Όλες οι κριτικές για την Ιζαμπέλα - 4ο χιλ Χαλκίδας-Σχηματαρίου δεξιά (Μπουρδέλα) Χαλκίδα

Χθες ήταν η δεύτερη φορά μέσα σ' ένα χρόνο που επισκεφτόμουν τη Χαλκίδα (για την ακρίβεια αυτήν τη φορά προορισμός μου ήταν η Ερέτρια) και δεν υπήρχε περίπτωση να μην περάσω απ' τα 2 μπουρδελάκια, στην περιοχή της Γλύφας, για να δω τι έπαιζε 11 μήνες μετά.
Εισερχόμενος στο σκοτεινό σαλονάκι η υπηρεσία με χαιρέτησε απ' το κουζινάκι. Κάθισα. Εκεί θα περίμενα για τα επόμενα 18 λεπτά, ενώ όποτε θα εμφανιζόταν θα τη ρωτούσα και κάτι: «Από ποια ώρα λειτουργείτε;» «Μία το μεσημέρι, μέχρι δύο η ώρα το βράδυ». Να μην το θυμάμαι, να μην το θυμάμαι!... Απ' την περσινή μου επίσκεψη είχα σημειώσει μονό την ώρα του σχολάσματος, αλλά είχα ρωτήσει και μου είχαν πει πως άνοιγαν 13:00. Τέλος πάντων έφτασα νωρίς και χρειάστηκε να επιστρέψω μισή ώρα δρόμο με το αμάξι κι αυτό το έκανα δύο φορές, και πιο μετά, το απόγευμα, για τη δεύτερη συνεύρεση...
'Οταν ξαναβγήκε αργότερα ρώτησα: «Μία κοπέλα ειναι στη βάρδια;» «Μία είναι, ναι!». Ενώ λίγο πριν τη συμπλήρωση των 18 λεπτων ξαναπαρουσιάστηκε ζητώντας συγγνώμη που ο μέσα καθυστερούσε. «Δεν υπάρχει πρόβλημα!» την καθησύχασα εγώ και με την ευκαιρία ρώτησα: «Πώς τη λένε την κοπέλα;» «Ιζαμπέλλα». Εκείνη τη στιγμή μπήκε κι ένας συναγωνιστής.
Η πόρνη βγήκε γυμνόστηθη. Είχε ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι την πλάτη, όμορφο και συνάμα έκφυλο προσωπάκι με άσχημα, παραμελημένα δοντάκια, μεσαίο συμμετρικό στήθος, που έκανε μπαμ ότι ήταν προϊόν πλαστικής χειρουργικής παρέμβασης, αδύνατο καλοσχηματισμένο κορμί με μια διάστιξη κατά μήκος του δεξιού μέρους της ράχης της, ωραίο κωλαράκι, λεπτά ομορφοσχηματισμένα ποδαράκια.
«Πόσο είναι το πρόγραμμα;», «30 ευρώ απλό πρόγραμμα και 40 ευρώ ελεύθερο στοματικό», «Θα περάσω!» είπα και πλήρωσα ένα εικοσάρικο κι ένα δεκάρικο.
Το δωμάτιο ήταν μικρό, αλλά φωτεινό και καθαρό. Η Ιζαμπέλλα δεν άργησε ν' ανοίξει την πόρτα. 'Ηταν σε καλή διάθεση. Ρώτησε τ' όνομά μου κι εγώ τη ρώτησα (πολλές ερωτήσεις έπεσαν σ' αυτήν τη συνεύρεση...) από πού ήταν, για να μου απαντήσει: «Ισπανία»... Φορούσε μοναχά ένα λεοπαρδαλέ στρινγκάκι κι αμέσως πήρε θέση ανάμεσα στα σκέλια μου ετοιμάζοντας το προφυλακτικό. 'Οταν το τοποθέτησε –σε πεσμένο πούτσο– έπιασε τα μαλλιά της πρόχειρα πίσω κι έσκυψε για να ξεκινήσει ένα καλούτσικο τσιμπούκι χωρίς χέρι και με αρκετό ρούφηγμα. Σύντομα της ζήτησα να μετακινηθεί πλάι μου. Σηκώνοντας το κεφάλι ρώτησε: «Γιατί;» «Για να μπορώ να πιάνω κάτι!» της απάντησα. «Εντάξει μωρό μου, εντάξει» έκανε χαμογελώντας. «Πολλές κοπέλες το κάνετε αυτό» συνέχισα χαμογελώντας κι εγώ. «Εντάξει έρχεται εύκολο...» αποκρίθηκε.
'Οταν καύλωσα της ζήτησα να ξαπλώσει ανάσκελα. Δεν την πλάκωσα αμέσως, παρά στεκόμουν γονατιστός μπρός της κι έτριβα την ψωλή μου κοιτάζοντάς την στα μάτια. Τότε εκείνη, ανταποδίδοντας το λάγνο βλέμμα μου, με τη ρώγα του μεσαίου της δάχτυλου άρχισε να τρίβει την κλειτορίδα της, ενώ στη συνέχεια το έχωσε ολόκληρο στη μουνότρυπά της, επαναλαμβάνοντας την κίνηση ξανά και ξανά! Αχ, τι καύλα ήταν αυτή!...
Κατά τη διάρκεια του πλακώματος είχε τυλίξει τα πόδια της γύρω απ' τη φαρδουλή μέση μου, αγκαλιάζοντάς με ταυτόχρονα, ενώ γλείφοντας –νορμάλ γλείψιμο, όχι κάτι το ιδιαίτερο– και ξεφυσώντας μέσα στο αυτί μου μού δημιουργούσε ηδονικές ανατριχίλες κάνοντάς με να αυξάνω την ταχύτητα και το βάθος της γάμευσης...
Στη στάση της γελαδάρισσας, αφού "καρφώθηκε", στάθηκε ευθυτενής και πιάνοντας τους μηρούς μου άρχισε ένα μπρος-πίσω τρίψιμο, που όσο περνούσαν τα δευτερόλεπτα γινόταν όλο πιο γρήγορο και βίαιο μέχρι που το διέκοψε για να συνεχίσει με πάνω-κάτω, στηριζόμενη στους αγύμναστους μείζονες θωρακικούς μου. Εκεί λύθηκαν και τα μαλλιά της... Λίγο αργότερα έχυνα...
Καθώς φορούσε το βρακάκι της, όρθια πάνω στο κρεβάτι με μένα ακόμα ξαπλωμένο, μου απάντησε πως το καλοκαίρι και λίγο πιο πριν, εργαζόταν στο Φωκαίας 19 με το ίδιο όνομα, προσφέροντας κι εκεί γυμνό στοματικό.
Να μην την έχω πάρει στο εικοσάρικο, να μην την έχω πάρει στο εικοσάρικο!... Ατυχία!