Όλες οι κριτικές για την Μαρίνα - Φυλής 71Α (Μπουρδέλα) Άγιος Παντελεήμονας/Πλατεία Βικτωρίας

Η Μαρίνα είναι καινούρια κοπέλα στον οίκο. Απ’ό,τι μου είπε σήμερα ήταν μόλις η δεύτερη μέρα της στη δουλειά. Έχει ξανάρθει παλιότερα στην Ελλάδα, οπότε η σημερινή δεν ήταν μόνο η δεύτερη μέρα της στη δουλειά αλλά κι η δεύτερη επίσκεψή της στη χώρα.

Είναι μικροκαμωμένη κι αδύνατη, σχεδόν σκίνυ, πράγμα περίεργο για μένα γιατί δεν είναι αυτό που λένε ο τύπος μου. Έλα όμως που από τη στιγμή που βγήκε στο σαλόνι μου την έπεσε με χαμόγελα, αγκαλιές και χάδια ώστε να περάσω, πράγμα και πάλι περίεργο, γιατί φορούσα μάσκα κι υπήρχαν άλλοι δύο πορνοπελάτες στον οίκο που ήταν αμάσκωτοι. Γιατί διάλεξε εμένα;

Έφυγα για να κάνω τη γύρα μου λέγοντάς της ότι μάλλον θα επιστρέψω. Ήθελα να το σκεφτώ και λιγάκι. Η περιοχή όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, από άποψη υπηρεσιών έχει υποστεί ριζική υποβάθμιση. Το τοπίο έχει καταντήσει σχεδόν εξωπραγματικό, σαν εκείνους τους πίνακες της «ευρώπης μετά τον πόλεμο» του Μαξ Ερνστ.

Κάνοντας τη γύρα μου σκεφτόμουν ότι είναι λογικό να έχει ακριβύνει η αγορά του «πληρωμένου έρωτα» (τι πορνογραφική έκφραση) : δε θα ήταν αφύσικο, άραγε, να παρέμενε άθικτη και να έβγαινε αλώβητη από την υπερδεκαετή οικονομική κρίση; Η αγορά της Φυλής και των πέριξ του Αγίου Παντελεήμονα απευθύνεται πλέον στους κατοίκους της περιοχής. Στα πιο φτωχά κοινωνικά στρώματα δηλαδή. Σε αυτά προφανώς ανήκω κι εγώ, αν και το να πληρώσω μια πιο ακριβή, ιδιωτική συνεύρεση, δεν μου είναι απαγορευτικό όπως για πολλούς από τους κατοίκους της περιοχής, αλλά απλώς μια πολυτέλεια.

Εν πάση περιπτώσει, δεν ξέρω τι ζόρια τραβάει ο κόσμος που μπορεί να διαβάζει, η Μαρίνα εμένα με κέρδισε με το κοριτσίστικο χαμόγελό της, ήταν τόσο οικείο και ταυτόχρονα τόσο παράταιρο μέσα στον γενικότερο ζόφο, που ένιωσα σαν τον ταξιτζή του Σκορτσέζε. Επέπρωτο να περάσω μαζί της σαν να έπαιζα σε ταινία. Όταν επέστρεψα η έκπληξη κι η χαρά της ήταν τόσο μεγάλες που με οδήγησε στο δωμάτιο και δεν με άφηνε, δίνοντάς μου φιλάκια.

Η βαθιά ανάγκη για ανθρώπινη επαφή που εκδηλώνεται αυτόματα -και λαμπρύνει τα πρόσωπα— μέσα στα πιο ακατάλληλα μέρη, φέρει τα σημάδια της κόλασης απ’ την οποία παλεύει να βγει. Κι αν μάλιστα παλεύει να βγει χωρίς να το ξέρει, είναι σαν να μην παλεύει καθόλου: απλώς εκδηλώνεται.

Μέσα στο δωμάτιο ήταν πολύ δοτική και απο-δοτική, έχει και δυο μεγάλα αγγελικά φτερά που καλύπτουν ολόκληρο το πάνω μέρος της πλάτης της, η Μαρίνα από τη Μολδαβία με το κοριτσίστικο πρόσωπο κράτησε όλη μου την αγάπη.

Απ’ό,τι μαθαίνω διαβάζοντας τις συζητήσεις που διεξάγονται αυτές τις μέρες εδώ μέσα, ανοίγει σιγά-σιγά κι η αγορά των Ρομά. Κάτι για Πέτρου Ράλλη, κάτι για Αγίου Μελετίου, έτυχε και σε μένα ένα περίεργο περιστατικό επί της Αχαρνών σήμερα, όπως και να ‘χει η ζωή προχωράει, αλλάζει, μεταμορφώνεται - οπότε από μένα είναι ένα μεγάλο ΝΑΙ. Γιατί όχι;