Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Ήρθε, μπήκε και συστήθηκε…
Οξάνα!
Το αρτίστικο το ξέρουμε αγάπη μου!
Τό άλλο, μήπως?
Σφίγγα!
Κακιασμένη…
Ήρθα πρώτη φορά στην πατρίδα σας, μου λέει.
Καλώς όρισες στην χώρα του Πρίαπου και του Γανυμήδη με το κανένα αρχίδι, της αποκρίνομαι.
Γουάτ?
Τίποτας, ομιλείτε καλά την Αγγλικήν, βλέπω…
Σπούδασα translating…
Αρχίδια καλαμπρέζικα και σικελιώτικα μαζί, σπούδασες…
Επίσης σπούδασα, κάτι με μάνιη είπε, που δεν το ‘πιασα.
Τι θα σπούδαζες, θεολογία?
Εκεί γδύθηκε και έτρεξε νιαουρίζοντας και λικνίζοντας τα οπίσθια της προς τέρψη των οφθαλμών μου, στο λουτρό για ριφρέσινγκ…
Επιστρέφοντας είχε σκεφθεί να με ρωτήσει το μεγαλειώδες φιλοσοφικό ερώτημα «Ξέρεις πως οι Ελληνίδες κρατούν τις μπούκλες τους χωρίς να ξεμπουκλιαστούν?»
Τι απαντάς τώρα?
Ξέρω, της λέω…
Πως, μου απαντά…
Χρησιμοποιούν τα σωστά ρολά και της δείχνω τον Κεμάλ...
Είσαι βουλγκάρ, ξεστομίζει και γελάει.
Κι εσύ είσαι πουτάνα και την βουτάω…

Είναι μούναρος!
Προσωπάρα με πράσινες ματάρες!
Ο φωτόγκραφερ θέλει φίκι-φίκι και μετά θάνατο!
Σώμα ελαφίνας με όλα τα πλουμίδια του στο απόγειο!
Βυζί σπάνιο, αχλάδι, σαν κι αυτά που σκιτσάρουν οι λαϊκοί ζωγράφοι, όπως αυτά των πρώιμων κοριτσιών της Αφρικής και του Αμαζονίου!
Μουνάκι λευκορόζ, κόσμημα!
Αν ήμουν μάγος των Jivaroan αντί να κόβω και να σμικρύνω κεφάλια θα ξεπέτσωνα και θα σιρρίκνωνα αυτό το μπιζουδάκι κάνοντας το φυλαχτό για κάθε νόσο και πανδημία.
Παγίδα για τους ιούς!
Τι μαλακίες γράφω…

Γαμήσι πρωταθλητισμού!
Αυτές οι πεταλούδες της πρώην Σοβιετίας κάποιον μυστικό τρόπο εκμάθησης θα έχουν, κάποιο κρυφό στίβο προπόνησης…
Ίσως τον λάκο με τα κωλοδάχτυλα…
Βαθέα καθίσματα στις μύτες των ποδιών, εναέρια, ιπτάμενα, ανακούρκουδα κλπ
Αφού τελικώς έβγαλα όλες τις πίστες χωρίς απόλειες, της λέω…
Οξάνα θέλω να σου γαμήσω τον κώλο…
Ενδιαφέρον αλλά θα πρέπει να με επισκεφθείς στον λουξ γαμιστρώνα... Θέλει προεργασία μου απαντά με στόμφο.
Εντάξει συγκατάνεψα και την έβαλα ανάσκελα με τα πόδια ψηλά…
Στην στάση του Βελζεβούλ!
Έτσι θα γαμούσα αυτήν και τους ιεραποστόλους μαζί…
Και εγένετο το φως και η Οξάνα που δεν είχε σταματήσει να σκούζει, να μιλάει και να χαχανίζει επιτέλους σιώπησε…

Καλογάμητη αδέρφια!

ΥΓ Αν υπάρξει επόμενη φορά θα πάρω και το συρραπτικό μαζί μου…