Όλες οι κριτικές για την Μάρω - Ιάσονος 20Γ (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Τετάρτη, ώρα 18:16
Ο υπηρέτης δεν έδωσε σημασία καθώς έμπαινα — καθόταν στην είσοδο της κουζινούλας και διάβαζε. Στο σαλονάκι βρίσκονταν δύο συναγωνιστές — ένας νεαρός και ένας ηλικιωμένος. Κάθισα κι εγώ στον ελεύθερο πάγκο.
Είχα έρθει για τη Μάρω —την κοπέλα την οποία είχα δει στην απογευματινο-σαββατιάτικη τσάρκα μου, στις 3 του τρέχοντος μηνός— που εάν δούλευε θα περνούσα.
'Υστερα από ένα λεπτό ο ηλικιωμένος έβγαλε τσιγάρο...
Δεν είχα καμιά όρεξη να εισπνέω τον καπνό του περιμένοντας, οπότε σηκώθηκα, πλησίασα τον τσάτσο και τον ρώτησα ποια κοπέλα είχε βάρδια. «Η Μάρω», απάντησε παίρνοντας το βλέμμα απ' το έντυπο για να με κοιτάξει. «Η Μάρω...», επανέλαβα και στη συνέχεια τον ρώτησα, δίνοντάς του το δεκάρικο που κρατούσα, «υπάρχει δωμάτιο επάνω;». «Ναι!...», απάντησε με σιγουριά, αλλά η συνέχεια πρόδιδε αμφιβολία, «αν δεν κάνω λάθος υπάρχει...». «Ανεβαίνω δηλαδή;», του ζήτησα ν' αποφασίσει. «Μισό λεπτούλι να δω, μισό λεπτούλι...», μου είπε κι αμέσως ανέβηκε δυο δυο τα σαλοπάτια.
«Ναι φίλε μου ανεβαίνεις και μπαίνεις στην πρώτη πόρτα δεξιά!», μου είπε, μετά από μερικά δευτερόλεπτα, κατεβαίνοντας.
Το ασανσέρ το άκουσα να πλησιάζει ύστερα από επτά λεπτά.
«Γεια σου!», μου ευχήθηκε μπαίνοντας. Επρόκειτο για μια νέα στην ηλικία κοπέλα με μαύρο μαλλί μέχρι την πλάτη χαμηλά, γλυκό πρόσωπο, μικρό στήθος, μέτριο ανάστημα, καλοσχηματισμένο σωματάκι με καμπύλες. «Γεια σου, τι κάνεις;», της χαμογέλασα. «Καλά. Εσύ πώς είσαι;». «Καλά». «'Εχουμε ξαναπεράσει μαζί;», ρώτησε αβέβαια. «Δεν νομίζω...», απάντησα. «Γιατί μου είπε ο... ξέρεις, ο από κάτω, μου είπε λοιπόν αυτός ότι "ένας πέρασε χωρίς να σε δει"». «Σ' έχω δει σε προηγούμενη βόλτα μου!», εξήγησα. «Ααα...». «Αλλά δεν νομίζω να έχουμε ξαναπεράσει».
Κατά τη διάρκεια της παραπάνω στιχομυθίας εκείνη είχε γονατίσει στο κρεβάτι πλάι μου κρατώντας στο χέρι το προφυλακτικό τ' οποίο, με το πέρας της κουβέντας, προσπάθησε να ξετυλίξει, με το στόμα, κατά μήκος του σε ηρεμία μορίου μου —προκαταρκτικά, εξήντα εννιά συμπεριλαμβανομένου, δήλωσε πως δεν κάνει— κι άρχισε μια ρουφηχτή πίπα, τον ρυθμό και τη δύναμη της οποίας προσάρμοζε ανάλογα με τις οδηγίες μου. Εγώ απ' τη μεριά μου της χάιδευα τα καπούλια, την κωλοχαραμάδα, την πλάτη, τα μαλλιά, ενώ κι εκείνη μου ψευτοθώπευε το στήθος.
Δεν άργησα να της ζητήσω να ξεκινήσουμε.
«Ποπ!... 'Ελα, πώς θες να κάτσω;», με κοίταξε. «Στα τέσσερα!», της είπα. «Εντάξει!», πήρε θέση. Κατά τη διάρκεια της γάμευσης —σχετικά λιπαρός κόλπος— άφηνε βογγητά χαμηλής έντασης.
'Υστερα από κάμποσες παλινδρομήσεις της ζήτησα ν' αλλάξουμε στάση.
«Να γυρίσω έτσι, κανονικά;», με ρώτησε. «Ναι». Ξάπλωσε ανάσκελα κι άνοιξε τα πόδια. Πλησίασα με τα γόνατα κι αφού θήκιασα το καυλί μου μέσα της συνέχισα το γαμήσι κρατώντας την απ' τους μηρούς. Σε 'κείνη τη στάση ήρθε και το τέλος...
Κατά το chit chat που ακολούθησε μου είπε, έπειτα από ερώτησή μου, πως δούλεψε για 4-5 μήνες στο παραδιπλανό 20Α.
Αργότερα ανακάλυπτα πως τελικά την είχα πληρώσει εκεί τον περασμένο Μάρτη και συγκεκριμένα στις 18...