Όλες οι κριτικές για την Διονυσία - 4ο χιλ Χαλκίδας-Σχηματαρίου αριστερά (Μπουρδέλα)

Νωρίς το απόγευμα επέστρεφα στην περιοχή της Γλύφας. Πάρκαρα έξω απ' το μπουρδέλο και εισήλθα, για δεύτερη φορά, στο φωτεινό σαλόνι. Πριν λίγες ώρες, όταν είχα περάσει την πρώτη φορά, με είχε υποδεχτεί η Διονυσία ή Ντενίσα, όπως χαρακτηριστικά πρόσθεσε αργότερα, μια πόρνη στις αρχές της τέταρτης δεκαετίας της ζωής της, με μαύρο ράστα μαλλί μέχρι σχεδόν τη μέση, καλούτσικο πρόσωπο μ' ένα πίρσινγκ στο αριστερό της φρύδι και μεγάλους χαλκάδες στ' αυτιά, μεσαίο κάπως πεσμένο φυσικό στήθος, σώμα με πιασιματάκια, ερωτικό αφράτο κώλο, σφριγηλά πόδια. Η οποία, όπως μου αποκάλυψε, στη Χαλκίδα βρισκόταν μόλις 15 ημέρες, ενώ πριν δούλευε στο Μεταξουργείο: Κολωνού 11 υπόγειο, 15 δεξιά κι αριστερά, Ιάσωνος 37 ισόγειο, Περδίκκα 3, αλλά και στην Ιερά Οδό... Νομίζοντας πως γνώριζα τιμές και προγράμματα απλώς με κοίταζε περιμένοντας να κάνω κίνηση. Της εξήγησα πως δεν ήμουν ντόπιος και τότε μου γνωστοποίησε πως έκανε απλό στα 30 Γιούρος...
Τώρα που με ξαναέβλεπε το χαμόγελό της ήταν πιο πλατύ... Αφού την πλήρωσα, μου έδειξε το δωμάτιο που ειχα συνευρεθεί με μία Αλεξάνδρα την τελευταία φορά που είχα ξαναπεράσει από εκεί –περίπου πριν 11 μήνες. Της είπα πως θα προτιμούσα να περάσω στο διπλανό, που ήταν επίσης φωτεινό, καθαρό κι ευρύχωρο. Συμφώνησε. Μιας και δεν υπήρχε κανένας –ούτε υπηρεσία– δεν άργησε να έρθει. Ξάπλωσε δίπλα μου φορώντας το κιλοτάκι και το εσωφόρι της και ξεκίνησε να με χαϊδεύει και να παλινδρομεί τη χούφτα της κατά μήκος του πουλιού μου. Της ζήτησα να με φιλήσει στα γνωστά σημεία και 'κείνη με προειδοποίησε πως φορούσε κόκκινο κραγιόν... «Δεν πειράζει» της είπα κι άρχισε να με φιλάει μαλακά με τις άκρες των χειλιών της και να με γλείφει με την άκρη της γλώσσας της. Σε συνδυασμό με το παίξιμο της ψωλής μου καύλωσα. «Ωωω, ωωω, τόσο γρήγορα;» έκανε με θαυμασμό «Αα, σ' αρέσει πολύ!...». Για να μου φορέσει, σαν κάλτσα, το προφυλακτικό χώθηκε ανάμεσα στα πόδια μου. Κατά τη διάρκεια της πίπας έκανε και "βουτιές" μπροστά για να γλείφει τις θηλές μου –πάντα με την άκρη της γλώσσας... Τα μαλλιά της έπεφταν μπροστά στο πρόσωπό της και στην προσπάθειά μου να τα κάνω πέρα ένιωσα το βάρος τους... «Πώς τα πλένεις αυτά τα μαλλιά ;» «'Ετσι όπως είναι!».
Βγάζοντας το στρίνγκ με καβάλησε, θήκιασε το καυλί μου στο μουννί της και φέρνοντας το σώμα της επάνω μου, άρχισε ν' ανεβοκατεβάζει τη λεκάνη της. 'Ενιωθα την πρόστριψη καλά! 'Ηταν τότε που της παραπονέθηκα πως το μαλλί της μ' ενοχλούσε, οπότε το μάζεψε. Γεροντοπαραξενιές... Δεν άργησα να χύσω και 'κείνη δεν βιάστηκε να φύγει. Τότε έλαβε χώρα κι η συζήτηση που προανέφερα. «Μου αρέσει εδώ. Λίγος πούτσος, παραπάνω λεφτά» όπως μου είπε χαρακτηριστικά. Στην Αθήνα κέρδιζε 80-100 ευρώ την ημέρα (τις καλές ημέρες) και εάν υπολόγιζε τι ξόδευε για φαί, πιοτί στο μπουρδέλο και το ταξί πηγαινέλα, δεν άξιζε... Εδώ κάνει 4-5 ραντεβού και βγάζει καθαρά 45 ευρώ, χωρίς Πακιστανούς (τους καημένους τους Πακιστανούς, κανένας δεν τους θελει...), χωρίς κούραση. Αυτά μου είπε.
Δεν ήταν άσχημα και με τη Διονυσία. Χαλαρά κι επαρχιακά...