Όλες οι κριτικές για την Νίνα - Καλλέργη 33 (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

...είδα στο σαλόνι ένα νεαρό μινιόν καυλάκι με κοντό μαλλάκι με μικρό στήθος και κωλαράκι με άσπρα εσώρουχα...
η τσατσά προανήγγειλε (ελευθερα πιασίματα ελεύθερο στοματικό και τα λοιπά ρέστα...) και έτσι πόνταρα ένα 10άρικο στο ότι η καλή διάθεση της μικρής θα την ακολουθήσει και στο στενάχωρο δωμάτιο...
...είχα όρεξη να το πιάσω και να το γλύψω, ωστόσο με προσγείωσε ύπτια στην κλίνη...
πήρε μια αμυντική στάση σώματος και όταν πήγα να της πίασω το στήθος , "μηηηηηηηηηη τις ρώγες" αναφώνησε , πήγα να της πιάσω το αιδοίο και μου απομάκρυνε το χέρι , πήγα να της ξαναπιάσω το στήθος και πάλι τα ίδια...
...τη ρώτησα πως είναι δυνατόν να καυλώσει κανείς ενώ δεν τον αφήνει να πιάσει τπτ ?
μου είπε κάτι μαλακίες , και επειδή δεν μπορώ να καυλώσω ψηλαφώντας τις αποφύσεις των σπονδύλων της ή τις πλευρές της , την σούταρα...
...ζήτησα τα λεφτά μου πίσω , και η τσατσά έκανε την πάπια , ενώ η άλλη κυρία μου είπε ότι αν δεν σου αρέσει κάτι να μην ξαναψωνίσεις
,οπότε δεν επέμεινα για το χαμένο 10άρικο και έφυγα...
...θυμάμαι ότι και τον άλλο τύπο που είχε μες το δωμάτιο τον τελείωσε μέσα σ'ένα λεπτό οπότε ή ήταν πολύ καυλωμένος και έχυσε έτσι στο φτερό ή την σούταρε κι'αυτός...
τεσπά αυτά ήταν τα γεγονότα τα έγραψα όπως ακριβώς έγιναν και ο καθείς ας βγάλει τα συμπεράσματά του...

Στο σαλόνι εμφανίστηκαν και με χαιρέτησαν μαζί: η μεσόκοπη υπηρεσία και η νεαρή ιερόδουλη.
Η δεύτερη περπάτησε αργά προς το μέρος μου και στη συνέχεια, διατηρώντας τον ίδιο βηματισμό, αποχώρησε στα ενδότερα.
Ηταν αρκετά χαμηλού αναστήματος (πάνω στα τακούνια ξεγελάει κάπως), με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι τους ώμους, μέτριο πρόσωπο, μικρό στήθος, καλοσχηματισμένο κορμάκι, ωραίο καμπυλώδες κωλαράκι.
– Η κοπέλα κάνει ελεύθερο τσιμπουκάκι, χωρίς προφυλακτικό, τελειώνεις στο σώμα της (και όχι στο στόμα της, που έγραψα χθες στην ενημέρωση!), φιλάκια στο μουνάκι, 69, 10 ευρώ έχει!
– Μάλιστα, πώς τη λένε την κοπελίτσα; ρώτησα την τσατσά.
– Γιατί θα την παντρευτείς; με αντιρώτησε εκείνη.
– Νίνα! μου απάντησε τα επόμενα δευτερόλεπτα η ίδια η πόρνη, παραμερίζοντας το υφασμάτινο παραβάν.
– Εντάξει Νίνα, καλό μήνα! ευχήθηκα και στις δύο.
– Επίσης...είπε ανόρεχτα η υπηρεσία, ενώ λίγο πριν βγω έξω πρόλαβα και την άκουσα να λέει: – Ηρθες να μας χαιρετήσεις, δεν χρειαζότανε...
Βάδισα προς τη Λεωνίδου, όταν έπειτα από σύντομη σκέψη έκανα μεταβολή και επέστρεψα.
Στο χώρο αναμονής-παρουσίασης ήρθε η Νίνα.
– Θα περάσω! της δήλωσα και έδωσα το αντίτιμο.
– Θα περάσεις; Ελα! είπε και μου έδειξε το μικρό δωμάτιο όπου πέρσι το καλοκαίρι είχα συνευρεθεί με τη νεαρή αλβανίδα Ιωάννα, την οποία είχα πάρει και στο υπερυψωμένο ισόγειο στην Κολωνού 27.
– Ασε, θα περάσω εδώ! αντιπρότεινα δείχνοντάς της το διπλανό, δίπλα στο κουζινάκι, πίσω από το παραβάν.
Ε, δεν έλεγε να φωτογραφίσω το ίδιο!
– Το άλλο είναι πιο μεγάλο, πήγαινε στο μεγάλο! υποστήριξε εκείνη.
– Καλύτερα εδώ! επέμεινα εγώ.
– Εντάξει, ό,τι θέλεις! συμφώνησε, ελέγχοντας ταυτόχρονα το χαρτονόμισμα στο φως!
Το συγκεκριμένο δωμάτιο, μαζί μ' εκείνο της Ιάσονος 46Β και ένα της Αλκιβιάδου 16Γ, είναι από τα πιο στενόχωρα που έχω περάσει!
Οταν ήμουν έτοιμος ειδοποίησα χτυπώντας μαλακά την πόρτα.
– Ερθω! απάντησε η Νίνα από δίπλα.
Ηρθε κρατώντας ένα υγρό μαντηλάκι και το προφυλακτικό. Φορώντας τον στηθόδεσμο και το τάνγκα σλιπάκι της.
– Ωραία είσαστε εδώ, στενά στενά! έκανα και λίγο χιούμορ.
– Ε μωρό μου τίιι;...αντέδρασε ελαφρώς ενοχλημένη. Προφανώς εννοούσε: – Τί θες τώρα, εγώ σου είπα να μπεις στο διπλανό που είναι πιο μεγάλο!
– Μια χαρά, μια χαρά! την καθησύχασα χαμογελώντας.
Εκανε να καθαρίσει την ψωλή με το υγρό μαντηλάκι.
– Δεν θέλω ελεύθερο! είπα και της χούφτωσα τον κώλο.
– Ντόμπρε! είπε αδιάφορα.
Προεισαγωγικά απ' τη μεριά της δεν υπήρχαν, παρά μόνο άγαρμπο χάιδεμα του καυλιού, που το ενάλλασσε με κινήσεις τινάγματος αυτού, όπως εκείνες στο τέλος του κατουρήματος!
Σε ημικαυλωμένη πούτσα (αλήθεια, πώς τα κατάφερα;) εφάρμοσε σαν κάλτσα το λεπτό ελαστικό και άρχισε να πιπώνει βαθιά, αλλά με γρήγορο ρυθμό.
– Λίγο πιο αργά εάν θες, την παρακάλεσα.
Αντ' αυτού επιτάχυνε!
– Πιο αργά! Σλόουλυ, παρατήρησα με χαμόγελο.
– Πες "πιο αργά", καταλαβαίνω! διαμαρτυρήθηκε.
– Σου είπα "πιο αργά" και το έκανες πιο γρήγορα! δικαιολογήθηκα με τη σειρά μου.
«'Αιντεεε, καλά αρχίσαμε!» σκέφτηκα.
Εκεί έπρεπε να διακόψω και να τη χαιρετήσω!
– Σιγά σιγά θα κάνω; ρώτησε με ύφος.
– Ναι, θέλω σιγά σιγά.
Πριν συνεχίσει είπε κάτι στα βουλγάρικα. Κατά τη διάρκεια της συνεύρεσης συχνά μονολογούσε στη γλώσσα της!
Της έγλειψα για λίγο (ψιλοτραβιόταν) και τα βυζέττα, των οποίων η θηλαία άλως ήταν αρκετά σκουρόχρωμη.
Τη γάμησα σε μία παραλλαγή του όρθιου-γονατιστού πισωκολλητού: Εκείνη στα 4 στο κρεβάτι (στήθηκε κυρτώνοντας τη ράχη της) και εγώ όρθιος, με το ένα πόδι λυγισμένο να πατάει στο πάτωμα και το άλλο να γονατίζει πάνω στο στρώμα.
Τελικά κατάφερα να χύσω (ευτυχώς!) μετά από αρκετές ψωλιές!
Εφυγε χωρίς να χαιρετήσει!
Η εντύπωση που αποκόμισα από την καλλίκωλη μικρή (το ίδιο ισχύει και για την υπηρεσία), ήταν εκείνη μιας αναιδούς ερασιτέχνισσας!
Δεν νομίζω να της δώσω δεύτερη ευκαιρία –δεν υπάρχει άλλωστε και ο λόγος για κάτι τέτοιο, μιας και υπάρχουν άλλες επιλογές στην ευρύτερη περιοχή.
Εγώ δεν πέρασα καλά, ίσως κάποιος άλλος να είναι πιο τυχηρός!