Όλες οι κριτικές για την Αφροδίτη - Αριστομένους 72

Πέμπτη βράδυ. Ξεκίνησα για τη Σαμπρίνα, αλλά με την αναμονή που είχε δεν θα πηδούσα ούτε στις τρεις το πρωί. Μετά από μια σύντομη τσάρκα στα στούντιο των Πατησίων (Δροσοπούλου, Λέλας, Φυλής κλπ.), ο δρόμος με έβγαλε στη διασταύρωση Πιπίνου και Αριστομένους. Στο πρώτο, το μωρό δεν μου έκανε κλικ, οπότε ανέβηκα τα σκαλιά στο γειτονικό στουντιάκι στην Αριστομένους. Η ώρα ήταν ήδη 12:30 και στη 01:00 το στούντιο έκλεινε. Εχοντας ως κανόνα να μην μπαίνω στο δωμάτιο όταν η κοπέλα είναι στο τέλος της βάρδιας της, είχα πάρει σχεδόν την απόφαση ότι... no milk today.
Και τότε εμφανίζεται η Αφροδίτη, γεμάτη νάζι και πουτανιά. Καστανόξανθη, μετρίου αναστήματος, μικρό βυζάκι μακριά από τα γούστα μου, αλλά κωλαράκι άλλο πράμα. "Πάμε μωρό μου μέσα και θα ξεχάσεις ό,τι τσόντα έχεις δει". Το είπε με τέτοιο τρόπου που ο παραπάνω κανόνας πήγε περίπατο. Σκάω το 60άρι, κάνω το ντουζάκι μου και μετά από λίγο... αρχίζει το ματς. Πάντα με δική της πρωτοβουλία, ξεκινήσαμε με προκαταρκτικά χάδια στα όρθια μπροστά στον καθρέφτη. Στη συνέχεια με έβαλε να κάτσω στην πολυθρόνα και ξεκίνησε μια πίπα άλλοτε αισθησιακή και άλλοτε πρόστυχη, με φτυσίματα και περιποίηση @@ μέχρι να... μουλιάσουν (ρε μάγκες, γράφω και μου έχει γίνει κάγκελο). Η συνέχεια στο κρεβάτι, όπου αναλαμβάνω εγώ δράση. Το μουνάκι της πεντακάθαρο και μοσχομυριστό, αφού είχε κάνει και αυτή το μπανάκι της πριν έρθει στο δωμάτιο, το περιποιήθηκα για αρκετή ώρα. Οταν άρχισε να τρέμει μπήκα μέσα της αργά αργά και μετά από λίγο μου ζήτησε να επιταχύνω ενώ και εκείνη κούναγε τη μέση της δίνοντας έναν ξέφρενο ρυθμό. Μετά γυρίσαμε στο πλάι, ήρθε από πάνω, ξανά πίπα, ξανά γαμήσι, μέχρι που άδειασα πάνω στα βυζιά της. Πρέπει να μείναμε στο δωμάτιο συνολικά κάνα μισάωρο. Οταν βγήκα, είχα ξεχάσει τ' όνομά μου!!! Δεν πειράζει, θα το θυμηθώ όταν την ξανασυναντήσω... και σύντομα μάλιστα. Εφυγαααααααααααααα...