Όλες οι κριτικές για την Λαρίσα - Κολωνού 11Α (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Προσπαθώ να κρατήσω ευπρεπείς τις λέξεις που γράφω, αλλά η αγανάκτησή μου για τη Λαρίσα με κάνει έξω φρενών και θα ήθελα να γράχω πολύ χειρότερα !
Την είχα δει από μέρες μια-δυο φορές, αλλά δεν έμπαινα στο δωμάτιο - ενώ μου άρεσε το σώμα της - αφού ξέρω ότι οι εμφανίσιμες κοπέλες μπορούν αν είναι οι χειρότερες φόλες στο δωμάτιο. Σήμερα όμως σκέφτηκα μήπως είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Όμως - δυστυχώς - την πάτησα για άλλη μια φορά.
Η εμφάνιση της είναι όπως την περιέγραψε ο προηγούμενος συνοδοιπόρος.
Μέσα στο δωμάτιο όμως ήταν απίστευτα εκνευριστική. Δεν δεχόταν ούτε να καθήσει όπως - ευγενικά - της ζήτησα, δε με άφηνε ούτε να της φιλάω το στήθος (γιατί λέει την εκνευρίζει). Μου έβαλε αμέσως προφυλακτικό πριν προλάβει καν να μου σηκωθεί και προχώρησε σε μιά άτεχνη και βιαστική πίπα. Αφού είδα ότι δεν πρόκειται να κάνουμε δουλειά έτσι, μόλις μου σηκώθηκε λίγο της ζήτησα να κάτσει στα 4 για να την πηδήξω. Δεν δέχτηκε όμωε και ξάπλωσε για να κάνουμε με το ζόρι ιεραποστολικό. Επειδή όμως ήμουνα μισο-χαλαρωμένος, κρατούσε με το χέρι της το προφυλακτικό κι έτσι σε κάθε κίνηση το χέρι της χτυπούσε τ'αρχίδια μου. Φαύλος κύκλος ... Και σαν να μην έφτανε αυτή η αγγαρεία, μετά από λίγο άρχισε να λέει ότι αν αργήσω θα πρέπει να της δώσω κι άλλα 10 ευρώ ! ! ! ! Για να τελειώνει αυτή σαχλαμάρα, βγήκα και της ζήτησα να με κάνει με το χέρι της, τουλάχιστον για να εκτονωθώ. Έτσι κι έγινε.
Έφυγα άρον-άρον, εκνευρισμένος όχι τόσο για το χαμένο 10άρικο, όσο για το να μπορούν τέτοιες σιχαμένες πουτάνες να μου το βγάζουν ξινό.

Τετάρτη, ώρα 18:12
Τρεις-τέσσερις ήταν οι συναγωνιστές που περίμεναν στο σαλονάκι του ορόφου. «Γεια σας!», ευχήθηκε η ηλικιωμένη Ρουμάνα υπηρεσία βλέποντάς με να μπαίνω. «Ωραία κοπέλα, είναι τώρα στο δωμάτιο με πελάτη. Τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, πάνω-κάτω, ισπανικό, φιλάκια εδώ (έδειξε τα μάγουλά της) και κοιλιά (έδειξε αντίστοιχα), όλα με προφυλακτικό! Δεν βιάζεται, σιγά σιγά κάνει σεξ, να περάσετε ωραία στο δωμάτιο... Καθίστε!». Την άκουγα όρθιος, έχοντας σταθεί απέναντί της. «Ποια κοπέλα είναι;», ρώτησα. «Ρομάνια, από Ρομανία!», απάντησε. «'Ονομα;», επέμεινα. «Λαρίσα!». Οκέι, γι' αυτήν είχα έρθει... Της έδωσα το δεκάρικο. 'Επρεπε να ψιλοεξεπλάγη, γιατί για δυο-τρία δευτερόλεπτα δεν έλεγε τίποτα κι απλώς με κοίταζε. Τελικά μου είπε πως «εντάξει, λίγο να περιμένετε τώρα να βγει πελάτης από δωμάτιο (έδειξε προς το κουζινάκι! Καλά, υπήρχε προς τα 'κει δωμάτιο και δεν το ήξερα;... Μωρέ μπράβο τύχη σήμερα!...) και να βάλω εσάς. Καθίστε παρακαλώ». Προτίμησα να παραμείνω όρθιος. Εκείνη έκανε να προχωρήσει προς τα ενδότερα, αλλά γυρίζοντας προς το μέρος μου ρώτησε: «Εσείς ήρθατε χθες, ε;». «'Οχι!», απάντησα ειλικρινά. «'Οχι;... Γεια σας κύριε! Καθίστε παρακαλώ κύριε! Κοπέλα στο δωμάτιο, με πελάτη, να περιμένετε...». Την προσοχή της είχε τραβήξει νεοεισερχόμενος, στον οποίο επανέλαβε το πρόγραμμα, προσθέτοντας πως «μόνο μία εβδομάδα μένει στην Ελλάδα (η κοπέλα), ήρθε από Ρουμανία, Ισπανία, Γερμανία και τώρα δουλεύει εδώ! Φρέσκια, όμορφη, μικρούλα και ζωηρή!». Ο νεοεισερχόμενος στάθηκε κοντά στην είσοδο. Κάποιοι απ' τους συναγωνιστές σηκώθηκαν να φύγουν. Απ' τη μεριά της κουζινούλας εμφανίστηκε ένας άνδρας, ο οποίος κατευθύνθηκε προς την έξοδο. «Τώρα, μια στιγμή, να σας βάλω μέσα!...», μου είπε η τσατσά και πήγε να τακτοποιήσει τον χώρο.
«Ελάτε παρακαλώ!», με φώναξε μετά από λίγο. «'Εχει κι άλλον πελάτη πριν από μένα;», θέλησα να μάθω. «'Οχι!». Το δωματιάκι φαινόταν εντάξει. Μόνο μια ηλεκτρική σόμπα σε λειτουργία έμοιαζε παράταιρη. «Να την κλείσουμε αυτή γιατί έχει ζέστη;», πρότεινα. «Πολύ ζέστη, κλείσε!», συμφώνησε, συνεχίζοντας πως «αυτή (η κοπέλα) θέλει πάντα εδώ σόμπα, εγώ νευριάζω γι' αυτό! Πολύ ζέστη, καθόλου δεν έχει αέρα!». «Εντάξει, έγινε!», είπα κι έκλεισα την πόρτα.
Η Λαρίσα ήρθε ύστερα από δύο λεπτά. Επρόκειτο για την κοπέλα που είχα δει στην απογευματινή τσάρκα της περασμένης Παρασκευής, μια εικοσιτετάχρονη αθιγγανίδα απ' τη Ρουμανία, με ίσιο μαύρο (την Παρασκευή ήταν κοκκινωπό) μαλλί μέχρι τους ώμους, καλό πρόσωπο, μικρό στήθος, μέτριο ανάστημα, ομορφοσχηματισμένο, σφιχτό κορμί με δερματοστιξίες στο αριστερό αντιβράχιο και χαμηλά στα πλαϊνά της κοιλιάς. «Γεια σου!», της ευχήθηκα, απ' την κρεμάστρα όπου τακτοποιούσα τον ρουχισμό μου. «Γεια», αντευχήθηκε ξεψυχισμένα και ξάπλωσε μπρούμυτα στο κρεβάτι. «Καλά είσαι;», ενδιαφέρθηκα να μάθω. «Ε;», με κοίταξε χαμογελώντας κουρασμένα. «Καλά είσαι, λέω». «Ε, μπουν (Bun: το καλά, στα ρουμάνικα)», απάντησε και γύρισε στο πλευρό, με φάτσα σε μένα. Κοίταξα στο πάτωμα. Δεν είδα πορνοπάπουτσα.
Ανέβηκα στο κρεβάτι, την καπάκωσα και ξεκίνησα να τη φιλάω-γλείφω στον λαιμό, ενώ κατεβαίνοντας προς τα στηθάκια της ρούφηξα-έγλειψα και τις ρωγίτσες τους, θωπεύοντας ταυτόχρονα το καραφλό αιδοίο της. Εκείνη δεν έκανε κάποια κίνηση ανταπόδοσης των περιποιήσεών μου, αντιθέτως χασμουρήθηκε μια-δυο φορές (διακριτικά ήταν η αλήθεια), οπότε κατάλαβα πως απ' τη μεριά της δεν έπαιζαν προκαταρκτικά. Τέλος πάντων, από την επαφή με το νεανικό κορμί ξεκίνησε μια στύση που βελτιώθηκε περαιτέρω όταν ζήτησα απ' την πόρνη να με χαϊδέψει στ' αχαμνά. Η καλυμμένη πίπα που ακολούθησε ήταν μέτρια, αλλά το άι κόντακτ καλό, οπότε σύντομα προχώρησα στο φίκι φίκι.
Χωρίς να της πω εγώ κάτι ξάπλωσε ανάσκελα, κατά το πλάτος του κρεβατιού, άνοιξε τα πόδια και περίμενε μ' ένα αχνό χαμόγελο. Της ζήτησα να ξαπλώσει κατά μήκος (για να βολεύομαι και του λόγου μου), πράγμα που έκανε πρόθυμα. Πλησίασα, της σήκωσα τα πόδια, μπήκα μέσα της, έγειρα προς το μέρος της κι άρχισα να γαμώ. 'Οταν μετά από λίγο βρήκα ρυθμό, πηγαίνοντας και πιο βαθιά, άρχισε να ψιλοβογγάει ευλογοφανώς. Τα βογγητά συνεχίστηκαν μέχρι τη σεξουαλική εκτόνωσή μου κάμποσες ψωλιές αργότερα. Πριν φύγει μου είπε πως δούλευε από τις εννέα το πρωί. «Mulți clienţi şi bani puțini»...