Όλες οι κριτικές για την Ανδριάνα - Έλλης 3 (Μπουρδέλα) Άγιος Παντελεήμονας/Πλατεία Βικτωρίας

«Καλησπέρα!» — η γνωστή υπηρεσία ήταν εκεί και μου ευχόταν με πλατύ χαμόγελο. «Καλησπέρα». «Τι κάνετε;». «Καλά» — έχει ηρεμήσει αυτή τώρα τελευταία, στη συνέχεια βέβαια με άρχισε σε κάτι άσχετα: «Πού τρέχεις; Χαρ χαρ χαρ... Πού τρέχεις τόσο... γρήγορα; Ούτε φανάρι ντεν βλέπεις, μετά... χαρ χαρ, μετά τρέχεις πίσω! Τι έχεις αγόρι μου; 'Ολα καλά;». «Καλά», την καθησύχασα — ποιος ξέρει πώς της φάνηκα.
«Ντόξα Θεός! 'Εχει ποντόσφαιρο τώρα;» — Ποδόσφαιρο! Ο εφιάλτης του αγοραίου έρωτα. «Α, δεν ξέρω», της απάντησα ειλικρινά. «Ααα, εντάξει, ντεν πειράζει!... Η Αντριάνα τώρα ντουλεύει στο μαγαζί μας («Γεια σου!», μου ευχήθηκε η νεαρή Ανδριάνα: ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι την πλάτη, καλούτσικο πρόσωπο με καρφωτό κόσμημα στο κάτω χείλος, μεγάλο στήθος, φαρδιά μέση, προπετή κοιλιά, αφράτη κωλάρα, χοντρομπουτάρες με ταττού δεξιά, χαμηλομέτριο ανάστημα), αυτή είναι σταθερή κοπέλα εντώ, φουλ πρόγραμμα κάνει, πολύ καλή στο ντωμάτιο, ωραία ντουλεύει! Είκοσι ευρώ».
«Εντάξει, θα περάσω». «Ελάτε, θέλετε πετσέτα να ντώσω;». «Εεε, τι, έχει μπάνιο εδώ μέσα;» — το είχα λησμονήσει (από την προηγούμενη φορά) πως οι κάμαρες διέθεταν λειτουργικά ντουζ. «Ναι, έχουμε». «Ε, δώστε μια πετσέτα». 'Εφυγε για να μου φέρει. «Να μπω καλύτερα εκεί;», της φώναξα. «'Οπως θες, όπου θες!», την άκουσα να συμφωνεί απ' το κουζινάκι. «Είναι πιο μεγάλο αυτό», δικαιολόγησα την επιλογή μου, αλλά ο πραγματικός λόγος ήταν πως σε 'κείνο που μου πρότεινε στην αρχή είχα μπει παλιότερα. «Ορίστε ψυχούλα μου! Μόλις άλλαξα σεντόνια, όλα καθαρά». «Ωραία, ευχαριστώ πολύ». «Να 'στε καλά!».
«Γεια σου!», άνοιξε η Ανδριάνα την πόρτα ύστερα από πέντε λεπτά. «Γεια σου!». «Τι κάνουμε;», πλησίασε στο κρεβάτι όπου είχα ξαπλώσει. «Καλά είμαστε», απάντησα κάνοντάς της χώρο και ρωτώντας την ταυτόχρονα: «Από πού είσαι;». «Ρομανία». «Α, Ρουμανία!» — 'Οπως και η προηγούμενη, η Τζοάννα. «Μ-μ!» (καταφατικό).
«Κρακ κρακ...», τα ελάσματα έτριξαν κάτω απ' το βάρος της — προηγουμένως είχαν τρίξει και κάτω απ' το δικό μου.
'Εχοντας μείνει ολόγυμνη, ξεκίνησε με ηχηρά φιλάκια και στεγνά —στην αρχή, μετά έγιναν υγρά— γλειψιματάκια σε θηλές, λαιμό, μάγουλα, αυτιά —στο στόμα δεν φίλησε—, εκπέμποντας χαμηλής έντασης «μμμ...», για να συνεχίσει σε κοιλιά, πλαϊνά της κοιλιάς, υπογάστριο... «Την πίπα με καπότα τη θέλω!». «Μ-μ!» (καταφατικό). Καταλήγοντας να γλείφει αρχίδια, περίνεο, μηροβουβωνικές πτυχές ενώ εγώ έτριβα το καυλί μου.
Η περιποίηση της περιγεννητικής περιοχής διήρκεσε λίγα δευτερόλεπτα. Ακολούθησαν το ξετύλιγμα της καπότας κατά μήκος της καυλωμένης ψωλής και στη συνέχεια μία μέτρια πίπα με αρκετά «ποπ!» και «μμμ!».
Το γλείψιμο – ρούφηγμα των αρχιδιών κ.λπ συνεχίστηκαν παράλληλα με το τσιμπούκι μέχρι που της ζήτησα να προχωρήσουμε στο μαμήσι.
Τη μάμησα, εεε, τη γάμησα! πισωκολλητά γονατιστά —κόλπος άνετος—, κωλοσκαμπιλίζοντάς την —δεν είχε πρόβλημα— και λαγνοβογγώντας (εγώ) όσο πλησίαζε η στιγμή της κορύφωσης... «Αχ, τελείωσα!».
Μ' ευχαρίστησε κι έφυγε αμέσως. Δεν ήταν ομιλητική.