Όλες οι κριτικές για την Αντριάνα - Κολωνού 45 (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Μεταμεσονύχτια τσάρκα Παρασκευής προς Σάββατο με φιλαράκι με σκοπό την παρτούζα πήγαινε να οδηγηθεί σε αποτυχία. Αφού γυρίσαμε αρκετά και είδαμε πολλές παρτουζιάρες, η μια μου ξίνιζε η άλλη μου βρόμαγε. Προς το τέλος της εξόρμησης κατεβαίνοντας την Κολωνού μπαίνουμε στο 45 και κατευθυνόμαστε στο πρώτο δεξιά στο διάδρομο, όπου πετυχαίνουμε την τσατσά να σφουγγαρίζει σχολαστικά στο σαλονάκι και έξω στο διάδρομο. Παρ' όλα αυτά με ευγένεια που σκλαβώνει, παρότι πατήσαμε πάνω εκεί που μόλις είχε σφουγγαρίζει, σταματά για να μας καλοδεχτεί και να μας παρουσιάσει τις υπηρεσίες της κοπέλας που όμως ήταν μέσα με πελάτη. Στο άκουσμα για ελεύθερο στοματικό ήταν σαν μας χτύπησε στο ευαίσθητο σημείο της πορνοηδονής και λέμε εδώ είμαστε. Ρωτάμε αν η κοπέλα κάνει παρτούζα και παίρνουμε θετική και ενθουσιώδη απάντηση, ότι είναι εξαιρετική σ'αυτό. Όμως επειδή ο φίλος ανησυχούσε για το σημείο που είχε παρκαρισμένη τη μηχανή πριν από καμμιά ώρα, λέμε στην τσατσά ότι φεύγουμε και θα επιστρέψουμε σε λίγο. Αφού μετακινήσαμε τη μηχανή και τσεκάραμε και το αμάξι μου, επιστρέφουμε. Τότε βγαίνει η Αντριάνα φορώντας ένα μπεζ χριστουγεννιάτικο σκουφάκι με κερατάκια τάρανδου κι ένα ολόσωμο κοκκινορόζ δικτυωτό, με μια παιδική παιχνιδιάρικη διάθεση που δεν υπολόγιζε τα χρόνια της, παρότι κάπως μεγαλοκοπέλα. Αυτό μας άρεσε, γιατί το παραμύθιασμα γοητεύει, ακόμα κι όταν ξέρεις ότι η αλήθεια είναι διαφορετική. Δίνουμε τα δύο δεκάευρα και προχωράμε στο παρασύνθημα, όχι επειδή ενθουσιαστήκαμε από την εμφάνιση της κοπέλας, αλλά επειδή υπήρχε όλο αυτό το θετικό κλίμα από την αρχή, μετά μάλιστα και από μια άγονη περιήγηση. Γδυνόμαστε, ανάβουμε τσιγάρο και περιμένουμε, μέχρι να τελειώσει η κοπέλα από το δωμάτιο που μόλις είχε μπει. Η κουβέντα κλασική σε τέτοιες περιπτώσεις: εάν κάναμε καλά που μπήκαμε. Ο φίλος με τις ανησυχίες του, επειδή ήταν και εμφανώς πιωμένος, αν θα μπορέσει να γαμήσει ή θα περιοριστεί στο στοματικό. Μετά από κανένα 10λεπτο χαζοκουβέντας ανοίγει η πόρτα και μπαίνει η Αντριάνα, με την ίδια παιχνιδιάρικη διάθεση που μας είχε υποδεχτεί. Κάθεται στο κρεβάτι σαν να ήταν φίλη μας κι όχι εργαζόμενο κορίτσι και μας αρχίζει τα φιλάκια, τα χαδάκια και την κουβεντούλα. Έκανε σαν μωρό και μας ρωτούσε εάν μας αρέσουν τα κερατάκια της. Είχε πολύ γέλιο. Καθώς μιλούσαμε αρχίζει σιγά σιγά το έργο μαλάζοντάς μας τις ψωλές και αναφωνώντας: τι πουτσαράδες είσαστε εσείς και τι μανάρια. Για φάγωμα είσαστε. Θα σας φάω, να έτσι! Και αφού ρωτάει εάν θέλουμε με καπότα ή ακάποτα, αρχίζει ένα θεϊκό εναλλάξ τσιμπούκι, βαθύ, υγρό, γρήγορο και απολαυστικό, χωρίς χέρια! Μία τον έναν και μία τον άλλο. Στο διάστημα αυτό άρχισαν να γίνονται και οι συστάσεις, πώς μας λένε, πώς τη λένε, από πού είμαστε και από πού είναι. Όμως ήταν τόσο λάγνα η φωνή που δεν ξενερώσαμε από την κουβέντα και παραμείναμε ντούροι. Το τσιμπούκι έφτασε σε τέτοια ύψη τελειότητας, ώστε ο πιωμένος φίλος αναστήθηκε και ζήτησε να του βάλει προφυλακτικό για να τη γαμήσει από πίσω. Με το από πίσω αυτός εννοούσε όμως κώλο, που προς μεγάλη του απογοήτευση η κοπέλα δεν έδινε. Κι έτσι της άρχισε ένα γερό σφυροκόπημα στην κύρια είσοδο, που όσο επιταχυνόταν, τόσο και η Αντριάνα επιτάχυνε την πίπα σε μένα, με το ηφαίστειο να είναι έτοιμο να εκραγεί. Και καθώς μου τη βγάζει από το στόμα της για να πει στο φίλο να μην της πατά το πόδι, ήταν η στιγμή της μη ελεγχόμενης πλέον εκσπερμάτωσης που σαν συντριβάνι πετάχτηκε, ζωγραφίζοντας την ικανοποίηση στα χείλη της κοπέλας για την ορθή επιτέλεση του καθήκοντός της και την ανακούφιση σε μένα από την επίτευξη υψηλού δείκτη ηδονής. Ο φίλος διακόπτει τότε το σφυροκόπημα και η Αντριάνα σπεύδει να με καθαρίσει με υγρά μωρομάντηλα. Απρόσμενη και ευχάριστη έκπληξη. Το έργο μετά από λίγο συνεχίζεται με δεύτερο σφυροκόπημα από το φίλο, σε ιεραποστολική στάση αυτή τη φορά, αλλά ΔΕΝ μπορούσε να τελειώσει παρά τις καύλες του. Το ποτό ήταν αμείλικτο μαζί με την αυπνία του. Η τσατσά χτύπησε την πόρτα και η Αντριάνα χωρίς να πει κάτι για να τον αγχώσει έκανε μια τελευταία προσπάθεια να χύσει ο φίλος. Όμως η ώρα είχε περάσει εντυπωσιακά. Πρέπει να ήμασταν μεσα σχεδόν μισή ώρα! Συμφωνήσαμε να σταματήσουμε. Η Αντριάνα μας αγκάλιασε, μας έδωσε φιλάκι στο στόμα χωρίς γλώσσα, μας ξαναείπε "πουτσαράδες μου σας γουστάρω πολύ" και εμείς την ευχαριστήσαμε για τον άψογο επαγγελματισμό της και τη ρωτήσαμε αν δουλεύει πάντοτε νύχτα. Τότε μας ενημέρωσε ότι πρόκειται σε καμμιά δεκαριά μέρες να σταματήσει τη νύχτα και να δουλεύει ημέρα, φεύγοντας από την Κολωνού και πηγαίνοντας στον πεζόδρομο της Ιάσονος, όπου την έχουν ζητήσει δυο-τρία σπίτια. Ακόμα δεν ξέρει πού θα πάει, αλλά θα ενημερώσει μέσω ίντερνετ, όπως μας είπε, για το νέο της μαγαζί. Μπαίνοντας εδώ να γράψω τη σχετική κριτική, διαβάζω σε άλλες κριτικές για την Αντριάνα και συνειδητοποιώ ότι ήταν εκείνη για την οποία άκουγα πριν κάμποσα χρόνια, αλλά εγώ δεν είχε τύχει να την πετύχω ποτέ. Καλλιο αργά παρά ποτέ όμως. Η γενική εντύπωση που μας άφησε ήταν ότι η κοπέλα άξιζε το δεκάευρο και δούλευε σκληρά για να το πάρει, σε ένα περιβάλλον αδυσώπητου ανταγωνισμού και απαξίωσης. Τώρα που τη βρήκα θα την ξανατιμήσω σίγουρα, γιατί η τέχνη της ξεπερνά τις φθορές του χρόνου και οι βυζάρες της είναι ανεπανάληπτες!

Μετά τις 2, ξημερώματα δεκαπενταύγουστου και κατεβαίνω την Ιάσονος στοχεύοντας στο 19Α και Λάουρα. Κλειστό! Συνεχίζω στα πέριξ. Δεν βρήκα κάτι του γούστου μου και μούσλοι παντού! Τι τρεχει; Η Αθήνα σε επιταχυνόμενη πορεία γυφτοποίησης! Κουράστηκα την αναζήτηση και όταν είδα την Αντριάνα στο πρώτο μπουρδελάκι του διαδρόμου είπα να θυμηθώ τα παλιά.

Όπως τα έχουν πεί οι συναγωνιστές. Τα χρόνια πέρασαν! Η Αντριάνα έχει γράψει χιλιόμετρα πουτσοδρομίας στο ακάποτο και πλεον αποτελει μια ρετρο ανάμνηση της ρωσίδας πουτάνας που μας συστηθηκε προ δεκαετιών στο Διδύμου 18Α. Μόνο η κωλάρα της παραμένει το ίδιο φανταστική όπως τότε.

Με ψιλοθυμήθηκε! Προφασιακώς ζεστή όπως παλιά. Φιλιά στο κορμί δίκην προκαταρκτικών! Ακάποτο και στήνεται. Στενή. Μάλλον δεν την προτιμάνε και δεν της το είχαν ξεσκίσει απόψε. Την αγκαλιάζω και αρχίζω δυνατές πουτσιές. Ανασηκώνω τις ποδάρες της και της τον χώνω ολοκληρωτικά. Δυνατά γκάζια και άγριο ξεμούνιασμα. Η Αντριάνα ξέρει να παραδίνεται για λυσασμένο ξέσκισμα, αλλά το πηγάδι έχει ξεραθεί! Μπιστονιάρω κανα πεντάλεπτο. Βγαίνω, βγάζω την καπότα και της τον δίνω για κατάθεση. Την αφήνω να ταλαιπωρείται 3-4 λεπτά, μουγγρίζω σα θηρίο και τη χύνω στο λαρύγγι! Στράγγατα μωρό μου!!! Σηκώνεται και τα φτύνει στη νιπτήρα!

Ντύνεται, με χαιρετάει με το πονηρό της χαμόγελο και μου ψιθυρίζει «που-τσα-ρας». Θυμάται!!!

Ευχαριστώ Αντριάνα!

Νυχτερινή επίσκεψη στο Κολωνού-45 αριστερά, με στόχο τη gilf Αντριάνα. Είχαν περάσει πάνω από 3 χρόνια από την τελευταία φορά που την είχα πάρει, και λέω κάτσε να την επισκευτώ να δω σε τι κατάσταση είναι. Είχα διαβάσει στις κριτικές συναγωνιστών ότι έχει πέσει η απόδοση της, αλλά λέω χαλάλι, ας την τιμήσω για τελευταία φορά, ως φόρο τιμής για τις ωραίες στιγμές που μου είχε χαρίσει στο ένδοξο παρελθόν
Μπήκε μέσα στο δωμάτιο με το χαμόγελο, όπως πάντα, και άρχισε τα φιλιά σε λαιμό και στήθος. Προσπαθούσε να δείξει ζεστασιά, αλλά δεν της έβγαινε όπως παλιά. Ο χρόνος έχει περάσει έντονα από πάνω της, και δυστυχώς όσο και να προσπαθεί, δε μπορεί να αναπληρώσει το κενό. Το τσιμπούκι της, το οποίο ήταν το δυνατό της σημείο, έχει γίνει πολύ μέτριο. Δε μπορεί να γλύψει την ψωλή με τον ίδιο ζήλο, και το ίδιο ισχύει και για το καραμέλωμα στις μπάλλες. Δείχνει να προσπαθεί, αλλά να μην έχει τις ίδιες αντοχές και καύλες Ο παργαλάτσος μου σηκώθηκε βέβαια, αλλά όχι με την ίδια ταχύτητα που τον σήκωνε παλιά η Αντριάνα.
Η ίδια μέτρια κατάσταση δυστυχώς συνεχίστηκε και στο γλειφοκώλι που μου έκανε, αφού δε μου καθάριζε τον πρωκτό με το ίδιο πάθος. Σε κάποια φάση ξεχάστηκα και της έσπρωξα το κεφάλι για να μου χώσει την γλώσσα της πιο βαθειά μέσα στην κωλοτρυπίδα μου, και αμέσως έδειξε τη δυσαρέσκεια της.
Τέλοσπάντων, δε τη γάμησα καθόλου, γιατί με ψιλοτρόμαζε και η φάτσα της (η οποία έχει σπάσει υπερβολικά) , και την έβαλα να με τελιώσει με πίπα. Έστω και δύσκολα, κατάφερε να με τελιώσει και να μου ρουφήξει και την τελευταία στάλα σπερματος. Με χαιρέτησε με χαμόγελο, μου έδωσε και 1 πεταχτό φιλάκι στον ώμο, και αποχώρησε.
Αντίο Αντριάνα, και σε ευχαριστώ για τις ωραίες στιγμές του παρελθόντος, αλλά δυστυχώς έφτασε η ώρα να αποσυρθείς. Καλύτερα να το κάνεις τώρα, γιατί είναι κρίμα να απογοητεύεις το πολυπληθές κοινό σου, του οποίου ρουφούσες τις ψωλές για όλα αυτά τα χρόνια.

Μιλάμε για το διάδρομο με τα δύο μπουρδελάκια, όχι αυτό που είναι
στο βάθος αλλά αυτό στη δεξιά εσοχή. Η επίσκεψη έγινε στις 06:30
το πρωί για αυτό βάζω πρωϊνή βάρδια με επιφύλαξη.
Πρόκειται για την Ανδριάνα από Διδύμου 18Α παλιότερα.
Είχα χρόνια να την δω. Μπήκε στο δωμάτιο αρχίσαμε τα χαδάκια, τα
πεταχτά φυλάκια, δεν ανοίγει το στόμα και δεν δίνει γλωσσόφιλα
πια. Στην συνέχεια ξαπλώνουμε και η Αντριάνα πήρε τα αρχίδια μου
στο ζεστό στόμα της με μοναδική αίσθηση. Στην συνέχεια έφαγα ξενέ-
ρωμα γιατι της ζήτησα να γλείψω το μουνάκι της και μου είπε πως δεν
το κάνει πια. Τσιμπούκωμα χωρίς προφυλακτικό με πολύ καλή αίσθηση.
Εφαρμόζει το στόμα της πάνω στον πούτσο, αλλά δεν το κάνει ενοχλη-
τικά όπως η Βραζιλιάνα στην Εξηκίου 18(ξεχνάω το όνομά της).
Στην συνέχεια πέρασμα προφυλακτικού και παραμερίζει το εσώρουχό της
για να χωθώ μέσα της. Την γαμάω λίγο, αλλά λόγω μεγάλης κάβλας νιώ-
θω πως θέλω να χύσω, έξοδος γρήγορα και αφαίρεση του προφυλακτικού.
Της τον δίνω στο στόμα όπου με μια πολύ καλή πίπα έχυσα.
Μπήκα πιο πολύ για να θυμηθώ τα παλιά, όπου την κατάφερνα να χύνει
γλείφωντας το μουνάκι της. Τώρα φανερά γερασμένη, έχει κόψει τα γλωσ-
σόφιλα, το γλειφομούνι, παραμένει το πολύ καλό ακάποτο τσιμπούκι αλλά
αυτό το βρίσκεις πλέον σε πολλές. Δεν βλέπω το λόγο να ξαναπάω μαζί
της, το ίδιο ισχύει και για την Αλιόνα από Διδύμου που δεν έχει στο
πρόγραμμά της το γλειφομούνι. Δεν βλέπω το λόγο να πας με μια μεγαλο-
κοπέλα αν δεν ευχαριστηθείς κάποια πράγματα.