Όλες οι κριτικές για την Έλενα - Μεγάλου Αλεξάνδρου 22Β (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Τετάρτη, ώρα 21:47
Τ' οροφομπουρδέλο της Μεγάλου Αλεξάνδρου 22, που περίπου την ίδια ώρα προχθές ήταν ανοιχτό και χθες κλειστό, σήμερα πάλι λειτουργούσε.
Στην επάνω υποφωτισμένη είσοδο υπήρχε "μποτιλιάρισμα". «Τι έγινε, δεν βλέπεις τίποτα;», έλεγε η υπηρεσία σ' έναν αλλοδαπό συναγωνιστή που είχε σταθεί στην πόρτα. «Χα χα, μα περνάει και μέσα ο χριστιανός για να μπει κι ο άλλος; (Εγώ ήμουν ο «άλλος»)», πρόσθεσε μια ψιλοσιτεμένη ελληνίδα κανονικού αναστήματος, με ίσιο καστανό μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, μέτριο φαρδουλό πρόσωπο με μεγάλα μάτια και κάπως εύσαρκα χείλη, μεσαίο πεσμένο στήθος, μονοκόμματο γεματούτσικο κορμί, που φυσικά του φορούσε εσωφόρι, χοντρουλά ποδάρια, για να συνεχίσει απευθυνόμενη πάντα στον μελαψό "χριστιανό", «με το που μπήκες έμεινες στην πόρτα! Θα 'ρθούνε κι άλλοι, μη σπρώχνετε, ένας ένας!».
Καλησπέρισα. «Καλώς τονε!», μου είπε εκείνη. «Τι πρόγραμμα έχεις;», τη ρώτησα. «Είμαι η Φατμέ! Χα χα!», δήλωσε κρύβοντας με τη διαχωριστική κουρτίνα μέρος του προσώπου της, απ' τη μύτη και κάτω, ενώ αμέσως ζητώντας «συγγνώμη...», απάντησε πως πρόσφερε «τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, από πάνω, εξήντα εννιά, ελεύθερα πιασίματα, όλες τις στάσεις» στα «δέκα ευρώ!».
«Πώς σε λένε;», τη ρώτησα στο καπάκι. Εκεί έπρεπε να τα "πήρε" κομματάκι, γιατί μετά από ένα-δυο δευτερόλεπτα σιωπής, αντί γι' απάντηση μου είπε σοβαρά: «Εγώ 10 ευρώ θέλω, για να μπεις μέσα να με πηδήξεις!». 'Εβγαλα το πορτοφολάκι μου, οπότε εκείνη συνέχισε με χαμόγελο: «Τώρα έτσι όπως έχουμε γίνει... 'Ολοι μπαίνουνε βγαίνουνε, δεν ρωτάνε ούτε προγράμματα τίποτα...». Της έδωσα το αντίστοιχο χαρτονόμισμα. «Χαρά μου πού θες να μπεις, σε ποιό δωμάτιο;»
Και τα τρία (τα δυο του σαλονιού κι εκείνο του διαδρόμου) ήταν άδεια. Στο δωμάτιο του διαδρόμου τον Ιανουάριο του '13 είχα πληρώσει τη γνωστή Γεωργία/Γωγώ (από Ακομινάτου 2Β, ημιυπόγειο Κολωνού 27) με κώλο στο πρόγραμμά της, οπότε διάλεξα ένα απ' τ' άλλα δύο. Συγκεκριμένα το αριστερό, όπως εισερχόμαστε στο σαλόνι. Μια ψιλοάθλια κάμαρα, που βρωμοκοπούσε τσιγαρίλα, ανεπαρκώς φωτισμένη από μια κοκκινωπή λάμπα στο ταβάνι. Εκεί μέσα περίμενα εφτά λεπτά μέχρι νά 'ρθει η... «Πώς σε λένε τελικά;». «'Ελενα χαρά μου!». «Αα, 'Ελενα...». «Τι να κάνουμε, κάνουμε και τα καλαμπούρια μας. 'Οποιος θέλει περνάει, όποιος δεν θέλει δεν περνάει!»
Χωρίς ν' απαλλαγεί απ' το μεσοφόρι, έπιασε τα μαλλιά της σ' αλογοουρά, γονάτισε ανάμεσα στα σκέλια μου και πήρε να μου φορέσει το προφυλακτικό, αδιαφορώντας για την κατάσταση του πέους μου. Στη συνέχεια με ρώτησε: «Να το κάνω μάκια;». Τη ρώτησα με τη σειρά μου έαν πρόσφερε προκαταρκτικά. «Εννοείται χαρά μου! Τι με ρωτάς;»
Μ' έγλειψε και με φίλησε ικανοποιητικά στην κοιλιά και στις θηλές. Της ζήτησα ν' ανέβει πιο ψηλά. «'Ασε, θα τα κάνω μόνη μου, εσύ κάτσε, χαλάρωσε!», με καθησύχασε. «Α, οκέι τότε...», συμφώνησα. «Μμμ... Ματς μουτς, ματς μουτς...». Καύλωσα.
Για το γαμήσι που ακολούθησε διάλεξα δυο στάσεις: Για ζέσταμα την "καθώς πρέπει", που χωρίς να ξαπλώσω πάνω της έδωσα κάμποσες ψωλιές και για συνέχεια εκείνη του πισωκολλητού γονατιστού, όπου και "κατέθεσα"...
Πριν φύγει μου απάντησε πως στον συγκεκριμένο οίκο «είμαι από το πρωί, έως τις 10 η ώρα το βράδυ». Επίσης μου έκανε γνωστό πως δούλευε υπηρεσία στα Κολωνού 15 κι 11, νύχτα, όταν πόρνη βάρδιας ήταν μια Μαρία με κοντό μαλλί (Αυτή με το λαγουδάκι του πλεϊμπόι στο κωλομέρι, από Θάσου 13 και το ημιυπόγειο της Φυλής 134;).
Το κωλόχαρτο που πήρα για να σκουπιστώ έδειχνε πως είχε βραχεί και στη συνέχεια στεγνώσει. 'Οπως ήταν έφυγε στα σκουπίδια! Μετά από λίγο η 'Ελενα χτυπούσε την πόρτα για να μου δώσει ένα καινούργιο ρολό.

Όταν έχεις πάρει τις μισές πουτάνες τις Αθήνας δεν μπορείς να τις θυμάσαι όλες και να τις ξεχωρίζεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αρκετές φορές να ξαναμπαίνεις με κοπέλες που είχες δοκιμάσει και στο παρελθόν χωρίς να μείνεις ικανοποιημένος, απλά δεν τις θυμάσαι για να τις αποφύγεις. Μια τέτοια περίπτωση είναι και η Θεσσαλονικιά, σύμφωνα με τα λεγόμενά της, Έλενα, την οποία πρέπει να είχα γαμήσει παλαιότερα στο ισόγειο μπουρδέλο της Κολωνού 47.

Εμφάνιση Έλενας: ώριμη πόρνη, με καστανόξανθο μαλλί, kougarόφατσα, ωραίο απαλό βυζί, καλή κωλάρα για την ηλικία της , χαλαρή κοιλιά και γενικά πλαδαρό σώμα, το οποίο και φρόντιζε να κρύβει επιμελώς με το ολόσωμο που φορούσε.

Η διάθεσή της στο δωμάτιο δεν ήταν κακή, ίσα ίσα που με άρχισε στα κοπλιμέντα και μπεμπέκιζε σαν πιτσιρίκα. Γδύθηκε, ξάπλωσε δίπλα μου στο κρεβάτι, και αφού μου φόρεσε προφυλακτικό, ξεκίνησε το τρομπόνι. Βλέποντας το μουνί της που ήταν πολύ όμορφο και περιποιημένο το λιμπίστηκα και αν και δεν το πολυσυνηθίζω της ζήτησα να συνεχίσουμε σε στάση 69. Εκεί έπεσα με τα μούτρα στο μουνί της, γλύφοντάς το και πιπιλώντας το με μανία. Σχετικά σύντομα βέβαια αποπροσανατολίστηκα, και επικεντρώθηκα στο να απολαμβάνω την πίπα της, η οποία ήταν αρκετά καλή. Εδώ ακριβώς είναι και η παγίδα, η τύπισσα μου έπαιρνε πίπα δυνατά και ρυθμικά, στοχεύοντας στο να την κάνει να είναι τελειωτική. Νιώθοντας πως δε θα αντέξω για πολύ ακόμα άμα συνεχίσουμε έτσι της ζήτησα να σταματήσει και να έρθει να τη γαμήσω. Έκανε πως δεν κατάλαβε και συνέχισε ακόμα πιο δυνατά, και έπρεπε να της το πω άλλες δυο φορές και σχεδόν να της αποσπάσω τον πούτσο από το στόμα για να σταματήσει να με πιπώνει. Βλέποντας ότι με την πίπα δεν έχυσα άρπαξε τον λούτσο μου και τον έχωσε ανάμεσα στα μαστάρια της ξεκινώντας μια φρενήρη ισπανική, λες και το είχε βάλει στοίχημα πως δε θα τη γαμήσω εκείνο το βράδυ. Εν τω μεταξύ, όσο αυτή συνέχιζε αυτό το βιολί, τόσο εγώ πείσμωνα να τη γαμήσω. Σχεδόν με το ζόρι την έριξα στα τέσσερα και άρχισα να τη σφυροκοπάω με δύναμη, ενώ η Έλενα μου ζήταγε μάταια να το πάμε πιο χαλαρά και πως κινδυνεύει να σπάσει το κρεβάτι (το οποίο όντως είναι εντελώς σάπιο και τρίζει απίστευτα). Εγώ απτόητος συνέχισα, και μετά από ολιγόλεπτο σφυροκόπημα έχυσα πανηγυρικά.

Συνοψίζοντας, οι Ελλεηνίδες παραμένουν Ελλεηνίδες ακόμα και ως πόρνες, δε θέλουν να γαμηθούν με τίποτα. Στο χέρι μας είναι να το αλλάξουμε αυτό!

Χρόνος παραμονής της Έλενας στο δωμάτιο 8 λεπτά.

Τιμή 10 ευρώ.