και καπως μονοτονη, δεν καταλαβα τιποτα...
Της ειπα να ανεβει απο πανω μου αλλα μου ζητησε ευγενικα να μην τον κατσει και να δοκιμασουμε μια αλλη σταση,
την εβαλα στα 4 οπου την γαμησα δυνατα με αυτην να βογγαει και να κλεβει λιγουλακι για να μην τον τρωει ολο μεσα.
Ειχε βαλει την κρεμα της αλλα και παλι ειχε καλη αισθηση γυρισμα σε κανονικη σταση οπου την επιασα απο κατω απο
τους ωμους και αρχισα να την γαμω δυνατα, αυτη βογγουσε και εδειχνε οτι πονουσε.
Γιατι με γαμας ετσι δυνατα μου ειπε, εισαι πολυ καυλα γκομενακι της λεω και θελω να στο σκισω το μουνακι !!
Ακουλουθησε μουνοσκισιμο για μερκα λεπτα οπου το μουνακι στο τελος ανοιξε αρκετα εγινε υγρο και εχυσα και εγω μεσα του.

Καλο κοριτσι η Νικολ απλη η εμφανιση της, σιγουρα η ομορφοτερη που μπορουσα να βρω στις 8 το πρωι.
Προκαταρκτικα δεν κανει και δεν εχει καποια ιδιατερη συμμετοχη.Για 1-2 φορες καλη ειναι.
Η τσατσα στον προηγουμενο πελατη που ηταν μεσα κανα τεταρτο χτυπησε πορτα, και καλα εκανε γιατι βαρεθηκα να περιμενω
δηλαδη.

Τετάρτη, ώρα 7:15 το πρωί.
Πρώτα ανέβηκα στον όροφο, όπου για ένα (ολόκληρο) λεπτό κανείς δεν έδωσε σημεία ζωής, οπότε, επειδή βιαζόμουν, έφυγα για να κατέβω στο διπλανό ημιυπόγειο. Στο σαλονάκι ακουγόνταν το ίδιο τραγούδι (το "Λίγο ακόμα"), αλλά σ' αντίθεση με την εργαζόμενη του οροφομπουρδέλου, η Νικόλ βρισκόνταν εκεί, «Γεια σας! Τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, από πάνω, από κάτω και ισπανικό!». Επρόκειτο για μια εικοσιτετράχρονη, μελαχρινή Ρουμάνα (πιθανότατα αθιγγανίδα), που εκδιδόταν και στο υπερυψωμένο ισόγειο της Ιάσονος 46, με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι την πλάτη, μέτριο πρόσωπο μ' έντονα χαρακτηριστικά (ματάρες, ανάγλυφα χείλη, προγουλάκι), μεγάλο στήθος, καλοταϊσμένη, μ' ένα τρίμπαλ στην οσφύ και ψιλοαξύριστα χοντρά ποδάρια.
Αφού πλήρωσα ένα 10ρικο, μου έδειξε το ερυθρό δωμάτιο που γειτνίαζε με τον χώρο αναμονής-παρουσίασης. Στο τέλος της συνεύρεσης και ενώ εκείνη είχε αποχωρήσει, καθώς περνούσα δίπλα απ' το κρεβάτι έγδαρα (ευτυχώς ελαφρά, δεν μάτωσε) τη γάμπα μου σ' ένα προεξέχον καρφί...
Μπαίνοντας η νεαρή πόρνη, «Γεια σου μωρό μου!», μάζεψε το εσωφόρι γύρω απ' τη διπλόφαρδη μέση της, αποκαλύπτοντας μια κοιλάρα και τα ογκώδη μαστάρια της με την πλατιά σκουρόχρωμη άλω και τις ευμεγέθεις θηλές τους, ενώ γονατίζοντας πλάι στο ξαπλωμένο κορμί μου πήρε ν' ανοίξει τη συσκευασία του προφυλακτικού. Για προκαταρκτικά ούτε λόγος (βέβαια αυτό το γνώριζα από πριν), πλην κάποιων ψευτοχαδιών γενικά στον κορμό μου και λίγο στ' αρχίδια όταν της το ζητούσα εγώ.
Η καλυμμένη της πίπα στην αρχή ήταν λίγο δυνατή και άγαρμπη, αλλά βελτιώθηκε έπειτα απ' τις συστάσεις μου, «Πιο σιγά λίγο!», με αποτέλεσμα να καταφέρει να "φουσκώσει" την ψωλή μου κανοντάς την ικανή προς συνουσία!
Τη γάμησα μόνο πισωκολλητά γονατιστά (στήθηκε καλά), βαζω-βγάζοντας το καυλί μου στο σκουρόχρωμο, ξυρισμένο μουνί της πολλές φορές, κρατώντας την γερά απ' τα καπούλια, ενώ αραιά και που, ανάμεσα στα πλαφ! Πλαφ! Πλαφ!, μου "ξέφευγε" και κανένα κωλοχάστουκο...
Γαμούσα λοιπόν, γαμούσα, μέχρι που «Αααχ!...» κάποια στιγμή εκσπερμάτωσα!
– Εντάξει μωρό μου; ρώτησε εκείνη.
– Ναι!...Μέχρι ποια ώρα θα είσαι εδώ;
– 'Ηρθα τώρα, μέχρι 12 μεσημέρι.
Συνοψίζοντας, η κοπέλα εμφανισιακά ήταν κάτω του μετρίου, ενώ κάπως καλύτερη φάνηκε στο τσιμπούκι και στο πισωκολλητό που επέλεξα να δοκιμάσω μαζί της. Από 'κει και πέρα, χωρίς να προσφέρει προκαταρκτικά και χωρίς να ξυρίζει τα πόδια της το βλέπω (λίγο) δύσκολο να ξαναδεί το δεκάρικό μου...

Νικόλ: «Τι λες ρε παιδάκι μου, σοβαρά; Και 'γω θα βάλω τη γάτα μου να κλαίει!»

Χα χα χα, χούμορ κάνω, χούμορ! Που έλεγε και ο Σεφερλής.