Όλες οι κριτικές για την Μπλάνκα - Ανδρέου Γεωργίου 16

Τελικα το επιπεδο στα στουντιο του Μυλου εχει πεσει επικινδυνα. Τα αξιολογα τεμαχια μετριουνται στα δαχτυλα ενος χεριου.
Βλεπεις τα βραδυα τους φιλους συναγωνιστες να γυρνανε περα δωθε σαν τους τρελλους μπας και βρουν τιποτα καλο αλλα.....
Καινουργιο φρουτο μας προεκυψε στο 16 η Μπλανκα η Μπιανκα.Αφου δε δουλευε η Αντριαννα[μια απο τις καλες που εχει απομεινει]
περασα την ειδα και ειπα να δοκιμασω.Σκετη απογοητευση.Καταρχην κανει μπαμ απο την αρχη οτι το κοριτσι κανει αγγαρεια και κοιταει να τελειωσεις
οπως οπως.Εμφανισιακα λεει,ψηλη με καλο βυζο και κωλο.Απο κοντα βεβαια εχει ενα προβλημα με την ομιλια.
Μεσα στο δωματιο ειναι ολο μη και αχ και βαχ.Βγαζει πικρα και η υποχρεωση στο οτι κανει ειναι φανερη.
Μονο στο τελος που την ειπα λιγα μαγυαρικα μιλησε και γελασε λιγο.

Βραδινή αναγνωριστική επίσκεψη με μέτρια διάθεση και μετά από 14 ώρες δουλειάς…
Η τσατσά διαφήμισε την κορασίδα ως 18 Μαίων Ουγγαρέζα, δεύτερη μέρα στη δουλειά. Περιποιητική, δεν βιάζεται μπλα μπλα μπλα…
Εμφανίζεται στο σαλόνι το πιπίνι. Ψηλούτσικο πάνω στα 12ποντα κόκκινα μποτάκια του, μαύρο μαλλί στους ώμους, κορμί κάτασπρο και λαχταριστό, βυζάκι σχεδόν τριάρι, κωλαράκι ένα μέγεθος πάνω από το υπόλοιπο κορμί της. Χαμογελάει και ντροπαλά καλησπερίζει τους κυρίους στο σαλόνι…
Παρ όλες τις φόλες που είχα φάει τελευταία από πιπίνια, λύγισα…
Έσκασα στην τσατσα το 50ρικο για γυμνό ή γλείψιμο (συνήθως αυτό σημαίνει γυμνό, και γλείψιμο από τις πουτάνες που εκτιμούν το άγγιγμα του Μίδα…) και άφησα την επιλογή προγράμματος ελεύθερη στην κρίση της κορασίδας….
Το μωρό κατέφθασε σε δύο λεπτά μ ένα τεράστιο χαμόγελο , και μετά από λίγα αναγνωριστικά χαδάκια και ζουλήγματα στα όρθια ξαπλώσαμε στο στρόγγυλο κρεβάτι με το γνωστό λευκό κάλυμμα στρώματος, χωρίς σεντόνι…
Της ζήτησα να διαλέξει ποιος θα κάνει το γλείψιμο και αυτή προτίμησε να το κάνει η ίδια. (Θα ήταν παράλογο να περιμένει κανείς έξυπνες και πονηρές αποφάσεις από κοριτσάκι στην δεύτερη μέρα της δουλειάς)
Ξάπλωσα λοιπόν ανάσκελα και αυτή άρχισε να πιπώνει τον Γιακουμή… τόσο απαλά που δεν αισθανόμουνα τίποτα παρά την ζεστασιά των χειλιών της…
Την διέκοψα και της εξήγησα ότι ο Γιακουμής δεν είναι μπουκαλάκι νιτρογλυκερίνης και ότι πρέπει να τον βάλει βαθειά στο στόμα της και να ρουφήξει με δύναμη αλλά χωρίς δόντια και χωρίς χέρια…
Ναι μωρό μου, απάντησε με χαμόγελο και γλύκα και επανέλαβε την πίπα όπως ακριβώς της το ζήτησα!!! Παράλληλα μου επέτρεψε να της χαϊδέψω το μουνάκι αλλά ευγενικά μου ζήτησε να μη χώσω δάχτυλο πουθενά….
Για κανα πεντάλεπτο ο Γιακουμής γλεντούσε τις θωπείες της και μετά με ρώτησε αν την θέλω από επάνω…
Με καβάλησε και άρχισε να κουνιέται ατσούμπαλα πάνω κάτω…
Τη σταμάτησα. Έπιασα την λεκάνη της και την τράβηξα μπρός πίσω με αυτήν καρφωμένη ολοκληρωτικά…. Έτσι μου αρέσει της είπα….
Ναι μωρό μου, μου απάντησε ναζιάρικα και κουνήθηκε για λίγα λεπτά ακριβώς όπως της ζήτησα… ενώ εγώ έπαιζα με τα λαχταριστά της βυζάκια που όταν έριχνε το βάρος της μπροστά, μου τα πρόσφερε για γλείψιμο….
Ακολούθησε ιεραποστολικό με πολύ σφιχτή αίσθηση και φωνούλες που με κατακαύλωσαν.
Σταμάτησα γρήγορα και της ζήτησα να γυρίσει στα τέσσερα γιατί έβλεπα το τέλος να πλησιάζει και δεν ήθελα να χάσω την ευκαιρία να δω το κωλαράκι της στα τέσσερα….
Στήθηκε όμορφα από μόνη της και με την πρώτη διείσδυση ξανάρχισε τις φωνούλες με αποτέλεσμα να χάσω τον έλεγχο και να καταθέσω… σιωπηλά…
Ευτυχώς ο Γιακουμής διατήρησε αρκετή πίεση για λίγα ακόμη λεπτά και έτσι με την ησυχία μου πλέον διασκέδασα την όψη και την αίσθηση που μου πρόσφερε το κωλαράκι της στημένο μπροστά μου και απίστευτα ερεθιστικό και προκλητικό….
Τελειώσαμε, πλυθήκαμε, ντυθήκαμε, φιληθήκαμε σταυρωτά και αποχώρησε…. Συνολικός χρόνος 25 λεπτά….
Συμπέρασμα: Πιπίνι άβγαλτο μεν, αλλά με προφανή διάθεση να λάβει οδηγίες και ακόμη προφανέστερη ικανότητα να τις εκτελέσει.
Αν σ αυτό προσθέσει κανείς το χαμόγελο και το νάζι που βγάζει αβίαστα κάθε φορά που σε κοιτά στα μάτια και σου λέει… Ναι μωρό μου… Τότε νομίζω ότι αξίζει να τιμηθεί…
Προσωπικά, θα την ξανατιμήσω σύντομα.