Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Καλοκαίρι, καταμεσήμερο. Η πόλη παραδομένη στη ζέστη και στο πλάνισμα του σκληρού καλοκαιρινού φωτός. Δεν με ένοιαζε. Καλύτερα το ραντεβού γνωριμίας να είναι το πρώτο της ημέρας, χωρίς την επιβάρυνση της εργασιακής καταπόνησης.

Χτύπησε την πόρτα του δωματίου λίγο νωρίτερα. Ανοίγω και μπαίνει μέσα κατάλευκη και πρόσχαρη, ως άλλη Νίνα Μιχαήλοβνα. Αυτός ο Γλάρος είναι γλυκύτατος και χαριτωμένος, όχι όμως αφελής και αθώος. Δε θα αφεθεί στο στόχαστρο κανενός Κονσταντίν Γκαβρίλοβιτς.

Κατά σύμβαση θα χαρακτηρίσω τις φωτογραφίες ακριβέστατες, αν και για κάποιον περίεργο λόγο την αδικούν κάπως στο πρόσωπο, δεν καταφέρνουν να αποτυπώσουν τη γλυκύτητα άλλα και την παιγνιώδη χάρη του. Από αυτές του φόρουμ η πλησιέστερη σε αυτό είναι η ασπρόμαυρη ανφάς με το λευκό φόρεμα, από του πρακτορείου η ξαπλωμένη στο ξύλινο πάτωμα με το λευκό φανελάκι.

Το σώμα της μου φάνηκε θαυμάσιο, χωρίς να εντοπίσω τα σημεία που στάθηκαν οι συνάδελφοι πέρσι. Η βαθμολογία μου συγκρατήθηκε από την αμέλεια μου, μια που ήμουν τόσο πολύ γοητευμένος από την μπροστινή όψη (μεταξύ άλλων και για το υπέροχο 2άρι φυσικότατο στήθος της), που τα οπίσθια της έγιναν πιο γνώριμα στα χέρια μου, παρά στα μάτια μου. Σώμα γυμνασμένο όχι για να σφίξει, αλλά για να παραμείνει λυγερόκορμο και τρυφερό. Αργότερα κατάλαβα το λόγο.

Αγγλικά μια χαρά. Μετά από ένα σύντομο ντουσάκι, ξαπλώνει δίπλα μου μόνο με το λευκό σλιπάκι της και με την έναρξη των προκαταρκτικών ξεκίνησε και αυτή η αναπάντεχη και πολύ ευχάριστη παράλληλη αφήγηση. Φιλιά πλούσια και ατελείωτα, τα στόματα μας θηλυκώνονταν διαρκώς και σε διάφορα ύψη, με intermezzi επίμονων γλωσσόφιλων. Ταυτόχρονα τα χέρια της με χάιδευαν σε χέρια, ώμους, στέρνο, πλάτη, κάτω, ενώ τα δικά μου χέρια διέτρεχαν τη μακριά ακτογραμμή του κορμιού της, τα χορταστικά στήθη της με τις καλοσχηματισμένες και ανταποκρινόμενες θηλές.

Κάθε επαφή και ροή αισθήσεων προκαλούσε από την μεριά της μια διαρκή παραγωγή από σύντομες, χαριτωμένες κραυγούλες που θύμιζαν κάπως αυτές που εκστομίζουν οι γιαπωνέζες, αλλά με μεγαλύτερη εκφραστική γκάμα. Άλλες δήλωναν έκπληξη, άλλες ικανοποίηση, άλλες ήταν παιγνιώδεις σαν αυτές που εκστομίζει ένα κοριτσάκι που παίζει σε μια γωνιά με τα παιχνίδια του. Μια κανονική παράλληλη αφήγηση, μια εξιστόρηση της σεξουαλικής μας συνεύρεσης στον εαυτό της ή στα αυτιά μου, μια που το στόμα μου συνήθως στο σεξ παραμένει σιωπηλό. Μάλιστα κάποια στιγμή προς το τέλος εξέφρασε αυτήν την απορία, όπου προσπάθησα να τις εξηγήσω -μάλλον ατελώς- πως όταν οι αισθήσεις μου στο σεξ είναι πλήρεις, το στόμα μου έχει άλλες προτεραιότητες.

Δέχθηκε δάκτυλο εμπρός, με μεγάλη προσοχή, και κατά τα προκαταρκτικά και κατά το στοματικό μου. Καθώς ανασηκώθηκα εμπρός από το ξαπλωμένο σώμα της και όντας ήδη πλήρως έτοιμος, επιχείρησε να μου φορέσει το σκουφάκι, όπου για την τιμή των όπλων της ζήτησα να προηγηθεί στοματικό. Μου άρεσε, περιποιήθηκε πολύ το κεφάλι, λίγη χρήση χεριού, ενώ η πόζα επέτρεψε να επιχειρήσω απαλά πλήρη είσοδο που το δέχθηκε, με πολύ ελαφρά επαφή των δοντιών της. Στο σημείο αυτό να επισημάνω γιατί για κάποιους μπορεί να έχει σημασία, πως τα σκουφάκια που χρησιμοποιούσε ήταν μαύρα και κάπως αδρά. Ήμουν όμως τόσο καυλωμένος που ακόμη και λάστιχο τρακτέρ να μου φορούσε πιστεύω πως θα μπορούσα να κάνω τη δουλειά μου.

Ιεραποστολικό αλλοπαρμένο, με φιλιά και επίμονες διεισδύσεις, η παράλληλη αφήγηση διαρκώς παρούσα, ενώ αντιλαμβανόμουν τις κυκλωτικές κινήσεις από τα πόδια της και σε στιγμές το χέρι της στο κωλομέρι μου. Μούσκεμα στον ιδρώτα ξαπλώνω και με καβαλάει, όπου με έκπληξη και ικανοποίηση διαπιστώνω πως πρόκειται για αναβάτη δεξιοτέχνη. Σταμάτησα γρήγορα οποιαδήποτε παρέμβαση της μέσης μου που διατάρασσε το ρυθμό και την άφησα να μου το πάει βόλτα, άλλες φορές με ζωηρά gallop, άλλες φορές το χόρευε βαλς λικνιζόμενο κυκλωτικά δεξιά και αριστερά, ενώ ήμουν σίγουρος πως αν μπορούσα να στήσω αυτί θα κοκκίνιζα με αυτά που άκουγε κάτω από την μαύρη κουκούλα έτσι όπως το είχε εγκολπώσει. Κάποια στιγμή παραδόθηκε στη συγκίνηση του και πλημμύρισε την κουκούλα του, αλλά η χορογραφία της σαγήνης συνεχίστηκε κάμποσο ακόμη, μέχρι να αναγκαστώ να το ομολογήσω γελώντας και να διακοπεί.

Ντουζάκι πρώτα εγώ, μετά εκείνη, λίγη κουβεντούλα και συνέχεια. Πάλι προκαταρκτικά, 69, ιεραποστολικό (όπου για πρώτη φορά έβαλε λίγο ζελέ), αυτή τη φορά με τα πόδια στους ώμους μου, πάλι να αποπειρώμαι βυθομετρήσεις με επίμονες διεισδύσεις χωρίς να δυσανασχετήσει καθόλου, αντίθετα η παράλληλη αφήγηση ήταν στο φόρτε της και στη συνέχεια, αφέθηκα πάλι στη δεξιοτεχνία της ιπποσύνης της. Μετά από μια ακολουθία ζωηρών gallop έφτασα στο παρά ένα της δεύτερης εκσπερμάτωσης, αλλά εκείνη τη στιγμή διάλεξε να το γυρίσει σε βαλς και μου έκοψε το ρυθμό. Της το είπα, άλλαξε σε gallop, αλλά το πουλάκι πέταξε (ή για την ακρίβεια πείσμωσε ) και έτσι μετά από λίγο επανήλθε το βαλς.

Ούτε κατάλαβα πως έφτανε η ώρα στο τέλος της. Της έδωσα την αμοιβή της με ευγνωμοσύνη, χωρίς να έχει προηγηθεί δικό της αίτημα και είπαμε δυο πεταχτές κουβέντες για τη ζωή της στην πατρίδα της (ήταν μπαλαρίνα και τώρα δασκάλα χορού). Μάλιστα όπως μιλούσαμε στο κρεβάτι και ήταν ανακαθισμένη στο δεξί της χέρι, υψώνει με τη φυσικότητα με την οποία αναπνέει το αριστερό της πόδι σχεδόν παράλληλα με τον κορμό της και μου πετάχτηκαν τα μάτια έξω!

Την αποχαιρέτησα ευτυχής και πρόσκαιρα πλήρης με μια σφιχτή αγκαλιά, ενώ εκείνη με ευχαρίστησε για τη θετική ενέργεια που προσέλαβε από μένα, ευχαριστία που συνόδεψε με ένα επίθετο που το συγκράτησα στη μνήμη μου για να το χρησιμοποιώ ως συμπλήρωμα διατροφής της ματαιοδοξίας μου.

Αφιερώνω αυτό το καλοκαιρινό μου πόνημα στη Julia και στις στιγμές που μου πρόσφερε και στο σύντροφο εν όπλοις olddog.