Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Χύστες ενωμένοι, ποτέ νικημένοι. Άλλη μία κριτική προς γνώση και συμμόρφωση λοιπόν.

Δυστυχώς γράφοντας αυτές τις γραμμές θα πρέπει να βάλω το μυαλό μου να φέρει πίσω κάτι που υπό άλλες συνθήκες θα είχε ξεχαστεί προ πολλού. Ναι χύστες μου, καλά καταλάβατε, δεν τρελάθηκα με το "μωράκι". Το έχω ξαναπεί στον εαυτό μου : Ρε Λαλάκα, άλλη φορά να τα στέλνεις πίσω αυτά. Και αυτό θα κάνω από εδώ και πέρα.

Μπαίνω στο παρασύνθημα. Πανεύκολη συνεννόηση με το γραφείο. Αν και δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή (η Λίλα ήτο τραυματίας) κοίταξα τον πάγκο και της έδωσα την ευκαιρία να πατήσει γρασίδι. Εξάλλου οι φωτό της, προιδεάζουν για κάτι στα γούστα μου ήτοι κάτι σε κοντοπουτανοειδές με γλυκό προσωπάκι - μινιόν να το κάνεις ότι θες. Μια γρήγορη ματιά σε προηγούμενες κριτικές (έλεος παιδιά!) και είπα οκ.

Η αναμονή στο δωμάτιο ήταν της τάξης του 20λέπτου. Γενικά όταν περιμένω στο δωμάτιο, μαρέσει να καταλαβαίνω τα τακουνάκια να ακουγονται όλο και πιο κοντά, να έρχονται....και να χτυπάει η πόρτα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, και ενώ ήμουν ξαπλωμρηχήένος, άκουγα έναν γαιδουρόβηχα να έρχεται κατά πάνω μου.... Ω να σου γαμήσω λέω, κάνε να είναι κανένας νταλικιέρης που θέλει και αυτός σαν άνθρωπος να γαμήσει στο χοτέλι του....Πλησιάζοντας όμως ο ασθενής νταλικιέρης, ο ήχος του βήχα είχε και μία πρόσμιξη γυναικείων τακουνιών... Και η πόρτα χτύπησε.

Ανοίγοντας την πόρτα αντίκρισα μία κοπέλα νέα, πλην όμως σε καμία περίπτωση πιπίνι. Μαρέσει ρε πούστη μου να είναι περιποιημένες οι κοπέλες του χώρου. Έλεος πια με τα κολλάν του 5ευρου της λαικής, το μαλλί μόλις ξύπνησα και είπα να βάλω κάτι και νά'ρθω. Έλεος. Από εμφάνιση χάλια. Μαύρα χάλια γα την ακρίβεια μιάς και όλα ήταν σαυτό το χρώμα (παπούτσια , κολλάν, τοπάκι μπουφάν και μακιγιάζ). Μέγα λάθος που δεν έδωσα μεταβολή και μπούλο. Ίσως το τουρλοκώλι της με έκανε και έδωσα την ευκαιρία της.

Λέμε κάτι για να πούμε και μπαίνουμε για μπανάκι. Μαζί. Εκεί άρχισε να μιλάει ναζιάρικα και να λοκάρει στη τσαπού. Εκεί αναθάρρησα λίγο. Τον παίρνει στο στόμα. Η χειρότερη πίπα. Πολύ ρηχή. Μου θύμισε μια γκόμενα που είχα φοιτητής που ήθελε να μου το παίξει σιγανοπαπαδια....Αλλά ακόμα και αυτή, με λίγη καθοδήγηση έγινε μαστόρι. Η Βικτώρια μας όμως, μετεξεταστέα. Σε κάποια φάση της λέω κοιτα με όπως τον ρουφάς και μου είπε την θεική ατάκα: Πώς δηλαδή;;; Ε ασταδιαλα λέω από μέσα μου, άκου εκεί πως..

Για να μη κουράζω άλλο, αλάνια μου το μόνο καλό της συνάντησης είναι το τουρλωτό κολαράκι και ότι έφαγε αδιαμαρτύρητα τρελά μπατσίδια στημένη στα 4. Το κοκκίνισα. Έχει και ένα ταττού στην περιοχή που το έβλεπα και αγρίευα.

Εννοείται πως δεν θα ξαναπάρω, μιας και είναι πολύ κάτω του Μ.Ο. Στο δρόμο δεν την κοιτάς καν.

Υ.Γ. Γράφτε καμία κριτική ρε παιδιά. Και προσοχή στους αγάμητους και στους αγαπούληδες.