Όλες οι κριτικές για την Αλίκη - Ιωαννίνων 5 (Μπουρδέλα) Κολωνός

Ξαπλωμένος στο κρεβάτι του μπουρδέλου, χάιδευα τη μισοσηκωμένη ψωλή περιμένοντας την Αλίκη.
Ήρθε, γδύθηκε, κάθισε ανάμεσα στα πόδια μου και άρχισε να μιλάει.
Ρωσίδα, 40ρα, με ευχάριστη διάθεση, καστανόξανθη, περιποιημένη, καθαρή, 2ρια βυζιά με μικρές θηλές, διατηρημένο σώμα, χοντρός χρυσός σταυρός στο λαιμό που δυστυχώς τον είχε ρίξει πίσω στην πλάτη της, άρα δεν θα μου γαργαλούσε τα’ αρχίδια κατά τη διάρκεια του πεοθηλασμού.
Πήρε ένα μωρομάντηλο και άρχισε να καθαρίζει τη μελάτη ψωλή.
Μίλαγε μόνη της, ασταμάτητα, για αρκετή ώρα.
Παρασύρθηκε από τον αυτιστικό μονόλογο και ξέχασε το μαντήλι πάνω στην ψωλή.
Μίλαγε για τον εαυτό της, πόσο σπουδαία πουτάνα είναι.
Την άκουγα να υποκρίνεται, αλλά ήταν χαριτωμένη.
Έλεγε με έπαρση για τα πολλά λεφτά κερδίζει από το μπουρδέλο, ενώ οι άλλες πουτάνες κερδίζουν μικροποσά.
Την άκουγα να μιλάει με στόμφο, ωστόσο η φάση μου άρεσε όλο και περισσότερο, παραμέρισα το ψωλομάντηλο και συνέχισα να χαϊδεύω την ψωλή.
Αφηγούταν ιστορίες με λεφτά, με πουτάνες, με μπουρδέλα. Είχε ενθουσιαστεί, έκανε μικρές γκριμάτσες και χειρονομίες.
Άκουγα με προσοχή τον επιτηδευμένο τρόπο στην εκφορά του λόγου της, και καύλωνα όλο και περισσότερο.
Έλεγε πόσο σπάνια πουτάνα είναι, πόσο επιμόνως την αναζητούν οι πελάτες της, ακόμα κι όταν αυτή είναι στη Ρωσία. Τα λόγια την είχαν απογειώσει, πετούσε.
Παρατηρούσα τις δραματικές αυξομειώσεις της φωνής της, έδινε έναν τόνο σπουδαιότητας, μεγαλοπρέπειας, ίσως και αλαζονείας. Μου άρεσε πολύ. Η ψωλή είχε γίνει δοκάρι.
Εξιστορούσε με έπαρση και λυρισμό υποθέσεις περίπλοκες, ώσπου μπήκε στους λαβύρινθους των ανθρώπινων σχέσεων, χάθηκε, το τερμάτισε, παράκαμψε τον πεοθηλασμό, φόρεσε την καπότα, ίππευσε και πέρασε την ψωλή στο μουνί της.
Με τη διείσδυση της ψωλής, ο χείμαρρος των λέξεων έκπεσε σε ένα βαθύ αναστεναγμό.
Συνουσιάζεται ήσυχα και τρυφερά, σε αντίθεση με τον εκρηκτικό βερμπαλισμό της.

Μου αρέσει πολύ να ακούω ψέματα από τις πόρνες. Τους πάει πολύ!
Το ψέμα στο στόμα της πόρνης ηχεί ευχάριστα, όπως το κελάηδισμα στο στόμα του πουλιού.

Όμοια πόρνη δάκρυα και ρήτωρ έχει.
Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής