Όλες οι κριτικές για την Βέρα - Μεγάλου Αλεξάνδρου 20 (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Η φιληδονία μου , με έσυρε για ακόμη μια φορά, σχεδόν χωρίς να θέλω,(καθότι οι σπερματοδόχες κύστεις μου ήταν σχεδόν άδειες απο την προηγούμενη κατάθεση),βαθιά στον αγαπημένο μου βούρκο , όπου σαν άλλος αλχημιστής προσπαθούσα να βρώ φτηνά και βρώμικα υλικά ώστε να τα μετατρέψω σε γνήσιες μεταξένιες στιγμές για να τις κρατήσω στη μνήμη μου, ώστε να χω κάτι να νοσταλγώ όταν γεράσω...
Η Βέρα είναι ένα μελαχροινό νεαρό θήλυ , που η φυσιογνωμία της βγάζει κάτι το "κοιμισμένο και νωχελικό" ,το στήθος της είναι κάπως πεσμένο όπως και τα οπίσθιά της , αλλά παρόλαυτα, το όλο εξωτερικό σύνολο είναι θετικό. Απο τον ολίγον μαλαμψό τόνο που έχει το δέρμα της, εικάζω ότι, δεν είναι στην ουσία "βέρα" ,αλλά το ρουμάνικο γενετικό υλικό του ενός γονέα έχει επιμειχθεί με το "αθιγγανοειδές" του άλλου...
Παρότι έχει δοκιμασθεί αρκετές φορές στο παρελθόν, με την φυσιολογικά επερχόμενη φθορά του ενδιαφέροντος μου, προς αυτή λόγω συνήθειας...η προκλητική εμφάνισή της στο σαλόνι , όπου έβαζε τα δάχτυλά της στον κόλπο της και αισθησιακά έγλειφε τα χείλια της...μου αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον , γιατί την είχα συνηθίσει (όσο και αν ακούγεται περίεργο) κάπως "ντροπαλή και σεμνή"...
Όπως λένε οι συμπεριφοριστές ψυχολόγοι , ο άνθρωπος είναι ένα ζώο που μαθαίνει και προσαρμόζεται με το καιρό στις απαιτήσεις του οποιουδήποτε συστήματος και αν εντάσσεται.
Έτσι λοιπόν, το μέχρι πρότινος "συνεσταλμένο και χαμηλοβλεπόν" κοράσιο δείχνει να προσαρμόζεται καλύτερα στις συμπεριφορικές απαιτήσεις του επαγγελματος της πόρνης, και εμφανώς ευδιάθετο ,εισερχόμενο στο δωμάτιο μου πέταγε "πουτανοειδείς ατάκες" : "μ'αρέσουν πολύ τα μάτια σου" και "τι όμορφος που είσαι" κτλ...!
Συνέχισε με εντριβή της λείας και απαλής, λόγω οιστρογόνων, επιδερμίδας του σαρκίου και κυρίως των μαζικών αδένων της , στην πιό τραχειά και τριχωτή λόγω τεστοστερόνης, δικία μου . Η πεολειχία ήταν επαρκής και συνοδευόταν προς το τέλος με μικρή επαφή των οδόντων της, στην βάλανο μου ώστε η στύση να καταστεί πιο στέρεη.
Εκείνη λοιπόν η πρόσκαιρή μετατόπιση του αίματος απο τον εγκέφαλο προς τα κάτωθεν και υπο την επήρρεια της ντοπαμίνης , με έκαναν να λησμονήσω το που βρισκόμουν και να αγκαλίασω τρυφερά αυτό το θήλυκο πλαματάκι που είχε επανακτήσει αυτό το γνώριμο προς εμέ "ήρεμο" ύφος , ανταπέδωσε και σφίχτηκε πάνω μου. Άφού εφάρμοσε εντος του κόλπου της το πέος μου, σαν άλλο μαϊμουδάκι και ενώ την είχα αγκαλιά ,άρχισε να χοροπηδάει απο πάνω μου. Ένιωθα τους σφιγκτήρες των σπερματοδόχων κύστεων να με προδίδουν , οπότε την τοποθέτησα ανάσκελα και συνέχισα έτσι, παρατηρώντας ότι το πρόσωπό της είχε πάρει μια ολίγον "μελαγχολική και αθώα-παιδική έκφραση" , μια έκφραση που ανέκαθεν θεωρούσα ενδιαφέρουσα όταν τη συναντούσα στους οίκους της ακολασίας...
Το τέλος μετά απο λίγο επήλθε και η κοπέλα αποχώρησε αφού με χαιρέτησε ευγενικά.
Έξω προσπαθούσε να προσελκύσει ξανά κάποιους πελάτες , ενώ κάποιοι λυσασμένοι πάκομπαγκλαντοκινεζοειδείς και άραβες της πρότειναν φιλιά με γλώσσα...
Ένα αίσθημα αηδίας με κατέκλυσε και με βιασύνη εγκατέλειψα αυτήν την τρύπα, σίγουρα όμως πιο ανάλαφρος και με μια διάθεση μοναχικής περιπατητικής φιλοσοφίας στο ερεβώδες και ολίγον κρύο, κέντρο της Αθήνας.

Όσο για τη Βέρα σίγουρα σας τη συνιστώ για μια δοκιμή...!