Όλες οι κριτικές για την Κλαούντια - Κεραμεικού 15Α (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Τετάρτη, ώρα 18:14
Πρώτα μπήκα στο ισόγειο της Κεραμεικού 15.
«Γεια σας, τώρα νά 'ρθει η κοπέλα!...», με υποδέχτηκε η υπηρεσία. «Ορίστε το κοριτσάκι μου, απλό πρόγραμμα, δέκα ευρώ!».
Εμφανίστηκε η ψηλόλιγνη, καστανή Καμέλια.
«Ευχαριστώ!», είπα και κίνησα προς την έξοδο. «Καλό βράδυ», ευχήθηκε η τσατσά.
«Πάμε δίπλα!», ψιθύρισα στον εαυτό μου βγαίνοντας στο πεζοδρόμιο.
'Οροφος
Κανένας στο σαλόνι. Μία χοντρή ηλικιωμένη υπηρεσία καθόταν στο κουζινάκι. Αμέσως σηκώθηκε. «Καλησπέρα, τι κάνετε;». «Καλά». «Η κούκλα μας κάνει: τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, εξήντα εννιά, φιλάκια στα βυζάκια. Δέκα ευρώ. Είναι πολύ καλή στο δωμάτιο, περάστε! Θα περάσετε ωραία». «Γεια σου», ευχήθηκα σε μία λευκόδερμη νεαρή, με ίσιο κοκκινωπό μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, γλυκό πρόσωπο, μικρό στήθος, καλοσχηματισμένο κορμάκι, η οποία αφού έκανε ένα-δύο βήματα προς το μέρος μου και μία αργή στροφή γύρω από τον άξονά της, επέστρεψε στο κουζινάκι.
«Πώς τη λένε την κοπέλα;». «Κλαούντια!». «Κλαούντια...», επανέλαβα σιγανά. Κάτι μου θύμιζε τόσο τ' όνομα, όσο και η εμφάνισή της... 'Εβγαλα το δεκάρικο απ' την τσέπη. «Περάστε... εδώ, εκεί, όπου θέλετε!», έδειξε η υπηρεσία. «Πάω εκεί!», προτίμησα ένα απ' τα μέσα ψιλοάθλια δωμάτια.
Η Κλαούντια άνοιξε την πόρτα του ύστερα από πέντε λεπτά. «Γεια σου!», της ξαναευχήθηκα. Εκείνη απλώς μου χαμογέλασε. «Μιλάς ελληνικά;», ρώτησα καθώς προσέγγιζε απ' τα πλάγια το κρεβάτι όπου ήμουν ξαπλωμένος. Κούνησε αρνητικά το κεφάλι. «Βορμπέστι ρομανέστε;» (Μιλάς ρουμάνικα;), ζήτησα να μου πει, αν και ήμουν σχεδόν βέβαιος για την απάντηση. «Ντα!» (Ναι!). «'Εχουμε ξαναπεράσει μαζί ή όχι;», συνέχισα στη γλώσσα της. «Ναι!». «Πότε;». «Ε, εδώ και καιρό!» — αργότερα βρήκα πως την είχα πάρει πριν 35 ημέρες. «Πού;». «Στο δωμάτιο ένα, εδωπέρα!» — δίπλα στην εξώπορτα.
Μωρέ μπράβο μνημονικό η... Κλώντια!
Κατευθείαν θέλησα να μάθω εάν πρόσφερε τίποτις προκαταρκτικά, πλην του τσιμπουκιού. 'Ηταν θετική στο ν' ανταποδώσει τα φιλιά (εκτός στόματος — αυτό μου έδωσε να το καταλάβω όταν σε προσπάθειά μου, λίγο αργότερα, γύρισε το πρόσωπο) και το γλείψιμό μου, οπότε ξεκινήσαμε έτσι. Τα φιλάκια της ήταν επιφανειακά και τα γλειψιματάκια της ακρογλώσσια, σε σημείο να τη ρωτήσω εάν σιχαινόταν — απάντησε αρνητικά και όντως κατά τη διάρκεια βελτιώθηκε.
'Οταν η στύση μου επετεύχθη της είπα να προχωρήσουμε. Eκείνη συνέχιζε να φοράει τον στηθόδεσμο έχοντας όμως βγάλει το κιλοτάκι. Μου έβαλε σαν κάλτσα την καπότα κι επιδόθηκε σε μια αργή πίπα διαρκείας — εγώ ήμουν εκείνος που της ζήτησα να περάσουμε το φίκι φίκι: «Βρέι σα βίι ντε ασούπρα;» (Θέλεις να έρθεις από πάνω;). «Ντα!...».
Αφού άλειψε το αιδοίο μ' ένα λιπαντικό που είχε φέρει μαζί της πήρε θέση και πιάνοντας την ψωλή μου την έχωσε μέσα της. Κατά τη διάρκεια της γάμευσης —καλή αίσθηση του κόλπου— ψιλοβογκούσε από "καύλα". Τελικά έχυσα έπειτα από σύντομο αλλά δυνατό σφυροκόπι, έχοντάς τη γραπώσει απ' τα κωλομαγουλάκια.

Τετάρτη, ώρα 18:09
Αρκετοί ναρκομανείς τρυπιόντουσαν στο απέναντι πεζοδρόμιο, ενώ η ζέστη ήταν, ακόμη, δυνατή. Εισερχόμενος στο, άδειο από κόσμο, σαλόνι, ένιωσα να με τυλίγει η δροσιά του κλιματιστικού...
«Χαίρετε κύριε, τι κάνετε; Καθίστε». 'Ηταν η τσατσά. Κάθισα. «Μία μικρή κοπελίτσα, μία κουκλίτσα είναι˙ είναι με 10 ευρώ: τσιμπουκάκι, μουνάκι, ελεύθερα πιασίματα, πισωκολλητό, από πάνω, φιλάκια στα βυζάκια, στο μουνάκι. Είναι πολύ καλή, περιποιείται τον πελάτη... Καινούργια κοπελίτσα είναι, δεν ξέρει ελληνικά–». "Hello", διέκοψε τη φλυαρία της υπηρεσίας μία νεαρή, με ίσιο κοκκινωπό μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, ενδιαφέρον προσωπάκι, μικρό στήθος, καλοσχηματισμένο σωματάκι με μία μικρή ελιά στην πίσω επιφάνεια του αριστερού μηρού. "Hello, where are you from?", της χαμογέλασα. "România", απάντησε κι αμέσως επέστρεψε στο κουζινάκι — σαν να ψιλοενοχλήθηκε απ' την ερώτησή μου... «Ρουμανία!», επανέλαβε η υπηρεσία. «Θα περάσω», αποφάσισα και δίνοντας το αντίτιμο ρώτησα: «Πώς τη λένε;». «Κλαούντια». «Α, Κλαούντια...», επανέλαβα με τη σειρά μου. «Είσαι ο πρώτος, μου κάνεις σεφτέ. Kανόνισε!», με "προειδοποίησε" δείχνοντάς μου το δωμάτιο δίπλα στην εξώπορτα.
Μπαίνοντας, η Κλαούντια μου ξαναευχήθηκε — στα ελληνικά και ξεψυχισμένα αυτή τη φορά: «Γεια...». "Hello!", αντευχήθηκα. Κάθισε πλάι μου ετοιμάζοντας την καπότα. "So, you don't speak greek, ε;". "Nο". Τότε της έκανα γνωστό πως εγώ μιλούσα ρουμάνικα. "Da? E bun" (Ναι; Καλά είναι), αντέδρασε συγκρατημένα. 'Ηταν εικοσιτεσσάρων ετών.
Ξεκίνησε με μία μέτρια πίπα —εκπέμποντας σιγανά «μμμ»— ενώ εγώ χούφτωνα τον κώλο και τα βυζιά της. Κάποια στιγμή τη σταμάτησα και ξαπλώνοντάς την ανάσκελα πήρα να της φιλάω-ρουφάω-γλείφω τα στήθη και να της φιλάω-γλείφω τον λαιμό, χωρίς όμως εκείνη ν' ανταποδίδει. «Φιλάς;», τη ρώτησα στη γλώσσα της. "Da!", με εξέπληξε ευχάριστα και με τα δικά της ψιλοϊκανοποιητικά φιλιά-γλείψιμο σε θηλές και λαιμό κυρίως, αλλά και λίγο αυτί, απέκτησα στύση ικανή για "διακόρευση", οπότε της ζήτησα/έδειξα να πάρει θέση στα τέσσερα. Η θέα ήταν καυλωτική — τότε πρόσεξα και τη μαύρη ελίτσα στον αριστερό μηρό της. Δεν χρειάστηκα παρά μερικές δεκάδες παλινδρομήσεις του πέους μου εντός του λιπασμένου κόλπου της για ν' αρχίσω να εκσπερματώνω.

η μιζέρια απο το κοντινό συγγενικό περιβάλλον μου προκαλούσε απλά δυσφορία
αλλά το ότι απο τεχνητή ευγένεια έπρεπε επι 45λεπτά να ακούω τις μαλακίες ενός οικογενειακού φίλου , προσποιούμενος ενδιαφέρον , ενώ στην ουσία ούτε κάν τον άκουγα,
αυτό λοιπόν δημιούργησε επείγουσα εκτόνωση της δυφορικής κοινωνικής εγγύτητας.
...ήθελα κάτι παράξενο , και σκέφτηκα τον "apolyto" για το ότι η "δυσμορφία είναι κατα βάθος διεγερτική"...
η επιλογή μου είχε την όψη ενός κοιμισμένου πρεζακίου , κοντό μαλλάκι , γυφτορουμάνικου προσωπείου , ζαρωμένο στήθος , και ίσως κάποια ασυμμετρία στα κάτω άκρα την οποία συγκάλυπτε παίρνοντας δήθεν πόζες λαγνείας...αλλά ήταν καλή (!)
μου είπε ότι ο προηγούμενος την κράτησε 30λεπτά στο δωμάτιο , και απολογήθηκε για τη χαλασμένη μάσκαρά της...
την καθησύχασα, και αυτοσυγκεντρώθηκα για να θέσω εις πέρας την ζόρικη αποστολή μου.
...αυτοερεθίστηκα , αναλογιζόμενος δικά μου παράξενα πράγματα , ενώ παρακολουθούσα το κακόμοιρο κουλουριασμένο αυτό πλάσμα να μου παίρνει πίπα.
την άφησα να παίξει για κάμποση ώρα με το πέος μου , μέχρι η στύση να γίνει συνουσιοεπαρκής.
στήθηκε στην κυνική στάση , αλλά για κάποιον λόγο δεν μπορούσα να εισχωρήσω ...
ίσως λίγο η ψαρίλα που αναδυόταν και ερέθιζε τον οσφρητικό βλενογόννο μου
ίσως ότι δεν μπορούσα να βρώ εγώ την οπή
ίσως ότι δεν υπήρχε πεο-κολπική συμβατότητα , δεν ξέρω ...αλλά η αιμώτωση απομακρυνόταν σιγά σιγά απο το πέος μου , παίρνοντας την ανιούσα για να γίνει αίσθημα εκνευρισμού.
στην ιεραποστολική στάση , ήταν σα να πηδάω πτώμα που κοιτάζει το ταβάνι
δοκιμάσαμε και για την τιμή των όπλων πάλι στην κυνική στάση και πάλι τίποτα , το πέος μου είχε χάσει πολύ αίμα...
απόρησε για την αδυναμία και ανεπάρκειά μου , και γώ συνειδητοποίησα γιατί την κράτησε ο προηγούμενος 30λεπτά...
εγώ όμως είμαι ανυπόμονος , δεν εκβιάζω καταστάσεις , και παρά τις αντιρρήσεις της κοπέλας , ντύθηκα και εξαφανίστηκα προς αναζήτηση ενός πιο διεγερτικού αντικειμένου εκκένωσης...

Το όνομα "Κλαούντια" είναι ωραίο όνομα για γυναίκα,έχει μια αρχοντιά όσο να'ναι και ηχεί όμορφα.
Δυστυχώς όμως δεν συνοδεύεται κι από τις ανάλογες υπηρεσίες τουλάχιστον όσον αφορά την πόρνη
στο Κεραμικού 15 στον όροφο.Την είχα ξαναπάρει σε άλλο μαγαζί 2 φορές με μέτριες εντυπώσεις κι έτσι σκέφτηκα
να ξαναδοκιμάσω μήπως διακρίνω τίποτα καλύτερο μιας που την άξιζε την ευκαιρία ως μέτρια αλλά τελικά χειροτέρεψε.
Η Κλαούντια είναι μετρίου αναστήματος κοπέλα,μελαχρινή με ίσιο μακρύ μαλλί σε κότσο,πρόκειται για συμπαθητική
φυσιογνωμία κι αρκετά πρόσχαρη.Το βυζί της είναι φυσικό 2άρι που σε αφήνει να ασχοληθείς και έχει ένα αρκετά
ωραίο κορμί με όμορφο κωλαράκι που δεν δίνει όμως.
Το πρόγραμμα της είναι εξαιρετικά αυστηρά απλό στα 10 ευρώ,από εξτραδάκια δεν υπάρχει τίποτα διαθέσιμο και εύκολα
το καταλαβαίνει κανείς.Δεν δέχτηκε με παραπάνω λεφτά καμία μορφή εκσπερμάτωσης πάνω της αλλά ούτε και γλύψιμο αρχιδιών (πόσο μάλλον ρούφηγμα) έστω κι αν της έδωσα παραπάνω λεφτά,μιλάμε για το απόλυτο όχι.
Από την μία καλά κάνει και προσέχει αλλά από την άλλη δεν μπορώ να καταλάβω τον διαχωρισμό που κάνουν κάποιες πόρνες οι οποίες κάνουν ότι να'ναι,κάποιες που κάνουν απλά έξτρα,κάποιες που κρύβουν επιμελώς τα έξτρα
και κάποιες που δεν κάνουν απολύτως τίποτα.
Φαίνεται ότι τελικά κάποιες φοβούνται πράγματα που δεν επιδέχονται φόβο (δεν είναι όλα επικίνδυνα) ενώ κάποιες
άλλες δεν φοβούνται τίποτα,άβυσσος η ψυχή της γυναίκας κι εδω λοιπόν.
Φιλάκια δίνει (και δέχεται) στο σώμα και στο στήθος η Κλαούντια σαν προκαταρκτικά,αλλά για γλωσσόφιλα
ούτε συζήτηση καθότι υπεραμυντική στην διεξαγωγή του θέματος.Η οδοντοστοιχία της βρίσκεται επιπλέον σε απελπιστική
κατάσταση.Στο άλλο μαγαζί που δούλευε έκανε μέχρι και την βάρδια 10:00-22:00 (όταν βρήκε την ευκαιρία να την κάνει)
οπότε ας μαζέψει λεφτά αν μπορεί για να κάνει κάτι για την ίδια κι ας κόψει τους τόνους τσιγάρα που καπνίζει.
Δακτυλιάσματα και 69 πιστεύω ότι κάνει (χωρίς να επιχειρήσω και τα παραπάνω) γιατί όταν με πίπωνε
μου έκανε την χειρονομία κωλοδάκτυλου γελώντας και ανοίγοντας την μουνάρα της βάζοντας δάκτυλο,σαν καθαριότητα
αν εξαιρέσουμε κάποια τσιγαρίλα είναι μια χαρά.Ίσως τελικά να χρειάζεται-δέχεται προθέρμανση γιατί το μουνί της είναι πολύ στενό απ'ότι διαπίστωσα.
Η πίπα της είναι αρχάρια και αυτοματοποιημένη αλλά χωρίς δόντι,προσπαθεί να πάρει ολόκληρη την πούτσα πάντως
ενώ τα απαραίτητα σάλια υπάρχουν ως βοήθημα.Στο γαμήσι το πλεονέκτημα που της βρίσκω είναι ότι έχει πολύ στενό μουνί.Αυτό βέβαια συνέβη στις εμπειρίες μου μαζί της εκτός από την στάση στα 4,εκεί συνολικά σε καμία
από τις 3 φορές δεν μπόρεσε να τα καταφέρει καλά διότι εφαρμόζει μία γωνιακή απόκλιση που πολύ δύσκολα μπορεί
ο πελάτης να μπει όλος μέσα της,πρέπει διαρκώς να την κρατάς ανασηκωμένη για να μην αφεθεί
και γύρει στην κλίση.Έτσι δουλειά δεν γίνεται όμως,δεν μπορώ να κρατάω τα μπόσικα με το ένα χέρι και να γαμάω
χαστουκίζοντας με το άλλο,μάλλον θέλω δυο χέρια ακόμα για πλήρης ικανοποίηση.
Η δουλειά τους είναι να μας κάνουν να χύνουμε κι αφού θέλουν σβέλτα σε χρόνο,καλό θα είναι να είναι ικανές
κι ετοιμοπόλεμες σε αυτά που χρειάζονται (τα πλέον βασικά).
Τα δωμάτια στο σπίτι είναι σε καλή κατάσταση αναλογικά της περιοχής και οι βρύσες όπως κι η θερμοκρασία
είναι σε καλά επίπεδα,όσον αφορά τα στρώματα μια χαρά τα βρίσκω όπως και τα σεντόνια σωστά αλλάζονται.
Δυστυχώς όμως αυτό το σπίτι όπως και τα υπόλοιπα στην Κεραμικού δεν έχουν και τις καλύτερες κοπέλες διαχρονικά.
Κάτι κομήτες περνούν και στην συνέχεια χάνονται.
Ενόχληση είχα μια φορά μόνο από την υπηρεσία ενώ μέσα στο δωμάτιο παρέμεινα σίγουρα ένα τέταρτο.
Μετά από 3 φορές λοιπόν κόβω οριστικά την Κλαούντια από τις επισκέψεις μου και κρατώ σαν ανάμνηση την στενή
μουνάρα της.