Όλες οι κριτικές για την Αλεξία - Αλκαμένους 117 (Μπουρδέλα) Πλατεία Αττικής

Αλκαμένους 117, ώρα ~18:00
Αλεξία, νεαρή, αλλοδαπή, λεπτή, ξανθοβαμμένο ίσιο μακρύ μαλλί.
Παρουσιάστηκε γυμνόστηθη.
Μόλις δήλωσε Τσέχα, μεγάλωσε η μύτη της.
Εισήλθαμε...

Όταν εισήλθε και η εκδιδομένη στο συνουσιαστήριο, δεν ήμασταν σίγουροι που ακριβώς βρισκόταν, καθότι ο φωτισμός ήταν σχεδόν μηδενικός (μικρό μπλακ λάιτ και κόκκινο λαμπάκι).

Κινηθήκαμε λοιπόν προς το μέρος όπου περίπου βρισκόταν, οπότε διημείφθησαν τα εξής:
- Για σου μορό μου
- Γειά σου κούκλα μου

Απλώσαμε τα χέρια μας για να πιάσουμε στην τύχη κάποιο μέρος του σώματός της. Αντέδρασε.
- Τι θέλισ μορό μου; Ξάπλοσε.
- Θέλω πρώτα να σε θωπεύσω.
- Τι ίπες ότι θέλις; Τι ίνε αφτό; Ίνε κακό αφτό που θέλις να μου κάνις;
- Να σε χαϊδέψω θέλω, να σε χουφτώσω, να πιάσω τον κόλο σου, τα βυζιά σου, κατάλαβες;
- Α, α, νε, νε, ξάπλοσε τόρα και θα με πιάσις μετά, όσο θέλις.
Ξαπλώσαμε σε στάση ανάκλιντρου, ως άλλοι Ρωμαίοι (εις πλατείαν Αττικής).
- ‘Οχι έτσι μορό μου, ξάπλοσε τελίος κε θα δις.
- Κι αυτό σε ενοχλεί;
- Ξάπλοσε τελίος κε θα δις.

Ξαπλώσαμε σε στάση Αγνώστου Στρατιώτη (νεκρική ακαμψία). Το μπλακ λάιτ έμπαινε κάθετα πλέον στα μάτια, δεν βλέπαμε το παραμικρό.
Η νεαρά ανέβηκε ξυπόλητη όρθια στο κρεβάτι, άνοιξε τα πόδια της, σήκωσε το δεξί της πέλμα, το τοποθέτησε μεταξύ αυχένα και κρανίου και κατά κάποιο τρόπο μας ακινητοποίησε.

Το πράγμα άρχισε να γίνεται κωμικό, οπότε παραγγείλαμε διακοπή των «αισθησιασμών», την προσκρεβατώσαμε και επιδοθήκαμε στις γνωστές και συνήθεις περιπτύξεις.
Εξαιρετικός σωματότυπος, σωστές αναλογίες μυών και λίπους., νεανική σάρκα.
Πρόθυμη, υπάκουη, ευγενική, φιλική, δικριτική.

Η φυσιογνωμία της θυμίζει ελαφρά τη Νανά (Καλύμνου).

Ολοκληρώσαμε μουγκανίζοντας, καθότι η ημέρα με τους ανθρώπους ήταν κουραστική, πικρή και δύσκολη για μια ακόμη φορά.