Όλες οι κριτικές για την Μαρία - Ακομινάτου 2Β (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Το ότι πολλά μπουρδέλα ήταν και είναι βρωμερά, είναι πάγιο.
Στο Μενάνδρου παλαιότερα πριν κλείσει, είχα πετύχει ανθρώπινα σκατά στο δωμάτιο δίπλα στον νεροχύτη.
Αφού όμως είχα μπει δωμάτιο και τα είδα (ξέρασα φεύγοντας ακαριαία), υποθέτω πως δεν καθάριζαν
(δεν έμαθα ποτέ) παρά μόνο στο κλείσιμο της ημέρας.
Στο Ιάσωνος 31 το παλιό στο βάθος με τα σκαλάκια, είχα πετύχει κωλόχαρτα χεσμένα στο πάτωμα
πιστεύω από θηλυκό ή αρσενικό ξεκώλιασμα (που να ξέρω; ) αφού το στοιχείο της κουράδας απουσίαζε.
Άρα εκεί...δεν είχαμε χέσιμο! Αλλιώς θα μάζευαν και τα κωλόχαρτα!
Στα Ιάσωνος 33 και όροφο του 37, η αμμωνία από το κατουρο-πάρκινγκ στις εισόδους πριν ανέβει κάποιος πάνω
ήταν τόσο έντονη που τρυπούσε ρουθούνια, η μπόχα σταμάτησε όχι επειδή καθάριζαν αλλά επειδή όταν έκλεισαν
τα της Περδίκα μπουρδέλα, όσοι θέλαμε να κατουρήσουμε, πηγαίναμε σε εκείνα. Ακόμα πάμε δηλαδή.
Όμως τόσα χύσια μαζεμένα στα πατώματα και στα στρώματα, δεν βρήκα πουθενά όπως στο ισόγειο της Ακομινάτου.
Σε αυτό το ξευτιλισμένο πουτανόσπιτο πήρα περίπου στα μέσα του προηγούμενου μήνα την Μαρία.
Όμορφη μελαχρινή γυφτοπούλα με βλάχικο 2,5άρι πανέμορφο φυσικό βυζί, απαλό δέρμα και τουρλωτή κωλάρα
όλα μαζί πακέτο σε ένα γοητευτικό πιπινόκορμο.
Και όπως φυσικά αναμενόταν σε αυτές τις περιπτώσεις...εντελώς άχρηστη!
Η Μαρία είχε δουλέψει και στο Ιάσωνος 44 δεξί αλλά έφαγε άκυρο διότι εκείνο το μπουρδέλο
δεν είναι απομονωμένο για να κάνει σκέρτσα για πολύ καιρό. Πέφτει πέλεκυς!
Πίπα της Μαρίας με καπότα και τραγικού επιπέδου. Απόλυτο μηδέν, άντε να της βάλεις δύο στα δέκα
αν είσαι γαλαντόμος στην βαθμολογία. Αν έβγαζες άκρη μαζί της μιας που δεν μιλούσε γρι Ελληνικά
και ζητούσες ελ. στοματικό (το οποίο ψευδώς ανακοίνωναν) θα έπαιρνες τ'αρχίδια σου
τα οποία έτσι κι αλλιώς η Μαρία δεν άγγιζε καν.
Και να'ταν μόνο αυτό; στα τέσσερα η Μαρία δεν γαμιόταν λόγω πόνου μέσης όπως η ίδια δήλωνε με αχ και ουχ
ενώ ιεραποστολικά έκλεινε πόδια. Μια λύση θα ήταν να τα έφερνε στους ώμους μας αλλά κι έτσι πόναγε.
Στα πλάγια δεν βολευόταν κι επίσης πονούσε.
Μόνη λύση ήταν λοιπόν ιεραποστολικά κι ότι τελικά γαμούσες, βοηθούμενος από το χούφτωμα στα φοβερά βυζιά της
τα οποια επίσης πονούσαν. Ε όχι...έτσι δεν μπορούμε να γαμήσουμε!
Και δεν γαμήσαμε! Δεν θα δεχόμασταν να γαμήσουμε!
Έβγαλα την καπότα, αυτό το νομιμοφανές τρισκατάρατο λεπτό συνθετικό εμπόδιο ηδονής
και άρχισα να τον παίζω σαν καθυστερημένος.
Η Μαρία με κοιτούσε με χαρά. Προφανώς θα χάρηκε η γαμιόλα, που έριξε ξεπέτα.
Νευριασμένος με όλα αυτά, φόρεσα το μπουφάν μου γυμνός για να ξεκολλήσει ο πειραγμένος μου εγκέφαλος
(μα είναι χώροι συνουσίας αυτοί; ) και της τον έδωσα να μου τον παίξει, εξηγώντας της (πύργος Βαβέλ)
ότι όπως τα έκανε, θα χύσω κι εγώ στο πάτωμα. Αμ πως;
Έτσι κι αλλιώς το δωμάτιο είχα παντού χύσια και συγκεκριμένα Πακιστανών συναγωνιστών που είναι ολόλευκα
και σε μικρές λιμνούλες εν αντιθέσει με τα δικά μας που βγαίνουν σε ριπές και είναι λιγότερο περλέ.
Πως κατάντησα! Να συγκρίνω χύσια! Χόμπυ σου λέει μετά!
Υπήρχαν χύσια (μωρή σάπια τσατσά από Κολοκυνθούς, ακούς; ) άκουσον-άκουσον ακόμα και πάνω στην φθηνή σόμπα
η οποία δεν δούλευε (στο δωμάτιο με το διαλυμένο ταβάνι) όπως και πάνω στο γελοίο κρεβάτι.
Όποτε έχω πάει σε αυτό το μπουρδέλο, εκτός ότι έχω πετύχει μερικές νύχτες θηριώδες ξανθό τραβέλι
που το παίζει γυναίκα χωρίς η υπηρεσία να εξηγεί τι και πως, υπάρχουν χύσια σε όλα τα δωμάτια.
Για να μην πω ότι καμία πόρτα δεν κλείνει σωστά. Μα τι γίνεται επιτέλους εκεί μέσα;
Ελπίζω να αλλάξει αυτή η κατάσταση ή τουλάχιστον να αλλάξει η τσατσά.
Άκουσα ότι ήρθαν κάτι πουρέκλες Ρωσίδες με πεσμένα βυζιά στο μαγαζάκι. Να'τα πάλι τα μιάσματα μπροστά μου.
Η προιστορία όμως έχει δείξει ότι ποτέ μέχρι τώρα δεν έχει συνεργαστεί μπουχεσοΡωσίδα με αυτό το μαγαζί
και σε σταθερή βάση.
Είναι γνωστό ότι οι Ρωσίδες πουλάνε υπερβολικό ψέμα και γλοιώδη καυλάντα, οπότε και χρειάζονται
κάποια ντεκοράτζα ή πολύ κόσμο για να δουλέψουν. Μάλλον θα πήγαν εκεί, μέχρι να βρουν στέγη στα Κολωνάδικα
ή στα τερματισμένα 46άρια κωλοχανεία της Ιάσωνος. Το έχουμε ξαναδεί το έργο. Ας περιμένουμε όμως.
Έτσι κι αλλιώς το συγκεκριμένο μπουρδέλο βρωμοκοπάει. Δεν παίρνει γιατρειά.
Να σημειώσω ότι είναι από τις ελάχιστες φορές στην ζωή μου, που βλέπω συναγωνιστή να περιγράφει
την αλήθεια τόσο ωμά κι ειλικρινά. Ένα μπράβο στον giannos69 για την κριτική του χωρίς αυτό να αποτελεί μομφή
για όλους τους υπόλοιπους που έχουν γράψει κριτικές για το συγκεκριμένο μπουρδέλο.
Εξάλλου σε μπουρδελοσάιτ είμαστε, όχι σε αίθουσα συνεδριάσεων.


Αυτή είναι η συγκεντρωτική μου οπτική για την Μαρία κι αν δεν σας αρέσει, γράψτε την δική σας.

Ημερ/νία συνεύρεσης: Τετάρτη, 10 Ιανουαρίου 2018
Όνομα κοπέλας: Μαρία
Οικία: Ακομινάτου 2Β ισόγειο.
Βάρδια: 2η απογευματινή.
Υπηρεσία: Μια πανάσχημη που μας κτύπησε την πόρτα 2 φορές.
Παρελθόν κοπέλας: Πρώτη φορά την έβλεπα.
Μέλλον κοπέλας: Προβλέπεται αρκετά καλό υπό προϋποθέσεις.
Ηλικία κοπέλας: 20-22 την έκανα.

Χαρακτηριστικά: Γυφτορουμάνα, μελαχρινή, όμορφο πρόσωπο, ωραίο σώμα κανονικό, στήθος στητό φυσικό περίπου 3άρι (μεγάλο για το σώμα της ), μέσουλα μικρή, τέλειο πίσω σύστημα, ωραία επιδερμίδα, ελαφρώς τριχωτή ήβη (δεκαετίας 90 ), στενό νιμου.
Χρόνος συνεύρεσης: περίπου 10 - 12 λεπτά.
Συμπεριφορά κοπέλας: Όπως ακριβώς η παρθένα φίλη σου στο Γυμνάσιο. Χαμόγελα και γελάκια στην αρχή και μετά πόνος.

Θετικά: Σε φτιάχνει το σώμα της (ιδιαίτερα το στήθος και το κωλί της), 69 σε ελαφρώς τριχωτό νίμου (είχα καιρό να κάνω), στενό νίμου για να δίνεις πόνο, αληθινές φωνές και βογκητά (πονούσε πραγματικά), δεν βιάζεται.
Αρνητικά: Δεν δέχεται γλυψίματα στις ρόγες, δεν κάνει πισωκολλητό (έχει ένα πρόβλημα στη μέση της μου είπε), στο ιεραποστολικό κλείνει τα πόδια για να περιορίσει τη διείσδυση (δεν το έκανε επίτηδες, πονούσε πραγματικά).
Στάση πράξης: Ιεραποστολικό μετ´ εμποδίων.

Ατάκες της κοπέλας: "σιγά - σιγά" , "είναι μεγάλος"
Ατάκες δικές μου: "τέλειο μουνάκι", "άνοιξε τα πόδια μωρό να μπω όλος μέσα σου"
Δωμάτιο: Κάτω από το μέσο όρο της περιοχής, δεν είχε ούτε κρεμάστρες για τα ρούχα , τα άπλωσα στο μισό κρεβάτι και το κάναμε στο υπόλοιπο μισό.

Σύσταση αγοράς: Προτείνεται σε όσους θέλουν να ζήσουν ή να ξαναζήσουν μια εμπειρία με παρθένα (τώρα δεν είναι πια). Όσοι θέλουν προκαταρκτικά για να λειτουργήσουν να μη προσπαθήσουν καθόλου.

Την καλησπέρα μου κύριοι

τσατσά: "δοκίμασέ την και δε θα χάσεις , πίστεψέ με"...
"γιατί όχι" σκέφτηκα , ήμουν ζαλισμένος απο την εφημερία , ημικαυλωμένος και δε θα με χάλαγε λίγο ευφοριστικό με την χρήση οποιοδήποτε σώματος , το οποίο εν προκειμένω φαινόταν δεκτικό αν και όχι τόσο όμορφο...
...ξανθιά μετρίου προσωπείου με ικανοποιητικές καμπυλότητες , λίγα πιασιματάκια κανονικού ύψους λευκής επιδερμίδας, ρουμάνα άνευ γνώσης ελληνικών αγγλικών...
η αλληλουχία της παράτριψης ήταν: φιλοφρονήσεις με τη γλώσσα του σώματος ,μέχρι να αποσπάσω χαμόγελο και δεκτικότητα --> εκατέρωθεν τραχηλικά και παρειακά φιλάκια-->εκατέρωθεν μαστολειχίες-->
τοποθέτησή της σε ύπτια θέση και κατιόντως λειχία στο σώμα της μέχρι το αιδοίο--> με το δάχτυλο μου απαγόρευσε την λειχική προσβαση στο αιδοίο της αλλά σιγά σιγά οι αντιστάσεις κάμφθηκαν και είχα την ευτυχία να απολαύσω λειχικά αυτό το υπέροχο εύοσμο σεμνό αιδοίο με τα διακριτικά ρόζ χειλάκια (πραγματικά πολύ ωραίο μουνάκι!) --> ρομαντικά γλωσσόφιλα--> ήπια παράτριψη των γυμνών γεννητικών μας οργάνων (όχι διείσδυση απλά εξωτερική παράτριψη) --> πεολειχία --> λίγη ακόμα μαστολειχία και αιδοιολειχία--> ιεραποστολική γάμευση -->κυνική γάμευση-->συμμετοχή στην κορύφωση--> σπερματέκκριση -->απεμπλοκή-->έκκριση οπιοειδούς.
...δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει κανείς απο ένα 10ευρω ποντάρισμα και απο μια εφάπαξ επαφή μια γυναίκα!

Στο σαλόνι, όταν μπήκα, δεν υπήρχε άνθρωπος κι απ' το κουζινάκι, για ένα περίπου λεπτό, δεν εμφανιζόταν κανένας. Ακουγόταν μοναχά μοντέρνα ρουμάνικη μουσική.
«Γεια σου, συγγνώμη παιδί μου!», απολογήθηκε η παίρνω-την-ευθύνη βγαίνοντας από μια κάμαρα. «Γεια», αντευχήθηκα. «Λοιπόν, το κοριτσάκι κάνει: τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, ισπανικό. Πολύ καλή στο δωμάτιο και θα περάσετε τέλεια!».
«Γεια!», έσκασε μύτη —απ' το κουζινάκι— μία χαμηλού αναστήματος μπικινοφορούσα μιλφο-ξανθιά, με τις άκρες των ίσιων μαλλιών της ν' αγγίζουν τη μέση της, ένα μέτριο πρόσωπο που μου χαμογελούσε, ένα μεσαίο προς μεγάλο στήθος που με προκαλούσε κι ένα σώμα με πιασιματάκια που με απωθούσε — αστειεύμαι! Χε χε χε.
«Γεια σου!», αντευχήθηκα και σε 'κείνη. «Μωρό μου είναι πολύ καλή στο δωμάτιο!», επανέλαβε η παίρνω-την-ευθύνη. «Πώς σε λένε;», απευθύνθηκα στην πόρνη. «Μαρία!», απάντησε αμέσως η κοντή, ηλικιωμένη υπηρεσία. «Μαρία. Οκέι... Η Λώρη δεν είναι εδώ;», ρώτησα γυρίζοντας προς το μέρος της. «Δεν ξέρω εάν ήταν πριν κάποια κοπέλα που δεν την ξέρω, γιατί τώρα ήρθα», μου απάντησε. «Α, μάλιστα», ψιθύρισα. «Το κοριτσάκι είναι πολύ καλό στο δωμάτιο!», επανέλαβε για τρίτη φορά. «Εντάξει, θα δω. Ευχαριστώ πολύ!», είπα κι έκανα να φύγω. «'Αμα περάσεις θα γίνεις πελάτης! Γιατί εγώ το ξέρω το παιδάκι. 'Εχω ξαναδουλέψει μαζί του», έκανε μια τελευταία προσπάθεια, κοιτώντας με έντονα στα μάτια. «Εντάξει εντάξει, θα δούμε, ευχαριστώ πολύ!», επέμεινα. «Εντάξει καρδιά μου, εντάξει!», παραιτήθηκε.
Αφού ολοκλήρωσα τη βόλτα μου στα γύρω μπουρδέλα, επέστρεψα.
«Θα περάσω τελικά!», της είπα πλησιάζοντάς την. «Θα περάσεις κι εγώ παίρνω την ευθύνη!», δήλωσε με σιγουριά — όπως μου είχε δηλώσει και την Πέμπτη, στο Ιάσονος 1Β. «Ορίστε», της έδωσα το δεκάρικο. «Μπορείς να περάσεις σ' αυτό... μπορείς και σ' αυτό!», με άφησε να διαλέξω. Πέρασα στο απέναντι — από εκείνο που πριν λίγες μέρες είχα συνευρεθεί με τη Λώρη. «Για να δω κάτι, εδώ έχουμε ανάψει ερ-κοντίσιον;... 'Οχι, δεν έχουμε ανάψει!», διαπίστωσε. «'Αστο άστο, δεν πειράζει!» την καθησύχασα — δεν είχε ζέστη. «'Ο,τι γουστάρεις!».
Η κοπέλα ήρθε μετά 3-4 λεπτά.
«Καλά είσαι;», τη ρώτησα απ' το κρεβάτι όπου βρισκόμουν ξαπλωμένος. «Ε;». Επανέλαβα την ερώτηση. «Α...». «Μιλάς ελληνικά;». Απάντησε σε μία γλώσσα που δεν καταλάβαινα αλλά κατέληξε στη λέξη: "engleză" — εντωμεταξύ είχε μείνει τσίτσιδη. "Where are you from?". "No no no!". «Από πού είσαι;». "România".
Της μίλησα ρουμάνικα —αυτή βέβαια ήταν Μολδαβή— και μου είπε πως στην Ελλάδα βρισκόταν μόνο μία βδομάδα. Με την ευκαιρία τη ρώτησα για τη Λώρη, αλλά δεν τη γνώριζε.
Ξεκίνησε καλά: Με καπάκωσε —το σώμα της ήταν κομματάκι ιδρωμένο, όπως και το δικό μου άλλωστε— και φιλώντας – γλείφοντας θηλές, στήθος, λαιμό, μάγουλα, αυτιά —τα τρία τελευταία έπειτα από δική μου επιθυμία—, με χάιδευε στ' αχαμνά, παίζοντάς μου ταυτόχρονα τον πούτσο.
Δέχτηκε και τα δικά μου φιλιά – γλείψιμο στ' αντίστοιχα μέρη του σώματός της κι όταν το πουλί μου καύλωσε της ζήτησα να του φορέσει την καπότα —το έκανε με τον γνωστό τρόπο της κάλτσας— για να προχωρήσει στην πίπα, η οποία ήταν βαθιά, αργή, με λίγους εξωτερικούς γλωττισμούς.
Στη συνέχεια την έβαλα να με καβαλήσει κι αφού "θήκιασε" την άφησα να τριφτεί για λίγο μπρος-πίσω ώσπου γραπώνοντάς την, απ' τα ιδρωμένα της καπούλια, πήρα τον έλεγχο της γάμευσης κι έπειτα από μέσα-έξω διάρκειας μερικών δεκάδων δευτερολέπτων, "aaa, am terminat!".