Όλες οι κριτικές για την Εύα - Ιάσονος 31 (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Παρα τις ψιλοσυχνες μου επισκεψεις στη περιοχη δεν συνηθιζω δυστυχως να γραφω συχνα εδω καθαρα λογω βαρεμαρας το παραδεχομαι. Παρακολουθω την πορεια ομως των συναγωνιστων αν οχι για "επενδυτικους" λογους τοτε σιγουρα για να εχω μια πολυ σφαιρικη αποψη της αγορας.
Η επισκεψη εγινε πριν περιπου 2-3 μηνες και δουλευε η μιλφ που τεινει στο γκρανυ Ευα. Εχει γραφτει ξανα για την αισθητικη του ιδρυματος, σιδεροπορτες, συρματοσχοινα, παραπετασματα, στενα δρομακια αλλα το καλυτερο ειναι με το που μπαινεις μεσα και ορκιζεσαι οτι βρισκεσαι σε αυτοδιαχειριζομενο στεκι αναρχοαριστερων φοιτητων. Μαυροκοκκινος τοιχος, προχειροι παγκοι στερεωμενοι σε αυτους μια καγκελοπορρτα και το θεικο "ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΚΛΕΙΝΕΙ ΑΥΤΟΜΑΤΑ" χαρτονι πανω. Ο χωρος σου δεινει την αισθηση οτι καπου στο βαθος θα δεις βιβλια του Κροποτκιν και του Μπακουνιν τυπωμενα σε φτηνο προχειρα δεμενο χαρτι. Ενω εν μεσω αφορητης ζεστης εγω και ο χυστης απεναντι μου προσπαθουσαμε σιωπηρα να κατανοησουμε το νοημα της συγκεκριμενης πινακιδας τα λεπτα περνουσαν. Και οταν λεμε περνουσαν πρεπει αν ειχαν περασει πανω απο 20 μεχρι να βγει η Ευα ξεφυσωντας και μονολογωντας "δυσκολος πελατης" Αυτο φυσικα μονο ως θετικο μπορει να εκλειφθει. Ταυτοχρονα μου λυθηκε και η απορια για την ταμπελα καθως οταν η Ευα τελειωσε με τον πελατη χτυπησε την πορτα και η τσατσα ετρεξε με το πομολο στο χερι (ναι το πομολο) για να ανοιξει την πορτα. Μετα μου εξηγησε οτι το κανουν για λογους ασφαλειας!
Αφου εδωσα το παραβολο κατευθυνθηκα παλι μεσω τουνελ σε ενα δωματιο σχετικα καθαρο (λεγοντας "καθαρο" στο μεταξι εννουμε παντα εκ πρωτης οψης, ειναι καθαρα ψυχολογικο) και μετα απο λιγο ηρθε η Ευα οπου με εκανε να σκιαχτω λιγακι καθως ξαπλωσε μαζι μου στο κρεβατι και αρχισε να μου μιλαει περι ανεμων και υδατων κοιτωντας με με ενα βλεμα που με τρομαζε. Ειχε περασει κανα 5λεπτο με το μπλα μπλα και αρχισα να αναρωτιεμαι αν ειναι κανενος ειδους τακτικη για να ροκανιζει τον χρονο αλλα σκεφτομενος την ωρα που ηταν μεσα με τον προηγουμενο ηρεμησα. Στα του σεξ λιγα πραγματα οχι επειδη η (μεγαλο)κοπελα δεν θελει αλα μαλλον επειδη δεν το εχει. Βιαστηκα να τελειωσω να φυγω απο εδω μεσα. Καλτ ψυχοπλακομα. Παρκιν μοτο, τσατσα ρωσιδα ανεκτικη.

Σήμερα το απόγευμα κατά τις 18:00 έφτασα στο μετάξι, έχοντας ως συγκεκριμένο στόχο το μπουρδελάκι HOSTEL, που θέλω εδώ και αρκετό καιρό να τιμήσω από τότε που άνοιξε. Πρώτα έκανα μια βόλτα, αλλά θεωρώ περιττή μια ενημέρωση μιας και έχω γράψει πάμπολες φορές για την απογευματινή βάρδια στο μετάξι. Όσοι έχετε περάσει απ’το σπιτάκι θα έχετε δει ότι έχει μια εξωτερική πύλη απ’την οποία ξεκινά ένας στενός διάδρομος που έχει και απ’τις 2 πλευρές μεταλλικά πλαίσια και καταλήγει σε ένα υπόγειο, όπου δίπλα απ’την είσοδο, υπάρχει ένα κουτί της ΔΕΗ το οποίο γράφει «ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ». Περνώντας την κύρια είσοδο μπαίνουμε στο σαλόνι, το οποίο είναι ένας μικρός χώρος 1,5χ2.5, με χαμηλό φωτισμό, 1 μαδέρι οικοδομής για κάθισμα και άλλο ένα σε υπερυψωμένη θέση, για να μπορούν να γέρνουν οι υποψήφιοι μελλοθάνατοι τα κορμιά τους. Οι τοίχοι έχουν πολλές λακούβες και είναι βαμμένοι με ένα κατακόκκινο χρώμα, που ο θρύλος θέλει να προέρχεται απ’το αίμα φτωχών κουρδοαφγανών μεταναστών, που βγάζουν τίμια το ψωμί τους, σπάζοντας τζάμια αυτοκινήτων για να τα ληστέψουν. Δίπλα ακριβώς απ’την είσοδο υπάρχει ένα δωμάτιο και απέναντι το κουζινάκι. Δίπλα απ’το κουζινάκι υπάρχει ένας μυστηριώσης διάδρομος που οδηγεί καπου...

Όταν μπήκα στο σαλόνι έβγαινε ένα μπουλούκι από ευωδιαστούς παντοφλάτους συναγωνιστές, οι οποίοι γελούσαν δυνατά και όπως φάνηκε μάλλον μιλούσαν κοροίδευτικά για την κοπέλα του ιδρύματος. Η τσατσά μιλούσε με έναν πάκη, ενώ η κοπέλα βγήκε και μου ανακοίνωσε το πρόγραμμα. Πρόκειται για την γνωστή μιλφ του ιδρύματος η οποία έχει μάγκικο ύφος, ψυχοπαθή βλέμμα, μεσαίο πεσμένο στήθος, φουσκωτό κώλο, με 3-4 κιλά παραπάνω συνολικά. Κανονικά είναι καστανή με σπαστό μαλλί, σήμερα όμως παρουσιάστηκε με ξανθή κοντή περούκα. Με λίγα λόγια η συγκεκριμένη πόρνη είναι ότι πρέπει για το σπιτάκι αυτό. Ανακοινώθηκε βασικό στα 10, ενώ άλλες φορές είχε ανακοινωθεί βασικό και αυταρχικό στα 10 και πρωκτικό στα 100 ευρώ! Την ρώτησα αν θα έχουμε άνεση χρόνου στο δωμάτιο και μου απάντησε κοφτά: «Θα χύσεις και μετά θα φύγεις!». Την ώρα εκείνη ο πάκης ενώ είχε βγάλει χρήματα να πληρώσει, τα έβαλε πίσω στη τσέπη του και έγινε καπνός, τρώγοντας πραγματικά πολύ βρισίδι απ’την πόρνη η οποία εκνευρίστηκε πολύ! Αμέσως γύρισε σε μένα και με πολύ ήρεμη φωνή μου είπε: «Έλα ψυχή μου, πέρνα στο δωμάτιο στο βάθος». Σηκώθηκα λοιπόν και μπηκά στον μυστηριώση διάδρομο...

Ο διάδρομος είναι αρκετά στενός, με τοίχο απ’τη μία πλευρά και μεταλλικά πλαίσια απ’την άλλη όπως η αυλή, μήκους 4-5 μέτρων και καταλήγει στο δεύτερο δωμάτιο του σπιτιού, το οποίο κύριοι ΔΕΝ έχει πόρτα, αλλά μόνο ένα μπερντέ-κουβέρτα, που καλύπτει την είσοδο του δωματίου. Μόλις μπήκα, άρχισα να ξεντύνομαι αμέσως, για να εξερευνήσω το χώρο. Έχει αρκετά χαμηλό φωτισμό, ένα κάδρο με το περίγραμμα μιας όμορφης γυμνής πόρνης (αναμφίβολα του Νταλί...), άνα καθρέυτη δίπλα απ’το κρεβάτι και ψηλά σε ένα τμήμα του τοίχου, μια χοντρή κουβερτοειδής κουρτίνα. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να δω τι έχει από πίσω, γιατί εκείνη τη στιγμή μπήκε η πόρνη...

Μόλις μπήκε λοιπόν η πόρνη άρισε να ξεντύνεται, ενώ εγώ έκανα την παράτολμη κίνηση χιμώντας της με φιλιά και χουφτώματα! Ανταπέδωσε κι αυτή λέγοντας «Μωρό μου τι καβλιάρης, τι ζεστός που είσαι!» φιλώντας με παράλληλα στο λαιμό. Σε ερώτηση μου, μου απάντησε ότι την λένε Εύα και είναι από ρωσσία. Στη συνέχεια με ξάπλωσε στο κρεβάτι όπου μου φόρεσε καπότα και ξεκίνησε μια αδιάφορη πίπα, ενώ εγώ έπαιζα με τις ωραίες ρώγες της και χάιδευα το μουνάκι της που ήταν τίγκα στην κρέμα. Πρόλαβα να βάλω και λίγο δάχτυλο πριν γυρίσει το κεφάλι της και μου πει «Μη το ξανακάνεις, γιατί θα στο κόψω!». Μόλις τελείωσε η σχετικά σύντομη πίπα, ξάπλωσε ανάσκελα, λέγοντας μου «έλα πάνω μου». Όταν μπήκα μέσα της, δεν ένιωθα και πολλά πράγματα γιατί η ποσότητα της κρέμας ήταν πραγματικά υπερβολική! Άρχισα να την φιλώ στις ρώγες και στο λαιμό, ενώ πλησίασα και στο πρόσωπο, προκαλώντας περαιτέρω την τύχη μου. «Ναι μωρό μου φίλα με, αγάπησε με» μου ψυθίρισε στο αυτί. Εγώ αποκρίθηκα πως την αγαπώ και άρχισα να την φιλάω στο στόμα, αλλά σταμάτησα πολύ γρήγορα γιατί είχα γίνει μουνί απ΄το κραγιόν το οποίο παρεπιπτόντως είχε πολύ άσχημη γεύση (χάθηκε ο κόσμος να βάλει ένα με γέυση φράουλας, αντί γεύση πάκικης ψωλής;). Μετά από 2-3 λεπτά άρχισε να κάνει ελιγμούς αποφυγής και την γύρισα για πσοκωλλητό όπου πήρε καλή σχετικά στάση, κρατώντας όμως μια απόσταση ασφαλείας. Στη στάση αυτή δεν είχαμε ελιγμούς αποφυγής, η αίσθηση παρέμεινε κακή, έχοντας όμως ωραία πίσω θέα, κατάφερα να τελιώσω μετά από 3-4 λεπτά. Ντύθηκε γρήγορα και με ευχαρίθστησε πολλές φορές πριν αποχωρήσει απ’το δωμάτιο. Ντύθηκα κι εγώ στα γρήγορα με σκοπό να βγάλω καμιά φωτογραφία ή κανένα βίντεο. Δυστυχώς βγήκαν πολύ σκοτεινές (παρά το φλας) και αποφάσισα να τις σβήσω.

Ανακεφαλαιώνοντας να πω ότι δεν το έκλαψα το 10άρικο, αλλά σίγουρα υπάρχουν καλύτερες περιπτώσεις στο 10άρικο. Όσο για το χώρο, είναι πραγματικά μοναδικός. Σε σχέση με άλλα καλτ μπουρδελάκια (όπως Κωλοκυνθούς 38 πάνω, Μενάνδρου 45, γατόσπιτο στην πιπίνου, ιάσωνος 33 και 36) έχει πολύ πιο ενδιαφέρουσα αριτεκτονική και σε μερικούς μήνες που θα μαζέψει την απαραίτητη βρωμιά (χύσια, αίματα, διαμελισμένα πτώματα, πεταμένα έντερα) θα είναι το πιο καλτ μπουρδελάκι της Αθήνας.